Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016

Το δίκιο του εργάτη

Όταν βλέπεις έναν εργάτη ή μια εργάτρια σκοτωμένο-η από τη δουλειά (ενίοτε και στη δουλειά, στην κυριολεξία, όπως στο Everest στη Βικτώρια, που μυρίζει ακόμα σαν διαδήλωση που την ψέκασαν με χημικά), νιώθεις πως έχει όλα τα δίκια του κόσμου με το μέρος του, ακόμα και τα άδικα.

Έχει κάθε δίκιο να μη σου πει ούτε μια "πεθαμένη καλησπέρα", γιατί ήταν υποχρεωμένος να τις λέει άψυχα κι απρόσωπα όλη μέρα, με καρφιτσωμένο χαμόγελο (τα βάζει κι ο Ζάχαρης).


Έχει κάθε δίκιο να θέλει μικρές πολυτέλειες κι ανέσεις, να σαπίζει στον ύπνο ή να μην μπορεί να κουνήσει το σαρκίο του από το ένα δωμάτιο στο άλλο.

Να μην έχει κίνητρο να μαγειρέψει και να τρώει ετοιματζίδικα σκουπίδια ή να αφήνει τα πιάτα να στοιβάζονται στο νεροχύτη, σαν πύργος του Τζένγκα, μέχρι να έρθει η ανατροπή-κατάρρευση.

Να αποχαυνώνεται στο χαζοκούτι ή να λιώνει στο διαδίκτυο, να θέλει να κάνει κάτι ξεκούραστο, που να μην τον αδειάζει και να μην του θυμίζει σκοτούρες, όλα αυτά που του γεμίζουν το κεφάλι, για να διασφαλίσουν πως θα παραμείνει άδειο στο τέλος της ημέρας.

Να προτιμά την εύκολη διασκέδαση (=διασκόρπιση) από την ψυχαγωγία, που απαιτεί να μην είσαι χίλια κομμάτια και να έχεις μια στοιχειώδη συγκρότηση.

Να μην μπορεί να διαβάσει ένα βαρύ βιβλίο, μια πολιτική ανάλυση, ούτε καν την εφημερίδα καλά-καλά -εκτός κι αν είναι αθλητική, για το στοίχημα, gossip, κτλ.

Έχει κάθε δίκιο να μην μπορεί να καταλάβει την (πολιτική) διάλεκτό μας, να μη συμμερίζεται τα αστεία μας ή τα ενδιαφέροντά μας.
Πχ -Τι διαβάζεις;
-Ένα βιβλίο-μελέτη για τον ευρωκομμουνισμό.
-Α... μάλιστα...
Μα ούτε καν οι ίδιοι οι ευρωκομμουνιστές δεν ασχολούνται σήμερα με τον ευρωκομμουνισμό, θα μπορούσε να σου πει, αν ήξερε καλύτερα το θέμα.

Να μη βρίσκει κανένα νόημα, ενδιαφέρον ή κι ομορφιά ακόμα στο καθημερινό τρέξιμο του αγώνα, στα πολιτικά και το συνδικαλισμό -αφού όλοι ίδιοι είναι (ακόμα κι οι "αριστεροί", τους δοκιμάσαμε).
'Η να αποθαρρύνεται από το βάρος που του λένε (πως πρέπει) να σηκώσει αυτοί που -καταλαβαίνει κατά βάθος ότι- δεν είναι ίδιοι με τους άλλους. Είναι αυτό που κάποιοι έχουν βαφτίσει πολύ εύστοχα "ρεφορμισμό της απλής, καθημερινής ζωής".

Έλα όμως που όλα είναι πολιτικά -ακόμα κι η αδιαφορία- μέχρι την απονέκρωση του κράτους και της πολιτικής, στην κοινωνία του μέλλοντος.

Κι όταν λέω πως ο εργάτης έχει κάθε δίκιο (να...) στην πραγματικότητα εννοώ λόγο, έχει κάθε λόγο να... Είναι ερμηνεύσιμο, όχι δικαιολογημένο.

Γιατί το δίκιο του εργάτη είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Δεν του το χαρίζει κανείς, αλλά το βρίσκει μόνος του στο δρόμο και τους συλλογικούς αγώνες, μέχρι να το κάνει νόμο.

Κι αν θέλει μια ήσυχη, ειρηνική ζωή, με οικογενειακή θαλπωρή κτλ (σα διαφήμιση του Βιτάμ) είναι υποχρεωμένος να μην καθίσει στα αυγά του φοβισμένος (γιατί έτσι εκκολάπτεται μεταξύ άλλων και το αυγό του φιδιού) αλλά να πάρει ενεργά μέρος στον ακήρυχτο ταξικό πόλεμο.

Έχει κάθε δίκιο να απεργήσει, αλλιώς δε θα βρει ποτέ το δίκιο του...

81 σχόλια:

kolokotronis είπε...

Πολύ καλή (δεδομένων των συνθηκών) η σημερινή απεργιακή συγκέντρωση στην Πάτρα:
2.500 διαδηλωτές στην πορεία του ΠΑΜΕ με δεκάδες νέα πρόσωπα και πολύ εργατόκοσμο.
500 στην αντίστοιχη πορεία του Εργατικού Κέντρου με εργατοπατέρες και εξωκοινοβουλευτική.

ΠΑΤΡΑ - ΒΙΝΤΕΟ: Τεράστια η πορεία του ΠΑΜΕ - Μικρή συμμετοχή στο ΕΚΠ

Όταν τους παίρνεις ένα σημαντικό πιόνι στη σκακιέρα (Πάτρα 3ος Δήμος στην Ελλάδα με Πελετίδη)
τότε αναγκαστικά όλοι σε αντιμετωπίζουν με άλλο μάτι.
Και έχει και συνέχεια (αύριο):
Κάλεσμα συμμετοχής στην κινητοποίηση για τα λαϊκά προβλήματα

Περιοδείες και εξορμήσεις για τη μεγάλη κινητοποίηση - πορεία στις 9 Δεκέμβρη

Χιλιάδες εργάτες, υπάλληλοι, άνεργοι, μικροαγρότες και μικροεπαγγελματίες, μέσα στην απελπισία τους, ψάχνουν κάπου να ακουμπήσουν.
Στο χέρι μας είναι να τους πάμε ένα βήμα παραπέρα.

Ανώνυμος είπε...

Να διαφωνήσω ακόμα μια φορά; Να διαφωνήσω, το παράξενο θα ήταν να γίνει αλλιώς.
Όχι η κούραση του 8ώρου και του 10ώρου δεν είναι ικανός παράγοντας να τα ερμηνεύσει όλα αυτά. Γιατί: α) Το 8ώρο δεν είναι τόσο κουραστικό
β) Θα πρέπει να ερμηνεύσουμε πως έβρισκαν την δύναμη οι εργάτες πριν 100 χρόνια σε απίστευτα χειρότερες συνθήκες.

2.500 ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ στην κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στην Πάτρα και αυτό προξενεί ενθουσιασμό γιατί είμασταν περισσότεροι από τους άλλους...ΟΚ.

Ανταπόκριση από την αντίστοιχη στην πρωτεύουσα του αγροτικού νομού μου (μιλάω πάντα για αυτή του ΠΑΜΕ, το πασόκικο Εργατικό Κέντρο που δεν μαζεύονται ούτε 15 άτομα μάλλον πήγε Αθήνα και οι άλλοι δεν ξέρω, συνήθως δεν μαζεύονται ούτε τρεις και ο κούκος): αξιοπρεπής συμμετοχή, ελάχιστοι εργαζόμενοι (κυρίως κομματικά μέλη),λίγοι άνεργοι, λίγοι αυταπασχολούμενοι, λίγοι αγρότες, αρκετοί φοιτητές και μάλλον μαθητές, κατά κύριο λόγο συνταξιούχοι.
Κανένας εργασιακός χώρος δεν είχε πάνω από 10% απεργούς (η οικοδομή έχει τελειώσει χρόνια), οι δημόσιοι στο πόστο τους (λες και τους έκοψε ποτέ κανείς μεροκάματο) εκτός από τα ΕΛΤΑ στην δεύτερη πόλη του νομού που έκλεισαν το μαγαζάκι τους, έβαλαν και χαρτάκι "ΑΠΕΡΓΙΑ" και κάθισαν μέσα "για να μην χάσουν το μεροκάματο" κατά δήλωση ενός ( μπορεί να έπεφτε κάνα τηλέφωνο, κάποιος έπρεπε αν απαντήσει).

Λέων

Ανώνυμος είπε...

http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/752407/apergia-mesa-metaforas-poies-ores-tha-kinithoyn-tin-pempti-metro-hlektrikos-tram-kai-leoforeia



"Αναλυτικές πληροφορίες για να φτάσετε στη δουλειά σας την ημέρα της γενικής απεργίας".

ψαχνοντας να βρω πως θα κινηθουν τα μμμ για να δω αν προλαβαινω να παω στην προσυγκεντρωση βλεπω το παραπανω
μα για να φτασετε στη δουλεια σας τη μερ της γενικης απεργιας?....

kabamaru

Ανώνυμος είπε...

το 8ωρο δεν εινα τοσο κουραστικο?
αλλαξε το λιγο κατι αλλο θελεις να πεις
kabamaru

kolokotronis είπε...

@ Λέων,

έγραψα "δεδομένων των συνθηκών" αλλά δεν έδωσες σημασία. Όποιος είναι μέσα στο κίνημα καταλαβαίνει πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα σήμερα.
Κανένας ενθουσιασμός (έγραψα "πολύ καλή"), αλλά ποιός σου είπε, πως μια κινητοποίηση 2.500 διαδηλωτών είναι μικρή για τα δεδομένα της Πάτρας;
Για να έχεις μέτρο σύγκρισης, το αντίστοιχο για την Αθήνα, με τον εικοσαπλάσιο της Πάτρας πληθυσμό θα ήταν 50.000 άτομα ή για την Θεσσαλονίκη 12.000!
Στην Πάτρα γίνεται πολύ σοβαρή προσπάθεια και τα αποτελέσματα θα τα δεις σύντομα.

Όμως, όταν ξεκινάς το σχόλιό σου με την παραδοχή ότι διαφωνείς για να διαφωνείς, τι να συζητάμε;

ΥΓ. Επίσης, ποιός σου είπε, πως το να διαδηλώνουν με το ΠΑΜΕ όσοι θέλουν να διαδηλώσουν και να μην πηγαίνουν στην αντίστοιχη πορεία των ξεπουλημένων εργατοπατέρων του Εργατικού Κέντρου, είναι μικρής σημασίας ζήτημα;


Ανώνυμος είπε...

O Λέων έχει έτοιμο το σχέδιο της επανάστας, και γελάει με το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, και το πόσο λίγο κόσμο μαζεύουν σε τόσο σκατά εποχές, αφού αυτός είναι έξω από τα δημόσια κτήρια έτοιμος να τα καταλάβει, αλλά δεν το κάνει γιατί ήταν τελικά πολύ εύκολο και ξενέρωσε.

Ιβάν Τζόνι

Ανώνυμος είπε...

http://m.902.gr/eidisi/politiki/116332/gia-tin-katadiki-ton-kommoyniston-syndikaliston-stoys-ota

Ανώνυμος είπε...

Τα κομματικά μέλη πώς τα ξεχωρίζεις από την εμφάνιση; Με το κριτήριο "άμα είσαι λίγο φυσιογνωμιστής" που έλεγε κι ο Λιάγκας όταν έψαχναν τον κουφοντίνα και τα γεμιστά του;

Ijon Tichy

Ανώνυμος είπε...

@kolokotronis
Με κάποιες διαφορές στην αναλογία: 1)Το ποσοστό των φοιτητών/σπουδαστών σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό είναι πολύ μεγαλύτερο στην Πάτρα και αυτό έχει την αντανάκλαση του στην συμμετοχή.
2)Σχεδόν όπου και να κατοικείς στην Πάτρα πας πλ. Γεωργίου και με τα πόδια, δεν ισχύει αυτό σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη.
Δεν ξέρω αν γίνεται τόσο καλή προσπάθεια, μακάρι.

@kabamaru
Ο σφυροδρέπανος ξεκίνησε ένα άρθρο δηλώνοντας πως κατανοεί γιατί η κούραση που προκαλεί η δουλειά στον εργαζόμενο τον οδηγεί ουσιαστικά στον καναπέ και την παραίτηση. Δεν δικαιολογεί, ωστόσο κατανοεί. Ε, όχι, κανένα 8ωρο σε καμία εργασία δεν είναι τόσο κουραστικό ούτε σωματικά, ούτε ψυχολογικά. Έχω δουλέψει και έχω δει άλλους να δουλεύουν πολύ παραπάνω αλλά όταν γούσταραν την δουλειά τους και θεωρούσαν πως αμείβονταν σωστά δεν ένιωθαν καθόλου κούραση. Αν θέλουμε να αναζητήσουμε τους παράγοντες της παραίτησης να το κάνουμε χωρίς ευχολόγια και δικαιολογίες.

