Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Τέσσερα βιβλία και μία συζήτηση

Έχοντας δει τα νέα της αριστερής πτέρυγας της ανταρσυα (ναρ), σήμερα θα περάσουμε στο άλλο τμήμα της,  την όσμωσή του με τη ρίζα (τουλάχιστον) του σύριζα και την προοπτική της αριστερής κυβέρνησης. Ο τίτλος της ανάρτησης θυμίζει ταινία, ενδεχομένως και σίριαλ του παπακαλιάτη (αν και όλοι αρνούνται το ρόλο του σεχταριστή αυνάνα): τέσσερα βιβλία, τέσσερις ομιλητές, το 4ο συνέδριο της κομιντέρν και το τεσσάρι της τροτσκιστικής διεθνούς. Αναφέρεται όμως σε μια εκδήλωση του περασμένου μήνα, που διοργάνωσαν: το εκδοτικό της αραν (εκτός γραμμής), το r project της δεα κι ο σύλλογος κορδάτος (διάσπαση του ικεα, με λιόση, καλτσώνη, κτλ). Για την οποία πιθανότατα θα υπήρχε πιο αναλυτικό ρεπορτάζ στο μπλοκ, αν η κε δεν είχε φροντίσει να χάσει τις σημειώσεις που κράτησε κατά τη διάρκειά της. Συνεπώς θα περιοριστώ στην επισήμανση και το σχολιασμό κάποιων βασικών σημείων που μου εντυπώθηκαν –καθώς έχουν περάσει κι αρκετές μέρες έκτοτε.


 Οι ομιλητές κατά σειρά ήταν: ο λιόσης από τον κορδάτο και ο μπελαντής από το κεντρικό όργανο του σύριζα (συγγραφείς δύο εκ των τεσσάρων βιβλίων). Και ακολούθως ο νταβανέλος της δεα και ο πι σωτήρης της αραν. Με άλλα λόγια: δυο αλτουσεριανοί, που δεν ανήκουν όμως στον ίδιο πολιτικό χώρο. Ένας τροτσκιστής, που είναι όμως στον ίδιο πολιτικό χώρο (σύριζα) με τον ένα αλτουσεριανό. Κι ένας.. εγώ θα τον έλεγα μάλλον μπρεζνιεφικό, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους, που θα τον έλεγαν μάλλον σταλινικό, που μοιάζει να είναι πιο κοντά στο «δεξιό, ενωτικό» κομμάτι της ανταρσύα, που πρεσβεύει ο έτερος αλτουσεριανός.

Μπορεί βέβαια αυτές οι κατηγοριοποιήσεις με τα κουτάκια να είναι κάπως αντιδιαλεκτικές. Όμως έχουν αφενός πλάκα κι αφετέρου ως πηγή έμπνευσης το παράρτημα του βιβλίου του λιόση για την κομιντέρν και τα μέτωπα, με τις ηγετικές της προσωπικότητες και πινακάκια, που κωδικοποιούν τις θέσεις τους για διάφορα ζητήματα (κάτι σαν ενωτικομετωπόμετρο δηλ, όπως θα το ονόμαζε και το λαϊκό στρώμα, όταν ακόμα έγραφε κείμενα και δεν κορόιδευε την κοινωνία όλη). Παρεμπιπτόντως, με βάση την αξιολόγηση του συγγραφέα, ούτε ο στάλιν δε βγαίνει μονοσήμαντα «καλός κι ενωτικός», ούτε ο τρότσκι τόσο «κακός και αντιδιαλεκτικός», όσο θα περίμενε κανείς από έναν κατήγορο της.. τρισκατάρατης «τροτσκιστικής στροφής» του κκε (το γιατί θα φανεί κατά τη γνώμη μου παρακάτω).

