Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

Η αποκατάσταση που έρχεται

-Δηλ σοβαρολογείς τώρα;
-Ποτέ και πάντα, αν ρωτάς γενικά. Αλλά αν εννοείς τον τίτλο, όχι δεν κυριολεκτώ. Δεν περιμένω μια επίσημη κομματική αποκατάσταση του κάππου με αφορμή τον τρίτο τόμο του δοκιμίου, αλλά την πολιτική αποκατάσταση της σκέψης του και των εκτιμήσεών του, που δε θέλει κολαούζο κι επίσημες ανακοινώσεις, για να φανεί εξάλλου. Κρίνεται σε δύσκολες συγκυρίες, όπως οι διπλές εκλογές του 12’, με τις πολυμήχανες σειρήνες της αριστερής κυβέρνησης, που μάγεψαν πολλούς παλιούς συντρόφους του οδυσσέα. Κι είχαν μείνει κολλημένοι χρόνια στις πληγές του 89’, αλλά διέγραψαν μονοκονδυλιά την παρακαταθήκη που άφησε ο κάππος με τη στάση του ενάντια στον αριστερό κυβερνητισμό –όχι μόνο της εποχής του αλλά και διαχρονικά.


Τρέχα γύρευε λοιπόν τι γυρεύει η πονηρή ίσκρα στο παζάρι και τι δουλειά έχει ο λαφαζάνης πχ, ως το αριστερό άλλοθι του κυβερνητικού κρετινισμού, με τη μνήμη και το πολιτικό στίγμα του κάππου. Αυτό που γυρεύουν βασικά είναι πολιτική υπεραξία στο εκλογικό χρηματιστήριο, δίνοντας βήμα πχ στο γιο του κάππου, το θανάση, που έχει φάει το λούκι της ανεργίας του δημοσιογραφικού σιναφιού, ή με τη βαλαβάνη που είχε τίμια στάση, κάπ(π)ου, κάπως, κάποτε.

Ο κάππος έλεγε πως το επώνυμό του έχει δύο πι, γιατί το πρώτο ανήκει στον ίδιο και το δεύτερο σε όλους τους άλλους. Αλλά τα αρχικά του σχημάτιζαν μαζί δύο κάπα, το «κκ», όπως το κουκουέ και το κομμουνιστικό κίνημα, με το οποίο συνδέθηκε άρρηκτα ως το θάνατό του, εννιά χρόνια πριν, στις 10 σεπτέμβρη. Τι σχέση μπορεί να έχει λοιπόν η σύγχρονη εκδοχή της επάρατης σοσιαλδημοκρατίας κι οι ψεύτικες ανέξοδες ελπίδες που μοιράζει αφειδώς, με την πραγματική ελπίδα της κομμουνιστικής προοπτικής;

Έπειτα, δεν είναι μόνο ο όρος «αποκατάσταση» κάπως προβληματικός, κολλάει κι αλλού το πράγμα. Τι πάει να πει «που έρχεται». Και πότε έφυγε δηλ για να έρθει;

ΕΡ.: Επιστροφή στο ΚΚΕ;
ΑΠ.: Γιατί; Έφυγα;
ΕΡ.: Υπάρχει ΚΚΕ;
Απ.: Και τότε γιατί υπάρχουν δεκάδες αντιΚΚΕ ομάδες, κόμματα και πρόσωπα;

Στην ίδια συνέντευξη βέβαια –που είναι παρμένη με τη μορφή σύντομων ερωτοαπαντήσεων, σε στιλ θεοδωράκη, το 2000 στα νέα- λέει πχ και τα εξής.
ΕΡ.: Χαρίλαος Φλωράκης;
ΑΠ.: Άλλη ερώτηση.
ΕΡ.: Αλέκα Παπαρήγα;
Απ.: Προσπαθεί.
Ενώ καθησυχάζει τους φανατικούς πολέμιους του στάλιν.
Δεν τον θάψανε στα Ιεροσόλυμα. Δεν υπάρχει κίνδυνος να αναστηθεί.
Σε άλλες συνεντεύξεις του πάντως έχει σαφώς θετικές κρίσεις για τον χαρίλαο –παρά την όποια διαφωνία και αντιπαράθεσή τους- ενώ στην ίδια συλλογή κειμένων («η επανάσταση που έρχεται», με επιμέλεια του γιου του, θανάση) μπορεί να βει κανείς και το κείμενό του με τίτλο «ο αντισταλινισμός είναι δειλός αντικομμουνισμός».

Θέλω να πω δηλ πως δεν χρειάζεται να προσπαθούμε να φέρουμε τον κάππο ακριβώς στα μέτρα μας, για να τιμήσουμε επιλεκτικά εκείνες τις πτυχές που μας ταιριάζουν περισσότερο, και να πετάμε ό,τι μας περισσεύει. Τον κάππο τον τιμάμε και για τις επιμέρους διαφωνίες που ίσως έχουμε με όσα έχει πει και κάνει ή για τον τρόπο με τον οποίο τα στήριξε, αλλά πρωτίστως για τη διαφωνία του και την αντίθεσή του με την επιχείρηση σοσιαλδημοκρατικής μετάλλαξης του κουκουέ και τη μετατροπή του σε κυβερνητική τσόντα των αστικών κομμάτων. Τον τιμάμε γιατί δεν έπασχε από αφωνία την κρίσιμη ώρα, επιβεβαιώνοντας πως τα κκ είναι ζωντανοί οργανισμοί, χωρίς ομοφωνίες νεκροταφείων. Και για το ότι δεν έσπασε αυτή τη σιγή με άναρθρες πολεμικές κραυγές κατά του κόμματος, χωρίς να μπορεί να αρθρώσει κομμουνιστικό πολιτικό λόγο –όπως κάποιοι πρόσκαιροι σύντροφοί του που τους εγκατέλειψε σχετικά γρήγορα.

Τον κώστα κάππο τον τιμάμε για την ιδιαίτερη κομματικότητά του (απέναντι στο κόμμα από το οποίο δεν έφυγε ποτέ ουσιαστικά) που δεν ταυτίζεται με την τυφλή υπακοή στις άνωθεν εντολές, αλλά εκφράστηκε με εμφατικό τρόπο σε δύο (πολύ διαφορετικές μεταξύ τους) περιπτώσεις το καλοκαίρι του 89’. Την πρώτη με τα γεγονότα της τιεν αν μεν και τη δήλωσή του* πως δεν έχουμε κομματικές οργανώσεις στο πεκίνο για να έχουμε άμεση αντίληψη κι εκτίμηση για τα γεγονότα (όπως δεν έχουμε και στην ανατολική ουκρανία, θα συμπλήρωνα εγώ). Και ένα μήνα αργότερα που διαχώρισε τη θέση του από το σχηματισμό της κυβέρνησης τζανετάκη και την πολιτική γραμμή που σηματοδοτούσε ευρύτερα αυτό για μια μερίδα του κόμματος τότε –όπως φάνηκε καθαρά και από την εκδήλωση της εσωκομματικής κρίσης την επόμενη διετία.

Δεν υπάρχει λοιπόν πιο παράδοξη (και πολιτικά άτιμη) στάση από αυτή που τιμά κουτσουρεμένη τη μνήμη του κάππου και τη μερική ρήξη του με το κόμμα, για να την χρησιμοποιήσει ως όχημα προς την ενσωμάτωση, που επιλέγουν κάποιοι σήμερα ετεροχρονισμένα.
Διάλεξαν όμως λάθος άτομο. Ο κάππος κι η στάση του δεν προσφέρονται..

(Απόσπασμα από συνέντευξή του στην κυριακάτικη ελευθεροτυπία το 89’).

Ανεξάρτητα από την όποια εξέλιξη, εκτιμάτε κύριε Κάππο, ότι όλη αυτή η ιστορία έβλαψε το κόμμα σας;
-Δε νομίζω ότι βλάφτηκε το ΚΚΕ από μένα. Γιατί έδειξα ότι το ΚΚΕ αποτελείται από ανθρώπους με προσωπικότητα.

-Αυτό δεν εμπόδισε τους αντιπάλους σας, το ΠΑΣΟΚ περισσότερο, να εκμεταλλευτούν το θέμα προς όφελός τους. Η Αυριανή πχ που κάποτε σας καταλόγιζε, με το γνωστό της τρόπο, ακόμα και σχέσεις με τον Κοσκωτά εξαιτίας των καταθέσεων του ΚΚΕ στην Τράπεζα Κρήτης, μετατράπηκε σε τιμητή σας, αποδίδοντάς σας τον τίτλο του «μόνου αγνού, αγωνιστή και πατριώτη»…
-Δε διαβάζω Αυριανή. Και είμαι ο πρώτος που έχω μιλήσει ενάντια στον Αντρέα Παπανδρέου, «δεν μπορεί να λέει στο ΚΚΕ ότι κοιμόμαστε, αυτός που προσκύνησε τη χούντα» τους είπα. Από κει και πέρα, τι να εκμεταλλευτούν οι πασοκτζήδες από μένα; Ότι διαφώνησα σε μερικά ζητήματα και διαχώρισα τη θέση μου; Ας κοιτάξουν το κόμμα τους, που η ηγεσία του κατηγορείται για σκάνδαλα, για κλεψιές, για τόσα, και δε βρέθηκε να διαχωρίσει τη θέση του κανένας. Και δε δεχόντουσαν ούτε ότι υπάρχουν ευθύνες, μας λέγανε ότι είναι αθώοι, ψηφίσανε μάλιστα και υπέρ του Κουτσόγιωργα, που είναι σκαστή δωροδοκία.


Έδειχναν όμως ότι είναι ενωμένοι. Τη στιγμή που το ΚΚΕ φαινόταν να σπαράσσεται, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Νέα Δημοκρατία προχωρούσαν συσπειρωμένοι. Τα κόμματα αυτά είναι αστικά. Και συσπειρώνονται για το συμφέρον, για τα πόστα. Ενώ εμείς έχουμε ιδέες, έχουμε αρχές, όταν ξεκινήσαμε αυτό το δρόμο αποφασίσαμε να δώσουμε και τη ζωή μας ακόμα. Είναι δυνατόν να αρνούμαστε και τις ιδέες μας τώρα;

64 σχόλια:

anonymous anonymous είπε...

Είχε δίκιο ο Κώστας Κάππος όταν καταψήφιζε την κυβέρνηση Τζανετάκη και διαχώριζε τη θέση του; Ναι, είχε δίκιο.

Παραβίαζε ο Κώστας Κάππος την αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού όταν καταψήφιζε την κυβέρνηση Τζανετάκη και διαχώριζε τη θέση του; Ναι, την παραβίαζε.

Άρα το θέμα είναι λεπτό και δύσκολο. Προσωπικά νομίζω ότι μια απόφαση "αποκατάστασης" παρόμοια με αυτή του Βελουχιώτη θα ήταν η καλύτερη λύση.

Προσωπικές απόψεις όλα αυτά. Ας περιμένουμε και τον επόμενο τόμο του δοκιμίου.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνω και εγω με τον 2.35 πολιτι κα ειχε απολυτα δικιο ο συντροφος. κομματικα επρεπε να ειχε πειθαρχει σει γιατι αν ειχανε κανει ολοι το ιδιο σημερα δεν θα τπηρχε ΚΚΕ. Ειναι ιδια περιπτωση με τον ΑΡΗ. Παντα προσωπικη αποψη περιμενω και εγω τον 3ο τομο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Κωστας Τοσουνιδης είπε...

Το ΚΚΕ αρχισε εδω και λιγα χρονια να ξαναγραφει ,ξεγραφει ,αποκαθιστα ,επανεκλεγει γραμματεις κλπ.Δειχνει να επαναιστορικοποιει τα μεγαλα η σπουδαια γεγονοτα της προσφατης πολιτικοκοινωνικης ιστοριας της ελλαδας με σημερινα δεδομενα και ματια!Ετσι ομως αφαιρει την αυτοτεκεια του ιστορικου χρονου και στο τελος φαινεται να μενει η οποια κομματικη αναγκαιοτηταη και σκοπιμοτητα.Δεν μπορεις αυθαιρετα να κρινεις μια αποφαση του Ζαχαριαδη π.χ.το 1946 με τη σημερινη σου ματια και αφαιρωντας ουσιαστικα τις ιδιαιτερες ιστορικες συνθηκες της εποχης.Αυτο ομως που φαινεται εντονα ειναι οτι δικαιονωντας πολιτικα τον Αρη για την επιλογη του πρεπει να παραδεχθεις οτι το κομμα τοτε εκανε μεγαλο και τραγικο λαθος,τελεια και παυλα.Και οταν αποκαθιστα τον Ζαχαριαδη τι κανει με ολους εκεινους τους αγωνιστες ,τους Ζαχαριαδικους που κυνηγηθηκαν μετα το "56 ??Ο Καππος το "89 ηταν αυτος που σωστα αντιταχθηκε στην κυβερνηση Τζανετακη,ο Φλωρακης μερικα χρονια μετα παραδεχτηκε οτι παρασυρθηκε απο τις διαβεβαιωσεις του Μητσοτακη και προχωρησε σε κυβερνηση Τζανετακη!Εν τελει αυτο που φαινεται σημερα,το ΚΚΕ δειχνει να μην το βλεπει ,για να "επανορθωσει"καποιες δεκαετιες μετα.Δειχνει να ειναι πρωτοπορο κομμα η ενα εκ των υστερων κομμα του παρελθοντος και οχι του μελλοντος?
Ευχαριστω Κωστας Τοσουνιδης

Ανώνυμος είπε...

