Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

Ευχές για σας

Η σημερινή μέρα έχει μια διπλή επέτειο. Κάπως σαν την 25η Μαρτίου με τον Ευαγγελισμό της Μαρίας με τον κρίνο (που σήμερα ή κάπου στα κοντά είναι και η περιφορά της, όπως με ειδοποιούν από το κοντρόλ) και την επανάσταση του 21'. Με τη διαφορά πως στην πραγματικότητα αυτά τα δύο (που δεν είναι αμφότερα ιστορικά γεγονότα, για να τα εξετάζουμε ενιαία, αλλά τέλος πάντων), στην πραγματικότητα, δεν έχουν καμία χρονική σύμπτωση, αλλά τα ταίριαξαν εκ των υστέρων, για το συμβολισμό του πράγματος. Και (με τη διαφορά) ότι εμείς δεν έχουμε συχνά (ή τέλος πάντων, όχι πάντα) καλά νέα (ευαγγελισμούς) και δεν τιμούμε μόνο ευχάριστες επετείους.

Η μία σημερινή επέτειος λοιπόν είναι η υπογραφή της συνθήκης Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, που η ΕΕ επιχειρεί να την περάσει ως μέρα μνήμης για τα θύματα του ολοκληρωτισμού. Κι η άλλη επέτειος είναι η εκτέλεση των αναρχικών Σάκο και Βαντσέτι, στην Αμερική, παρά τη διεθνή κινητοποίηση για την ανάκληση της σχετικής απόφασης.

Έχουν γραφτεί αρκετά πράγματα για αυτά και δεν κρίνω σκόπιμο να τα επαναλάβω παραλλαγμένα, διανθισμένα με δικές μου πινελιές. Προτιμώ αντιθέτως να εστιάσω σε κάποιες παράπλευρες πτυχές.


Το σύμφωνο μη επίθεσης (κι όχι συνεργασίας ή όπως αλλιώς προβάλλεται) Μολότοφ-Ρίμπεντροπ ήταν ένας απαραίτητος, κρίσιμος ελιγμός, που υπηρετούσε το γενικό στόχο: την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ και την προετοιμασία της για τον αναπόφευκτο, επικείμενο πόλεμο. Δεν επανακαθόρισε τα πράγματα, αλλά έδωσε στους Σοβιετικούς πολύτιμο χρόνο για τη διαμόρφωση των συσχετισμών στο πεδίο της μάχης. Κι από αυτήν την άποψη είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για το πώς εννοούσε ο Λένιν τους τακτικούς ελιγμούς και την επιλογή των αναγκαίων συμβιβασμών στην μπροσούρα του για τον Αριστερισμό.

Όσοι έχουν πολιτική αλλεργία στο σύντροφο με το μουστάκι (Στάλιν) αλλά νιώθουν αναγκασμένοι να κρατούν κρατούν για ξεκάρφωμα κάποιες αναφορές στο σύντροφο με το μουσάκι (Λένιν) και το μαρξισμό, προτιμούν άλλα παραδείγματα, όπως το Μπρεστ-Λιτόφσκ και η εφαρμογή της ΝΕΠ -που δημιούργησε προσωρινά το έδαφος για την ανάπτυξη του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ρωσία. Και τα φέρνουν στα μέτρα τους, για να δικαιολογήσουν τα πάντα, από το αριστερό μνημόνιο ως την οξεία οσφυοκαμψία, έξω από κάθε ιστορικό κι ερμηνευτικό πλαίσιο.


Ποιος, πού, πότε, γιατί, με τι σκοπό και για ποιο λόγο; Αυτά είναι λεπτομέρειες, για τις οποίες ο καθένας μπορεί να έχει τη γνώμη του και να μη βγαίνει ποτέ συμπέρασμα. Αρκεί να κρατήσουμε ως κοινό τόπο την αναγκαιότητα της ύπαρξης συμβιβασμών και να το κρατήσουμε ως τυφλοσούρτη για κάθε χρήση.
Οι συμβιβασμοί είναι το παν, ο τελικός σκοπός δεν είναι τίποτα. Ή τέλος πάντων είναι κάτι μακρινό κι αδιάφορο, μέχρι να ολοκληρωθεί μια μακρόχρονη, μεταβατική περίοδος καθολικών συμβιβασμών, που θα την πάρουμε σοβαρά και για πολύ καιρό, όχι μόνο καμιά πενταετία.

Κρίμα μόνο -κι ευτυχώς μαζί από μια άποψη- που ο αντισταλινισμός τους δεν τους αφήνει να επεκτείνουν και σε άλλα πεδία τους παραλληλισμούς τους. Να πουν δηλ πως αναγκάστηκαν να υπογράψουν με τους θεσμούς και τους Γερμανούς (μετά από 17 ώρες διαπραγμάτευση, όπως κι η χρονιά της επανάστασης -τυχαίο; δε νομίζω...) μια συμφωνία, για να κερδίσουν χρόνο, όπως με το Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, και να περάσουν σε λίγο καιρό στην αντεπίθεση...
Τρέμετε Μερκελιστές (ή μάλλον Σοϊμπλιστές, για να αξιοποιούμε λενινιστικά τις ενδοαστικές αντιθέσεις), έρχεται ο Ζούκοφ της νέας εποχής...