Και οι τέσσερις ομιλητές είναι για παράδειγμα υπέρ μιας κυβέρνησης (είτε την πούμε εργατική, είτε της αριστεράς, κυβέρνηση ααδμ, κτλ) στο έδαφος του καπιταλισμού, που θα προκαλεί ρήγματα και θα ανοίγει θεωρητικά άλλους δρόμους, κτλ. Παράλληλα έχουν διαφορετικές ιστορικές αναφορές και αντικρουόμενες θεωρητικές αντιλήψεις για την τακτική των λαϊκών μετώπων στο μεσοπόλεμο. Αλλά παρεμφερή θέση, από την άλλη, για τα μέτωπα και την κοινή δράση στο σήμερα (στη βάση ενός μεταβατικού προγράμματος, κτλ), που αμβλύνει τις όποιες διαφωνίες και τις περιορίζει σε ιστορικό-ιδεολογικό επίπεδο. Αν περίμενε λοιπόν κανείς κάποια σκληρή αντιπαράθεση, πάνω στο θέμα των βιβλίων και με αφορμή τη συζήτηση, μεταξύ του τροτσκιστή και του ‘σταλινικού’, θα απογοητεύτηκε. Η μόνη κάπως αιχμηρή στιγμή ήταν η αναφορά του λιόση στην τροτσκιστική θέση (δε γνωρίζω αν υπάρχει κι εδώ κάποιος διαχωρισμός μεταξύ όσων είπε ο τρότσκι κι οι επίγονοί του, δηλ τροτσκική και τροτσκιστική θέση, κατά το δίπολο «μαρξική-μαρξιστική») για ανοιχτά σύνορα στους μετανάστες. Αλλά κι αυτό ξεπεράστηκε χωρίς πολλά-πολλά, τουλάχιστον επί σκηνής.

Από τις εισηγητικές ομιλίες ξεχώρισα τα εξής.
Ο λιόσης ανέπτυξε το σταθερό πολιτικό μοτίβο των δεκατοπεμπτιστών, κι αναφερόμενος στο κόμμα είπε ότι φάνηκε μεν να κάνει μια μικρή στροφή στη σεχταριστική τακτική του με το συλλαλητήριο της 1ης νοέμβρη, αλλά αυτή ήταν πρόσκαιρη και υποκριτική. Ο μπελαντής του σύριζα αναγνώρισε ανοιχτά τη δεξιά στροφή που πραγματοποιεί ο σύριζα την τελευταία διετία (μετά τις εκλογές του 12’ χοντρικά), αλλά την απέδωσε στη γενική κινηματική καθίζηση της κοινωνίας. Αντί δηλ να εξετάσεις τις ευθύνες του σύριζα (που εκτίναξε τα εκλογικά του ποσοστά) για αυτή την υποχώρηση, αντέστρεψε το λογικό σχήμα μαζί με την πραγματικότητα κι εμφάνισε το αίτιο (ή τέλος πάντων ένα βασικό παράγοντα) ως συνέπεια κι αποτέλεσμα του φαινομένου.

Ο νταβανέλος ανέπτυξε ουσιαστικά τα σημεία που βάζει και στην εισαγωγή της έκδοσης του ρεντ μαρκς (θα αναφερθούμε παρακάτω), επιμένοντας πως το μέτωπο δε νοείται ως συμμαχία μεταξύ μας, αλλά με κάποιον πέρα από εμάς –επιχειρώντας ουσιαστικά να δικαιολογήσει την πολιτική επιλογή της δεα και τη συμμετοχή της στο σύριζα. Ομολογώ πάντως πως κάπου χάνω το λογικό πολιτικό ειρμό μεταξύ της απόρριψης των λαϊκών μετώπων ως τακτικής συμμαχίας με τη σοσιαλδημοκρατία και με αστικές δυνάμεις, και της τωρινής συμμαχίας με το σύριζα. Εκτός και αν ο σύριζα θεωρείται γενικά εργατικό κόμμα –κι όχι αστική δύναμη. Και ποιος είναι τότε η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία;

Ο πι σωτήρης τέλος ανέπτυξε ένα μέρος της προβληματικής του μπαλιμπάρ σε έξι κείμενά του που περιέχει η έκδοση του «εκτός γραμμής» για την έννοια του «βραχυκυκλώματος» μεταξύ πολιτικής κι οικονομίας. Ενδεχομένως να αδικώ κατάφορα το βιβλίο και την ουσία του, αλλά προσωπικά έχω βαρεθεί εκείνο το είδος των γάλλων μαρξιστών, που μελετούν κάποια φαινόμενα, για να τους δώσουν μια νέα, ιδιαίτερη ονομασία, που θα τους κάνει να ξεχωρίσουν από τους υπόλοιπους στοχαστές. Είναι αυτό που ο τάδε ονομάζει «συμβάν», «βραχυκύκλωμα», «ιδεολογικούς μηχανισμούς», ακούμε πολύ συχνά, χωρίς κερδίζουμε πολύ (και όχι πολλά, δεν είμαστε κύπριοι) περισσότερα, πέρα από την χαρά μας για τα βαφτίσια και το όνομα.