Η γνώμη μου συνοπτικά είναι ότι δεν είχε δίκιο στη περίπτωση του Τζαννετάκη αλλά θα είχε απόλυτο δίκιο στη περίπτωση Ζολώτα (τότε που δεν έφυγε κανένας). Πιο αναλυτικά τα είχαμε συζητήσει στην ανάρτηση για το '89. Το μόνο που θα προσθέσω είναι ότι μια αποκατάσταση δεν είναι ανάγκη να γίνεται πάντα στη βάση του "είχε δίκιο". Μπορεί να γίνει και στη βάση "των ευγενών κινήτρων". Άλλωστε τα ευγενή κίνητρα τον χαρακτήρισαν σε εκείνη του τη στάση σε αντιδιαστολή με κάτι πασόκους που εξέφρασαν τότε την ίδια πολιτική θέση πχ τον Κοτζιά που έγινε "επιφανές μέλος" των κολαούζων του Σημίτη ή τον Δελαστίκ που έγραψε τέτοιο άρθο-λιβάνισμα στον Ανδρέα (http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=64041612) που πιθανότατα δε θα έγραφα ούτε καν εγώ για τον Άγγελο.

ρα

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
zoot horn rollo είπε...

Μιας και λέμε για φάουλ, στο σχόλιο στις 11:27 έχει κάμποσα, αποβολή μπορεί να φας, ακομα και στο ΝΒΑ.
Μη παίρνουμε φόρα κι όποιον πάρει ο χάρος...

Ανώνυμος είπε...

ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΣ. ειμαι συγκινημενος τρο μερα αλλα ταυτοχρονα και ησυχος οτι δεν εχω κανει οπορτουνισκο λαθος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Αναυδος είπε...

Κ.Τ
στον αγωνα για μια αλλη κοινωνια αγωνα στον οποιο το ΚΚΕ ειναι πρωτοπορο απο την ιδρυση του γινονται (και θα γινονται) λαθη πολλά και σοβαρα. Πρωτοπορο ειναι το κομμα εκεινο που αναγνωριζει τα λαθη του και ακομη περισσοτερο που βγαζει συμπερασματα απο αυτα για το σημερα και το αυριο.

Το ΚΚΕ δεν ειναι φιλολογικος συλλογος κρινει την ιστορία με βαση αν προχωρησε η υποθεση του σοσιαλισμου η οχι Ειναι το μοναδικο κριτηριο ολα τα αλλα ειναι γι αυτους που δεν θελουν να ζυμωσουν ΄αυτούς που επιτιθονται στο ΚΚΕ με αφορμη την ιστορια του οταν οι ιδιοι εχουν ηδη δηλωσει υποταγη στα αφεντικά (λέγε με και Συριζα)

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

ΝΣ, δεν υπάρχει καμία μπηχτή και πάντως όχι για το γιο του κάππου, στον οποίο -αν και εφόσον το κρίνω σκόπιμο- θα ασκήσω πολιτική ευθεία κριτική χωρίς σπόντες.

Ρα καταλαβαίνω το σκεπτικό, μερικά χρόνια πριν θα συμφωνούσα πλήρως και δε στο λέω τυπικά. Να σημειώσω πάντως πως πρέπει να έφυγαν κάποια στελέχη και το νοέμβριο του 89', μετά το ζολώτα, δε νομίζω δηλ ότι είναι ακριβές αυτό που λες ότι δεν έφυγε κανείς.

ΚΤ, συμφωνώντας καταρχάς με τον άναυδο να προσθέσω πως η κριτική εξέταση της ιστορίας δε σημαίνει ντε και καλά να αντιπαραθέτουμε τη μία προσωπικότητα στην άλλη, πχ το φλωράκη απέναντι στον κάππο, για την περίοδο που εξετάζουμε, ή με τον ένα ενάντια στον άλλον, ή το αντίστροφο, μια κατά βάση αστική προσέγγιση που επηρεάζει αρκετούς σφους ενίοτε.

Εν πάση περιπτώσει, ο τίτλος ήταν περισσότερο ένα λογοπαίγνιο με το βιβλίο "η επανάσταση που έρχεται" -υπάρχουν δύο τέτοια βιβλία, ένα από τον κάππο, με κείμενα, άρθρα και συνεντεύξεις από την επίμαχη περίοδο της αποχώρησής του αλλά κι αργότερα, και αυτό που βγήκε μετά το θάνατό του με την επιμέλεια του γιου του. Δε δίνει τον τόνο στην αποκατάσταση ή μη του κάππου, ούτε προφανώς προσπαθεί να προκαταλάβει τις εξελίξεις.

Ανώνυμος είπε...

Δεν το ήξερα αυτό, οπότε καλά κάνεις και το επισημαίνεις. Λάθος μου που το έγραψα με απόλυτο τρόπο και έτσι να αδίκησα κάποιον ζωντανό ή πεθαμένο(που είναι βεβαια ακόμα πιο άσχημο). Κριτήριο βέβαια είναι και η κατοπινή στάση η οποία δίνει και το περιεχόμενο της τότε στάσης του καθενός. Καθορίζει δηλαδή αν η διαφωνία τους είχε "πολιτικό δίκιο" ή ξεκινούσε από άλλη αφετηρία και πήγαι σε άλλο προορισμό. Κατανοώ και εγώ τη διαφορετική άποψη αλλά μέχρι να κλείσω τα μάτια (κι ακόμα παραπέρα-αν έχω δίκιο σε κάτι άλλο) ότι ο Ανδρέας έπρεπε πάσει θυσία να παραπεμφθεί.

ρα

orthodox είπε...

Πρωτοπορο ειναι το κομμα εκεινο που αναγνωριζει τα λαθη του και ακομη περισσοτερο που βγαζει συμπερασματα απο αυτα για το σημερα και το αυριο

Πρωτοπόρο είναι το κόμμα εκείνο που προ-πορεύεται του υποκειμένου που θα φέρει την αλλαγή και προσπαθεί να το τραβήξει.
Το ΚΚΕ δεν είναι πρωτοπόρο "επειδή αναγνωρίζει τα λάθη του" αλλά επειδή πιστεύει στην ταξική πάλη, στην επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού, στην οικοδόμηση του κομμουνισμού από την εργατική εξουσία.
Η αυτοκριτική ("αναγνωρίζει τα λάθη του") δεν είναι αιτία αλλά αποτέλεσμα του πρωτοπόρου χαρακτήρα, και γι' αυτό δεν είναι ούτε δεδομένη, ούτε στατική σαν διαδικασία, ούτε και εξελίσσεται γραμμικά. Είναι "τέχνη" προς κατάκτηση, και στην πορεία κατάκτησής της θα υπάρχουν και πισωγυρίσματα.
Αυτά για την αποκατάσταση των εννοιών.

Κριτήριο βέβαια είναι και η κατοπινή στάση

Πολύ σωστό αλλά ελλειπές. Δεν είναι μόνο η κατοπινή στάση αυτού που έφυγε για τον πρώην χώρο του, αλλά και του χώρου για τον πρώην σύντροφο.
Όταν ακολουθείται μια τακτική χυδαίων ύβρεων, ηθικής εξόντωσης, απομόνωσης και συκοφαντίας, είναι ο ίδιος ο χώρος που σπρώχνει τον πρώην όλο και πιο μακριά, στις αγκαλιές των άλλων. Και φυσικά οι άλλοι ζητούν ανταλλάγματα, οπότε το χάσμα βαθαίνει και η απόσταση μεγαλώνει.
Εγώ ας πούμε δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω σε τι αποσκοπεί να αποκαλείς το Μπιτσάκη "ναυάγιο της ταξικής πάλης" στην αρθρογραφία του επίσημου οργάνου της ΚΕ.
Εδώ μπλέκονται και άλλα, δευτερεύοντα χαρακτηριστικά, γιατί ο άνθρωπος θα είναι πάντα άνθρωπος. Πόσο σίγουρος είναι αυτός που παραμένει, για την επιλογή του να παραμείνει, ώστε να μη νιώθει την ανάγκη να επιβεβαιώσει τη θέση του μειώνοντας αυτόν που έφυγε.
Κι όταν από μικρή ηλικία εκπαιδεύεις κάποιον να ζει και να αναπνέει "υποτάσσοντας την προσωπικότητα στη συλλογικότητα"** είναι λογικό πως ακόμα κι αν βρεθεί εκτός συλλογικότητας για οποιονδήποτε λόγο, δεν θα πάψει ποτέ να ετεροπροσδιορίζεται σαν άνθρωπος. Είναι τραγικό, και δεν ξέρω σε τι βαθμό αναπόφευκτο, οι πιο σκληροί αντικομμουνιστές να έχουν περάσει κάποτε από τις γραμμές του ΚΚ, και συνήθως από στελεχικές θέσεις.

Με βάση τα παραπάνω, γι' αυτό και τελικά δεν βρίσκω κανένα νόημα σε "τελετές αποκατάστασης" που περισσότερο θρησκευτικό περιεχόμενο έχουν παρά πολιτικό. Ζαχαριάδης, Πλουμπίδης, Άρης, τι θα πει "αποκατάση", και δώσ'του μνημόσυνα και αφιερώματα.

Νομίζω ότι η ιστορία κρατάει από τις πρώτες 2 δεκαετίες μετά τη νομιμοποίηση, όπου πλέον η κομμουνιστική προπαγάνδα και οι ζυμώσεις γίνονται ελεύθερα, και στις ατέλειωτες αντιπαραθέσεις των αμφιθεάτρων (τότε έγινε και ο εκδημοκρατισμός των πανεπιστημίων) οι ΜΛάδες βρίζονταν με τους τότε ΚΝίτες, οι πρώτοι έλεγαν για το Ζαχαριάδη (ήταν και πρόσφατη η αυτοκτονία του) οι δεύτεροι απαντούσαν ότι ο Ζαχαριάδης ήταν και παρέμενε κουκουές, οι άλλοι ανταπαντούσαν "ναι αλλά δεν τον αποκαταστήσατε ποτέ". Και οι τότε ΚΝίτες που σήμερα πια στελεχώνουν την ΚΕ και το ΠΓ, το κρατούσαν από τότε...

**Ο κομμουνιστής πρέπει να διαπαιδαγωγείται σαν μια ολοκληρωμένη, πολύπλευρη και χαρισματική προσωπικότητα που συνειδητά υποτάσσεται στη συλλογικότητα.
Απλά λόγω κεκτημένης ταχύτητας συμβαίνει πολύ συχνά το πρώτο κομμάτι να παραλείπεται εντελώς, να μένει μόνο η υποταγή στη συλλογικότητα, και μάλιστα με το "συνειδητά" σε παρένθεση ως ευκόλως παραλειπόμενο.

Ανώνυμος είπε...

4.49 πας να βαλεις στην ιδια μοιρα τον ΚΑΠΠΟ που διαφωνησε με την λογικη σου οτι το ΚΚΕ δεν πρεπει να συμμετεχει σε αστικες κυβερνησεις με ολα τα ναυαγια και βαριδια της ταξικης παλης. Μη προσπαθεις να κρυφτεις πισω απο τον νεκρο συντροφο δεν τσιμπαμε με τιποτα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Αναυδος είπε...

ορθοδοξε
δεν ξερω αν εισαι το αλτερ εγκο του ΝΣ

το να αναγνωριζεις τα λαθη σου και να μαθαινεις απο αυτα ειναι στοιχειο που καθοριζει ενα κομμα αν ειναι πρωτοπορο ή οχι Είναι μια ικανη καιαναγκαια συνθηκη χωρις αυτο να σημαινει οτι υπαρχουν και αλλοι οργανισμοι με αυτη την ιδιοτητα που μαχονται για τη διατηρηση του καθεστωτος

για τους χαρακτηρισμους στο μπιτσακη πρωτα προηγηθηκαν τα εμετικα του αρθρα και μετα η απαντηση απο τον Ρ. λυπαμαι αλλα δεν ειμαστε φιλολογικο σαλονι να προσφερουμε τσαι και κουλουρακια στο καθε επισκεπτη. Στο 99% των [περιπτωσεων το κομμα απλως απαντα

Ανώνυμος είπε...

ΑΝΑΥΔΟΣ. μα εκει ειναι ολο το μυστικο για αυτο και τους ποναει. Δεν θε λανε καμμια μελετη της ιστοριας κανενα συμπερασμα. Ωστε τον μαη του 2012 που η αστικη ταξη επαιξε το χαρτι του οπορτουνισμου θα φτιαχναμε ενα μετωπο και αμεσως μετα μια κυβερνηση μεσα στον καπιταλισμο. Αυτον τον στοχο ειχανε τα βαριδια ολα αχταρμας. Και ολα αυτα 41 χρονια μετα το εγκλημα του οπορτουνισμου στην χιλη Τους σφαξανε ενω ειχανε κοιμηθη με το ονειρο του σοσιαλι σμου με σταδια. οτι χαραχτηρισμο και να τους δωσεις εισαι μεσα συντροφε ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

orthodox δεν είναι αυτή η εντύπωση που έχω σχηματίσει εγώ και ατυχές το παράδειγμα με το Μπιτσάκη. Νομίζω ότι ο Άναυδος έχει απόλυτο δίκιο

ρα

Φώντας Φ. είπε...

εμένα πάντως ας μου επιτρέψει ο διαχειριστής του ιστολογίου να προσπεράσω την προηγούμενη συζήτηση και αφού του πω μπράβο για την ανάρτηση να συμφωνίσω με τον orthodox ;) φυσικά αναφέρομαι στο πνεύμα και όχι στο γράμμα του ποστ του.

Ανώνυμος είπε...