@Ιβάν
Στου κουφού την πόρτα, ωχ το μάτι μου

@Ijon
Θα σου πρότεινα όταν σκέφτεσαι να σχολιάσεις οτιδήποτε που είναι ξεκάθαρο πως αφορά/διαδραματίστηκε εκτός κύκλου σου στην Αθήνα και ιδίως όταν έχει να κάνει με επαρχία, να αφήνεις ελεύθερη τη σκέψη να φύγει μακρυά. Είσαι άσχετος, και στο λέω ευγενικά.

Λέων

Ανώνυμος είπε...

Βασικά το ότι είσαι άσχετος δεν είναι κακό, κακό είναι που δεν το αναγνωρίζεις και δεν κάνεις μια προσπάθεια να μάθεις για να σκεφτείς.

Λέων (με έπιασε το ευγενικό μου, καλημέρα σας)

Ανώνυμος είπε...

Είμαι τόσο άσχετος που δεν γνωρίζω ότι οι καρασχετικοί με το κόμμα είναι οι οπαδοί των ιδιωτικοποιήσεων. Ντάξει καταλαβαίνω ότι κάπου και που περνάει το υφάκι του περπατημένου παράγοντα, αλλά δυστυχώς όταν έχεις ξεβρακωθεί άπειρες φορές με τις φοβερές θέσεις σου που σε τοποθετούν δεξιά του βορίδη, καλό θα είναι να κάνεις και λίγο κράτει που και που.

Ijon Tichy

zoot horn rollo είπε...

"έχω δει άλλους να δουλεύουν πολύ παραπάνω αλλά όταν γούσταραν την δουλειά τους και θεωρούσαν πως αμείβονταν σωστά δεν ένιωθαν καθόλου κούραση"

Αυτό παλιότερα ίσως, σήμερα μάλλον σπάνιο. Το 8ωρο δε "παίζει" καν τις περισσότερες φορές πλέον, είτε λόγω υποαπασχόλησης με ό,τι συνεπάγεται, είτε απλήρωτης εργασίας, είτε φουλ υπερωριών (επίσης απλήρωτων, ο άλλος στο ξεκαθαρίζει απ' τη συνέντευξη ότι δε θα πληρώνεσαι υπερωρίες),να πληρώνεσαι/ασφαλίζεσαι 4ωρο και να δουλεύεις 10ωρο (βλ. πχ καταστήματα ηλεκτρ. ειδών), "μαύρη" εργασία και πάει λέγοντας...

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Τον τελευταιο καιρο εχω καταληξει στο οτι ειναι λαθος να αντιμετωπιζουμε τους ανθρωπους πολιτικα και κοινωνικα ως ξεχωριστα ατομα και οχι ως μελη μιας οικογενειας-νοικοκυριου.

Στην Ελλαδα ειναι πολυ συνηθισμενο να τσονταρουν οι γονεις και οι παππουδες,οπως και το να εχει μια οικογενεια στην κατοχη της τουλαχιστον ενα διαμερισμα.Αυτο δημιουργει ενσωματωση.

Ο κακοπληρωμενος ιδιωτικος υπαλληλος που μπορει να τον βλεπεις να ειναι εχθρικος ή αδιαφορος απεναντι στους κομμουνιστες,ισως να εχει απο πισω την συνταξη του μπαμπα και της μαμας ή να εισπραττει κανενα νοικι.Τιποτα δεν ειναι τυχαιο και στην Ελλαδα μαλλον αυτος ο τυπος μισοπρολεταριου να ειναι πολυπληθεστερος των καθαρων εργατων.

Οταν οντως φτασουν στο σημειο να μην εχουν τιποτα να χασουν,και οταν λεμε τιποτα εννοουμε τιποτα,γιατι ακομα και μια τρυπα των 40 τμ και ενα εισοδηματακι 800 ευρω το μηνα κατι ειναι,τοτε ισως γινει κατι.

Αναυδος είπε...

ασχετο αλλα κλεινει/εκλεισε το τηνιακο

Ανώνυμος είπε...

Λέων βάλε μας τα γυαλιά ρε μεγάλε από την καναπεδάρα σου. Είναι πολύ ωραίο να μην είσαι σεχταριστής, και ας σου βγήκε το μάτι από απλούς αδαείς τύπους που δεν είναι κομμουνισταράδες σαν εσένα!

Ιβάν Τζόνι

Υ.Γ. αυτό ακριβώς τίποτα άλλο

Ανώνυμος είπε...

Για 2η φορά, αλλά αξίζει.

Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Νοέμβριος 2015:

«Και να μην υπήρχε το μνημόνιο θα έπρεπε να το έχουμε εφεύρει »
https://www.youtube.com/watch?v=aJz2zBIAsZs

Κατά τα άλλα εφαρμόζουν το μνημόνιο «με πόνο ψυχής»

Ανώνυμος είπε...

Σπουδάζουσα= Σκάλες στην αρχή, Τηνιακό αργότερα (η καλύτερη-για τα λεφτά της- ποικιλία).

@Zoot, δεν...διαφωνούμε

Λέων

zoot horn rollo είπε...

Αυτό έλειπε...
Για ποικιλία Τηνιακού: ίσως λίγο επικίνδυνη, κι ας μην εμφάνισαν πολλοί συμπτώματα.
Ήταν μια οικονομική λύση κι ας μη με τρελλαινε ως μαγαζί. Άλλη μια μικρή επιχείρηση που την έφαγε η μαρμάγκα, δυστυχώς.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ σωστή παρατήρηση ΠΓ

ρα

Ιστρολλικός είπε...

Αυτό που λέει ο ΠΓ έχει μεγάλη σημασία και προκύπτει από την ιστορική στρατηγική του ΠΑΣΟΚ να μικροαστικοποιήσει ή τέλος πάντων να κρατήσει σε μικροαστική θέση μεγάλο μέρος των λαικών στρωμάτων. Σε αντίθεση με την δυτικο-Ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία που στήριξε το βιωτικό επίπεδο των μαζών μέσα από μεγάλες επενδύσεις στην κοινωνική πρόνοια, στέγη παιδεία κλπ, το ΠΑΣΟΚ, ίσως και λόγω ιστορικής συγκυρίας, το στήριξε περισσότερο επιδοτώντας την κατανάλωση. Έτσι, σε αντίθεση ας πούμε με την Βρετανία ή τις Σκανδιναβικές χώρες, η Ελλάδα δεν είδε ποτέ μεγάλης έκτασης δημοτικές κατοικίες, αλλά είδε την ιδιόκτητη κατοικία να προσφέρεται σε αρκετά χαμηλή τιμή ώστε να βάλει μπόλικος κόσμος 'ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του'. Το αποτέλεσμα είναι ότι έτσι μετατράπηκε ένα μεγάλο μέρος των λαϊκών στρωμάτων σε μικροϊδιοκτήτες που μπορούν συμπληρώνουν όχι μόνο το δικό τους εισόδημα αλλά και να επιδοτούν αυτό των παιδιών τους. Έτσι λοιπον, ενώ κάποιος 27άρης εμποροΰπάλληλος είναι φυσικά εργαζόμενος που πουλάει την εργατική του δύναμη, εφόσον δεν πληρώνει νοίκι ή λογαριασμούς έχει λίγους πραγματικούς λόγους να παλέψει για καλύτερους όρους δουλειάς. Οι ανάγκες του καλύπτονται από την οικογένεια (το ΠΑΣΟΚ ως κοινωνική τάξη που λέει ενίοτε ο Σεχτάρ). Ο μισθός είναι έξτρα.

Ανώνυμος είπε...

ελα, ρε τώρα δηλαδη μας εμεινε μονο
ο τελης ;

el quinto

υγ: για να τσεκαρω αν ο zoot τρωει και μπριζολάκια ;0

Ανώνυμος είπε...

@Ιστρολλικός

Να είσαι σίγουρος πως υπάρχουν παιδιά που η οικογένειά τους έχει ιδιόκτητο σπίτι, αλλά τελικά σέρνονται από 12ωρο σε 12ωρο και από σεζόν στο ένα νησί σε σεζόν στο άλλο νησί.

Αλλά σίγουρα σημαντικό ζήτημα η μικροαστικοποίηση και το ξεπούλημα συνειδήσεων.

Όπως σημαντικό ζήτημα πλέον και οι βαλαβίδες εκτόνωσης του συστήματος. Τα παιδιά των μικρομεσαίων είναι που σήμερα απασχολούνται είτε σεζόν, είτε σε 5μηνα. Προσθεστε και ΜΚΟ και Εκκλησίες και έχετε την διαχείριση της φτώχοας για τα φτωχότερα στρώματα.

σαπόρ τουτούρκι

Ανώνυμος είπε...

Πιάνομαι από τα προηγούμενα και συνεχίζω για να τα συνδέσω με όσα γράφει το απολίθωμα.

Ο κόσμος σήμερα και έχει βαλτώσει η συνείδησή του και έχει απέναντί του μια εξουσία που του διαχειρίζεται ως ένα βαθμό το ζήτημα επιβίωσης, λοιπόν.

Είναι σοβαροί λόγοι να μην αντιδρά. Άλλος ένας λόγος είναι ότι η εργατική τάξη του εμπορευματικού κεφαλαίου είναι αντικειμενικά νωθρή. Βασικά, μεγάλο μέρος των λευκών κολλάρων είμαι νωθρό. Το μεγαλύτερο. Τα σκαριά των δεκαετιών 50-60-70 δύσκολα τα βρίσκεις. Δεν είναι η πλειοψηφία δηλαδή. Εκείνοι οι εργάτες ήταν χειρώνακτες, κουτσερένοι από μικροί, με λιτά παιδικά χρόνια. Ζούσαν πάντα στα όρια της απόλυτης φτώχιας, σε μόνομο στρες επιβίωσης. Τις δικές μας γενιές τις ήρθε ουρανοκατέβατη η φτώχια. Νωθροί πνευματικά, μέτρια εξοικειωμένοι με το άγχος της επιβίωσης και με άχρηστα λαπάδικα σκαριά.

Ακόμα και παιδιά αγροτών, χρησιμοποιούν Πακιστανούς και Ρουμάνους στις ελιές. Ξεκομμένοι απ την παραγωγή, κολλημένοι με την ρέκλα και το αλκοόλ.

Πλήρης μικροαστικοποίηση λοιπόν. Αν όχι στη σχέση με τα μέσα παραγωγής, τοτε σίγουρα στην συνείδηση και στα σώματα.

σαπόρ τουτούρκι

AGIS είπε...

Είναι αλήθεια ότι μια μεγάλη μάζα ανθρώπων εξαρτάται οικονομικά από την (επιβιώνει χάρη στη) σύνταξη του μπαμπά και της μαμάς, κι αυτό κατά 99,99% συμβαίνει βέβαια λόγω της ανεργίας και της υποαπασχόλησης. Και βέβαια δεν είναι φαινόμενο συναρτημένο με την ιδιοκατοίκηση, συμβαίνει και σε οικογένειες που μένουν στο νοίκι. Αλλά κι εκεί τα "ηθικά" αποτελέσματα δεν διαφέρουν.
Ακόμα χειρότερα, υπάρχει και η μάζα των περιπτώσεων όπου τα εγγόνια είναι οικονομικά εξαρτημένα από τη σύνταξη του παππού και της γιαγιάς. Όπως κι ο άνεργος σύζυγος εξαρτημένος από αυτόν που εργάζεται ή υποαπασχολείται. Κλπ.
Όλα αυτά εμφανίζονται σαν "ενσωμάτωση" αλλά είναι απλώς εξαθλίωση: Νέοι άνθρωποι, προλετάριοι, ένα μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης που καλά-καλά δεν έχει βγει στην παραγωγή, φυτοζωεί με αυτόν τον τρόπο, με χίλια δυο αδιέξοδα να φράζουν της προοπτικές μιας κανονικά αναπτυσσόμενης προσωπικής ζωής, τη δημιουργία οικογένειας κ.ά, κι από πάνω μια δαμόκλειος σπάθα (φόρων, δόσεων, χρεών, κατασχέσεων, απολύσεων, ο καθένας με τη δική του).
Είναι το ίδιο εξαθλίωση όσο εξαθλίωση θα ήταν ένα υποτυπώδες επίδομα ανεργίας όσο για να καλύπτεται αβέβαια η στοιχειώδης επιβίωση. Μόνο που όπως κι ο αγοραίος μισθός καθορίζεται τελικά από την αξία της εργατικής δύναμης με το να αφαιρείται πχ από αυτήν το κονδύλιο του ενοικίου εφόσον ο μέσος όρος γέρνει προς την ιδιοκατοίκηση, έτσι και η "προνοιακή" πολιτική υπολογίζει τον μέσο όρο που μπορεί να επιβιώσει από τη σύνταξη των γονιών μοιράζοντας την εξαθλίωση και "ξεχνά" έτσι την έννοια του επιδόματος ανεργίας.
Είναι εξαθλίωση αλλά εμφανίζεται σαν ενσωμάτωση όπως σαν ενσωμάτωση εμφανίζεται κάθε εξαθλίωση όταν επικρατεί ο συμβιβασμός με αυτήν κι όχι η πάλη για την ανατροπή του καθεστώτος της. "Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες", τις πιο "ελπιδοφόρες" από επαναστατικής απόψεως, αυτές στις οποίες οι συνθήκες είναι οι πιο "ευνοϊκές", και εννοώ τις χώρες με χαμηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης και με χαλαρούς οικογενειακούς δεσμούς. Αυτό πώς εξηγείται υλιστικά;
Το γεγονός είναι ότι αυτή η κατάσταση έχει μια ορισμένη βιολογικά αναπότρεπτη "ημερομηνία λήξης", πράγμα που δεν το γνωρίζουμε μόνο εμείς, αλλά το γνωρίζουν και τα επιτελεία της εξουσίας, τα οποία από ό,τι φαίνεται σχεδιάζουν την σταδιακή αντικατάσταση του υφιστάμενου μηχανισμού εξαθλίωσης με τον μηχανισμό εξαθλίωσης του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
Κατά τα άλλα αντικειμενικές δικαιολογήσεις των ανεπαρκειών του υποκειμενικού παράγοντα πάντα θα υπάρχουν: Πότε ο κόσμος είναι βολεμένος και γι' αυτό κοιμάται και πότε εξαθλιωμένος αλλά η εξαθλίωση δεν οδηγεί στη συνειδητοποίηση, πότε είναι ειρήνη και γι' αυτό τι να γίνεται λόγος για επανάσταση και πότε είναι πόλεμος αλλά δυστυχώς επικρατεί γι' αυτό ο εθνικισμός.
Αλλά το χειρότερο είναι όταν όλες αυτές οι δικαιολογήσεις μετατρέπονται (και έχουν όλες τις προϋποθέσεις να μετατρέπονται) σε ιδεολογικό υπόβαθρο παραίτησης από τους υπαρκτούς αντικειμενικούς όρους που ισχύουν εδώ και τώρα και κατ' επέκταση από τους εκάστοτε αντικειμενικούς όρους του εκάστοτε εδώ και του εκάστοτε τώρα, ακόμα και του πιο "ευνοϊκού".

