Λάμπει το άστρο του Φιντέλ Κάστρο

Το όνομά του σημαίνει "πιστός" και δε θα μπορούσε να έχει πιο δυνατή κι εύστοχη σημειολογία. Ο Φιντέλ δεν ήταν μαρξιστής στα νιάτα του, αλλά συνάντησε το μαρξισμό στην πορεία και έμεινε ως το τέλος της ζωής του πιστός στα ιδανικά της επανάστασης, παρά κι ενάντια στο κύμα της παγκόσμιας αντεπανάστασης, παρά κι ενάντια στις άπειρες, ανείπωτες δυσκολίες κι εμπόδια που προκαλεί η απομόνωση που έχουν επιβάλει στην Κούβα οι ΗΠΑ και το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο.

Το επίθετό του είναι Κάστρο, και στα ελληνικά δε θα μπορούσε να έχει πιο δυνατή κι εύστοχη σημειολογία. Η Κούβα ήταν και παραμένει μέχρι σήμερα το νησί της επανάστασης, ένα φρούριο ελεύθερων πολιορκημένων, που αντέχουν όρθιοι και περήφανοι. Ο ορισμός του γαλατικού χωριού, που είναι περικυκλωμένο από ρωμαϊκά οχυρά, κι ένα από αυτά μάλιστα βρίσκεται στην άκρη του νησιού, σαν στρατιωτική βάση (Guantanamo). Μόνο που αντί για μαζικό ζωμό, ο κουβανικός λαός έχει ρούμι και ζαχαροκάλαμα, μια ακατανίκητη εσωτερική παρόρμηση για χορό και μια απέραντη εμπιστοσύνη κι αγάπη στον ηγέτη του, που μάλλον θα τη γιγαντώσει, παρά θα τη σβήσει ο θάνατός του (κι είναι εντελώς βέβαιο πως οι αυθόρμητες εκδηλώσεις λατρείας θα γίνουν αντικείμενο χλευασμού από τα "αντικειμενικά, δυτικά ΜΜΕ").

Ο θάνατός του ήρθε λίγους μόλις μήνες μετά από την επίσκεψη του Ομπάμα στην Κούβα και δε θα μπορούσε να έχει πιο ιδιαίτερη σημειολογία. Οι Αμερικανοί είδαν να συμβαίνει αυτό που προσπαθούσαν να πετύχουν εδώ και (παραπάνω από) μισό αιώνα, εδώ και δέκα διαφορετικούς προέδρους των ΗΠΑ, με (τουλάχιστον) 634 αποτυχημένες απόπειρες δολοφονίας του Φιντέλ. Είδαν δηλαδή να "πετυχαίνουν" ως "φίλοι" αυτό που μάταια προσπαθούσαν να πετύχουν τόσα χρόνια ως εχθροί της Κούβας -κι αυτό είναι μια συμβολική προειδοποίηση για το νησί της επανάστασης. Από την άλλη μεριά, μπορεί να πει κανείς πως ο Φιντέλ έζησε αρκετά, για να δει έναν πρόεδρο των ΗΠΑ να επισκέπτεται την Κούβα, κι από τη στιγμή που τα είχε δει όλα σε αυτή τη ζωή, μπορούσε ήσυχος να κλείσει τα μάτια του. Εκτός κι αν το έκανε, για να μη δει τη συνέχεια.

Ο Φιντέλ Κάστρο δεν ξεκίνησε ως κομουνιστής, αλλά συνάντησε το μαρξισμό στην πορεία νομοτελειακά, όπως λένε οι μαρξιστές, κι όπως θα έκανε δηλαδή κάθε συνεπής επαναστάτης. Κι αν κάπου τον "παραβίασε" δεν είναι στα όποια τυχόν λάθη έχει κάνει κατά καιρούς, στις υποχωρήσεις που έκανε για να αντιμετωπίσει τους συντριπτικά αρνητικούς συσχετισμούς ή στη σημερινή στροφή της Κούβας, που αποτυπώνεται και στις αποφάσεις του τελευταίου (7ου) συνεδρίου του ΚΚ Κούβας.

"Παραβίασε" όσα διδάσκει ο μαρξισμός για τον ιστορικό ρόλο και τα όρια της προσωπικότητας στο κοινωνικό προτσές, και το περίφημο συμπέρασμα πως είναι η ιστορία αυτή που δημιουργεί τα πρόσωπα κι όχι αντίστροφα. Είναι αυτή που ψάχνει τους πρωταγωνιστές με εκείνα τα γνωρίσματα, που θα εκφράσουν σαν αναγκαιότητα τις κοινωνικές τάσεις και μπορεί να αντικαταστήσει κάποιο πρόσωπο που θα εκλείψει από το προσκήνιο με ένα άλλο, που θα έχει παρόμοια χαρακτηριστικά.

Παραβίασε όλα τα παραπάνω, όπως κάθε μεγάλη προσωπικότητα, που ξεφεύγει από το μέσο όρο, κάνοντας τους πάντες να αναρωτιούνται ενδόμυχα αν η επανάσταση μπορεί να επιζήσει μετά από το δικό του θάνατο, την απώλεια ενός και μόνο προσώπου (αν και υπάρχει και ο Ραούλ). Αφήνει όμως μια σπουδαία, ανεκτίμητη παρακαταθήκη, το άστρο του που φωτίζει το δρόμο της επανάστασης, που επιβίωσε από τον πόλεμο (των άστρων) με τα 50 αστέρια της αστερόεσσας, και που γιγαντώνεται με το βιολογικό του τέλος, περνώντας στα όρια του μύθου, πέρα κι από την αθανασία της ιστορίας.

Αφήνει πάνω από όλα πολύτιμη παρακαταθήκη τα προφητικά του λόγια στο πρόσφατο συνέδριο του ΚΚ Κούβας (που μοιάζουν αρκετά με τη φράση του Χαρίλαου για τους ζευγάδες που φεύγουν και τη σπορά που μένει).
Για όλους έρχεται η ώρα μας, αλλά οι ιδέες των Κουβανών κομμουνιστών θα μείνουν ζωντανές...

Hasta Siempre Fidel, Hasta Siempre Comandante

Διαβάστε επίσης ένα πρόσφατο κείμενο για τα 90χρονα του Φιντέλ.