@Κωστας Τοσουνιδης

"Δεν μπορεις αυθαιρετα να κρινεις μια αποφαση του Ζαχαριαδη π.χ.το 1946 με τη σημερινη σου ματια και αφαιρωντας ουσιαστικα τις ιδιαιτερες ιστορικες συνθηκες της εποχης."

ΟΥΤΕ 5 ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΟΚΙΜΙΟ ΔΕ ΔΙΑΒΑΣΕΣ, ΑΛΛΑ ΚΡΙΝΕΙΣ


@Αλέφαντος της μπλογκόσφαιρας, ΝΣ

Στο ΣΥΡΙΖΑ είστε ένα μάτσο καρεκλάκηδες που θέλουν να τη λένε με άμεσο ή έμμεσο τρόπο σε όποιον αγωνίζεται - και επειδή ακριβώς αγωνίζεται, φανερώνει αυτό που είστε.

Ευχαριστούμε τους πρωτοπόρους του ΣΥΡΙΖΑ που βάζουν τον άνθρωπο με τις αδυναμίες του πάνω από τα κέρδη, με τα κέρδη όμως να συνεχίζουν να υπάρχουν ,αλλά όχι σε βάρος του ανθρώπου , και δεν είναι κολλημένοι σε λένιν και βλακείες τέτοιες. Και τελικά δέχονται την καρέκλα εκφράζοντας ΣΟΒΑΡΕΣ διαφωνίες. ΣΟΒΑΡΕΣ. Όχι μαλακίες.

τσαφ

orthodox είπε...

Σχτετικά με το Μπιτσάκη.

Διαφώνησε και έφυγε, πήγε σε άλλο πολιτικό σχηματισμό, αναθεωρητικό "νεο-αριστερό". Θεωρεί πως το ΚΚΕ είναι μπλεγμένο σε ένα "δίπολο σεχταρισμού-οπορτουνισμού" όπως το λέει ο ίδιος.

Η διαφωνία μου μαζί του είναι δεδομένη. Το βασικότερο θετικό που του αναγνωρίζω πολιτικά είναι πως ΔΕΝ μιλάει Σαραντάκικα (στάση "τότε το ΚΚΕ ήταν καλό γι' αυτό ήμουν κι εγώ, μετά χάλασε και έφυγα") αλλά αντίθετα έχει δηλώσει πως τα προβλήματα αυτά κατά τη γνώμη του τα είχε και τότε και παραδέχτηκε πως θεωρεί τον εαυτό του συνυπεύθυνο.

Ο Μπιτσάκης έχει πολύ αξιόλογη, σε ποσότητα και ποιότητα, συνεισφορά στη μαρξιστική φιλοσοφία, έχει αναπτύξει πολύ καλή και σκληρή μαρξιστική κριτική σε αντιδραστικά ρεύματα στη φιλοσοφία των επιστημών, έχει αναλύσει με πολύ εκλαϊκευτικό τρόπο τις αντιδραστικές βάσεις διαφόρων "θεωριών", και ένα μεγάλο μέρος αυτής της δουλειάς του είναι και σε ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ επίπεδο πρωτοπόρο. Επιπλέον σε κάποια προβλήματα της κοσμολογίας, δεν αρκέστηκε σε καταγγελία των αντιδραστικών "θεωριών" αλλά έχει διατυπώσει και εναλλακτικές προτάσεις που είναι πιο κοντά σε μια διαλεκτική ερμηνεία της φύσης.

Δυστυχώς πολιτικά είναι χαμένος, ονειρεύεται την παν-αριστερά της οικολογίας και άλλα τέτοια χίπικα. Είναι τυπικός ακαδημαϊκός διανοούμενος, με ότι αυτό συνεπάγεται. Αυτό δεν αναιρεί τη συνεισφορά του στο χώρο του, που είναι και δικός μας χώρος (για τον Λένιν οι κομμουνιστές πρέπει να γνωρίζουν όλες τις επιστήμες) και στον οποίο έχουμε σημαντικό κενό.

Οπότε δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο Μπιτσάκης να αποκαλείται "ναυάγιο της ταξικής πάλης" και π.χ. ο Μίκης να γίνεται τιμώμενο πρόσωπο, να οργανώνονται εκδηλώσεις γι' αυτόν κλπ. Γιατί ας πούμε η πολιτική διαδρομή του Μίκη να θεωρείται πιο φιλική προς το ΚΚΕ και το κίνημα από του Ευτύχη. Ακόμα και οι τωρινές του θέσεις των τελευταίων χρόνων (Σπίθες, ένωση ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, αντιμνημόνια, γερμανική κατοχή κλπ).
Και για να σε προλάβω, ΝΑΙ πιστεύω ότι ο Μπιτσάκης στο χώρο του έχει συνεισφέρει αντίστοιχης ποιότητας έργο και πρόοδο, με τον Θεοδωράκη στο δικό του χώρο. Γιατί μια εκδήλωση-αφιέρωμα στο λαϊκό πολιτικό και αντιστασιακό τραγούδι να έχει τιμώμενο πρόσωπο τον Θεοδωράκη, και μια εκδήλωση-αφιέρωμα στη μαρξιστική φιλοσοφία να μην έχει τον Μπιτσάκη.
(Ή έστω και ως παραπομπή σε ένα αντίστοιχου θέματος άρθρο της ΚΟΜΕΠ!)

Για την αυτοκριτική (αναγνώριση λαθών) όπως έγραψα διαφωνώ. Δεν είναι η αυτοκριτική που σε κάνει πρωτοπόρο, αλλά η πρωτοπορία που σου βάζει την αυτοκριτική ως καθήκον. Για να διατηρήσεις στην πράξη τον πρωτοπόρο ρόλο σου πρέπει να είσαι αυτοκριτικός (αναγκαία συνθήκη όπως σωστά λες) αλλά το να είσαι αυτοκριτικός δεν σε καθιστά αυτόματα και πρωτοπόρο (όχι ικανή συνθήκη). Επίσης η αυτοκριτική μπορεί να είναι και σε λάθος κατεύθυνση: αυτοκριτική έκαναν όσοι ανέλαβαν την καθοδήγηση μετά την καθαίρεση Ζαχαριάδη, αυτοκριτική έκαναν και οι περισσότεροι στο ΚΚΣΕ όταν στήριξαν την περεστρόικα.
Και τότε το επιχείρημα το ίδιο ήταν. Είμαστε πρωτοπόροι γιατί κάνουμε αυτοκριτική, και ντου όλοι για περεστρόικα να... σώσουμε το σοσιαλισμό. Ή και πιο πίσω, όταν έκαναν την αυτοκριτική τους επειδή υπέπεσαν στο σφάλμα του "σταλινισμού", οπότε τώρα έτσι πρωτοπόρα και αυτοκριτικά πάμε για μεταρυθμίσεις Κοσίγκιν να απογειώσουμε την οικοδόμηση.

orthodox είπε...

Τώρα για το "alter ego του Σαραντάκου", έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που σταμάτησα να ζητώ αναγνώριση φιλοκομματικότητας και πιστοποίηση κουκουεδοσύνης.

Δεν περνιέμαι για τόσο σπουδαίος ώστε να αξιώνω να παρακολουθείς τις απαντήσεις μου. Πάντως με τον Σαραντάκο έχω αντιπαρατεθεί σκληρά, όχι μόνο σε ιδεολογικοπολιτική βάση επειδή είναι ΣΥΡΙΖαίος αλλά και γιατί όπως κάθε καλός "πρώην" εκμεταλλεύεται το κουκουέδικο παρελθόν του για να στηρίξει την τωρινή του πολιτική επιλογή, πράγμα που το θεωρώ πολιτικά κατάπτυστο. Λογικές "τότε το ΚΚΕ ήταν καλό γι' αυτό ήμουν κι εγώ, μετά χάλασε και έφυγα" καλλιεργούν εξαρτημένα αντανακλαστικά, και δίνουν πάτημα σε διάφορων τύπων ταλιμπανιές σήμερα από τους ακραιφνείς υποστηρικτές της γραμμής, που προσπαθούν (δειλά-δειλά ακόμα) να μας πείσουν ότι από το '56 μέχρι το '91 δεν υπήρχε επαναστατικό ΚΚΕ, και πως η "ξαναεπαναστατικοποίησή" του ολοκληρώθηκε κάπου ανάμεσα στο 18ο και στο 19ο συνέδριο.

Ξέρω θα απαντήσεις πως κανένας δεν το λέει αυτό και πως διαστρεβλώνω. Είπα: δειλά-δειλά. Δεν λέγεται ευθέως, αφήνεται στον αέρα, αλλά όποτε στην κουβέντα η αντιπαράθεση σκληραίνει τελικά αυτό υπονοείται, όπως έχει γίνει πολλές φορές σ' αυτό το μπλοκ. Επίσης μη μου πεις σε παρακαλώ ότι το μπλοκ και τα σχόλια δεν είναι όργανο του κόμματος. Το ξέρω. Στα σχόλια αποτυπώνονται εκ των πραγμάτων οι απόψεις που κυριαρχούν, από την επιχειρηματολογική τάση που έχουν οι υποστηρικτές.
Σκέψου ας πούμε: τα απλά μέλη του κόμματος, και κυρίως οι ΚΝίτες, υπερασπίζονταν Ζαχαριάδη και Άρη πολλά χρόνια πριν την επίσημη αποκατάστασή τους. Εγώ τουλάχιστον τέλη δεκαετίας '90 το θυμάμαι πολύ γλαφυρά, η κυρίαρχη στάση ήταν αυτή που 15 χρόνια μετά έγινε επίσημη γραμμή δια της αποκατάστασης: Ο Ζαχαριάδης είχε δίκιο, και ο Άρης είχε μεν δίκιο αλλά δεν έπρεπε να καταπατήσει το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Τότε δεν ήταν επίσημη γραμμή, ήταν όμως κυρίαρχη άποψη. Σήμερα πια έχει γίνει επίσημη γραμμή και μάλιστα με όλα τα τελετουργικά.

Εύχομαι σε 10-20 χρόνια να μη λέμε ανοιχτά πια ότι ο σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ "ανατράπηκε το '56" και ότι το ΚΚΕ μεταξύ '56 και '91 "είχε χάσει τον επαναστατικό του χαρακτήρα".

Ανώνυμος είπε...

3.44 Δεν μιλανε ποτε για σχοινι στο σπιτι του κρεμασμενου. Το ΚΚΕ ποτε δεν εγινε οπορτουνιστικο κομμα για αυτο αλλωστε και το 1968 φτιαξανε το ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ. Το οτι ομως δεν εγινε δυνατον τοτε να καταργηθουνε τα πολιτικα μετωπα και τα σταδια που επιβληθηκανε απο το 20ο συνεδριο το 1956 οδηγησε στη δημιουργια της οπορτουνιστικης φουρνιας που πηγε να διαλυση το κομμα το 1991. Απο το 1996 ξεκινησε η αποκατασταση των επαναστατικων χαραχτηριστικων του κομματος. καταργηθηκανε τα ΣΤΑΔΙΑ και τα επομενα συνεδρια εμπλουτισανε το προγραμμα μετα και απο την μελετη της ιστοριας. Εσυ τωρα βεβαια θα ηθελες να μην ειχε αλλαξει τιποτα ωστε το 2012 να διαλυοτανε το κομμα. δυστηχως για τα ΒΑΡΙΔΙΑ ευτυχως για τους κομμουνιστες χασατε. Φτιαξε ενα μετωπο με συριζα και ανταρσυα και θα γινει ο καπιταλισμος ανθρωπινος στην 2α παρουσια ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Ο μπιτσακης εφυγε και πηγε σε οπορτουνι στικο πολιτικο σχηματισμο και ειναι αντικομμουνιστης βριζοντας το ΚΚΕ

Ανώνυμος είπε...

ο σ. ΛΕΝΙΝ ξεκαθαριζε παντα οτι για να μπορεσει να φτασει στην νικη η εργατικη ταξη ο πρωτος στοχος που πρεπει να εχει ειναι να συντριψει τον οπορτουνισμο που ειναι η ιδεολογια του καπιταλισμου μεσα στις γραμμες μας. ειναι εγκληματικο να θεωρειτε διαφορετικη αποψη. Μας το φω ναζουνε μεσα απο τον ταφο οι συντροφοι μας απο την χιλη που σφαγιαστηκαν ενω ειχανε μπλεξει σε πολιτικο μετωπο και σοσιαλισμο με σταδια οποιος αρνειται να τα δει αυτα ειναι συνειδητα προδοτης ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

orthodox αντιπαραβάλεις Μπιτσάκη με Θεοδωράκη οπότε αποδεικνύεις μόνος σου ότι η στάση του ΚΚΕ απέναντι σε όσους είναι πρώην δεν είναι ενιαία απέναντί τους αλλά ανάλογη με τη στάση του καθενός. Το "πρόβλημα" σου είναι η στάση του ΚΚΕ απέναντι στο Μπιτσάκη κι όχι η γενική στάση του ΚΚΕ απέναντι σε "πρώην" η οποία σαφώς και δεν είναι αυτή που έγραψες.

Γράφεις για κάποιους που δειλά δειλά ισχυρίζονται ότι το ΚΚΕ έπαψε για κάποιο διάστημα να είναι επαναστατικό. Θεωρώ ότι πολύ κακώς το πιστεύεις αυτό. Ακόμα κι αν κάποιος, ακόμα κι αν εγώ το πίστευα αυτό για το διάστημα '56-91, υπάρχει η γυάρος να με αποδεικνύει λάθος. Κανείς δε το λέει. Ένας επαναστάτης όμως δε σημαίνει ότι δεν κάνει ποτέ λάθη, ότι δεν κάνει και μεγάλα λάθη. Αν κρύψει όμως τα λάθη του κάτω από το χαλί, δε βγάλει συμπεράσματα και δε πράξει ανάλογα, τότε δεν καταφέρνει τίποτα. Δε πρόκειται να πάει πουθενά.