Unknown είπε...

Νομίζω ότι ο Λέων μας επαναφέρει στην πραγματικότητα. Διαβάζουμε σχεδόν πάντα ανακοινώσεις όλων των αριστερών/κομμουνιστικών οργανώσεων, για μεγαλειώδεις απεργίες, τεράστιες συγκεντρώσεις, μεγάλα ποσοστά συμμετοχής, «νέκρωσε η χώρα» κλπ.
Η δικιά μου εμπειρία από το χώρο των υπηρεσιών, λέει ότι για τους εργαζόμενους η μέρα της απεργίας είναι απλώς μια μέρα που δεν υπάρχουν λεωφορεία και απεργούν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Ούτε λόγος δεν γίνεται για συμμετοχή στην απεργία, θεωρείται ότι η απεργία είναι κάτι ξένο που δεν τους αφορά. Μπορεί κάποιους να σοκάρει το δημοσίευμα του newsbomb για το πως θα πας στη δουλειά σου τη μέρα της απεργίας, αλλά δυστυχώς έτσι σκέφτεται η συντριπτική πλειοψηφία.

Ανώνυμος είπε...

καλα δε με σοκαρε κιολας απλα το βρηκα αστειο και εμμεσα επικινδυνο και προβοκατορικο αν μπορει να μου επιτραπει αυτος ο ορος.
αν παντως η μερα απεργιας ειναι οπως τα λες να το ξερω να μην προσπαθω να πεισω καναν αλλο να απεργησει. τα αναρχικα κατα καιρους κυκλοφορουν παντως παρομοια ιδεολογηματα του στυλ οτι η απεργια δεν αλλαζει κατι και δεν εχει νοημα.

παντως δεν ξερω ρε παιδια ισως να ειμαι μονο εγω που δουλευω 4 ωρες, αγαπαω τη δουλεια μου πληρωνομαι σχετικα καλα (για τις ωρες που δουλευω σε σχεση με την κατασταση σημερα και οχι για το ποσο κανονικα θα επρεπε να αμοιβομαι σε σχεση με το τι κανω) και γυρναω σπιτι κομματια χωρις ορεξη να κανω τιποτα και πιεζω το εαυτο μου να μην αποχαυνωθει σε καινουριο κυκλο σειρας.

kabamaru

zoot horn rollo είπε...

Επιμενετε, δεν τα παρουσιαζει το ΚΚΕ ολα φανταστικα και τελεια.
Στη πραγματικοτητα ειμαστε, ειδικα βλεποντας ηλικιες 30-40 πανω κατω, οπου υπαρχει μπολικη καμμενη γη στις συνειδησεις.
Πραγματικοτητα ναι, μιζερια ομως οχι, οσο δυσκολα κι ασχημα μπορει να ειναι τα πραγματα.

Ανώνυμος είπε...

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=4979693

μαλλον αυτος δεν πιστευε οτι η απεργια ειναι μονο για το τραμ και τους δημοσιους υπαλληλους.

kabamaru

Cos είπε...

Ήθελα να γράψω κάτι για την προσπάθεια πολλών σχολιαστών να βρουν δικαιολογίες για την μη συμμετοχή του λαού στις απεργίες, στα συλλαλητήρια, στο κίνημα εν γένει, αλλά νομίζω προσέγγισε πολύ καλά το θέμα ο AGIS.
Οι εργαζόμενοι χρειάζονται την πολιτική δύναμη που θα τους δείξει τον δρόμο στην πράξη, που θα τους αποδείξει ότι το σύστημα δεν είναι ανίκητο, ότι υπάρχει πραγματικά άλλος δρόμος και αυτός ο δρόμος είναι εφικτός, εντέλει που θα τους εμπνεύσει. Για να γίνει αυτό πρέπει πια οι αστοί να χάσουν την δύναμη που έχουν να υλοποιούν τα ΠΑΝΤΑ, όσο καταστροφικά και αν είναι για τους εργαζόμενους. Η δική τους αδυναμία θα γίνει η δύναμη για το γιγάντωμα του κινήματος.
Το πολιτικό προσωπικό τους ουσιαστικά έχει ήδη τελειώσει, οι Τσιπραίοι ήταν οι τελευταίοι που μπορούσαν να φέρουν σε πέρας τις πολιτικές επιλογές των αστών. Μόνη λύση τους πλέον η απογοήτευση του λαού, το πέρασμα του στο περιθώριο, η παραίτηση του ακόμα και από τις δικές τους πολιτικές διαδικασίες (εκλογές). Κοιτάξτε ποιοι αποτελούν σήμερα το πολιτικό προσωπικό των καπιταλιστών. Ένα τσογλάνι, ένας ηλίθιος, ένας βλαμμένος γέρος, κάτι ασήμαντα φασιστόμουτρα και η καθαρίστρια του Α.Π.. Ούτε καν στην "αριστερά" τους δεν έχουν κάποια άξια λόγου λύση.
Το βάρος και η ευθύνη για την ανατροπή αυτής της κατάστασης και την καθοδήγηση του λαού είναι στις πλάτες του κομμουνιστικού κόμματος.

Ανώνυμος είπε...

1) Το πίστευαν όμως οι υπόλοιποι 499 εργαζόμενοι στη Βάρη
2) Αν το πιστεύει ακόμα, 7 χρόνια μετά, στα 29 του μόνο αυτός το ξέρει
3) Εσύ πιστεύεις πως καλώς απέργησε μόνο αυτός σε ένα χώρο με 500 εργαζόμενους και χωρίς σωματείο ακόμα;
4) Είχε τα κότσια πάντως.


Λέων

Unknown είπε...

@kabamaru
Όσον αφορά το φοιτητή στα JUMBO μπράβο για το κουράγιο του. Πάντως νομίζω ότι έπρεπε να επιμείνει στην προσπάθεια συγκρότησης σωματείου. Η ατομική απεργία που τελικά έκανε δεν νομίζω ότι προσφέρει κάτι. Χαίρομαι πάντως που βλέπεις με θετικό μάτι το «αυθόρμητο».

Κατά τα άλλα τι διαφέρει από αυτό που λέει ο Λέων; Μιλάμε όπως φαίνεται από το άρθρο του, για έντονα πολιτικοποιημένο νέο που κατά πάσα πιθανότητα είναι και μέλος του ΚΚΕ. Και ο Λέων λέει ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι στην πορεία της επαρχιακής του πόλης ήταν μέλη του ΚΚΕ. Το θέμα μιας απεργίας είναι να βγάλει στο δρόμο τις μάζες και όχι όσους έχουν ήδη οξυμένη πολιτική συνείδηση.

Προφανώς δεν λέμε ότι δεν πρέπει να γίνονται απεργίες. Απλώς να έχουμε συνείδηση της πραγματικότητας και να μην μετράμε τον ίσκιο μας για μπόι. «Μαζική μαχητική απάντηση» βλέπει ο Ριζοσπάστης, «Μαζική και μαχητική συμμετοχή στην απεργία και τις διαδηλώσεις» η iskra, «οι απεργιακές συγκεντρώσεις έδειξαν ότι πλατιά στρώματα εργαζομένων και λαού επιμένουν και αγωνίζονται» λέει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Τώρα αν κάποιος εργαζόμενος στα JUMBO όπου πιθανότατα δεν απήργησε κανένας, πάρει στα χέρια του το Ριζοσπάστη και διαβάσει για «αζική μαχητική απάντηση» τι συμπέρασμα θα βγάλει; Ότι αυτοί ζουν στον κόσμο τους (ή ξέρουν την πραγματικότητα αλλά τη διαστεβλώνουν συνειδητά).

Ή αντίστοιχα βλέπουμε άρθρα ανακοινώσεις για το πως στηρίζουν τα λαϊκά στρώματα τις απεργίες και μετά έρχονται κάτι γεγονότα όπως αυτά της Κρήτης με τη σύγκρουση αγροτών ναυτεργατών να μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα.

Ανώνυμος είπε...


δεν ξερω ισως να παρει θαρρος και να κανει κατι και αυτος?
το θεμα μου δεν ειναι κατα το ποσο διογκωνονται τα μεγεθη συμμετοχης στις απεργιες αλλα αυτο που προβαλλεται σα λογο για να μη συμμετασχει καποιος στην απεργια. ναι υπαρχει το μεμψιμοιριακο, ναι υπαρχει το ωχαδερφικο αλλα υπαρχει και ο φοβος και οποιος δουλευει στον ιδιωτικο τομεα οπου και ο,τι και αν κανει ως εργασια τον ζει (τον φοβο) με τον ενα η τον αλλο τροπο.

σχετικα με το αυθορμητο πηξαμε στις αυθορμητοσυνες

kabamaru

Ανώνυμος είπε...

Οι συγκεκριμένοι αγρότες είναι αρκετά γνωστοί. Είναι πρώην πασόκοι,συριζαίοι με χρυσαυγίτικη συμπεριφορά. Είναι απλά παρακρατικός μηχανισμός. Δεν έχει καμία σχέση με αυτό που λέμε μικρομεσαίοι αγρότες. Χρησιμοποιούνται ως κομμάτι του κοινωνικού αυτοματισμού από παράγοντες κάτω ανέκαθεν. Δεν είναι λοιπόν λαϊκά στρώματα που συγκρούονται με άλλα λαϊκά στρώματα.
Άλλωστε κ ο αγροτικός σύλλογος Χανίων κ η επιτροπή των μπλόκων έβαλαν τα πράγματα στη θέση τους.

mariori

Ανώνυμος είπε...

Τι τους λες τώρα; Αυτοί δεν βλέπουν μάζες στους χιλιάδες που απεργούν αλλα σε μια χούφτα πραιτωριανούς τους συριζα και στον κοσμο που καθεται στο καναπέ του.

Πολιτική με αυτούς κάνουν μια ζωή.

Ο.Χ.Ε.Π.

Ανώνυμος είπε...

@ Ο.Χ.Ε.Π.

Φυσικά.

Για πολλούς οι εργάτες και οι εργαζόμενοι και οι αγρότες είναι ικανοί μόνο για αυτό. Είναι «ελεύθερα πνεύματα», «διανοητικές ελίτ» με ικανή γνώση για την «υψηλή πολιτική». Δεν ασχολούνται με τις «μάζες»,με την οργάνωσή τους.Είναι ικανοί μόνο να διατάζουν. Χωρίς « καταναγκασμούς » όπως ονομάζουν τις δεσμεύσεις προς τους εργάτες, αγρότες, εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους.
Για να έχουν περιθώρια για «πολιτικούς ελιγμούς όπως ονομάζουν τα μικροσυμφέροντα των μικροαστικών στρωμάτων που ανήκουν.

Και όλο στην αρχή όχι, και όλο μετά ψηφίζουν και στηρίζουν το νέο Πασοκ που θα τους δώσουν στο «πιάτο». Ψήφισμα σε μνημόνια, κόφτες δαπανών, δημοψήφισμα για να μην βγει η Δεξιά.

Καπιταλισμός for ever με σως από Μπερστάιν και Μπερλιγκουέρ -ο Κάουτσκι είναι υψηλός για αρκετούς- και ας το ονομάζουν «Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα».

Δεν ξέρω αν ο προηγούμενος ο διαχωρισμός είναι «αριστερή» λογική, αλλά σίγουρα είναι ΚαραΑστική νοοτροπία του κερατά μικροστελεχών που θέλουν να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες και να γίνουν μεγαλοστελέχη.

Με υπογραφή Για το sfyrodrepano.blog

kolokotronis είπε...