Κοινή συνισταμένη πάντως των τριών (τουλάχιστον) τελευταίων εισηγητών μου φάνηκε πως ήταν μια λογική που παρουσιάζει το σύριζα ως ανοιχτό στοίχημα κι ένα φάσμα δυνατοτήτων, που πρέπει να παλέψουμε, για να το καθορίσουμε με ευνοϊκό για εμάς τρόπο. Λες και ο σύριζα είναι γενικά και αφηρημένα πεδίο ταξικής πάλης –και όχι κόμμα που παίρνει θέση σε αυτήν, από τη μια ή από την άλλη πλευρά ή και με ένα πόδι σε κάθε βάρκα. Περίπου όπως παρουσίαζε δηλ επί πολλά χρόνια ο ευρωκομμουνισμός την εοκ και τη μετεξέλιξη της εε. Να παλέψουμε δηλ εμείς, για να αποδειχτεί φιλολαϊκός ο σύριζα, αλλιώς η ευθύνη θα βαραίνει εμάς!


Κλείνοντας την ανάρτηση, αξίζει να σταθούμε στα βιβλία που έδωσαν την αφορμή για τη συζήτηση και ειδικότερα το βιβλίο του τζον ρίντελ για το ενιαίο μέτωπο, τη συζήτηση και τις θέσεις του 4ου συνεδρίου της κομμουνιστικής διεθνούς, που ρίχνει φως σε πτυχές της ιδεολογικο-πολιτικής διαπάλης στα πλαίσια της κομιντέρν –υπ’ όψιν πως η ελληνική έκδοση είναι κατ’ ουσίαν ένα μικρό απόσπασμα από την αντίστοιχη δουλειά του συγγραφέα στα αγγλικά, που εκτείνεται σε χιλιάδες σελίδες. Με αυτή την έννοια, και παρά την όποια πολιτική ερμηνεία μπορεί να δίνει στην εισαγωγή του ο –τροτσκιστικών αναφορών- συγγραφέας, το υλικό του βιβλίου βοηθάει τον αναγνώστη να κατανοήσει καλύτερα την ουσία, το διακύβευμα και το σύνθετο χαρακτήρα της διαπάλης αυτής. Και βασικά να μείνει μακριά από τις εύκολες κι απλοϊκές απαντήσεις, όσων επιλέγουν από τον μπουφέ της ιστορίας και της ιδεολογίας εκείνες μόνο τις θέσεις που είναι βολικές για το αρχικό συμπέρασμά τους: μέτωπα καλά, σοσιαλφασισμός κακός, ενιαίο καλό, λαϊκό κακό, δύο πόδια κακά, τέσσερα καλό, κοκ.

10 σχόλια:

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Αυτοι οι κυριοι δεν εχουν βαρεθει καθε χρονο να κανουν εκδηλωσεις για την ''μετωπικη συμπορευση της αριστερας''?.Εδω η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακομα να γινει ενιαιο κομμα,οταν οι βασικες συνιστωσες της συνυπαρχουν εδω και 25 χρονια.

Ολο κανουν διαλογο,ολο τους νοιαζουν τα μετωπα και ολο χωρια ειναι.Θα ασπρισουν τα μαλλια μου,και αυτοι ακομα θα συζητανε.