ρα

Ανώνυμος είπε...

η αστικη ταξη αναγνωριζοντας στα ΚΚ τον θανασιμο εχθρο της προσπαθει παντα και με ολους τους τροπους να κρατησει την εξουσια της. Χρησιμοποει ολα τα μεσα για αυτον τον σκοπο. Ενα απο τα καλυτερα οπλα της ειναι διαχρονικα ο οπορτουνισμος που εμφανιζεται ταχα μου σαν μια διαφορετικη αποψη ενω στην πραγματικοτητα ειναι ο καπιταλισμος μεταμφιεσμενος. Τα ΚΚ πρεπει να εχουνε παντα ανοιχτο μετωπο εναντιον του και η παραμι κρη χαλαρωση απεναντι σε αυτην την χολερα ειναι καταστροφη. το 1956 στο ΚΚΣΕ δεν επικρατησε απλα μια διαφορετικη αποψη με ποικιλια μορφων προς τον σοσιαλισμο. Επικρατησαν ΚΟΥΛΑΚΙΚΑ αντεπαναστα τικα στοιχεια και αφου δεν μπορου σανε ανοιχτα να κανουνε την δουλεια προχωρησανε σταδιακα στην διαλυση με ολοκληρωση την περεστρο ικα. οποιος παρουσιαζει τον οπορτουνισμο σαν αναθεωρητικη αποψη μετα απο τετοια εμπειρια ειναι συνειδητα με τους καπιταλι στες και σαν τον ΧΑΜΑΙΛΕΟΝΤΑ προσπαθει να κανει ζημια ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Αναυδος είπε...

Ορθοδοξε

Μονος σου παραδεχεσαι ότι ο ρολος του μπιτσακη σημερα είναι εχθρικος για το κινημα και την υποθεση του σοσιαλισμου. Χρησιμοποιειται σημερα από τα χαλκεια του οπορτουνισμου για να πολεμησει τη θεση το κομματος σημερα για λαικη εξουσια. Αντικειμενικα είναι ενας αντιπαλος που η χρησιμοτητα του εγκειται ακριβως στο ότι επειδη ηταν στελεχος του ΚΚΕ και αποδεκτος για το συγγραφικο του εργο μπορει να χρησιμοποιηθει για να διεσιδυσουν οι αποψεις τις ταξικης συνεργασιας στο ακροατηριο του ΚΚΕ. Ειτε η ηλικια του είτε το μισος του για το κομμα δεν τον αφηνουν να αντιληφθει τα παραπανω Συνεπως ο χαρακτηρισμος ταξικο ναυαγειο (μετα από μια συνεντευξη του οπου λιγο ως πολύ αρνιοταν το σοσιαλισμο του 20ου αιωνα) είναι μια ποιητικη κατά τη δικη μου γνωμη απαντηση

Κατά δευτερο πρεπει να ερμηνευσουμε μια 60ετια οπου η ανοχη η και η συνεργασια με τη σοσιαλδημοκρατια σε μικρο η σε μεγαλο βαθμο χαρακτηριζε την πολιτκη των κομ κομματων οπου γης για να καταληξει σε συμφηση με αυτή μετα το 1990 στην. Ευρωπη (και αλλου). Το ιστορικο ισοζυγιο είναι ακομη κι αν δεν σου αρεσει σε βαρος του σοσιαλιστικου μετασχηματισμου. Συνεπως θα πρεπει πολιτικες στρατηγικες κλπ να μπουν στη βασανο της επανεξετασης να βγουν συμπερασματα και να χαραχθει μια νεα πορεια. Ενδεικτικο είναι στα καθ’υμας ότι τα επιχειρηματα των μανιαδακικων του ΕΑ (δε είναι απλως βρισια η διεκδικηση από αυτους της ορθης εκπροσωπησης του ΚΚΕ είναι ακριβως ιδια με την ψευτοΚΕ και Ριζοσπαστη που εστησε ο αληστου μνημης αυτός πρωτοπορος) χρησιμοποιηθηκαν και χρησιμοποιουνται σημερα από τον Συριζα για να συρουν το κομμα σε μια νεα βαρκιζα.

Αρα το ερωτημα είναι εσυ με ποιους ακριβως εισαι;

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Ο Μπιτσακης ξερει αναμφισβητητα τα περι διαλεκτικου υλισμου,καλυτερα απο τους περισσοτερους στην Ελλαδα.Ειχα αγορασει εκεινο το βιβλιο του για την φυσικη και τον διαλεκτικο υλισμο (Διαλεκτικη και Νεοτερη Φυσικη),και αν και δε μπορω να το κρινω με ασφαλεια,γιατι ξερω ελαχιστα απο φυσικη,μπορω να πω οτι ειναι μια φιλοτιμη προσπαθεια να ανοιξει νεους οριζοντες στην μαρξιστικη φιλοσοφια.

Ακριβως για τους παραπανω λογους,δεν του συγχωρω την συστρατευση με το ΣΥΡΙΖΑ και τη σοσιαλδημοκρατια εν γενει.Δε γινεται να εισαι αριστος στα της διαλεκτικο-υλιστικης φιλοσοφιας,και στο δια ταυτα να υπερασπιζεσαι τον οπορτουνισμο,ο οποιος φιλοσοφικα βασιζεται σε θετικιστικες,ιδεαλιστικες,εξελικτικες και αλλες φιλοσοφιες.Γιατι πιστευω οτι αυτος περισσοτερο απο ολους,δε δικαιουται να εχει τετοιου ειδους αυταπατες.

Και οχι μονο λογω των φιλοσοφικων του γνωσεων,και λογω της δικης του εμπειριας ως μελος του κομματος και του κομμουνιστικου κινηματος γενικοτερα.Ουτε γινεται απο την μια να απομακρυνεσαι απο το ΚΚΕ λογω των δεξιων του παρεκλισεων και να κατακρινεις τις σοσιαλιστικες κοινωνιες ως κρατικοκαπιταλιστικες,και απο την αλλη να στηριζεις ενα καραμπινατο ''δεξιο'' σ/δ κομμα που στην καλυτερη θα εφαρμοσει εκεινο τον ''κρατικοκαπιταλισμο'' (με τον ευρυ ΔΤ) που μετα βδελυγμιας αποκυρησες οταν (υποτιθεται πως) υπηρχε στην Σοβιετια.

Για αυτο πιστευω οτι δεν εχει καν αυταπατες (ενας θεωρητικος του διαμετρηματος του,δεν ειναι σε θεση να εχει,και να θελει),αλλα εχει περασει ανοιχτα με την μερια της αστικης ταξης,εξ ου και ο χαρακτηρισμος ως ταξικο ναυαγιο.Ολα αυτα ισχυουν στο πολλαπλασιο και για τον εμετικο Μικη,ο οποιος εχει απομακρυνθει δεκαετιας απο εμας και επιπλεον εχει και αυτος ευθυνη για τον εκφασισμο της κοινωνιας μας,οταν μεσω της Σπιθας εκανε εθνικιστικη προπαγανδα με αριστερο μανδυα,πριν 3-4 χρονια.

orthodox είπε...

Άναυδε
έκανα μια αντιπαραβολή στη στάση απέναντι σε δύο προσωπικότητες, επειδή δεν καταλαβαίνω τι τις διαχωρίζει.
Τον αντίπαλο αντικειμενικά στηρίζει και ο Μίκης. Και μάλιστα χειρότερος γιατί είναι ασταθής.
Εάν το θέμα είναι η αναγνωρισιμότητα, καταλαβαίνεις πως το επιχείρημά σου δεν στέκει. Μπιτσάκη διαβάζουν μόνο μερικοί ΝΑΡίτες (ούτε καν!), μεμονωμένοι κομμουνιστές, και κάτι ναυάγια σαν και του λόγου μου.
Η άρνηση του σοσιαλισμού του 20ου αιώνα από πλευράς του δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να οδηγήσει σε απόρριψη συνολικά του έργου του, και μάλιστα σ'έναν τομέα που έχουμε σοβαρότατη έλλειψη.
Τέλος πάντων, δεν το θεωρώ πρωτεύων.

Στο δεύτερο κομμάτι τώρα, σ' ευχαριστώ για την απάντηση, γενικά δεν διαφωνώ σε κάτι.
Λίγοι προβληματισμοί ακόμα πάνω στο θέμα, αν και δεν είναι κάτι που δεν έχω ξαναβάλει στο μπλοκ.

Η ερμηνεία σήμερα, όπως την έχω καταλάβει, είναι πως στην ΕΣΣΔ με σημείο καμπής το 20ο συνέδριο εφάρμοσαν νόμους του καπιταλισμού στην οικονομία με αποτέλεσμα να υποσκαφτούν τα θεμέλια της οικοδόμησης. Ο λόγος είναι ότι η κομματική καθοδήγηση, (άρα) και η κρατική ηγεσία, κλήθηκαν να επιλύσουν πρωτόγνωρα προβλήματα στην οικοδόμηση, για τα οποία δεν υπήρχαν ετοιματζήδικες λύσεις στους κλασσικούς, και επέλεξαν να εφαρμόσουν καπιταλιστικούς νόμους.
(Βέβαια αν κρίνω από τοποθετήσεις μερικών σχολιαστών στο μπλοκ, μάλλον έχω καταλάβει λάθος. Υπάρχει μια επιχειρηματολογική γραμμή σύμφωνα με την οποία, προβλήματα δεν υπήρξαν, "απλώς" οι οπορτουνιστές κατάφεραν να επικρατήσουν. Έτσι μεταφυσικά.)

Ένας πρώτος προβληματισμός λοιπόν είναι, πόσο χρήσιμο είναι να απορρίψεις τις λύσεις, εάν δεν μπεις στη διαδικασία να αναλύσεις τα ίδια τα προβλήματα. Ξεκινώντας από την απόριψη της λύσης και προχωρώντας προς τα πίσω, ευνουχίζεις την έρευνα και την οδηγείς σε προκάτ συμπεράσματα. Η μελέτη γίνεται για να δώσουμε μια απάντηση φιλολογικού-εγκυκλοπαιδικού ενδιαφέροντος, ή για να σχεδιάσουμε τη νέα μας έφοδο;

Ο οπορτουνισμός για να κυριαρχίσει πατάει πάνω σε ελλείψεις της επαναστατικής πολιτικής. Η "επαγρύπνιση" δεν είναι ούτε απάντηση ούτε λύση, όταν έχεις ένα συγκεκριμένο υλικό πρόβλημα. Εάν αντί για λύση προτείνεις απλά και μόνο επαγρύπνιση, όταν θα στραφείς στον οπορτουνισμό (γιατί αντικειμενικά θα το κάνεις, εφόσον υπάρχει πολιτικό κενό, πράγμα που η πραγματικότητα απεχθάνεται) αυτήν ακριβώς την "επαγρύπνιση" θα χρησιμοποιήσει ο οπορτουνισμός ώστε να αποτρέψει την επαναφορά σου στη συνεπή επαναστατική οδό.

Ένα σκεπτικό:
Τη νίκη του προλεταριάτου στη Ρωσία δεν ακολούθησε το μεγάλο κύμα επαναστάσεων που θα σάρωνε τη δύση. Μια σειρά από ήττες που κορυφώθηκαν με την ήττα του γερμανικού προλεταριάτου (δεν έχει σημασία η χρονική σειρά, η Γερμανία ήταν το καθοριστικό σημείο) δημιούργησε μια νέα αντιφατική κατάσταση, προσωρινή αλλά στατική, όπου σε ένα μέρος του πλανήτη ξεκινάει η οικοδόμηση του κομμουνισμού.
Η αντίφαση βρίσκεται στο ότι οικοδόμηση κομμουνισμού σημαίνει απονέκρωση κράτους, που όμως αυτό πάει να γίνει......... στα πλαίσια ενός κράτους! Η όλη σοβιετική πολιτική, μέχρι και τις ανατροπές, καθορίστηκε από αυτή την αντίφαση. Πώς δηλαδή μπορείς να διατηρήσεις στη ζωή μια κοινωνική δομή, ενώ ταυτόχρονα εργάζεσαι για την αποδόμησή της.

orthodox είπε...

Για τον κλασσικό λενινισμό, ο ανώτερος τύπος οργάνωσης της εργατικής τάξης είναι το κόμμα της, με τις δεδομένες αρχές του κόμματος νέου τύπου. Συμβαίνει όμως ξαφνικά η εργατική τάξη να κατέχει στα χέρια της και ένα άλλο εργαλείο, κατάλοιπο του παλιού συστήματος. Και ενώ το κόμμα είναι μια "εσωτερική υπόθεση" της εργατικής τάξης (αυτοθεσμούμενο εργαλείο στα πλαίσια της τάξης, μόνη της το σχηματίζει, το οργανώνει, το λειτουργεί, της ανήκει και δεν το διαπραγματεύεται με κανέναν) δεν ισχύει το ίδιο για το κράτος, που αναγκαστικά πρέπει να συμπεριλάβει στη λειτουργία του και άλλες κοινωνικές ομάδες στις οποίες θα δώσει λόγο - το ποιες και το πώς, είναι από μόνο του μια επιστήμη. Το ζήτημα της λειτουργίας άλλων τάξεων στα πλαίσια του σοσιαλιστικού κράτους δεν έχει να κάνει μόνο με μια απλοϊκή σχέση μανιχαϊστικού τύπου (αστική τάξη = υποχώρηση = οπορτουνισμός = ανατροπή = κακό)
Ποια λοιπόν η σχέση κόμματος-κράτους.