Εν τω μεταξύ, στην Πάτρα (ξέρω, ξέρω, σας τα έσπασα τα νεύρα...),
χτες το βράδυ είχαμε καινούργια κινητοποίηση, των γνωστών (και ...λίγων) 2.500 ατόμων,
σε μια πρωτότυπη (και κουραστική) πορεία διεκδίκησης λύσεων για τα λαϊκά προβλήματα
(διαβάστε σχετικά και στον 902).
Ξεκινήσαμε από το Παμπελοποννησιακό Στάδιο, διασχίσαμε ένα μεγάλο μέρος της πόλης, περάσαμε και από γειτονιές από όπου δεν είχε περάσει ποτέ διαδήλωση, οι μπαρμπάδες στα καφενεία είχαν βγεί όλοι έξω και άκουγαν, το ίδιο και κόσμος στα μπαλκόνια, διασχίσαμε το εμπορικό κέντρο όπου υπήρχε πολύς κόσμος με τα μαγαζιά ανοιχτά και καταλήξαμε στον Μώλο.
Μοιράστηκαν χιλιάδες προκηρύξεις με το διεκδικητικό πλαίσιο του Δήμου, κυριολεκτικά δεν έμεινε άνθρωπος που να μην πήρε στα χέρια του την προκήρυξη, η δε ντουντούκα στο φορτηγάκι που προηγείτο επαναλάμβανε τα αιτήματα, ανάμεσα στα τραγούδια, ώστε να τα ακούσει και ο τελευταίος περαστικός.
Επικεφαλής, ο αγαπημένος μας κομμουνιστής Δήμαρχος Κώστας Πελετίδης, τιμή μας και καμάρι μας και ιδιαίτερα για το Κόμμα μας, που βγάζει τέτοιους αγωνιστές, τον οποίο όλοι ήθελαν να χαιρετίσουν.
Σημειωτέον, ότι μαζί μας στην πορεία είχαμε πείσει και συμπορεύτηκαν: οι δημοτικές παρατάξεις μερίδας της κεντροαριστεράς (Σαμούρη), της Ανταρσυας (Πατούχας), των Οικολόγων (Ντρίνιας).
Έμειναν απέξω: η παράταξη του Συριζα, η οποία μίλησε για "επαναστατική γυμναστική του ΚΚΕ" (πόσο τετριμμένα γελοίοι-θεέ μου!) και η παράταξη της Δεξιάς, η οποία έχει υιοθετήσει την εξής τακτική: "καλός άνθρωπος ο Πελετίδης, καλός γιατρός(!), καλά και όσα κάνει, αλλά δεν είναι δικά του, είναι εντολές του ...Περισού, χωρίς να καταλαβαίνουν οι μπετόβλακες πως αυτό είναι το καλύτερο επιχείρημα υπέρ μας.

Αυτά, εν ολίγοις, κάνουν οι κομμουνιστές στην Πάτρα, φίλτατε Λέοντα και λοιποί γκρινιάρηδες,
και εάν τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα, καθόλου δεν σημαίνει, πως δεν θα συνεχίζουμε να πράττουμε όπως μας επιβάλει η ταξική μας θέση, η συνείδησή μας και το Πρόγραμμα του Κόμματός μας.

Ανώνυμος είπε...

Ναι,mariori, τι μας λες τώρα; Αφού αδυνατούμε να εντοπίσουμε τις μάζες στους 10.000 εργαζόμενους που απέργησαν πανελλαδικά. Και για να είμαστε ειλικρινείς είναι τραβηγμένο από τα αυτιά το νούμερο. Αν στην Αθήνα ήταν 1/3 των συμμετεχόντων στην απεργία οι εργάτες απεργοί, στα άλλα αστικά κέντρα ήταν αρκετά πιο κάτω και στην επαρχία κατακρημνίζεται το ποσοστό.
Kabamaru επαναλαμβάνω το ερώτημα, για την περίπτωση που δεν το είδες. Θεωρείς πως καλώς απέργησε σε εκείνη τη φάση και με τις δοσμένες συνθήκες; Ο φόβος, όπως πολύ σωστά γράφεις, είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που αρκετοί δεν απεργούν στον ιδιωτικό τομέα. Βέβαια αυτό δεν εξηγεί το γιατί δεν γράφονται στο σωματείο και κυρίως γιατί δεν απεργούν οι δημόσιοι.
Στην παρούσα φάση, προσωπικά, αντιλαμβάνομαι την απεργία (πάντα για πανεργατικές 24ωρες) ως μια δράση συσπείρωσης, εγρήγορσης/ετοιμότητας και επικαιροποίησης/ανάδειξης των ιδεολογικών διαφορών. Με καμία απολύτως πιθανότητα να πετύχει οτιδήποτε άλλο και κυρίως στην κατεύθυνση ανάσχεσης μέτρων. Πολύ πιθανό η εικόνα των χθεσινής απεργίας να έδωσε περισσότερο αέρα στο Κεφάλαιο για την δυνατότητα προώθησης περισσότερων μέτρων. Προφανώς και η συμμετοχή στην απεργία είναι το αποτέλεσμα, το πρόβλημα βρίσκεται πολύ πιο πίσω, στην απομαζικοποίηση των σωματείων, στην λειτουργία τους (σπάνια συνελεύσεις, ακόμα πιο σπάνια μορφωτική/πολιτιστική δουλειά με λαμπρές εξαιρέσεις ωστόσο), στην αντίληψη της ταξικής θέσης καθενός και όχι ως μέρος μιας πολιτείας/κοινωνίας/λαού.
***Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω ποιος είναι μικρομεσαίος αγρότης και κυρίως να καταλάβουν κάποιοι άλλοι πως ο αγρότης είναι ΕΝΔΥΝΑΜΕΙ και όχι ΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ σύμμαχος του εργάτη.

Λέων

zoot horn rollo είπε...

Ουτε να πεταμε στα συννεφα.
Ουτε να μας τρωει η μιζερια.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@ΑGIS,Cos

''Οι εργαζόμενοι χρειάζονται την πολιτική δύναμη που θα τους δείξει τον δρόμο στην πράξη, που θα τους αποδείξει ότι το σύστημα δεν είναι ανίκητο, ότι υπάρχει πραγματικά άλλος δρόμος και αυτός ο δρόμος είναι εφικτός, εντέλει που θα τους εμπνεύσει. ''

Aυτη υπαρχει,ειναι το ΚΚΕ,και δε θεωρω οτι θα μπορουσε να κανει κατι παραπανω απο αυτο που κανει ηδη και το γνωριζουν ολοι τι κανει και τι πρεσβευει.

Το θεμα ειναι,οτι υλιστικα μιλωντας,ειναι απειρως πιο ευκολο να συμβιβαστεις με το 400αρι του εργοδοτη και αλλο ενα 400αρι απο τη συνταξη της γιαγιας,απο το να συγκρουστεις με τον εργοδοτη και πιθανον να απολυθεις,ή ακομα περισσοτερο να εμπλακεις σε εναν εμφυλιο πολεμο απο εκει που δεν εχεις ριξει τουφεκια στη ζωη σου.

Στο παραπανω διλημμα η συντριπτικη πλειονοτητα επιλεγει,οπως δειχνει η πραξη,τον συμβιβασμο.Οταν θα πεσει οντως πεινα,και οταν λεμε πεινα,εννοουμε πεινα,δηλαδη να πεφτεις καθε μερα με στομαχι να γουργουριζει επειδη ειναι αδειο,τοτε ισως δουμε μια κινητικοτητα.

Ανώνυμος είπε...

Η πραγματικότητα δεν μπορεί να είναι διαφορετική από αυτό που περιγράφει ο Λέων. Ότι απήργησαν μόνο κάτι κομματικοί, ενώ στην πορεία βρέθηκαν κάτι άνεργοι, κάτι μαθητές-φοιτητές και κάτι παππούδια (παρεπιμπτόντως και όλως τυχαίως η κυβερνητική προπαγάνδα είναι ταυτόσημη με την παραπάνω εκτίμηση, ότι απεργούν μόνο οι κουκουέδες, προφανώς πρόκειται για την πικρή αλήθεια γιατί άμα δεν απεργούσαν μόνο αυτοί θα είχαμε επαναστάσεις, απεργίες διαρκείας κτλ, έτσι δουλεύουν αυτά). Επίσης η συμμετοχή στην Πάτρα ήταν στο 10% στους εργασιακούς χώρους. Το παμε βέβαια που έχει ολόκληρο μηχανισμό τέτοιες εκτιμήσεις δεν μπορεί να κάνει και πάντοτε είναι επιφυλακτικό στα νούμερα που δίνει, αλλά το ποσοστό που έβγαλε το συριζοτρόλλ από την κοιλιά του δεν μπορεί παρά να είναι σωστό.

Γενικότερα οι σωστές και πραγματικές εκτιμήσεις για το κίνημα σήμερα δεν μπορούν να δίνονται από αυτούς που συμμετέχουν σε αυτό, μάλλον γιατί είναι πολύ κοντά και τα βλέπουν θολά τα πράγματα, αλλά από ανθρώπους που δηλώνουν ότι αρκετά από τα μνημονιακά μέτρα είναι στην σωστή κατεύθυνση, ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι κάτι κακό καπιταλισμός αφού κτλ. Κάποιοι κακεντρεχείς τώρα μπορεί να αναρωτηθούν για το πώς γίνεται να δηλώνουν ειδήμονες για τα της απεργίας άνθρωποι που σύμφωνα με τις πολιτικές τους απόψεις βρίσκονται απέναντι από αυτήν (οπότε το γιατί/αν συμμετείχαν είναι ένα ερώτημα -- κι αν είσαι ακόμη πιο κακεντρεχής μπορεί να πεις ότι ξέρεις και την απάντηση σε αυτό), αλλά μόνο οι κακεντρεχείς φαντάζομαι...

Ijon Tichy

Ανώνυμος είπε...

"Ναι,mariori, τι μας λες τώρα; Αφού αδυνατούμε να εντοπίσουμε τις μάζες στους 10.000 εργαζόμενους που απέργησαν πανελλαδικά. Και για να είμαστε ειλικρινείς είναι τραβηγμένο από τα αυτιά το νούμερο. Αν στην Αθήνα ήταν 1/3 των συμμετεχόντων στην απεργία οι εργάτες απεργοί, στα άλλα αστικά κέντρα ήταν αρκετά πιο κάτω και στην επαρχία κατακρημνίζεται το ποσοστό..."

Τα πραγματικά νούμερα παιδιά, να μην σας παραμυθιάζουν άλλοι. Μαθαίνω κι εγώ ο άσχετος, να μαθαίνετε κι οι υπόλοιποι που μυρωδιάδες μου φαίνεστε. Ευχαριστούμε πρόεδρε.

Ijon Tichy

Unknown είπε...

@mariori
Λες ότι οι συγκεκριμένοι αγρότες είναι πασόκοι, συριζαίοι σε αντίθεση με τον αγροτικό σύλλογο και την επιτροπή μπλόκων Χανίων. Και ότι οι πρώτοι δεν είναι λαϊκά στρώματα.

Γίνονται πάντως αρκετά συχνά και εκλογές στην Ελλάδα που μας αποκαλύπτουν ότι η πλειοψηφία του λαού είναι πασόκοι, συριζαίοι ή κάτι αντίστοιχο. Και όσοι έχουν νοοτροπία αντίστοιχη με αυτή της επιτροπής μπλόκων Χανίων είναι μειοψηφία. Οπότε επιμένω ότι δεν πρέπει κανείς να μετράει τον ίσκιο του για μπόι.

Ανώνυμος είπε...

Τελικά, ο αγρότης είναι ταξικος αντίπαλος του εργάτη επειδή υπάρχουν συντηρητικά άτομα μέσα σε αυτούς ικάνα να συγκρουστούν με το ε.κ.; Και αυτά τα λες σε ένα μπλοκ με το όνομα σφυροδρέπανο; Με την ίδια λογική μέχρι και ο εργάτης μπορεί να είναι ταξικός αντίπαλος του εργάτη. Οπότε να μην κάνουμε καμία συμμαχία και να καθίσουμε στον καναπέ.

Και το κόσμο που αγωνίζεται και θυσιάζει πράγματα τον πήραν στο λαίμο τους οι κομμουνιστές; Αρα όλοι αγώνες είναι από ιδεοληψίες οπότε να το βουλώσουμε και να μην κανουμε τίποτα αφού είμαστε λίγοι και έχουμε καπιταλισμό; Και αυτό δεν θα πάρει πολύ περισσότερο κόσμο στον λαιμό του; Το 25% άνεργοι ήταν επειδή αγωνίστηκαν και τους πήραν στο λαιμό τους ή επειδή η ταξική πάλη συνεχίζεται άσχετα με τις επιλογές μας; Δηλαδή ο άλλος έρχεται με όπλο και εσύ μας λες ελιτίστικα "μην παρεις το μαχαίρι γιατί θα χάσεις. πήγαινε χωρίς τίποτα καλύτερα.". Μα έτσι είναι πιο πιθανό να χάσεις! Λογικές του παρολόγου και της αποστράτευσης.