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικη αναρτηση απολιθωμα στο να δειξει τις αντιφασεις που εχουνε τα Βαριδια. Απο την μια το ΚΚΕ εκανε δηθεν τροτσκιστικη στροφη και απο την αλλη ειναι μαζι με τροτσκιστες και μιλανε για κυβερνηση στο εδαφος του καπιταλισμου.Δεν υπαρχει καμμια αμφιβολια πλεον και ειναι σε μελετη απο το ΚΚΕ η ιδεολογικη διαπαλη με τον οπορτουνισμο μεσα στην 3η Κ.Δ.Στο 3ο συνεδριο την εισηγηση την εκανε ο Ζηνοβιεφ.O Λενιν ητανε ηδη παραλυτος χτυπημε νος απο εγκεφαλικα με απαγορευση απι τους Γιατρους για οποιαδηποτε εργασια. Εκανε μονο ενα χαιρετισμο και τιποτα αλλο.Η πειρα του ΚΚ ειναι απολυτα ξεκαθαρη. Η Σοσιαλδη μοκρατια και ο Οπορτουνισμος ειναι απο το1914 επισημα αντεπαναστατικη δυναμη στην υπηρεσια του καπιταλι σμου.ΟΙ Μπολσεβικοι το 1917 καταφε ρανε να νικησουνε γιατι διασπαστη κανε εγκαιρα το 1903 μετα την αποτυχια του 1905 διατηρησανε την αυτοτελεια του κομματος στελνοντας παρανομα στελεχη στην Ρωσια και με τις θεσεις του Απριλη ανατρεψανε την Αριστερη κυβερνηση Κερενσκι.οι αλλες επαναστασεις αποτυχανε και πνιγηκανε στο αιμα απο την 5η φαλαγγα που λεγεται οπορτουνισμος Η Γερμανοι ΕΜΠΕΤ ΣΑΙΝΤΕΜΑΝ φτιαξανε τα φασιστικα ταγματα εφοδου και σε μια πορεια οδηγησανε τον Χιτλερ στην εξουσια το 1933. Στην ΕΣΣΔ το 1934 με την δολοφονια Κιροφ αποκαλυφθηκε συνωμοσια της ενωμενης αντιπολιτευσης Ζηνοβιεφ Καμενεφ Τροτσκι με τα νηματα να φτανουνε μεχρι τον Χιτλερ για να ανατρεψουνε τους Μπολσεβικους.Δεν υπαρχουνε λοιπον δεξια η αριστερα πολιτικα μετωπα. Απο την φυση τους ειναι αποτυχια γιατι αναγνωριζεις την υπαρξει του οπορτουνισμου σαν διαφορετικη αποψη οποτε εχεις βαλει τον εχθρο μεσα απο χερι. Μονο με λαικη συμμαχια μπορει η εργατικη ταξη να παρει την εξουσια με πρωτη προυποθεση οτι θα εχει τσακισει τον οπορτουνισμο.Δυσκολο εργο πολυπλοκο αλλα μονοδρομος. Την καλημερα μου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Αναυδος είπε...

Το θλιβερο της υποθεσης δεν είναι μονο η επαναληψη σε ολες τις πτωσεις της λεξης μετωπο σαν την πανακεια για πασα νοσο και μαλακια. Είναι ότι το μετωπο από τον Λενιν τους μπολσεβικους τη διεθνη ηταν μετωπο με αλλα κοινωνικα στρωματα με βαση την ταξικη διαστρωματωση της κάθε χωρας.
Οι νέο-αρχειομαρξιστες όμως εννουν το μετωπο σαν συμπτηξη πολιτικων οργανωσεων και γκρουπουσκουλων. Με αλλα λογια μετωπο προσωπικοτητων οπου υποθετω οι αφεντιες τους θα εχουν και ένα ρολο πολύ μεγαλυτερο από αυτόν που σημερα τους αποδιδει η ελληνικη κοινωνια η για να ειμαι πιο ακριβης το εργατικο κινημα (κοντα ή και μεσα στον σκουπιδοντενεκε). Με αλλα λογια το μετωπο στο οποιο ορκιζονται οι αεναοι διασπαστες είναι μετωπο επαγγελματικης αποκαταστασης των ναυαγιων και των αποτυχημενων της ταξικης παλης

Υγ
Χαρας στο κουραγιο σου να ακους δια ζωσης και χωρις να μπορεις να κανεις fast-forward τις πομφολυγες τους μακαρονισμους και τις αμπελοφιλοσοφιες διανθισμενες με ιστορικες και θεωρητικες ανακριβειες και ακροβατισμους των σταρ του πολιτικου σκυλαδικου .

zoot horn rollo είπε...