Μη βιαστείς να με παραπέμψεις στο "Κράτος κι επανάσταση". Το κείμενο γράφτηκε στα 1917, ο εμφύλιος τελείωσε στα 1922, τη χρονιά που ο Λένιν αποσύρθηκε, 2 χρόνια πριν πεθάνει. Όταν γράφτηκε το κείμενο, η απόσβεση του επαναστατικού κύματος δεν είχε καν τεθεί σαν υπόθεση. Αλλιώς προσδιορίζεις τη σχέση κόμματος-κράτους σε έναν κόσμο που σταδιακά το ένα μετά το άλλο τα κράτη πέφτουν στα χέρια της εργατικής τάξης, και αλλιώς σε έναν διπολικό κόσμο που η κατάσταση αποκτά χαρακτηριστικά στασιμότητας, κατεκτημένες δυνάμεις αρχίζουν να παλινδρομούν (Ουγγαρία '56, Τσεχοσλοβακία '68 κλπ) νέες δυνάμεις προστίθενται με άλλες μορφές, άλλο υπόβαθρο, διαφοροποιημένες κατευθύνσεις, ενίοτε και από άλλη αφετηρία (Κίνα, Β. Κορέα, Βιετνάμ, Αφγανιστάν, Καμπότζη, Λιβύη, Αιθιοπία, Ρουμανία, Κούβα - δες πολυμορφία!)

Τι γίνεται λοιπόν όταν βρίσκεσαι πάνω στην ιστορική στροφή, όπου από το "οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα", ξαφνικά οι προλετάριοι αποκτούν πατρίδα, περιορισμένη στα πλαίσια ενός κράτους, σαν ενδιάμεσο στάδιο (ωχ, βλέπω τα καμπανάκια να χτυπάνε) πριν τη μετατροπή ολόκληρης της γης σε πατρίδα τους;
Πώς εμπλέκεται η υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας (με ότι αυτό συνεπάγεται) με το παγκόσμιο επαναστατικό πρόταγμα.
Και όσον αφορά τις διεθνείς σχέσεις και την εξωτερική πολιτική, πώς χειρίζεσαι τις δυνάμεις που συμμαχούν μαζί σου αλλά δεν είναι "καθαρές" δικές σου.

Η εικόνα που έχω είναι πως, ιδίως από τον πόλεμο και μετά, το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα έβαλε ως πρώτο καθήκον την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ (και μετά τη διάσπαση, το εκάστοτε παρακλάδι την υπεράσπιση του κέντρου του - Κίνα, Αλβανία) ως βασική μορφή άσκησης της επαναστατικής πολιτικής.
Θεωρητικά αυτό ΙΣΩΣ εγείρει ως ερώτημα, κατά πόσον η σοσιαλιστική κρατική δομή υπερκέρασε την κομματική, και μια πρώτη αίσθηση -έχω πολύ δρόμο μπροστά μου για να μελετήσω τα Άπαντα- είναι ότι το μικρόβιο μπήκε ήδη από τον προπολεμικό Στάλιν.
Στο βαθμό που ισχύει, είναι οπωσδήποτε λάθος.
Αλλά η λαθολογία δεν αρκεί. Το ερώτημα που προέχει, είναι γιατί έγινε αυτό, στα πλαίσια του τι άλλο θα μπορούσε να είχε γίνει, από τη σκοπιά του τι θα κάνουμε εμείς όταν θα ξανακαταλάβουμε κάπου την εξουσία.
Το ίδιο επεκτείνεται και σε άλλα ερωτήματα. Γιατί συνέβη η οπορτουνιστική στροφή του 20ου, γιατί εφαρμόστηκαν νόμοι του καπιταλισμού και πάει λέγοντας.
Ούτε η πρακτορολογία, ούτε η οπορτουνιστολογία αρκούν για να δώσουν απάντηση, και το κυριότερο είναι ότι θα υποσκάψουν την προσπάθεια του μέλλοντος.

orthodox είπε...

Αν οι οπορτουνιστικές δυνάμεις επικράτησαν ιδεολογικά, μήπως σημαίνει ότι οι ταξικές δυνάμεις δεν είχαν θεωρητική παραγωγή;
Αν οι οπορτουνιστικές δυνάμεις επικράτησαν πληθυσμιακά (χάθηκε η αφρόκρεμα του προλεταριάτου και σήκωσαν κεφάλι οι πρώην μικροαστοί, κουλάκοι κλπ) μήπως βάζεις νομοτελειακά ότι ποτέ ο σοσιαλισμός δεν θα επικρατήσει, αφού πάντα σε κάθε σοσιαλιστική απόπειρα ο ιμπεριαλισμός θα επιτίθεται με πόλεμο για να την ανατρέψει και μάζες πρωτοπόρων εργατών θα χάνονται;
Αν η πλειοψηφία του οπορτουνισμού ήταν συγκυριακή, τότε μήπως το πρόβλημα ήταν στην ανάδειξη στελεχών, ώστε τελικά στο συνέδριο να πλειοψηφίσουν ευάλωτα και αμόρφωτα στοιχεία;


Η εμπειρία είναι πολύτιμος οδηγός για το μέλλον. Η κριτική αποτίμηση και η επανεξέταση είναι σαφώς απαραίτητες, αλλά η διερεύνηση πρέπει να γίνει πάνω στα πραγματικά ερωτήματα.
Δεν έχω καμία αντίρηση στην υπενθύμιση του Λένιν, κόντρα σε κάθε οπορτουνιστή που νομίζει ότι μια αριστερή κυβέρνηση θα επιταχύνει την επαναστατική διαδικασία.
Τα ερωτήματα όμως είναι πολύ πιο σύνθετα, και πλέον δεν είναι πρωτόγνωρα. Δυστυχώς ο Λένιν μας άφησε πολύ νέος - στο leninreloaded είχε κάνει πριν κανένα μήνα ένα μικρό αφιέρωμα σε ύστερα κείμενα του Λένιν.
Στο βαθμό που υπάρχουν δυνάμεις που δεν πείσθηκαν ακόμα για την απόριψη της συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ, πολύ καλώς κάνεις και επιμένεις. Δεν είναι όμως σωστό να εγκλωβίζεις όλη σου την πολιτική παραγωγή σε αυτό. Παραείναι προσωρινό σαν ιστορικό πρόβλημα, ενώ οι ορίζοντές σου πρέπει να ανοίγονται πολύ πιο πέρα.

Για να το πω πιο απλά:
Είσαι η δύναμη που θα εμπνεύσει την επανάσταση και θα καθοδηγήσει την κομμουνιστική οικοδόμηση, δεν είσαι απλώς η αριστερή αντιπολίτευση της σοσιαλδημοκρατίας! Επομένως, σταμάτα να εγκλωβίζεσαι σ' αυτό το ρόλο!

Αν τα παραπάνω με καθιστούν ΣΥΡΙΖαίο, τι να πω...

orthodox είπε...

Αλλά για να μην αφήσω παραπονεμένους τους ταλιμπάν της γραμμής, θα κλείσω προβοκατόρικα.
Δεν με καλύπτει καθόλου η άποψη "δεν πήραμε την εξουσία γιατί δεν είχαμε επαναστατικό πρόγραμμα", ιδίως όταν χρησιμοποιείται ως προπέτασμα για το αντίστροφο: "αν είχαμε επαναστατικό πρόγραμμα, θα παίρναμε και την εξουσία". Το γιατί δεν θα το αναλύσω - είπαμε, να προβοκάρω θέλω. Κι αν όμως, λέω τώρα εγώ, το πρόγραμμά μας ήταν μια χαρά, αλλά αυτοί που κλήθηκαν να το εφαρμόσουν ήταν απλώς ιστορικά ανεπαρκείς και πολιτικά ανίκανοι;

Ανώνυμος είπε...

1.52 οι αλλες επαναστασεις μετα την ρωσικη πνιγηκανε στο αιμα απο τους οπορτουνιστες στηριγματα της αστικης ταξης. οπως βοηθησανε και τον χιτλερ στην ανοδο του. Μετα το 1945 το ΚΚΣΕ εμεινε απο στελεχη λογο των απωλειων του πολεμου. Σε αυτο το κενο μπορεσανε και αναριχηθηκανε αντεπαναστατικα οπορτουνιστικα στοιχεια και αντι να προχωρησουνε σε παραπερα βαθεμα των κομμουνιστικων σχεσεων παραγωγης συνειδητα εφαρμοσανε νομους του καπιτα λισμου με αποτελεσμα το 1991 να ολοκληρωθουνε οι ανατροπες. επισης τα γεγονοτα του 1956 στην ουγγαρια και το 1968 στην τσεχοσλοβακια εχουνε την αφετηρια τους στο 20ο συνεδριο. το συμπερασμα που βγαινει απο την πειρα του Κ.Κ ειναι οτι και η παραμικρη παραχωρηση στον οπορτουνισμο σημαινει θανατο και καταστροφη. επαγρυπνηση λοιπον και αντιμετωπιση στην ριζα μολις εμφανιζεται. Ειναι ο καπιταλισμος μεσα στο κινημα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

1.54 παντα θα προσπαθει ο καπιταλι σμος μεσο του πολεμου να διαλλυση τα ΚΚ. καθηκον των κομμουνιστων συμφωνα με την εμπειρια στις επομε νες επαναστασεις ειναι να εχουνε πρωταρχικο στοχο την συντριβει του οπορτουνισμου και σε καμμια περιπτωση να μη το δουνε σαν διαφορετικη αριστερη αποψη. και η απανταση στον ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΑ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑ για την επανασταση μας που χαθηκε το 1944 ειναι οτι το προγραμμα ητανε λαθος γιατι πουθε να με τα ΛΑ ΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ δεν πηραμε την εξουσια. η ηγεσια ΣΙΑΝΤΟΣ ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗΣ ητανε ικανοτατη στο να παραδωσει τον λαο δεμενο στην αστικη ταξη γιατι σαν οπορτουνι στες αυτο ητανε η δουλεια τους ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Αναυδος είπε...

ορθοδοξε

σεντονι εδωσες σεντονι θα λαβεις

(...)
Οι μορφές ομαδικής ιδιοκτησίας αποτελούν μεταβατική μορφή ιδιοκτησίας, ανάμεσα στην ατομική και την κοινωνική, και όχι ανώριμη μορφή κομμουνιστικών σχέσεων.

Έτσι, συνεχίζεται η ταξική πάλη της εργατικής τάξης –σε άλλες συνθήκες, με άλλες μορφές και μέσα- όχι μόνο στην περίοδο της σοσιαλιστικής θεμελίωσης, αλλά και κατά τη σοσιαλιστική ανάπτυξη. Είναι διαρκής πάλη, για την εξάλειψη κάθε μορφής ομαδικής και ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα και προϊόντα της παραγωγής και της μικροαστικής συνείδησης που έχει βαθιές ιστορικές ρίζες. Επομένως, είναι αναγκαία η δικτατορία του προλεταριάτου, ως όργανο της ταξικής κυριαρχίας και ταξικής πάλης, όχι μόνο στη «μεταβατική περίοδο», για την εδραίωση της νέας εξουσίας, την
υλοποίηση των μέτρων διαμόρφωσης των νέων οικονομικών σχέσεων και κατάργησης των καπιταλιστικών, αλλά και κατά τη σοσιαλιστική ανάπτυξη μέχρι την ωρίμανσή της στην ανώτερη, κομμουνιστική βαθμίδα.

Οι θέσεις αυτές τείνουν να αμφισβητήσουν το ρόλο της δικτατορίας του προλεταριάτου ως εργαλείου της ταξικής πάλης του προλεταριάτου, που δεν περιορίζεται μόνο στα καθήκοντα της συντριβής της αντεπαναστατικής δράσης της αστικής τάξης, αλλά έχει ως βασικό καθήκον την οικοδόμηση των νέων σχέσεων, την εξάλειψη κάθε κοινωνικής διαφοράς και ανισότητας.

Όπως αποδείχτηκε και στην πράξη, η όποια καθυστέρηση, και πολύ περισσότερο η υποχώρηση, στην ανάπτυξη των σοσιαλιστικών σχέσεων οδηγεί στην όξυνση
της αντίφασης παραγωγικών δυνάμεων - σχέσεων παραγωγής. Στη βάση αυτή, οι αντιθέσεις και διαφοροποιήσεις μπορούν να μετατραπούν σε κοινωνικούς ανταγωνισμούς, να οξυνθεί η ταξική πάλη. Στο σοσιαλισμό υπάρχει αντικειμενική
βάση που εμπεριέχει τη δυνατότητα, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, κοινωνικές δυνάμεις να λειτουργήσουν ως δυνάμει φορείς των εκμεταλλευτικών σχέσεων, όπως συνέβη τη δεκαετία του 1980 στην ΕΣΣΔ.

(...)

Αναυδος είπε...

(...)