Κερασάκι στην τούρτα ότι η απεργία έδωσε... αέρα στα πανιά του Κεφαλαίου. Ενώ η σιγή νεκροταφείου που θα σήμαινε η αναίρεση της απεργίας θα έφερνε την σοσιαλιστική επανάσταση ένα βήμα πιο κοντά. Εντάξει έκανες μία επιλογή ότι δεν θες να αγωνιστείς. Μπορεί και καταβάθος να είσαι τίμιος. Το να το θεωρητικοποιείς όμως πέρα από γελοιότητα είναι και σχεδόν προβοκατόρικο. Μην μου θίγεσαι όταν μετά σε λένε οπαδό των ιδιωτικοποιήσεων...

Ο.Χ.Ε.Π.

Αναυδος είπε...

τα χαμηλα ποσοστα συμμετοχης στις απεργιες είναι το συνδυασμενο αποτελεσμα των παρακατω
- Ανυπαρξια συνδικατων στην πλειοψηφεια των επιχειρησεων του ιδιωτικου τομεα
- Ακομη κι εκει που υπαρχουν στα περισσοτερα οι πλειοψηφιες είναι εργοδοτικες οποτε η οποια συμμετοχη βασιζεται στη συνδικαλιστικη δουλια των κομματικων δυναμεων
- Οι απεργιες του 2010-2014 που ειχαν μια μαζικοτητα (αρκετα αλλα όχι πολύ μεγαλυτερη από τη χθεσινη) παρα την προσπαθεια του ΚΚΕ δεν ριζοσπαστικοποιηθηκαν και οδηγησαν στην κυβερνηση συριζα. Η απογοητευση που εσπειρε ο συριζα ασκει παραλυτικη επιδραση στις συνειδησεις των εργαζομενων
- Υπαρχει οικονομικη κοπωση από τα συνεχη μετρα αρα το χαμενο μεροκαμματο μετρα περισσοτερο
- Ο φοβος της ανεργιας είναι ακομη μεγαλυτερος σημερα

Τα παραπανω είναι αντικειμενικοι παραγοντες και οι εναλλακτικες είναι δυο
Η τα διπλωνουμε και αναζητουμε δηθεν πολιτκες λυσεις (ρεφορμιστικες εξ ορισμου) ειτε σηκωνουμε τα μανικια και ξεκιναμ από τα βασικα δηλ οργανωση (συνδικατα, μελη κλπ) και αγωνας

zoot horn rollo είπε...

Επιμενεις, και κουραζεις...

Ανώνυμος είπε...

Ορισμένοι νομίζω πρέπει να βάλουν το μυαλό τους λίγο κάτω και να αναλογιστούν τι λένε-πετάνε... Ακόμα και αν δεν έχουν βιωματική εμπειρία όπως άλλοι (πχ εγώ).

Λαικές «εμφύλιες» συγκρούσεις λένε μεταξύ αγροτών και ναυτεργατών τρώγοντας αμάσητη όλη την προπαγάνδα των ΜΜΕ, θέλω να πιστεύω άθελά τους αν και πολύ αμφιβάλλω.
Πάμε να δούμε την είδηση που τα ηλίθια ΜΜΕ, μέσα στη βιασύνη τους, μας έδωσαν όλα τα στοιχεία που χρειαζόμαστε για να έχουμε μια έστω σχετικά αντικειμενική εικόνα της πραγματικότητας.

«Αγρότες, μαζί με αρκετές νταλίκες, κυρίως από τις περιοχές Τυμπακίου-Μεσσαράς προσπάθησαν να λύσουν τους κάβους του Blue Horizon, ήρθαν σε έντονη διαμάχη με τους ναυτεργάτες και τελικά έκαψαν ένα εκδοτήριο της ΑΝΕΚ. Αποχώρησαν μόλις έλαβαν βεβαιώσεις από περιφέρεια-δήμο ότι θα ναυλωθεί πλοίο για τη μεταφορά των προιόντων»

Στοιχείο 1ο: Νταλίκες. Είναι προφανές ότι οι εν λόγω αγρότες ήταν σε συνεννόηση με τους ανάλογους μεγαλεμπόρους-μεταφορείς. Μάλιστα από διάφορα μέσα άκουσα-διάβασα ότι ζητούσαν τη μεταφορά συγκεκριμένου αριθμού φορτηγών.
Στοιχείο 2ο: Τυμπάκι-Μεσσαρά.
α)Μία αεροφωτογραφία της περιοχής να δει κανείς φτάνει. Πρόκειται για τις περιοχές με την μεγαλύτερη συγκέντρωση αγροτικής γης και τεράστιο πλήθος θερμοκηπίων. Πρόκειται για τα περισσότερα συγκεντρωμένα θερμοκήπια στο νησί και 2η έρχεται η περιοχή της Παλαιόχωρας Χανίων. Δεν υπάρχει καν άλλη τέτοια περιοχή στην Κρήτη. Είναι μάλιστα οι πιο γόνιμες εκτάσεις. Όλο το υπόλοιπο νησί αφορά σε μικρές, ημι-πεδινές και ορεινές, πλήρως κατατμημένες περιουσίες. Να λοιπόν η ταξική θέση. Και κάτι το οποίο προφανώς δεν γνωρίζετε αλλά εύκολα προκύπτει. Μεγάλο πλήθος αλλοδαπών εργατών γης σε άθλιες συνθήκες. Οι περισσότεροι από τους αγρότες αυτούς δεν εργάζονται καν.
β)Μιλάμε για τα μεγαλύτερα ποσοστά της Χ.Α σε ολόκληρη την εκλογική περιφέρεια Ηρακλείου αλλά και από τα μεγαλύτερα του νησιού. Αγγίζουν το 5.5% όταν ο νομός βρίσκεται στο 3.9. Και δεν χρειάζεται να το πω, αλλά είναι γνωστή η σχέση της Κρητικής υπαίθρου με το φασισμό.
Στοιχείο 3ο: Πήγαν να λύσουν τους κάβους. Ενώ μιλάμε για απεργούς ναυτεργάτες... Πού θα πήγαινε δηλαδή το πλοίο; Ή μήπως θα ανέβαιναν πάνω οι αγρότες να το κουμαντάρουν;
Στοιχείο 4ο: Η απόφαση παρουσιάζεται από τη Συντονιστική επιτροπή των αγροτών. Και μάλιστα παρουσιάζεται και η απόφαση για λύσιμο κάβων να πάρθηκε από την ίδια. Δεν υπήρχε κανένα άλλο αίτημα. Μα τίποτα για τον 3πλασιασμό των εισφορών; Τίποτα για το αγροτικό πετρέλαιο; Τίποτα για το ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια; Έχουμε ξαναδεί συνδικαλιστικό όργανο να αποφασίζει για δράσεις πίεσης χωρίς το παραμικρό πλαίσιο αιτημάτων; Όλα αυτά σε αντίθεση με τον αγροτικό σύλλογο στα Χανιά αλλά και τη Συντονιστική επιτροπή των μπλόκων.
Στοιχείο 5ο: Έκαψαν το εκδοτήριο (το οποίο μάλιστα δεν ήταν σε χρήση αν δεν κάνω λάθος) της ΑΝΕΚ. Δεν μιλάμε για ατύχημα. Τι είδους μορφή πίεσης είναι αυτή;
Στοιχείο 6ο: Από τα video και τις φωτογραφίες προκύπτει ότι δεν ήταν περισσότεροι από μερικοί δεκάδες. Τα πρόσφατα αγροτικά συλλαλητήρια στο Ηράκλειο είχαν συμμετοχή χιλιάδων αγροτών.


Α. (μέρος 1ο)

Ανώνυμος είπε...

(μέρος 2ο)

Λίγα γενικότερα επίσης. Σε αντίθεση με την ηπειρωτική Ελλάδα η συντριπτική πλειοψηφία των αγροτών της Κρήτης έχει πολύ μικρό κλήρο και σε πολλά μικρά κομμάτια. Ακατάλληλο δηλαδή για σοβαρή παραγωγή. Οι περισσότεροι ασχολούνται παράλληλα και με την κτηνοτροφία αλλά και με μικροεπιχειρήσεις στο χωριό (καφενεία, ταβέρνες, μινι-μάρκετ κτλ) και εποχιακές δουλειές στον τουρισμό κατά βάση. ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα μέλη της οικογένειας συνεισφέρουν στην αγροτική-κτηνοτροφική δουλειά. Ειδικά τα παιδιά μπαίνουν ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ στην παραγωγή από πολύ μικρές ηλικίες. Ακόμα και στα 6-7. Συνεχίζουν σε αυτούς τους ρυθμούς και κατά τη σχολική περίοδο με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να ξυπνάνε από τις 5 το πρωί, να πάνε για άρμεγμα και έπειτα λεωφορείο για το σχολειό. Το απόγευμα πάλι στα ζώα και στα χωράφια. Προφανώς ελάχιστα παιδιά είναι σε θέση ακόμα και να ολοκληρώσουν την υποχρεωτική πόσο μάλλον να μιλάμε για 3ο βάθμια (14 πρώτα ξαδέρφια αγροτικών οικογενειών έχω κάτι ξέρω). Προφανώς και η συνείδηση αυτών των ανθρώπων είναι σε άλλο επίπεδο από αυτό μιας εργατικής οικογένειας της πόλης. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι και αλλιώς; Αυτό είναι ο κανόνας στην Κρήτη και παρά τα στοιχεία που έδωσα παραπάνω για μικρές μειοψηφίες δεν επιτρέπεται σε κανέναν να μιλάει ελαφρά για τα αγροτικά στρώματα με διάφορα για «επιδοτήσεις», «βολεμένους» κτλ. Ασφαλώς στις περισσότερες περιπτώσεις οδηγούνται και σε συντηρητικές πολιτικές. Όμως πολλές φορές υιοθετούν και προοδευτικά αιτήματα.

Σε κάθε στιγμή η στάση των αγροτικών στρωμάτων πρέπει να εξετάζεται ανά περίπτωση και να κρίνεται αναλόγως με προσοχή και στοιχεία. Δεν είναι όλοι Λαός.

ΥΓ: Κατάλαβες τι πάει να πει μικρομεσαίος Λέων; Κατάλαβες ποιοι είναι εν δυνάμει σύμμαχοι και ποιοι de facto εχθροί;
ΥΓ2: 2 λόγια μόνο για την απεργία. Ένα θετικό (πολλά αλλά ας σταθώ εδώ) το οποίο τουλάχιστον αναγνωρίζω εγώ τα τελευταία 2 χρόνια στο εργατικό κίνημα είναι ότι όχι απλά η οργάνωση αλλά και ο σχεδιασμός μπαίνει σχεδόν αποκλειστικά από το ΠΑΜΕ. Οι δυνάμεις του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού αλλά και ο οπορτουνισμός παρόλο που δεν έχουν αλλάξει συντριπτικά οι συσχετισμοί δεν έχουν καμία δυναμική στο να καθορίσουν τις εξελίξεις και αναγκαστικά φυτοζωούν πίσω από το ΠΑΜΕ (το τονίζω γιατί δεν θεωρώ ότι ήταν έτσι το 10-12). Μπορεί λοιπόν η μαζικότητα να μην είναι στα επίπεδα που να μπορούν οι εργαζόμενοι να αποτρέψουν συνολικά τα μέτρα όμως η ποιότητα είναι ανεβασμένη και σε αρκετά μικρά ή λιγότερο μικρά μπαίνει ένα κάποιο φρένο ή μετάθεση. Αυτό σίγουρα θα φανεί χρήσιμο και στην πορεία.

Α.

Ανώνυμος είπε...

(Ξανα)συμφωνώ με τον Παπουτσωμένο Γάτο (τουλάχιστον έτσι πιστεύω, μην τον πάρω και στο λαιμό μου).
Θα προσπαθήσω να δώσω ένα παράδειγμα (ίσως να το έχω γράψει και στο παρελθόν). Όλοι νομίζω ξέρουμε ότι στο μεσοπόλεμο έγιναν διάφορες σημαντικές απεργίες. Πόσες από αυτές που γνωρίζαμε αφορούσαν το Δημόσιο;
Πιθανώς να έγιναν απεργίες στο Δημόσιο αλλά καμιά δεν ήταν από αυτές που λέμε ότι δίνει τον τόνο. Μετά το 1936 και κατά τη διάρκεια της βασιλομεταξικής δικτατορία με τη στυγνή καταπίεση αγνοώ αν σημειώθηκε κάποια απεργιακή κινητοποίηση. Φτάνουμε λοιπόν στην Κατοχή (που δε φαντάζομαι κάποιος να θεωρεί ότι η καταπίσεση ήταν λιγότερο στυγνή).
Εν μέσω Κατοχής, έγιναν λοιπόν κάποιες μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις.
Ποιά ήταν η πρώτη τόσο σημαντική (υπήρξαν ασφαλώς κινητοποιήσεις και πιο πριν αλλά μιλώ για κάτι που να ήταν ποιοτικά πολύ διακριτό σε σχέση με τις μέχρι τότε κινητοποιήσεις σε όγκο και ένταση); Η απεργιακή κινητοποίηση των τριατατικών και του δημοσίου γενικότερα. Ο τομέας που θεωρητικά (και πρακτικά) ήταν ο πιο "εκκαθαρισμένος", ήδη από το βασιλομεταξικό καθεστώς αν όχι και πιο πριν, ήταν ο πρώτος που κατέβηκε αψηφώντας επιστράτευση και κόντρα όχι σε γκλομπ και περίστροφα αλλά σε πολυβόλα και τανκς. Τι ήταν αυτό που προκάλεσε αυτό το γεγονός/ Πιθανός συνδυασμός παραγόντων. Ο πιο κύριος όμως κατά τη γνώμη μου ήταν τα κάρα που μάζευαν τους πεθαμένους από την πείνα κάθε πρωί εκείνον το χειμώνα του 1941-1942 και η σκέψη ότι το επόμενο πρωί μπορεί να ήταν οι ίδιοι στο κάρο.
Δεν κρίνω απαραίτητο να αποκλείσω κάθε θεωρητική πιθανότητα πως μια κίνηση των μαζών τόσο δυνατή μπορεί να συμβεί και χωρίς να πρέπει να φτάσουμε στο σημείο να περνάνε τέτοια κάρα στους δρόμους ή να πέφτουν βόμβες, πρακτικά όμως πιστεύω ότι έτσι γίνεται όποτε γίνεται.
ρα

Ανώνυμος είπε...