Όσο για την άλλη επέτειο, κάποιοι από εσάς σίγουρα θα γνωρίζετε την ταινία που γυρίστηκε για την υπόθεση, καθώς και το σχετικό μουσικό θέμα που έγραψε ο Μορικόνε και τραγούδησε η Joan Baez.
Αυτό που δεν ξέρω κατά πόσο είναι ευρέως γνωστό, είναι η ελληνική διασκευή του, που κυκλοφόρησε μάλιστα μες στα χρόνια της χούντας από το... γνωστό, αντικαθεστωτικό συγκρότημα των Ολύμπιανς -με μεγάλη διαδρομή στο πολιτικό τραγούδι- του... Πασχάλη Αρβανιτίδη, που ήταν από παλιά μεγάλο αναρχόμουτρο, πριν τον τυλίξει η ακροδεξιά σύζυγός του.



Το πιο πιθανό βέβαια είναι πως κατάφεραν να ξεγελάσουν τη λογοκρισία της εποχής, πιθανότατα γιατί ούτε οι ίδιοι γνώριζαν περί τίνος πρόκειται και για ποιος μιλούσε το τραγούδι. Θα μπορούσε πχ να λέει κάλλιστα "ευχές για σας Βλαδίμηρε και Ιωσήφ" και να περάσει. Πάνω-κάτω δηλ ό,τι έγινε στην τουρκική ταινία "η Διεθνής", όπου μια μπάντα έπαιζε ανυποψίαστη τις νότες του ύμνου της, εν μέσω σκληρής δικτατορίας, χωρίς να γνωρίζει το περιεχόμενο.

Εμπρός της γης οι κολασμένοι...

Έλα όμως που η πραγματική ζωή, ξεπερνά -ως συνήθως- τη μυθοπλασία..

13 σχόλια:

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
zoot horn rollo είπε...

Τι σου ειναι οι "αριστεροι" μνημονιουληδες...

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω πως οι εξελίξεις σε έχουν ξεπεράσει σφυροδρέπανε, και πως αυτό για το μολότοφ-ρίμπεντροπ έχει γραφτεί σε άρθρο γνώμης στην αυγή (ανανδρανιστάκης ή χρήστου, αλλά δεν το έχω πρόχειρο).

Ijon Tichy

λαθραναγνώστης είπε...

"17 στιγμές της άνοιξης" φοβερό σήριαλ. Soviet style!
Το πρωτοείδα στη Ρουμανία, σε εκπομπή από τη Μολδαβία. Μια τεράστια κεραία, με άπειρα στοιχεία στη ταράτσα της φοιτ, εστίας και με έναν ενισχυτή σήματος - η πρώτη μου ιδιοκατασκευή στα ηλεκτρονικά. Την Πέμπτη κάθε βδομάδας, στο δωμάτιο γινόταν το "έλα να δεις". Κουλτουριάρηδες, κουλτουριάρηδες ΚΝιτες, αριστεροί Ρουμάνοι συμφοιτητές και λοιπά τοιούτου είδους καθάρματα. Προλετ-Κουλτ με τα ούλα της!
Μετά, άρχιζε η "Αγγιτ-Προπ", οι "ζυμώσεις".Είχαμε κάνει συζήτηση και για το σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ.
Φυσικά, μετά από αυτό το σήριαλ, όλοι αρχίσαμε να πίνουμε τον καφέ, μαζί μ ένα ποτήρι κρύο νερό. Μια γουλιά καφέ μια γουλιά νερό.
Αυστηρώς: Μία καφέ, μία νερό!
Γιατί έτσι έλεγε ο σοβιετικός σ/φος ότι τον πίνουν οι Έλληνες τον καφέ! Και αφού το έλεγε ο σοβιετικός σύντροφος...........! Συνειδητή πειθαρχεία!
(καλά, σήμερα που δεν υπάρχει "σοβιετικός σύντροφος" οι Έλληνες, "τον πίνουμε" γενικώς και χωρίς νερό και σκέτο)

Υ.Γ Ο "Στιρλιτζ" πέθανε, νομίζω πέρυσι.

Αναυδος είπε...

Η ΕΣΣΔ τιμησε πολλαπλα τη θυσια των Σακκο/Βαντσεντι δινοντας το ονομα τους σε δρομους εργοστασια και κολχοζ


http://www.newworldencyclopedia.org/entry/Sacco_and_Vanzetti

•There are lot of objects in the former USSR named after Sacco and Vanzetti: a factory producing pencils in Moscow; a kolkhoz in Donetsk region, Ukraine, and a street in Yekaterinburg; there are also numerous towns all over the country that have streets named after Sacco and Vanzetti.