Με την εσωκομματική διαπάλη στις αρχές της δεκαετίας του 1950 εκφράστηκε, σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο, η κοινωνική αντίσταση (κολχόζνικοι αγρότες, διευθυντικά στελέχη στην αγροτική παραγωγή και στη βιομηχανία) στην ανάγκη επέκτασης και εμβάθυνσης των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής

Οι δυνάμεις αυτές εκφράστηκαν πολιτικά μέσα από τις θέσεις που υιοθετήθηκαν στις αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ, που τελικά αποτέλεσε συνέδριο κυριαρχίας της δεξιάς οπορτουνιστικής παρέκκλισης. Σταδιακά υιοθετήθηκαν
πολιτικές επιλογές που διεύρυναν τις εμπορευματοχρηματικές (δυνάμει καπιταλιστικές) σχέσεις, στο όνομα της διόρθωσης των αδυναμιών του Κεντρικού Σχεδιασμού και της διεύθυνσης των σοσιαλιστικών παραγωγικών μονάδων.

Το λεγόμενο «σκιώδες κεφάλαιο», αποτέλεσμα όχι μόνο πλουτισμού από το επιχειρησιακό κέρδος, αλλά και της « μαύρης » αγοράς, εγκληματικών πράξεων σφετερισμού του κοινωνικού προϊόντος, επιδίωκε τη νόμιμη λειτουργία του ως κεφάλαιο στην παραγωγή, δηλαδή την ιδιωτικοποίηση των μέσων παραγωγής, την παλινόρθωση του καπιταλισμού. Οι κάτοχοί του αποτέλεσαν την κινητήρια κοινωνική δύναμη της αντεπανάστασης. Αξιοποίησαν τη θέση τους στον κρατικό και
κομματικό μηχανισμό. Βρήκαν στήριξη σε τμήματα του πληθυσμού, που αντικειμενικά από τη θέση τους ήταν πιο ευάλωτα στην επίδραση της αστικής ιδεολογίας και σε ταλαντεύσεις, π.χ., σημαντικό τμήμα της διανόησης, αλλά και τμήματα της νεολαίας, όπως η σπουδάζουσα.35 Αυτές οι δυνάμεις, άμεσα ή έμμεσα, επέδρασαν στο Κόμμα, ενισχύοντας την οπορτουνιστική διάβρωση και τον αντεπαναστατικό εκφυλισμό που εκφράστηκε με την πολιτική της «περεστρόικα» και διεκδίκη σε τη θεσμική κατοχύρωση των καπιταλιστικών σχέσεων. Αυτό επιτεύχθηκε μετά την περεστρόικα, με την ανατροπή.

(...)

υγ.
ο μικης π.χ δεν αρνηθηκε τον σοσιαλισμο και την προσφορα της ΕΣΣΔ ο μπιτσακης εφτυσε εκει που προσκυνουσε συνεπως ο χαρακτηρισμος ταξικο ναυαγιο του ταιριαζει γαντι

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

''Στο βαθμό που υπάρχουν δυνάμεις που δεν πείσθηκαν ακόμα για την απόριψη της συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ, πολύ καλώς κάνεις και επιμένεις. Δεν είναι όμως σωστό να εγκλωβίζεις όλη σου την πολιτική παραγωγή σε αυτό. Παραείναι προσωρινό σαν ιστορικό πρόβλημα, ενώ οι ορίζοντές σου πρέπει να ανοίγονται πολύ πιο πέρα.''

Eδω θα συμφωνησω,εγω βαρεθει να διαβαζω αρθρα (οχι απο το σφυροδρεπανο,γενικα απο κοκκινα μπλογκ και απο το Κομμα) για τον οπορτουνισμο,με τις ιδιες και τις ιδιες διατυπωσεις του Λενιν.Δεν ειναι και καμια βαρια φιλοσοφια.

Ανώνυμος είπε...

ΑΝΑΥΔΟΣ. Εγω παντως ειμαι της γνω μης οτι πρεπει να του αναγνωρισουμε ενα πραγμα. Θελει μεγαλο υποκριτικο ταλεντο να εισαι με τον συριζα και να το παιζεις κομμουνιστης. Οπως και το να προσπαθει να παρουσιαση τον ΛΕΝΙΝ για καουτσκι και τον ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ για παρτσαλιδη. Ειναι και αυτο μια τεχνη μη το υποτιμαμε ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

orthodox είπε...

Σταδιακά υιοθετήθηκαν πολιτικές επιλογές που διεύρυναν τις εμπορευματοχρηματικές (δυνάμει καπιταλιστικές) σχέσεις, στο όνομα της διόρθωσης των αδυναμιών του Κεντρικού Σχεδιασμού και της διεύθυνσης των σοσιαλιστικών παραγωγικών μονάδων.

Ποιες ήταν λοιπόν αυτές οι αδυναμίες στον κεντρικό σχεδιασμό και στη διεύθυνση των σοσιαλιστικών παραγωγικών μονάδων,
πού οφείλονταν,
και πώς αλλιώς μπορούσαν να διορθωθούν;

Ανώνυμος είπε...

η γνωστη τακτικη του ΜΑΝΙΑΔΑΚΗ ενω εχουνε δωθει η απαντησεις ξανα η ιδια ερωτηση ωστε να απαξιωσουμε την συζητηση. Επαναλαμβανω λοιπον οσες φορες και αν χρειαστει. η απωλειες του πολεμου ηταν τρομακτι κες και σε μελη του κομματος και σε παραγωγικες μοναδες. Ειχανε γινει αναγκαστικη ελιγμοι πριν τον πολεμο με παραχωρησεις σε μικροαστικα στοιχεια. υπηρχανε η Λ.Δ που οικοδομουσανε σοσιαλισμο και χρειαζοντουσαν βοηθεια επισης υπηρχανε τμηματα που προστεθηκανε στην ΕΣΣΔ μετα το 1945 που μεχρι τοτε ειχανε καπιταλισμο. ολα αυτα τα προβληματα απαιτουσαν το παραπε ρα βαθεμα των σοσιαλιστικων σχεσε ων παραγωγης. Αντι για αυτο με την επικρατηση της οπορτουνιστικης ομα δας λογο των απωλειων του πολεμου επιλεχτηκε συνειδητα η επιστροφη σε νομους του καπιταλισμου. ανοι χτα δεν μπορουσανε να το κανουνε γιατι το συστημα ειχε βαθιες ριζες και ετσι πηγανε σταδιακα με ολοκληρωση της πορειας αυτης το 1991. περιμενω την επαναληψη της ΜΑΝΙΑΔΑΚΙΚΗΣ ερωτησεις για να απαντησω ξανα. υπομονη τεραστια ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Π.Γ οσο και αν το θεωρεις κουραστι κο ειναι πολυ χρησιμο η συνεχης επαναληψη και με βαση την αντικομ μουνιστικη επιθεση που δεχτηκε το κομμα τα τελευταια 3 χρονια και ειδικα απο τα ΒΑΡΙΔΙΑ απο μεσα. Ενω η αστικη ταξη επαιξε το χαρτι του συριζα εμφανιστηκανε απο μεσα ορισμενοι που μεχρι τοτε προσπαθουσανε να φρεναρουνε καθε αλλαγη να χτυπησουνε το ΚΚΕ πισωπλατα πονταροντας σε αυταπατες πριν το 1991 ωστε να λυγισουμε στην οπορτουνιστικη πιεση και να μπουμε σε κυβερνηση με τον συριζα και το κανανε διαστρεβλωνοντας το προγραμμα του 15ο συνεδριο οτι ταχα συμφωνουνε ενω απο τοτε διαφωνουσανε και στη πραγματικοτη συμφωνουνε με το 10ο 1978 και με οτι μας κατεστρεψε το 1991. οταν εχεις δεχτει τετοια βρωμικη επιθεση απο μεσα με κατηγοριες μεχρι για τροτσκιστες νομιζω οτι χρειαζεται κατανοηση στην επαναλη ψη.Απλα τα ΒΑΡΙΔΙΑ μεσο της χαλαρω σης θελουνε να ξεχασουμε την λεξη οπορτουνιστης να παμε απλα στο αναθεωρητης και καλα οπως γινοτα νε παλια και να αρχισουνε παλι να χορευουνε τα ποντικια ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Είναι αμφίβολο, Αναυδε (14-09-2014 1:41), αν ο Μπιτσάκης υπήρξε καν ποτέ συνειδητός κομμουνιστής. Η εικόνα, που σχημάτισα αρκετά νωρίς για τον άνθρωπο ήταν αυτή ενός τυπικού μικροαστού, όπως χιλιάδες άλλοι, που έμπλεξαν με το Κόμμα γιατί το είδαν σαν ενσάρκωση των στενών-άμεσων προσδοκιών του κοινωνικού αυτού στρώματος.
[ Παρένθεση.
Η μικροαστική "τάξη" στην Ελλάδα είχε την αφετηρία της στην αγροτιά, (πάνω από 80% του πληθυσμού προ του '50), αλλά και την προσφυγιά, που ήταν προϊόν της βίαιης ταξικής υποβάθμισης, λόγω του διωγμού, κυρίως αστικών στρωμάτων του οθωμανικού κράτους. Αυτό το μίγμα, στις ειδικές συνθήκες ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού, βρήκε διέξοδο και έκφραση στο ελληνικό εργατικό κίνημα, χωρίς όμως το τελευταίο να καταφέρει να τους αφομοιώσει, νεόκοπο και αδύναμο καθώς ήταν.
Ηταν η μικρή, βασικά, ιδιοκτησία, του χωριού και της πόλης, που ήρθε σε σύγκρουση:
1. Στο μεν χωριό με τα φεουδαλικά κατάλοιπα, μοναστήρια-παπαδαριό-τσιφλίκια*, το ανάλγητο-αυταρχικό-φορομπηχτικό αστικό κράτος, που φρενάριζε την ίδια όποια αστική ανάπτυξη του χωριού. Καπάκι ήρθε κι η κρίση του '29-'33 σε συνδυασμό με τεχνικοοικονομικές ανατροπές, που προκάλεσαν την φτωχοποίηση-προλεταριοποίηση τους.
2. Στις δε πόλεις, κύρια στους προσφυγικούς συνοικισμούς, συντελέστηκε η άγρια εκμετάλλευση των, πρώην μικροαστών, προσφύγων από το ελληνικό (αλλά και to ξένο, Powers, Ulen, Siemens κλπ) κεφάλαιο.
Ολοι αυτοί, νόμισαν πως βρήκαν στο ΚΚΕ τον φορέα, που υποσχόταν δικαίωση των μικροαστικών οραμάτων τους, βασικά την ρεβάνς από το μεγάλο κεφάλαιο και τα φεουδαρχικά υπολείμματα, μέσα όμως στα πλαίσια των οριζόντων τους, δηλαδή του καπιταλισμού. Το ΚΚΕ όχι μόνο δεν κατάφερε να αφομοιώσει την μεγάλη μάζα αυτού του χώρου, αλλά, αντίθετα, σε σημαντικό βαθμό, αλλοιώθηκε ιδεολογικά αλλά και ταξικά από αυτόν. Η νοοτροπία αυτών των εκτεταμένων στρωμάτων εκφράστηκε πολιτικά και χαρακτηριστικότατα από το ΠΑΣΟΚ, και έβαλε (και) τη δική της σφραγίδα στην νεοελληνική ιστορία. Αν ψάχνουμε αιτίες για τις Βάρκιζες αλλά και πολλά άλλα, εκτός από τις όποιες ευθύνες σιάντο-παρτσαλίδηδων κλπ. προσώπων, την στρατηγικοποίηση τακτικών επιλογών της Γ Διεθνούς (λαϊκά μέτωπα) και άλλα, θεωρώ, πως οι βαθύτεροι κοινωνικοί λόγοι πρέπει να αναζητηθούν εκεί. Ειδικά οι (ιστορικά αναγκαίες) συγκεκριμένες επιλογές του κομμ. κινήματος έδοσαν αέρα στα πανιά αυτών των στρωμάτων (και αυτών των προσώπων, όπως οι Μπιτσάκης, Μίσσιος κ.α.), ενώ δεν αντιμετωπίστηκαν από το κομμ. κίνημα αυτές οι παρενέργειες, που θάπρεπε να θεωρούνται αναμενόμενες και δεδομένες. Θεωρώ πως ο σημερινός «αριστερός» πολιτικός ευκαιριοσκοπισμός (οπορτουνισμός-Σύριζα, Δημάρ και Σία), και μεγάλο μέρος του κατ’ όνομα «αριστερισμού» (Ανταρσύα, τροτσκιστές κλπ), ου μην αλλά και της δεξιάς «παρακουκουέδικης» απόκλισης (ικέα, Ν/Σχέδιο), είναι άμεση αντανάκλαση αυτών των στρωμάτων, που σήμερα καταρρέουν και μέρος τους φασιστικοποιείται. Ενώ έμμεσα, βέβαια (δεν μπορούν παρά να) είναι αντανάκλαση της αστικής τάξης.
]
Τώρα ο Μπιτσάκης είχε από νωρίς δείξει τα χαρακτηριστικά δείγματα ενός ατομικιστικού χαρακτήρα από τα χρόνια των εξοριών, τις συγκρούσεις του με τις οργανώσεις των εξορίστων, τις μόνιμες ιδεολογικές «διαφωνίες» του, που βάση είχαν ακριβώς την μικροαστική του νοοτροπία και κοσμοθεώρηση. Αυτά διασταυρωμένα από διηγήσεις συγκρατουμένων του αλλά και του ίδιου, που θεωρούσε βέβαια πως «πολεμούσε τη γραφειοκρατία».
(συνεχίζεται)

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...