όχι, δεν κατάλαβα, αν θες ξαναόρισε το μέγεθος του μικρομεσαίου. Εννοείς αυτός που ξυπνάει το 7χρονο παιδί του για να πάει στη στάνη;

Λέων (και νομίζω πως κούρασα αλλά και ξεκαθάρισα, σε άλλο νήμα τα υπόλοιπα)

Ανώνυμος είπε...

Ένας ορισμός θα μπορούσε να είναι ο αρχηγός αγροτικής εκμετάλλευσης της οποίας το μέγεθος και το οικονομικό αποτέλεσμα είναι τέτοια που, παρόλη την εργασία του ίδιου, της οικογένειας αυτού ή πιθανώς και την εργασία κάποιου τρίτου, δεν εξασφαλίζουν ούτε καν τη συνέχεια της ύπαρξης της εκμετάλλευσης (όχι απλά σε περίοδο κρίσης αλλά ακόμα και σε περίοδο "κανονικότητας").

ρα

Ανώνυμος είπε...

Μόνο το ΠΑΜΕ κάνει απεργίες. Οι υπόλοιποι ακολουθούν
Οι του κυβερνητικού συνδικαλισμού , Πασοκ - Συριζαίοι και λοιποί συγγενείς, μία ζωή υπονόμευση και σε μέγεθος αριθμητικά ανύπαρκτοι.

Η απεργία ταρακούνησε την Κυβέρνηση έστω και λίγο. Την ημέρα της απεργίας, το απόγευμα, ο Τσίπρας έκανε το διάγγελμα για τα ψίχουλα στους συνταξιούχους. Η χρονική σύμπτωση δεν είναι τυχαία. Φοβάται τις απεργίες με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ.

Με υπογραφή Για το sfyrodrepano.blog

Ανώνυμος είπε...

@Λέων

Γίνεσαι και ειρωνικός από πάνω; Το παραβλέπω για την ώρα και θα απαντήσω.

Αγρότης λοιπόν. Είναι αυτός που έχει στην κατοχή του μέσα παραγωγής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε κυρίως για τη γη, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις και για μηχανήματα ή ακόμα και μονάδες επεξεργασίας των αγροτικών προιόντων. Ο μικρομεσαίος αγρότης έχει στην ιδιοκτησία του μικρό μερίδιο στα μέσα παραγωγής (μικρό αγροτικό κλήρο δηλαδή). Αυτό αντικειμενικά δεν επιτρέπει τη συγκέντρωση των μέσων παραγωγής. Οι τάσεις συγκέντρωσης συγκεκριμένα παρατηρούνται σε μεγαλύτερη ένταση σε αγροτικές εκμεταλλεύσεις πάνω από 300 στρέμματα. Στο σύνολο των αγροτικών εκμεταλλεύσεων με ποσοστό πάνω από 90% μιλάμε για αγροτικές εκμεταλλεύσεις έως 200 στρέμματα σε ποσοστό γης περίπου στο 65%. Στο πέρασμα των χρόνων οι μικρές αγροτικές εκμεταλλεύσεις παραμένουν (πολύ μικρή τάση συγκέντρωσης δηλαδή).
Επομένως το πρώτο κριτήριο μελέτης είναι το μέγεθος της αγροτικής εκμετάλλευσης.

Δεύτερο κριτήριο μελέτης είναι το ίδιο το οικονομικό μέγεθος της αγροτικής εκμετάλλευσης. Στις περισσότερες περιπτώσεις το Τυπικό ακαθάριστο κέρδος των μικρομεσαίων εκμεταλλεύσεων δεν επιτρέπει καν την αναπαραγωγή της ίδιας της εκμετάλλευσης. Ο δείκτης κερδοφορίας λοιπόν αυτών των εκμεταλλεύσεων είναι τέτοιος που καθιστά τους μικρομεσαίους αγρότες δέσμιους των ενισχύσεων και παράλληλα διατηρούνται τα υψηλά ποσοστά κέρδους για το κλάδο της μεταποίησης (χαμηλές τιμές των προϊόντων αλλά και ανισόμετρη ανάπτυξη ανάλογα με τις επιλογές του μεγάλου κεφαλαίου κτλ).

Εδώ θα έπρεπε να εξεταστεί και το ζωικό κεφάλαιο καθώς αφορά μεγάλο ποσοστό επί των αγροτικών εκμεταλλεύσεων (πάνω από 40%), πράγμα που ανέφερα επιγραμματικά και παραπάνω αλλά το αφήνω για την ώρα.

Τρίτο κριτήριο. Μισθωτή εργασία και τάσεις που την αφορούν. Συγκεκριμένα αγγίζει περίπου το 20% επί του συνόλου της αγροτικής απασχόλησης και παρουσιάζει τάσεις αύξησης στην Ελλάδα ως αποτέλεσμα της απομάκρυνσης μικρομεσαίων αγροτών από την αποκλειστική αγροτική απασχόληση (ετεροαπασχόληση δηλαδή) ή και πλήρως. Είναι σαφές ότι στις μεγάλες αγροτικές εκμεταλλεύσεις η χρήση μισθωτής εργασίας είναι εκτεταμένη και έχει αυξητικές τάσεις.

Τέταρτο κριτήριο. Επενδύσεις κεφαλαίου. Εδώ παρατηρούμε (συγκεκριμένα στην Ελλάδα) αναγκαστική δανειοδότηση αγροτών για εκμηχάνιση και βελτίωση. Στόχος η τόνωση των εξωχώριων κατασκευαστών μηχανημάτων και η ένταση της ανισομετρίας. Και πάλι εδώ παρατηρούμε ότι στις μικρές εκμεταλλεύσεις δεν παρατηρείται ιδιαίτερη μείωση αροτροκαλλιεργητών και θεριζοαλωνιστικών παράλληλα με μεγάλη αύξηση των τρακτέρ σε αντίθεση με τις μεγαλύτερες εκμεταλλεύσεις. Έχει σημασία εδώ να δούμε και την άρδευση αλλά δεν θα επεκταθώ.

Φυσικά τα περισσότερα από αυτά (μέγεθος κλήρου, οικονομικό μέγεθος, ετεροαπασχόληση, μισθωτή εργασία κτλ) τα ανέφερα γλαφυρά παραπάνω αλλά τέτοιος που είσαι στάθηκες στα παιδιά, τα οποία ανέφερα για τύπους ακριβώς σαν και σένα που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν αμπέλι από ελαιώνα αλλά μιλάνε με ύφος χιλίων καρδιναλίων για τους αγρότες. Παρόμοια πράγματα παρατηρούνται και στα μικροαστικά στρώματα και ενδεικτικά θα πω μόνο ότι το 90% των επιχειρήσεων απασχολούν έως 4 εργαζόμενους και στις περισσότερες περιπτώσεις τα ίδια τα μέλη της οικογένειας σε μια συνεταιριστική μορφή.

Α.

AGIS είπε...

Δεν είμαι σε θέση να δώσω μια οριστική χειροπιαστή απάντηση, και κανένας δεν είναι. Πχ ο ρα δίνει μια ερμηνεία για το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα στην κατοχή που έχει βασιμότητα, αλλά αν δώσει κανείς μια βάσιμη ερμηνεία και για τον Μάη του 36, μπορεί αυτές οι δυο βάσιμες ερμηνείες φαινομενικά να αντιφάσκουν.
Έτσι απλώς θα ήθελα να πω ότι σε κάθε περίπτωση είναι καλό και απαραίτητο να προσπαθούμε να ξεχωρίζουμε την μηχανιστική από την υλιστική ερμηνεία.
Ότι επίσης το ζήτημα δεν είναι να ανακαλύπτουμε τους εκάστοτε όρους ματαίωσης του κινήματος αλλά τις εκάστοτε δυνατότητες της ανάπτυξής του.
Και μάλιστα της ανάπτυξής του που αντιστοιχεί σε δοσμένα επίπεδα κλπ. Πχ το "πρόταγμα" σήμερα είναι η ανάπτυξη ενός διεκδικητικού κινήματος και όχι η αναγωγή του στο θεωρητικό "τέλος" του εμφυλίου πολέμου. Μια τέτοια αναγωγή απλώς σκιάζει το σημερινό αναγκαίο "πρόταγμα" κάτω από ένα φανταστικό σκιάχτρο, ενώ εφόσον η ιστορία φέρνει πραγματικά τους όρους του ταξικού εμφυλίου στο προσκήνιο δεν πρόκειται πια για "σκιάχτρο" αλλά για καθορισμένη μορφή που βάζει άμεσα πρακτικά ζητήματα τοποθέτησης και πράξης με τρόπο ορατό και "πραγματιστικό" για όλους. Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη.
Τέλος ότι και οι δυνατότητες του αύριο μπορούν να εμφανιστούν όχι εκ του υποτιθέμενου σημερινού μηδενός αλλά μόνο μέσα από την ανάδειξη των αναγκαιοτήτων και δυνατοτήτων που υπάρχουν ήδη σήμερα και, γι' αυτό, το ζήτημα είναι στην ανακάλυψη των υπαρκτών δυνατοτήτων ανάπτυξης του κινήματος και όχι των όρων ματαίωσής του.
Το δεύτερο άλλωστε είναι και το πιο εύκολο, το παίζει και η τηλεόραση καθημερινά. Αλλά και το πρώτο δεν ισοδυναμεί και με την ανακάλυψη της Αμερικής...

Όσο για τη σχέση μεταξύ ενσωμάτωσης και εξαθλίωσης, θα μπορούσα να αναφερθώ σε μερικά παραδείγματα που μου είναι πρόχειρα:
Στη Γαλλία πριν καμιά 20αριά χρόνια οι "δεξιοί" τις μέρες της παγωνιάς έκλειναν τους σταθμούς του μετρό για τους άστεγους. Όμως οι "σοσιαλιστές" άνοιξαν του σταθμούς, και οι άστεγοι έπαψαν να πεθαίνουν από το κρύο: "Ενσωματώθηκαν".
Αν οι άστεγοι απαγορεύεται να κοιμούνται κάτω από τις γέφυρες ξεσηκώνονται. Αν επιτρέπεται να κοιμούνται κάτω από τις γέφυρες ενσωματώνονται...
Στις ΗΠΑ οι άνεργοι-άστεγοι είναι ενσωματωμένοι: τροχόσπιτο (ιδιοκατοίκηση!), συσσίτιο, τι άλλο χρειάζεται ο άνθρωπος για να ζήσει;;;
Με άλλα λόγια δεν υπάρχει κοινωνικός πάτος που να μην περιέχει εντός του και τους όρους της ενσωμάτωσης. Και αυτοί οι τελευταίοι δεν έχουν να κάνουν μόνο με "απόλυτες τιμές" (στις οποίες ήδη, υπό τους σημερινούς όρους, έχει υπαχθεί μεγάλο τμήμα της λαϊκής πλειοψηφίας), αλλά και με το "υποκειμενικό" ζήτημα αν οι εξαθλιωμένοι αντιμετωπίζουν την εξαθλίωσή τους σαν "φυσική" πλέον ιδιότητά "τους" ή όχι και εάν, επομένως, οι απαιτήσεις τους περιορίζονται σε "κανονικούς" όρους εξαθλίωσης ή εκτείνονται ως την ανατροπή της.
Οπότε ας μην αναζητούμε το στίγμα της πραγματικότητας στους όρους της ενσωμάτωσης αλλά στους όρους στέρησης που είναι υπαρκτοί και που τους βιώνει σαν καθημερινό βραχνά ο κάθε "ενσωματωμένος".
Έχει πολύ μεγάλη πρακτική σημασία το αν κανείς τοποθετεί θεωρητικά (αντικειμενικά μιλώντας) τον εαυτό του σε ένα κοινωνικό τοπίο στο οποίο απουσιάζει κάθε δυνατότητα ή σε ένα κοινωνικό τοπίο όπου η δυνατότητα είναι παρούσα και αποζητά την ενεργοποίηση και την πραγμάτωσή της.

Cos είπε...