Ανώνυμος είπε...

Ο Βιατσεσλάφ Βασίλιεβιτς Τίχονοφ [Вячеслав Васильевич Тихонов], ο σοβιετικός και ρώσος ηθοποιός που υποδύθηκε τον Μαξ-Όττο φον Στίρλιτς στη σοβιετική τηλεοπτική σειρά «Δεκαεφτά στιγμές της άνοιξης» [Семнадцать мгновений весны (1973)] πέθανε στις 4 Δεκεμβρίου 2009 στη Μόσχα (είχε γεννηθεί στις 8 Φεβρουαρίου 1928 στο Πάβλοφσκι Ποσάτ, μικρή πόλη που βρίσκεται 65 περίπου χιλιόμετρα ανατολικά της Μόσχας).

Παρατηρητικός

λαθραναγνώστης είπε...

Την πρώτη μπαλάντα για τους Σακκο και Βαντσέτι, την έγραψε ο Γούντυ Γκάθρυ και είχε τίτλο "Two good Men".
Ο Γκάθρυ, κατά τα αγγλοσαξωνικά μεσαιωνικά πρότυπα, αναφέρει λεπτομέρειες και ονόματα, στιγματίζοντας τον δικαστή και τους κατήγορους, έτσι ώστε η μπαλάντα να αποτελεί ταυτόχρονα κι ένα ιστορικό ντοκουμέντο που θα διαδίδεται από στόμα σε στόμα.

https://www.youtube.com/watch?v=N0sYAU96FY0

Ανώνυμος είπε...

Σόρρυ για το άκυρο και αντιπαραγωγικό σχόλιο.
Περιμένω ατσάλινες αναλύσεις για την ρωσική τουμπέκα, στο τουρκικό ντου(με αμερικάνικη στήριξη) προς υποστήριξη των "αραβοανοιξιάτικων" συμμοριών.

Φορθ Σπούτνικ

λαθραναγνώστης είπε...

@ παρατηρητικός,
Εν τάξει, του έδωσα του Βιατσεσλάφ Βασίλιεβιτς, 6 χρόνια ζωής ακόμα!!!

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Εκ μέρους της ΚΕΕΡΦΑ και σύμπαντος του Κάτω Αριστεροχωρίου, αισθάνομαι την ανάγκη να καταγγείλω τον δεξιό προβοκάτορα Φορθ Σπούτνικ, που χαρακτηρίζει "συμμορίες" τις ηρωϊκές εξεγέρσεις των λαών της "Αραβικής Ανοιξης"! Και τον Πούτιν σαν πεμπτοφαλλαγγίτη προδότη του αντιϊμπεριαλιστικού αγώνα της Συρίας κατά των συμμοριών της "συριακής αντιπολίτευσης-άνοιξης".
Κι όσοι αναρωτιέστε πως παντρεύονται αυτά, να πάτε να διαβάσετε Διαλεκτική, .....γίδια!
(Κάπταιν, και να το σβήσεις το οφ-τόπικ, δε θα σου κακιώσω!)

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω κιόλας, αλλά πιθανώς ο Φορθ Σπούτνικ να μην αναφέρεται σε κεερφα και δεν συμμαζεύεται, αλλά σε κάτι άλλους κομμουνισταράδες των σόσιαλ μήντια (αυτούς που δεν γουστάρουν χοντρούς) που δεν καταλαβαίνουν από κουβάρια ανταγωνισμών κτλ (μόνο οι αμόρφωτοι, οι ηλίθιοι, οι μπετόστοκοι από μ-λ κτλ δεν βλέπουν τι γίνεται κοκ), που αυτήν την στιγμή είτε ξύνουν το κεφάλι τους (εναλλάξ οι ρόλοι του τσουκαλά και του σπύρου παπαδόπουλου) ή απλώς βγάζουν τον σκασμό για την συρία και επεκτείνουν τις αναλυσάρες αλλού πλέον (πχ λατινική αμερική).

Υπάρχει βέβαια συγκεκριμένη στόχευση σε όλες αυτές τις "αναλύσεις", αλλά ας μην επεκταθώ μιας και δεν είναι αυτό το θέμα του νήματος.

Ijon Tichy

Ανώνυμος είπε...

Μηπως αυτος ο κομμουνισταρας ειχε και μπλογκ;

Ο.Χ.Ε.Π.

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι μόνο ένας.

Ενημερωτικά ο Ερντογκάν ξανάγινε κακός (πάλι καλά να λέμε -- γιατί λόγω πραξικοπήματος αναρωτιόμουν αν θα τον βγάλουν κι αυτόν πρωταθλητή του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα).

Ijon Tichy