(συνέχεια)
Ακόμη θυμάμαι να τον στριμώχνει ιδεολογικά ο ....Κοτζιάς στα αμφιθέατρα, περίοδο ’74-’75.
Προσωπικά, σε νεαρή ηλικία, διάβασα το βιβλίο του «Φυσική και Φιλοσοφία», εκδομένο από το ’65, εκδόσεις «Τομή», με ψευδώνυμο «Κ. Πολίτης», για τη λογοκρισία. Μια καλή ανασκόπηση της Φυσικής, αλλά όχι εκείνο, που περίμενα, δηλαδή κάτι ανάλογο με την «Διαλεκτική της Φύσης» βασισμένο στις εν τω μεταξύ τεράστιες προόδους των θετικών επιστημών. Δε γνωρίζω την πρωτότυπη συμβολή του, αν υπάρχει, στην επιστήμη της Φυσικής και δε με έχει εντυπωσιάσει σαν διαλεκτικός υλιστής φυσικός. Αυτή την εικόνα είχα σχηματίσει ήδη από την δεκαετία του ’80, πριν την κοπανήσει στην απέναντι πλευρά, και δεν με εξέπληξε η εξέλιξή του.
Καμία σχέση βέβαια με το ήθος και την ταξικότητα του Κάππου, που επίσης έχει παρόμοια καταγωγή, στη θεωρία έμεινε πίσω και επηρεάστηκε από αυτά τα στρώματα, εξ ου και οι θεωρητικές (και πολιτικές) αμφιταλαντεύσεις του, αλλά στην συνείδηση έγινε και παρέμεινε εργάτης και κομμουνιστής.

Αναυδος είπε...

@ορθοδοξε

(….)
επισημαίνονταν τα εξής προβλήματα:
Αργοί ρυθμοί στην εισαγωγή των νέων επιτευγμάτων της επιστήμης και της τεχνικής
σε μια σειρά κλάδους της βιομηχανίας και της αγροτικής παραγωγής. Εργοστάσια με παλιωμένο τεχνικό εξοπλισμό και χαμηλή παραγωγικότητα, παραγωγή εργαλειομηχανών και μηχανημάτων ξεπερασμένης τεχνολογίας. Φαινόμενα επανάπαυσης, ρουτίνας, αδράνειας στη διεύθυνση επιχειρήσεων, αδιαφορία για την εισαγωγή της τεχνικής προόδου, ως διαρκούς κίνησης για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Καθυστέρηση στην ανόρθωση της αγροτικής παραγωγής, χαμηλή στρεμματική απόδοση στην καλλιέργεια των σιτηρών, χαμηλή παραγωγικότητα της κτηνοτροφικής παραγωγής, η συνολική παραγωγή της οποίας δεν είχε φτάσει στο προπολεμικό επίπεδο, με αποτέλεσμα ελλείψεις σε κρέας, γάλα, βούτυρο, λαχανικά και φρούτα που επηρέαζαν το γενικό στόχο για άνοδο του επιπέδου της κοινωνικής ευημερίας.
(…)

Οι αγοραίες μεταρρυθμίσεις που επιλέχθηκαν δεν ήταν μονόδρομος. Η αντιμετώπιση των προβλημάτων της οικονομίας απαιτούσε την επεξεργασία αποτελεσματικότερων κινήτρων και δεικτών συνολικά του Κεντρικού Σχεδιασμού, καθώς και στην κλαδική και διακλαδική, στην επιχειρησιακή και διεπιχειρησιακή υλοποίησή του. Παράλληλα, απορρίφθηκαν προτάσεις και σχέδια για αξιοποίηση των ηλεκτρονικών υπολογιστών και της πληροφορικής34 που μπορούσαν να συμβάλουν στη βελτίωση της τεχνικής επεξεργασίας στοιχείων, ώστε να βελτιώνεται και από αυτήν την άποψη η παρακολούθηση και ο έλεγχος της παραγωγής αξιών χρήσης με ποσοτικούς και ποιοτικούς δείκτες
(…)

Υγ. η αλέκα είχε μιλησει για ‘αγραμματους’ κομμουνιστές εσυ μέχρι στιγμης πιάνεσαι αδιαβαστος

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Παναγιωτης

Δε θεωρω λαθος την εμφαση εναντιον του οπορτουνισμου,αλλα θεωρω λαθος τον βαθμο στον οποιο υπαρχει και τον τροπο με τον οποιο εκδηλωνεται.

Πιστευω πως πρεπει να μειωθει η παραγωγη βιβλιων και αρθρων,γυρω απο τον οπ. που απλως αναπαραγουν πραγματα που ξερει ακομα και πρωταρης κομμουνιστης και κνιτης.

Η θεωρητικη παραγωγη πρεπει να επικεντρωθει στις συγκεκριμενες συνθηκες της Ελλαδας,και συγκεκριμενα με ποιους τροπους το ΠΑΣΟΚ και η δεξια προδιδακτορικα (σε μικροτερο βαθμο) βοηθησαν αμεσα στη δημιουργια μικροαστικων στρωματων,ειτε στην ''ελευθερη αγορα'',ειτε στο δημοσιο.Και πως πιθανον συνδεθηκε η δημιουργια αυτη στα 80ς με την ταυτοχρονη αποβιομηχανιση της Ελλαδας,και την αδυναμια του ελ. κεφαλαιου να ανταγωνιστει το ευρωπαικο.

Απο την αλλη,πρεπει να δινουμε αμεσες απαντησεις σε θεματα που απασχολουν τον κοσμο.Εστω και αν τα θεωρουμε εμεις ασημαντα.Αν τα θεωρουμε ασημαντα ή αποπροσανατολιστικα,τοτε πρεπει να τεκμηριωσουμε το γιατι (πχ για το θεμα του νομισματος).Αν δεν απαντησουμε εμεις θα απαντησει ο οπορτουνισμος,και γενικα η αστικη ιδεολογια.

Ανώνυμος είπε...

ΣΕΧΤΑΡ. τα σχολια σου παντα επι της ουσιας και σε βαθος ολα τα φαινομε να εχουνε εξηγηση. Με σεβασμο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Π.Γ Καμμια διαφωνια σε οτι λες πρεπει να ασχολειθουμε πολυ σοβαρα και με αυτα. αλλα και το θεμα του οπορτουνισμου ειναι παρα πολυ σοβαρο. Εισαι πολυ τυχερος που δεν γνωρισες την κατασταση πριν το 1991 μεσα και γυρω απο το κομμα. Η ζημια που εχει γινει σε αυτες τις ηλικιες ειναι τεραστια. αντιλαμβανομαι οτι αν δεν το εχεις ζησει δεν μπορεις να καταλαβεις το πληρες μεγεθος της καταστασης αρα δειξε λιγο κατανοηση στην επαναληψη που συμφωνω μπορει να κουραζει ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

@ Σεχτάρ

(...)
"Αυτό το μίγμα, στις ειδικές συνθήκες ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού, βρήκε διέξοδο και έκφραση στο ελληνικό εργατικό κίνημα, χωρίς όμως το τελευταίο να καταφέρει να τους αφομοιώσει, νεόκοπο και αδύναμο καθώς ήταν".
(...)
"Το ΚΚΕ όχι μόνο δεν κατάφερε να αφομοιώσει την μεγάλη μάζα αυτού του χώρου, αλλά, αντίθετα, σε σημαντικό βαθμό, αλλοιώθηκε ιδεολογικά αλλά και ταξικά από αυτόν".
(...)
"Αν ψάχνουμε αιτίες για τις Βάρκιζες αλλά και πολλά άλλα, εκτός από τις όποιες ευθύνες σιάντο-παρτσαλίδηδων κλπ. προσώπων, την στρατηγικοποίηση τακτικών επιλογών της Γ Διεθνούς (λαϊκά μέτωπα) και άλλα, θεωρώ, πως οι βαθύτεροι κοινωνικοί λόγοι πρέπει να αναζητηθούν εκεί".

Αυτές οι θέσεις, ποιανού ακριβώς είναι; Αν είναι προσωπικές σου απόψεις, είναι σεβαστές (δεν τοποθετούμαι επί της ουσίας), αλλά θέσεις του ΚΚΕ, πάντως, δεν είναι. Αν δεν είσαι κομματικό μέλος, αυτό είναι απολύτως θεμιτό με την αυτονόητη επισήμανση ότι κάτι τέτοιο πρέπει να διευκρινίζεται. Αν, όμως, είσαι μέλος του κόμματος, αντιλαμβάνεσαι πως ακριβώς λέγεται αυτό που κάνεις...

Αν σε αδικώ, ζητώ συγγνώμη. Αλλά οι καιροί είναι περίεργοι και ελπίζω να καταλαβαινόμαστε...

Κήνσωρ

Ανώνυμος είπε...

Ας πούμε να μια διαφορά του Θεοδωράκη από το Μπιτσάκη-χωρίς αυτό να σημαίνει λήθη σε διάφορα περιστατικά.


Σε μήνυμά του ο Μίκης Θεοδωράκης για τα 40 χρόνια του Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» τονίζει:

«Με την ευκαιρία των 40 χρόνων του Φεστιβάλ της ΚΝΕ απευθύνω εγκάρδιο συναγωνιστικό χαιρετισμό.

Η πατρίδα και ο Λαός μας ζουν ξανά δύσκολες ώρες και γι' αυτό χρειάζεται να διπλασιαστεί η προσπάθεια και ο αγώνας της Κομμουνιστικής Νεολαίας για την πλήρη απαλλαγή της χώρας από τους νέους ξένους και ντόπιους εξουσιαστές.

Ένας αγώνας και μια προσπάθεια που θα έχει ως κύριο στόχο την οργάνωση ενός παλλαϊκού μετώπου του εργαζόμενου ελληνικού Λαού.

Από την ξένη κατοχή έως σήμερα αντιμετωπίσαμε μεγάλες, ιστορικές προκλήσεις που αποσκοπούσαν στο γονάτισμα του Λαού μας.

Όμως αντέξαμε και νικήσαμε, γιατί με πρωτοπορία το ΚΚΕ ξεσηκώσαμε το Λαό μας με κάθε μέσο, ειρηνικό - δυναμικό, ακόμα και ένοπλο.

Γι' αυτό σας καλώ να μελετήσετε σε βάθος την πρόσφατη ιστορία των λαϊκών μας αγώνων με τη φιλοδοξία να μας ξεπεράσετε σε σύνεση, οργάνωση και λαϊκή ορμή.

Μίκης Θεοδωράκης

18.9.2014»

http://www.902.gr/node/51250

πέτρος

Ανώνυμος είπε...

9.33 Πραγματικα οι καιροι ειναι περιεργοι και καταλαβαινομαστε απολυτα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Κήνσορα,
ακριβώς, όπως το είπες, είναι προσωπικές απόψεις, δεν έχω δηλώσει οτι ...εκπροσωπώ το ΚΚΕ!
Αλλωστε, από ότι γνωρίζω, τα κ.μ. δεν χαζοβολάνε στο δίκτυο, σαν εμάς.
Αρα ήταν, θαρρώ, και αυτονόητο...
Τώρα επί της ουσίας, θα ενδιαφερόμουν για τις αντιρρήσεις του οποιουδήποτε, άρα και τις δικές σου, όχι όμως στη βάση "...δεν είναι κομματικές θέσεις αυτές", αυτό άστο να το πεί κάποιος αρμόδιος.
Αρκετά περίεργο σχόλιο!

Ανώνυμος είπε...

ΣΕΧΤΑΡ. ΖΑΒΑΡΑΚΑΤΡΑΝΕΜΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχει βιβλίο του Μπιστάκη(νομίζω σχετικά με τη διαλεκτική) στην έκθεση του φεστιβάλ.





Σ.

Ανώνυμος είπε...

@Αναυδος (και οποιος αλλος γνωριζει)

Μιας και αναφέρθηκες (μέσω κομματικών κείμενων) για το ρόλο της οργάνωσης της παράγωγης στην ΕΣΣΔ, έχεις άποψη/γνωρίζεις κάποιο κείμενο /κριτική πάνω στις θέσεις του Σταλιν για την Κυβερνητική; Αν όντος ήταν έτσι όπως παρουσιάζονται (δλδ ότι πρακτικά η πρώιμη πληροφορική σχεδόν απαγορευτικαι - τα βιβλια του Wiener αποσυρθικαν κτλ) στην δυτική βιβλιογραφία, η τεχνολογική υστέρηση της ΕΣΣΔ ξεκινάει από το 48 – με τον Χρουτσοφ να κάνει κάποιες (έντονες) προσπάθειες αναστήλωσης.

Υπάρχει κάποιο βιβλίο/κείμενο για το θέμα;

Σπυρος Κ' ο Χρουτσοφικος

orthodox είπε...

Κλείνω το αφιέρωμα στον Μίκη:

Συγχαρητήριο μήνυμα στον Αντώνη Σαμαρά για την εκλογή του στη θεση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας απέστειλε την Τρίτη ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης.
Στην επιστολή του προς τον κ. Σαμαρά ο Μίκης Θεοδωράκης αναφέρει: «Αγαπητέ μου Αντώνη, πανηγυρίζω κι εγώ μαζί σου στην θριαμβευτική σου νίκη που διανοίγει μια νέα προοπτική για την Ελλάδα μας! Με αγάπη, δικός σου, Μίκης».

Ανώνυμος είπε...