Η άποψη ότι αντίδραση από τον λαό θα υπάρξει όταν εμφανιστούν ξανά τα κάρα στους δρόμους (με άλογα ή μηχανοκίνητα;) για να μαζεύουν νεκρούς από την πείνα, οδηγεί κατευθείαν στην παραίτηση από τους ταξικούς αγώνες, στην παραίτηση από την σοσιαλιστική επανάσταση. Μήπως λοιπόν η σημερινή κατάσταση οφείλεται στην κυριαρχία (περισσότερο ή λιγότερο, ανοικτά ή καμουφλαρισμένα) αυτής της μηχανιστικής αντίληψης των πραγμάτων;
Λέει ο Π.Γ. για εμφύλιο πόλεμο. Για να φτάσουμε εκεί πρέπει πρώτα να μπορέσουμε να αμφισβητήσουμε την κυριαρχία των αστών, κάτι από το οποίο σήμερα είμαστε μακριά. Ας βρούμε λοιπόν πρώτα τον τρόπο να σταθούμε αντιμέτωποι με τους αστούς προκαλώντας ρήγματα στην κυριαρχία τους και μετά συζητάμε και για τα περαιτέρω. Εκτός αν νομίζουμε ότι κάποια μαγική στιγμή, λίγο πριν πεθάνουμε από ασιτία (ή μήπως μετά, αφού έχουμε ήδη πεθάνει;) αποκτάμε ξαφνικά ένα οργανωμένο και πανίσχυρο κίνημα και γινόμαστε έτοιμοι να πάρουμε τα όπλα και να συντρίψουμε τον εχθρό.
Συγνώμη αν γίνομαι ειρωνικός, αλλά νομίζω ότι πρέπει πια να σταματήσουμε να ψάχνουμε για υπαρκτές ή ανύπαρκτες δικαιολογίες αν θέλουμε πραγματικά να βρούμε τι πρέπει να κάνουμε. Κατά τη ταπεινή μου άποψη οι καιροί είναι, από την πλευρά των αντικειμενικών συνθηκών, απολύτως κατάλληλοι, και ας μην πεθαίνουμε από πείνα. Ας σκεφθούμε ποια θα ήταν η αντίδραση μας αν το 2009 μας έλεγε κάποιος ότι σε 7 χρόνια θα γίνουν αυτά που έγιναν χωρίς, σχεδόν, να ανοίξει μύτη. Όμως έγιναν και αν συνεχίσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το Α (πραγματικό) ζήτημα και το Β (ανύπαρκτο) ζήτημα, θα γίνουν και άλλα τόσα και πάλι θα λέμε ότι, εντάξει ο λαός υποφέρει μεν, αλλά δεν πεθαίνει και από πείνα και γα αυτό δεν παίρνει τα όπλα.
Είναι πολύ εύκολο να συνηθίζεις σταδιακά σε ένα άλλο επίπεδο διαβίωσης. Φαίνεται ακόμα και στα συνθήματα μας. Κάποτε λέγαμε "γιατί εμείς δεν ζούμε με 700 ευρώ" (την εποχή της "γενιάς των 700 ευρώ"), μετά λέγαμε "γιατί εμείς δεν ζούμε με 600 ευρώ", τώρα λέμε "γιατί εμείς δεν ζούμε με 400 ευρώ"! Που σταματάει αυτό; Στα 300; Στα 200; Στον θάνατο από ασιτία;

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@AGIS,cos

Συγγνωμη για το τσουβαλιασμα,διαβασα τα σχολια σας προσεκτικα και πιστευω πως ειναι καλυτερα να δωσω ταυτοχρονη απαντηση και στους δυο.

Αυτο που σχολιασα για τα λαικα στρωματα (οτι εχουν βολευτει γιατι εχουν και αλλες πηγες εισοδηματος),ηταν προσπαθεια ερμηνειας της αδρανειας τους,οχι αφορμη για παραιτηση απο τον αγωνα.

Εξηγησα οτι η αδρανεια,με δεδομενο οτι για την συντριπτικη πλειοψηφια δεν υπαρχει ακομα θεμα αμεσης επιβιωσης,αφου απο δω και απο κει,τη στεγη και το καθημερινο φαι το εχουν,ειναι ο πιο ευκολος δρομος για τα λαικα στρωματα,και για αυτο αλλωστε τον επιλεγουν.

O AGIS ανεφερε ως παραδειγμα τους αστεγους,αλλα ο μεσος εργατης απεχει πολυ ακομα απο εναν αστεγο.

Πιστευω πως εχουμε υπερεκτιμησει πολυ την αξια της σχετικης εξαθλιωσης για την ριζοσπαστικοποιηση των μαζων.

Εχω καταληξει στο οτι ο αλλος ξεσηκωνεται αν υπαρχει αμεσο θεμα επιβιωσης,δηλαδη κινδυνευει να πεθανει κυριολεκτικα της πεινας και οχι επειδη απλως εκοψε καποια εξοδα ή επειδη το επιπεδο ζωης του ειναι κατωτερο εκεινου που μπορει τεχνικα να μας προσφερουν οι παραγωγικες δυναμεις σημερα.

Aν μπορει να περιορισει τα εξοδα του και την καταναλωση του κατα το δυνατο θα το κανει,γιατι πολυ απλα ειναι πιο ευκολο απο το να απεργησει ή να πολεμησει.Οι ανθρωποι κοιτανε το βραχυπροθεσμο συμφερον τους ακομα και αν μακροπροθεσμα δεν τους βγαινει σε καλο.Δε λεω οτι ειναι σωστο,λεω πως σκεφτονται.

zoot horn rollo είπε...

Μαζευες ειρωνεια και δουλεμα το 2009 οταν ελεγες "ερχεται θυελλα", θυμηθηκα και τις ατακες για "μαξιμαλιστικα αιτηματα" ακομη πιο πριν,δε σε επαιρνε κανεις σοβαρα οταν μιλουσες για συνταξη στα 70 κ.α. Μιλαμε για αρκετο κοσμο ετσι. Για καποιους απο αυτους πραγματικα δε μπορω να ειμαι σε κατασταση μονιμης απολογιας. Απαιτησεις υπαρχουν και ειναι αυξημενες απο μεριας μας, νομιζω οτι πολυ πισω ειμαστε, αλλα και το αυτομαστιγωμα δε προσφερει.
Η εξαθλιωση μονο καλο δε κανει στο κινημα, γνωστο και ξεκαθαρο απο πολυ παλια.

AGIS είπε...

Εγώ θα έλεγα ότι ο ξεσηκωμός έρχεται όταν ο εκάστοτε συγκεκριμένος βαθμός εξαθλίωσης συμπίπτει με τη συνειδητή άρνηση αυτού του βαθμού εξαθλίωσης (και του κινδύνου ή της βεβαιότητας επιδείνωσής του). Και δεν έρχεται όταν ο εκάστοτε συγκεκριμένος βαθμός εξαθλίωσης (ακόμα και της πιο απόλυτης) συνοδεύεται από την αντίστοιχή του "μοιρολατρία" (λέξη, κι αυτή, που δεν χρησιμεύει σαν καραμέλα).
Δεν υπάρχει "αντικειμενικός" βαθμός εξαθλίωσης που φέρνει τον ξεσηκωμό. Ούτε και το αντίθετο.

ΥΓ Το παράδειγμα με τον άστεγο που έφερα, καταδεικνύει πώς και κάτω από τις χειρότερες συνθήκες υπάρχει και πάλι (χωρίς τέλος αυτό το "πάλι") περιθώριο "ενσωμάτωσης".

Η δυνατότητα είναι πάντα παρούσα με τη μορφή της αναγκαιότητας. Όχι της "θεωρητικής" καταρχήν, αλλά αυτής που ήδη αποτελεί βίωμα και απαιτεί τους όρους (ιδεολογικούς, οργανωτικούς, ηθικούς, πρακτικούς κλπ) της πραγμάτωσής της, τη διαδικασία της εκπλήρωσής τους.

Ανώνυμος είπε...



Γαμώ το copy paste που καταλήγετε να μην ξέρετε τι διαβάζετε και σε τι απαντάτε.
Γκούγκλαρε τώρα και "αμπέλι", "αμπελώνας" να ξέρεις και πως δείχνουν οι λεξούλες που αραδιάζεις.
Και άλλη φορά να βάζεις πηγή, δεν είναι ντροπή
http://www.komep.gr/2012-teyxos-6/h-ekseliksh-ths-agrotikhs-paragoghs-sthn-ellada

Λέων

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

H εξαθλίωση είναι όρος, που αναφέρεται στην οικονομική "βάση", στους υλικούς όρους διαβίωσης, με αντανάκλαση ασφαλώς και στη συνείδηση. Η ενσωμάτωση περισσότερο χαρακτηρίζει διαμόρφωση συνείδησης εξ αιτίας ευνοϊκών όρων διανομής στην βάση.
Η ελληνική κοινωνία σε μεγάλο μέρος της εντάχθηκε "ομαλά" στον Καπιταλισμό στη μετάβασή της από την αγροτική οικονομία. Η ένταξή της αυτή έγινε με ταυτόχρονη διάψευση των προειδοποιήσεων του ΚΚΕ για το αντίθετο. Η ισχυρότερη επιβεβαίωση του ΚΚΕ, η οικονομική προσφυγιά, δεν αντιμετωπίστηκε πολύ εχθρικά από τον Λαό, μάλλον εξ αιτίας της οικονομικής καθυστέρησης της πατρίδας. Κάπου το είδαν και σαν αναβάθμιση. Συνοπτικά, οι εξελίξεις διέψευσαν την αριστερά και αυτό συνοδεύτηκε με περιφρόνηση έως και βαθύ μίσος για τον σκληρότερο πόλο της, ιδίως από ένα μέρος αριστερών, που θεώρησε ότι έκανε θυσίες άσκοπες. Αυτή είναι η βάση του σύγχρονου αντικομμουνισμού, που τον διαφοροποιεί από τον παληό, προ του '50. Ο αστικοποιημένος πρώην αγρότης νεοέλληνας έζησε ένα όνειρο, από το οποίο δεν θα τον απαγκιστρώσει εύκολα η ζοφερή πραγματικότητα.
Εχει νομίζω δίκηο ο Π.Γ. Πολλοί νέοι αυτή τη στιγμή "επιβιώνουν" με τα "400+400". Σπίτι-οικογένεια δε φτειάχνουν και αφήνονται "να δούμε τι θα γίνει", η "αναβαθμίζονται" σε οικονομικούς πρόσφυγες, αλλά με πολύ καλούς όρους: Αγγλία, Αμερική, Κατάρ, η και αλλού αλλά με πολλά λεφτά. Ομως δε νοιώθουν εξαθλιωμένοι και όσο συντηρείται αυτή η κατάσταση περιμένουν, "που θα πάει, θα ξανάρθουν οι καλές μέρες". Γι αυτό και δεν εκποιούν περιουσιακά στοιχεία. Ξέρω και πάρα πολλούς, που ζούνε στα όρια της πείνας, καταχρεωμένοι, αλλά δεν πουλάνε ούτε το χωράφι, ούτε το (απαξιωμένο πλέον...) εξοχικό, ούτε το πατρικό, που ερημώνει ξενοίκιαστο (και δεν αξίζει να νοικιαστεί...). Αυτά ενσαρκώνουν την ελπίδα του, άμποτε, ατομικού success story. Η οικονομία σήμερα συντηρείται από τα εμβάσματα, τις συντάξεις και κατά δεύτερο λόγο από την παραοικονομία του Τουρισμού.
Ο μικροαστός θα εξαγριωθεί, όταν θα αναγκαστεί να αρχίσει να πουλάει, όταν δηλαδή θα δεί πια κατά πρόσωπο ό,τι μίσησε στη ζωή του περισσότερο: Την προλεταριοποίηση (...που την έχει συνδέσει υποσυνείδητα με το ....ΚΚΕ!). Και, βέβαια, την πείνα.
Θα προχωρήσουν οι "θεσμοί" στο επόμενο βήμα; Κατά τη γνώμη μου ναι, συγκεντροποίηση είναι αυτή, πρέπει να γίνει και με κάθε μέσο. Και γι αυτό ο Φασισμός έχει στην Ελλάδα πιθανότητες 50-50%.
Αλλά οι άλλες μισές είναι του ΚΚΕ.

Ανώνυμος είπε...

@Λέων

Πρώτον: εγώ, κουμπάρε, δεν καμώνομαι τον αυτοδίδακτο φιλόσοφο σαν μερικοί-μερικοί. Προφανώς τα στοιχεία που έδωσα δεν θα μπορούσα να τα έχω συλλέξει μόνος μου ή να τα έχω αποστηθίσει ούτε υποστήριξα κάτι τέτοιο. Έγραψα στο πρώτο σχόλιό μου κάποια πράγματα από τη δική μου βιωματική εμπειρία και όταν ζήτησες ορισμούς έκατσα, έψαξα, διάβασα, βρήκα στοιχεία και τεκμηρίωσα την απάντησή μου.
Αποδεικνύεται φυσικά, από το γεγονός ότι γνώριζες την προέλευση των στοιχείων, ότι η ερώτησή σου ήταν υποκριτική και στόχο είχε απλά να προβοκάρει και να υποτιμήσει τα όσα έγραψα. Υποτιμάς επίσης και την αντίληψή μου, μόνο εμένα προσωπικά και όχι του "ρα" παρόλο που στη δική του απάντηση έδωσε ουσιαστικά τα ίδια με το πρώτο και δεύτερο κριτήριο (μέγεθος-οικονομικό αποτέλεσμα) και αφήνει και υπόνοιες για το ρόλο της μισθωτής εργασίας. Το μόνο που κατάφερες είναι να αποκαλύψεις πόσο λίγο σε ενδιαφέρει το ποιος είναι ή δεν είναι μικρομεσαίος.