Επίσης και οι "Κορδάτοι" μαζί με άλλους ετοιμάζουν αντίστοιχες εκδηλώσεις. 7 απλά μαθήματα Μαρξισμού ή κάπως έτσι. "Τrue" κινητικότητα.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Αναυδος

Να αγιασει το στομα σου.Ειναι λες και αυτες οι γκρουπες υπαρχουν μονο για να αυτοδιασπωνται,να συγκολλουνται τεχνητα λογω εκλογων και να συζητανε για μετωπικες κινησεις.Και ολο αυτο για δεκαετιες.

γκρουπουσκουλος είπε...

καμιά φορά κατεβάζουν και καμια 100.000 ατομα στο δρόμο για μήνες.

Το '06-'07 ακόμα πονάει κνιτόπουλα


ΧΑΧΑΧΑ!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Πες τα ρε γκρουπούσκουλε.
Το μαϊούνη ήταν εκατό χιλιάδες φοιτητές στο δρόμο για δύο μήνες. Σε όποιον δε βγαίνουν τα νούμερα, ας πιει λίγο ακόμα, μέχρι να αρχίσουν να του βγαίνουν.
Εκτός κι αν εννοείς τις πλατείες. Πω-πω ρε φίλε, τι πλήθος ήταν αυτό που κατέβαινε στους δρόμους τότε, ε; Κρίμα βέβαια που δεν το βλέπει κανείς τώρα στους δρόμους, αλλά δεν πειράζει. Σημασία έχει που πονάνε τα κνιτόπουλα, έτσι; Δώσε πόνο μάστορα..

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Δε ξερω ποσο κατεβαζουν,αλλα αντικειμενικα αυτο που κανουν,που ειναι χωρισμενοι εδω 20 χρονια σε προσωποπαγεις γκρουπες που ενωνονται μονο για τις εκλογες,ενω ταυτοχρονα σκιζονται δηθεν για την ενοτητα,ειναι γελοιο φιλε γκρουποσκυλε.

Και γω απο εξ. αρ. ξεκινησα,αλλα κατι τετοια καραγκιοζιλικια ειδα,και εκανα το Σταλιν εικονισμα.

Και να προσθεσω οτι διαβαζοντας κλασικους,ειδα οτι κατι κολληματα που εχουν με την αμεση δημοκρατια,την ελλειψη αντιπροσωπων,τις συνιστωσες κλπ,ουδεμια σχεση εχουν με μαρξισμο και εργατικο κινημα (ακομα και πριν τη δημιουργια του κομματος νεου τυπου).Μαλλον προς αναρχια φερνουν.

Ανώνυμος είπε...

Το 06-07 οι πιο μαζικες συηκεντρωσεις ηταν της ταξης των 20.000 στα πανελλαδικα -πανεκπαιδευτικα. Το Μαη -Ιουνη την πλειοψηφια στα ΑΕΙ (στα ΤΕΙ ουτε που υπηρχαν, οπως και τωρα) στις κινητοποιησεις την ειχαν τα ΕΑΑΚ αν και τα μπλοκ της ΠΚΣ ηταν μαζικοτατα. Απο το Σεπτεμβρη του 06 και μετα αυτο αλλαξε και στα ΑΕΙ. Ενω ταυτοχρονα υπηρχαν και μαθητικες κινητοποιησεις υπο τη σκεπη του ΣΑΣΑ.
Τωρα ποιο κνιτοπουλο πονεσε,ποιος κατεβασε 100.000 κοσμο κλπ δεν ξερω. Αυτο που ξερω ειναι οτι για να αποφευγονται και κατι τετοια η ΚΝΕ ελεγε και λεει "Οχι σε ολα τα ναρκωτικα"...

ratm

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Αμα ελειπε ο Καραμπελιάς ....μουφα μαζωξη ηταν ...
(παω στοιχημα θα δουμε κι ιπταμενους ποσαδες στο τελος τελος)