Ο ΜΑΝΙΑΔΑΚΗΣ αφησε πολυ καλους απο γονους. Παση θυσια να παει το ΚΚΕ σε κυβερνηση με τους καπιταλιστες στην εξουσια λασπη συκοφαντηση προβοκατσια ολα για να σωθει ο καπιταλισμος απο την κριση του. ΑΡΕ ΚΟΥΝΙΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΟΥΝΑΓΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Ειναι αστειο και μονο να λεγεται οτι σταματησε η τεχνολογικη εξελιξη πριν το 1953 απο τους ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΥΣ. η βασεις της βιμαχανικης αναπτυξης της ΕΣΣΔ εκεινα τα χρονια μπηκε και εφτασε να ειναι δευτερη δυναμη παγκοσμια και με ατομικη βομβα απο το 1949. Μετα το 1945 και λογο των τεραστιων απωλειων του πολεμου μπορεσανε και αναριχηθηκαν οπορτου νιστικα αντεπαναστατικα στοιχεια με επικεφαλης τον χρουτσωφ. Η δολο φονια το 1948 του σ. ΖΝΤΑΝΟΦ Και η αποκαλυψη της συνωμοσιας με τις ασπρες μπλουζες τον γεναρη του 1953 δειχνει τη ακριβως γινοτανε στην ΕΣΣΔ. Το βιβλιο του ΛΟΥΝΤΟ ΜΑΡΤΕΝΣ ειναι αποκαλυπτικο για τα βιομηχανικα σαμποταζ και οτι αλλο συνεβη. Επισης η κριτικη του σ. ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ για αυτο που συναντησε οταν επισκεφθηκε την ΕΣΣΔ το 1961 τα λεει ολα. οσο για τον χρουτσωφ που προσπαθησε να βοηθηση την τεχνολογικη εξελιξη να εισαι καλα για το καλαμπουρι γελασαμε πολυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

@Παναγιωτης

Δεν αναφέρθηκα στην τεχνολογική εξέλιξη γενικότερα, αλλά στην Κυβερνητική (Cybernetics). Αν γνωρίζεις κάτι η έχεις κάποια πηγή για την κατάσταση πριν το 1955 και τους Kitov, Lyapunov, Sobolev γραψτο. Αν έχει γίνει κάποια μελέτη απο το ΚΚΕ η απο αλλού που να θεωρείς αξιόπιστη πεστην. Στην δυτική ιστοριογραφία ο Σταλιν (και οι φιλοι του) είχαν απαγορεύσει (σχεδόν) την συγκεκριμένη επιστήμη που είναι κατά κάποιο τρόπο πρόδρομος της πληροφορικής.

Σπύρος “Φανατικός υποστηρικτής του Χρουτσόφ” Κ

orthodox είπε...

Ειναι αστειο και μονο να λεγεται οτι σταματησε η τεχνολογικη εξελιξη πριν το 1953 απο τους ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΥΣ. η βασεις της βιμαχανικης αναπτυξης της ΕΣΣΔ εκεινα τα χρονια μπηκε και εφτασε να ειναι δευτερη δυναμη παγκοσμια και με ατομικη βομβα απο το 1949.
(...)
οσο για τον χρουτσωφ που προσπαθησε να βοηθηση την τεχνολογικη εξελιξη να εισαι καλα για το καλαμπουρι γελασαμε πολυ


Ας πούμε με συγκεκριμένη ερώτηση και χωρίς αοριστολογίες.

Στο σοσιαλισμό με τη μορφή που τον οραματίζεσαι**, άνθρωποι σαν κι εμένα, με τις απόψεις που έχω και που εκφράζω ανοιχτά, θα μπορούσαν να είναι τίποτα περισσότερο από απλοί εργάτες-χειριστές χαμηλά στην παραγωγή;
Αν είχα τα τυπικά προσόντα
θα μου εμπιστευόσουν διευθυντική θέση;
Ερευνητική θέση στο σχεδιασμό της παραγωγής;
(Χωρίς κανένα απολύτως προνόμιο, με μισθό ίδιο με του ανειδίκευτου εργάτη!)

Μη μου απαντήσεις αόριστα. Συγκεκριμένα εμένα, με τις απόψεις που έχω και τις συζητήσεις που κάνω.

Γιατί κάτι μου λέει πως θα προτιμούσες να τοποθετήσεις έναν αμόρφωτο και ανεπαρκή, αρκεί να χειροκροτεί τη γραμμή στα τυφλά και να σε κολακεύει με μεγάλα λόγια

:-)


**και που κατά τη γνώμη μου δεν έχει καμία σχέση με το καθεστώς, όχι μόνο επί Χρουτσόφ, αλλά και επί Λένιν και Στάλιν!

Ανώνυμος είπε...

ο σοσιαλισμος που πιστευω ειναι ακριβως οπως τον εφαρμοσανε οι ΜΠΟ ΛΣΕΒΙΚΟΙ. παντα απανταω συγκεκριμε να και ποτε αοριστα. θεση στην παραγωγη αναλογα με τις γνωσεις βεβαιως. Μελος του κομματος με αυτες τις αποψεις ποτε ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

4.08 Τιποτα δεν ειχε απαγορευθει απο την ΠΡΟΟΔΟ της τεχνολογιας οσο στην ηγεσια του ΚΚΣΕ ητανε οι ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ. η απαντηση μου ειναι πολυ συγκεκριμενη και ειμαι σιγου ρος οτι την καταλαβες. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Ανορθόδοξε καλόγερε, αν και σου απάντησε ο Παναγιώτης στο συγκεκριμένο, θα σου πω και του λόγου μου μια κουβέντα, γιατί στην προσπάθεια σου να προβοκάρεις και να εκμαιεύσεις βολική για σένα απάντηση καταντάς γραφικός. Τουλάχιστον αν θες να κατατροπώσεις τα "πρόβατα" που "χειροκροτάνε τη γραμμή", ω εσύ μέγα αιρετικέ που - στο μυαλό σου - σε κυνηγάνε όλοι, κάν' το σωστά...
Μπορείς να αναφέρεις μια περίπτωση που επιστήμονας ή λογοτέχνης ή δεν ξέρω τι "τιμωρήθηκε" με το να σταλεί ως εργάτης; ΚΑΜΙΑ! Άσε που αν θεωρείς τιμωρία τη χειρωνακτική εργασία, ω τρισμέγιστε διανοητή, μάλλον θα θεωρείς ότι κάποιοι - όχι εσύ προς θεού - κάνεις για τα σπουδαία και η πλέμπα όχι. Κι επειδή αναφέρεσαι στο μέλλον, μας θεωρείς τόσο μαλάκες ώστε να σπουδάσεις με έξοδα της σοσιαλιστικής κοινωνίας και μετά να πάει στράφι ο κόπος και ο αγώνας των εργατών που θα επενδυθεί επάνω σου; Το πολύ πολύ αν είσαι πραγματικά επικίνδυνος και όχι απλά φαφλατάς κόκκορας να έχεις κι ένα κομματικό μέλος εργάτη δίπλα σου που θα αναφέρει στην κολεκτίβα τι κάνεις. Αντιδημοκρατικό το κρίνεις; Δεν με ενδιαφέρει και πολύ η άποψη σου και σε αυτό έχει συνηγορήσει η συνολική παρέμβαση σου εδώ. Περισσότερο αντικοινωνική θα είναι η στάση σου όπως την προεξοφλείς... Άρα και η σοσιαλιστική κοινωνία θα έχει κάθε δικαίωμα και καθήκον να αυτοπεριφρουρηθεί και ταυτόχρονα να πάρει πίσω το μέγιστο από αυτά που θα σου προσφέρει, κ. wannabe Διευθυντά!

Καληνύχτα και άλλαξε ψευδώνυμο μπας και γίνεις λίγο περισσότερο συμπαθής.

ΡΓ

Ανώνυμος είπε...

Ρ.Γ νομιζει οτι ειμαστε παιδακια και εχουμε γεννηθει χτες. ο ανθρωπος που ειναι καλοπροαιρετος φαινεται. οταν μετα απο τετοιες κοσμογονικες ανατροπες που γινανε το 1991 υπαρχουνε ανθρωποι που αρνουνται να διδαχθουνε απο την ιστορια και επαναλαμβανουνε με πεισμα οτι κατεστρεψε το εργατικο και Κ.Κ δεν το κανουνε τυχαια. υπηρετουνε συνειδητα την αστικη ταξη γιατι θελουνε καπιταλισμο απλα ντυμενο με κομμουνιστικο προφιλ. Και πιστευω οτι αν το 1991 τα γεγονοτα δεν ητανε τοσο συγκλο νιστικα θα τα ειχανε καταφερει παλι ευτυχως μεσα στην καταστροφη. την καλημερα μου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

@Ανωνυμε

Έψαχνα στα αγγλικά – κάτι τέτοιο ήθελα!

Το άρθρο της ΚΟΜΕΠ είναι αρκετά περίεργο – και έχω την αίσθηση ότι αυτός που μετέφραζε δεν καταλάβαινε τι μετέφραζε. Δες εδώ:

“φανταστείτε το για μια στιγμή, για παράδειγμα, το γονίδιο προγραμματισμού του C++ ή το γονίδιο που ευθύνεται για την κλίση για υπηρεσία στη φορολογική αστυνομία”


Περιγράφει ελάχιστα τι έγινε και τι δεν έγινε, δεν δίνει τις γραμμές ερευνάς των ινστιτούτων, έχει ένα κάρο γενικολογίες και αντιφάσεις – και μπόλικα λάθη. Ο συντάκτης προσπαθεί να πει ότι ρε παιδιά κάνεις δεν εκτελεστικέ για τις (επιστημονικές) του απόψεις, Και συνεχίζει:

“Μα και τον καιρό του Στάλιν οι γενετιστές δεν ήταν πάντα υπό διωγμό” - ... ήταν για κάποιο διάστημα;

Σε άλλο σημείο:

“Με αυτό τον τρόπο η Κυβερνητική, όπως διαμορφώθηκε στη Σοβιετική Ενωση, πράγματι αποδείχτηκε ψευτοεπιστήμη...” - Δηλαδή ;

“δηλαδή όχι απλά από τη μια πλευρά να διδασκόμαστε να σκεφτόμαστε σωστά, διαλεκτικά και από την άλλη να αποκαταστήσουμε και να αναγεννήσουμε την Κυβερνητική”

“Χρουτσοφικος”

Ιστρολλικός είπε...

@Ijon

Το βιβλίο υπάρχει στο Scribd αν έχεις πρόσβαση: http://www.scribd.com/doc/137357896/Stalin-s-Great-Science-The-Times-and-Adventures-of-Soviet-Physicists-pdf

Προσωπικά δεν το έχω διαβάσει, εκτός από το κεφάλαιο 8 το οποίο υπάρχει σε μία συλλογή υπο την επιμέλεια της Sheila Fitzpatrick. Θυμάμαι ότι αν και δεν μου είχε κάνει καμια φοβερή εντύπωση, ο συγγραφέας τουλάχιστον ήξερε τι έγραφε (βασικό και δυστυχώς οχι αυτονόητο στην ιστορία της επιστήμης) και αν δεν με απατά η μνήμη μου γενικά υποστήριζε την θέση του άρθρου της ΚΟΜΕΠ που παρατέθηκε πιο πάνω, ότι δηλαδή οι διώξεις επιστημώνων είχαν να κάνουν με τις μεταξύ τους κόντρες τουλάχιστον όσο και με την όποια ιδεολογική ορθοδοξία.

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ Ιστρολλικέ.

Τώρα μιας και ανέφερες τις διώξεις επιστημόνων, νομίζω ότι η θέση του άρθρου της κομεπ, για το ότι αυτές οφείλονταν στις μεταξύ τους κόντρες, έχει επιβεβαιωθεί για την πλειοψηφία των περιπτώσεων όπου έχει γίνει σοβαρή έρευνα. Δυστυχώς η δυτική σαβουροπροπαγάνδα τα έχει τσουβαλιάσει όλα στο κεφάλαιο "stalinist purges".

Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι η υπόθεση Λούζιν, του διάσημου μαθηματικού, την οποία είχα ψάξει παλιότερα από περιέργεια. Οι μπακάλικες εκλαϊκευμένες εκδοχές τις ιστορίας σου δίνουν την εντύπωση της πολιτικής δίωξης, και με θρησκευτικό άρωμα (κάπου μπαίνει από την πόρτα και ο Έγκοροφ). Τι κι αν όλοι γνώριζαν ότι συμπεριφερόταν άθλια σε θέματα δεοντολογίας (πληθώρα κατηγοριών για το ότι έκλεβε την έρευνα των μαθητών του, πρώτο παράδειγμα ο Σούσλιν), τι κι αν είχε πλακωθεί με τους πάντες, τι κι αν έφαγε χαστούκι δημοσίως από τον (πρώην μαθητή του) Κολμογκόροφ, τι κι αν ως το τέλος της ζωής του δούλευε κανονικότατα ως μαθηματικός (απλώς τον πήραν από τον Λομονόσοφ όπου ήταν στα μαχαίρια με όλους). Ο Στάλιν ήταν απασχολημένος λέει με τον Ζηνόβιεφ και τον Κάμενεφ κι έτσι την γλύτωσε. Κάποιοι επιμένουν μάλιστα, γιατί πρέπει να βγει κανά πέιπερ, να γίνει "έρευνα":

http://semr.math.nsc.ru/v10/a1-6.pdf

Και προκύπτουν και καινούριες τέτοιες υποθέσεις μάλιστα, από διάφορους πρώην καθηγητές στην εσσδ (και νυν στις ηπα συνήθως) όπου πασχίζουν να πουν κι αυτοί τα παραμυθάκια τους. Σχετικά πρόσφατο χτύπημα (3 χρόνια πριν νομίζω) η "αποκάλυψη" στο Notices of AMS για το ΚΚΣΕ που στέρησε το Fields από τον Αρνόλντ (χωρίς κανένα στοιχείο κατηγορία φυσικά, ούτε τα ιστορικά δεδομένα δεν είναι σωστά).

Ijon Tichy