Δεύτερον: Για τα αμπέλια. Εδώ ξεπερνάς τον εαυτό σου για να με υποτιμήσεις. Να σε ενημερώσω λοιπόν (παραπάνω ανέφερα την κρητική μου καταγωγή) ότι στο νησί η λέξη αμπελώνας δεν χρησιμοποιείται στον προφορικό λόγο. Οι άνθρωποι λένε: «Πάω στ' αμπέλι», «Γυρνώ απ' τ' αμπέλι», «-Τι έκαμες σήμερο; -Εκουτσοκάβιζα τ' αμπέλι». Σχώρα με λοιπόν που μου ξέφυγε η τοπική διάλεκτος στα γραπτά μου. Αλλά προφανώς υπαινίσσεσαι ότι δεν έχω καν σχέση με αμπέλια και δήθεν μου ξέφυγε το λάθος ως αδαής και άσχετος. Να σε ενημερώσω λοιπόν και πάλι ότι παράγω-εμφιαλώνω ο ίδιος το κρασί που πίνω. Τσίμπα και ένα από τα μπουκάλια μου να το ευχαριστηθείς όπως γουστάρεις και να μην κρίνεις εξ ίδιων τα αλλότρια.

https://postimg.org/image/awbes6pm3/

A.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@AGIS

Ολοι οι λαοι που εχουν επαναστατησει μεχρι τωρα,ηταν κατα βαση αγροτικοι,που τα εισοδηματα τους ισα ισα τους εφταναν για να ζησουν.Επισης,ηταν λαοι εξοικειωμενοι με την πεινα,τον πολεμο και τον θανατο και με μεγαλο ποσοστο νεων.

Συνεκρινε το αυτο με το σημερινο ελληνικο λαο,που κυριως απασχολειται στον τριτογενη τομεα σε δουλειες γραφειου και λογω αυξησης των ΠΔ τις τελευταιες δεκαετιες (και οχι λογω αυξησης του μεριδιου των λαικων στρωματων στο κοινωνικο προιον) εχει στην κατοχη πολυ περισσοτερες αξιες χρησης (συμπεριλαμβανομενης και κατοικιας,συχνα πανω απο 1) απο οτι εκεινων των λαων που επαναστατησαν ή ακομα και απο τον ιδιο τον ελληνικο λαο του '50 και του '60.Επιπλεον,ειναι ενας λαος μαλθακων couch potato (που λενε και στο χωριο μου) και σε μεγαλο βαθμο γερασμενος.Δεν ειναι υλικο που θα επαναστατησει ευκολα και θα κανει θυσιες.

Οσο υπαρχουν ακομα ανωδυνες εναλλακτικες σε σχεση με μια απλη απεργια,οπως το συμπληρωμα του εισοδηματος απο την οικογενεια ή απο περιστασιακες δουλειες,ή απο τον περιορισμο των δαπανων που δεν ειναι τελειως απαραιτητες για την επιβιωσης,ή ακομα και απο την πωληση ακινητης περιουσιας (αν και δεν ξερω ποσο ανωδυνο ειναι αυτο για τον ελληνα),τοτε ο αλλος κατα κανονα θα τις εξαντλησει μεχρι να φτασει σε αδιεξοδο.

Φυσικα υπαρχει και μια ιδεολογικη παραμετρος σε ολο αυτο,κατα ποσο ενας λαος θεωρει οτι του αξιζουν τα λιγα ή κατα ποσο αντιλαμβανεται την εκμεταλευση.Αλλιως πχ οι τριτοκοσμικοι λαοι θα επαναστατουσαν μαζικα λογω των συνθηκων που ζουν,αλλα δεν το κανουν.Οταν λεω οτι οι επαναστασεις γινονται απο εξαθλιωμενους,δεν σημαινει οτι οι εξαθλιωμενοι οπωσδηποτε επαναστατουν.

Ανώνυμος είπε...



Κουμπάρε,
1) Το άρθρο δεν το είχα υπόψη μου ή δεν το θυμόμουν, το αναζήτησα με επιλογή λέξεων από την παρέμβασή σου. Ωστόσο αυτό που διαβάζω είναι η μεθοδολογία, δεν βρίσκω πουθενά το δια ταύτα, ποιος είναι και ποιος όχι μικρός, μεσαίος, μικρομεσαίος.
2) Καλόπιοτο να είναι και το φετινό
3) Επειδή η κουβέντα προχώρησε, ας το λήξουμε εδώ.

Λέων

Ανώνυμος είπε...

AGIS δε λέω να μην αγωνίζεσαι να βάζεις διεκδικητικό πλαίσιο, ίσα-ίσα θεωρώ πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ρεαλιστικά όμως, κυνικά αν το θες, θεωρώ ότι η στιγμή που θα αρχίσει να κινείται ριζοσπαστικά ένα κρίσιμο κομμάτι του λαού, αυτό θα συμβεί όταν ο κόμπος φτάσει που λέμε στο χτένι. Το ακριβές σημείο που βρίσκεται αυτό το χτένι, ο πάτος αν θες, δεν το ξέρω. Δε νομίζω πως είναι καν στατικό. Γι' αυτό και πράγματα όπως αυτά που περιγράφεις (άνοιγμα μετρό, γέφυρες) και άλλα πιο σύνθετα (ελαστικοποίηση εργασίας, μερική απασχόληση, ελάχιστα εγγυημένο εισόδημα/σύνταξη, vouchers κτλ) είναι ολόκληρη επιστήμη διότι οι "από πάνω" ξέρουν ότι η μετάβαση του κόσμου από μια κατάσταση Α σε μια άλλη, χειρότερη κατάσταση Β, είναι αποτελεσματικότερο να γίνει με "βαλβίδα ασφαλείας" (και χάρη σε αυτή να πας το σημείο Β ακόμα πιο πέρα). Τα πραγματικά δύσκολα έρχονται για τους "από πάνω" όταν χάνεται η δυνατότητά τους να χρησιμοποιούν βαλβίδες ασφαλείας, όταν η μετάβαση στην χειρότερη κατάσταση (εξαθλίωση με αντικειμενικούς όρους-όχι απλά μου έκοψαν το εφάπαξ) γίνεται πολύ μαζικά και πολύ απότομα συνήθως εν μέσω πολέμου ή πείνας (με όσους ηλικωμένους έχω συζητήσει, που να έζησαν τη πείνα του 1941-42 στην Αθήνα, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να είναι υπερβολή προκειμένου να περιγράψει το πόσο συγκλονιστική επίδραση είχε εκείνος ο χειμώνας στη ζωή τους). Γι αυτό κι όταν προβλέπουν να έρχονται τα δύσκολα προβλέπουν να χτυπήσουν προληπτικά ότι θα μπορούσε να κάνει ακόμα πιο επικίνδυνα τα πράγματα γι' αυτούς (εγώ έτσι βλέπω το χτύπημα του '36 και το βασιλομεταξικό καθεστώς. Ως προετοιμασία για τον επερχόμενο πόλεμο). Βέβαια αυτό, ο πόλεμος, η πείνα ή μια αντίστοιχη κατάσταση, είναι ένας όρος. Δεν εξασφαλίζει από μόνος του το να κινηθεί ριζοσπαστικά ο λαός αν δεν υπάρχει κάτι να τον οργανώσει. Κάτι που πριν ήταν δίπλα του προσπαθώντας για την παραμικρή κατάκτηση ή αγωνιζόταν για προβάλει και την παραμικρότερη άμυνα. Μακάρι να γινόταν και σε διαφορετικές συνθήκες, δεν το αποκλείω, δεν του δίνω όμως ρεαλιστικές πιθανότητες.

Cos γιατί η Οκτωβριανή Επανάσταση έγινε στα τέλη του 1917 και όχι το 1916 ή το 1915; Ήταν άτυχοι στη Ρωσία που η σωστή τακτική γεννήθηκε στο κεφάλι του Λένιν λίγο πιο μετά, ή μήπως και τη σωστότερη τακτική να έχεις, αν το υπόστρωμα δεν είναι στην κατάλληλη κατάσταση, τότε δε θα φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα όπως κι ο καλύτερος σπόρος αν πέσει πάνω σε βράχο δε φυτρώσει ή κι αν φυτρώσει το φυτό θα είναι σχετικά καχεκτικό; Και θα σου πω κυνικά και με κάποια δόση υπερβολής (όχι μεγάλης όμως) ότι αν σήμερα ο Τσίπρας βγει και ανακοινώσει 100 ευρώ οριζόντια μείωση σε μισθούς ΔΥ και σε συνταξιούχους που έχουν εισόδημα (όχι δηλαδή μόνο σύνταξη) πάνω από 900 ευρώ, την άλλη μέρα θα υπάρχουν στους δρόμους Α πολίτες. Αν βγει και δηλώσει "κόβεται το ίντερνετ για ένα μήνα" θα έχει την άλλη μέρα στους δρόμους 10*Α πολίτες. Όταν στην Ελλάδα της "ανθρωπιστικής καταστροφής", αυτής που διαφωνούσαμε πριν ένα δυο χρόνια (δε θυμάμαι ακριβώς) για το αν αν τελειώνουν τον άλλο μήνα εντελώς τα χρήματα των περισσότερων νοικοκυριών και η δυνατότητα επιβίωσής τους, συμβαίνει σε απεργιακή κινητοποίηση στο Δημόσιο (που αντικειμενικά είναι το πιο ασφαλές εργασιακό περιβάλλον) να υπάρχει λιγότερος κόσμος από ότι σε ουρές στα public μια μέρα μετά (και όχι από τα παιδιά της Γιάννας Αγγελοπούλου), ε τότε διάολε δε μπορεί να φταίει το ότι ένα κόμμα τάχα είναι πίσω από τις απαιτήσεις των καιρών και να μη φταίει σε τίποτα κανείς άλλος που επιμένει να κοιμάται (όσες δικαιολογίες και να του δώσω αυτουνού του κάποιου, που του τις δίνω στην τελική).

Σε ένα δευτερεύον ζήτημα θα διαφωνήσω με το Σεχτάρ. Οι όροι των "σπουδαγμένων" (για αυτούς που πάνε χωρίς πτυχία η κατάσταση είναι απλώς χάλια) που φεύγουν έξω είναι μεν σχετικά αρκετά καλύτεροι αλλά καθόλου αντικειμενικά καλοί. Δεν καλοπερνάνε οι περισσότεροι (ειδικά αν έχουν οικογενειακές υποχρεώσεις), απλά τα φέρνουν βόλτα.

ρα

Cos είπε...

@ΠΓ
Εντάξει, η οικογένεια συμπληρώνει το εισόδημα του παιδιού. Της οικογένειας ποιος το συμπληρώνει; Του πατέρα του μείωσαν τον μισθό (30% και βάλε), την μητέρα την απέλυσαν, του παππού του μείωσαν την σύνταξη (επίσης 30%).
Εντάξει, πουλάνε την ακίνητη περιουσία τους (αν έχουν και αν έχουν, αν δεν είναι υποθηκευμένη σε κάποια τράπεζα). Ποιος την αγοράζει;

Εντέλει, πότε έρχεται το αδιέξοδο; Όταν δεν μπορείς να πληρώσεις τους φόρους (σχεδόν όλοι πια έχουν κάποιες οφειλές στην εφορία), τις ασφαλιστικές εισφορές (ο ένας στους δυο και συνεχώς αυξάνεται), το πετρέλαιο (οι περισσότεροι), το στεγαστικό (οι περισσότεροι), ακόμα και το ρεύμα (πάρα πολλοί) και το νερό (η ΕΥΔΑΠ κάνει ρυθμίσεις χρεών), δεν είσαι σε αδιέξοδο; Όταν είσαι 50 χρονών και απολύεσαι (πολύ μεγάλος για να βρεις ξανά δουλειά και πολύ μικρός για να πάρεις σύνταξη) δεν είσαι σε αδιέξοδο; Όταν κρατάς το μαγαζάκι σου γιατί δεν έχεις άλλο τρόπο να ζήσεις, παρότι κάθε μήνα αυξάνονται τα χρέη σου, δεν είσαι σε αδιέξοδο;
Οπότε φτάνουμε σε αυτό που έγραψε ο AGIS: όταν σε αφήνουν να κοιμάσαι στο παγκάκι σου δεν είσαι σε αδιέξοδο, όταν σε διώξουν και από αυτό, είσαι.
Το σκεπτικό σου ("οι επαναστάσεις έγιναν από εξαθλιωμένους αγρότες, εξοικειωμένους με τον πόλεμο και τον θάνατο") οδηγεί στην παραίτηση. Εγώ θα έλεγα ότι δεν έγιναν επαναστάσεις λόγω του ρεφορμισμού που κυριάρχησε στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, εδώ και πολλές δεκαετίες.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Cos

Το αδιεξοδο ερχεται οταν δεν εχεις λιπος να καψεις και εχεις να ζησεις μονο απο τα λεφτα που βγαζεις μονος σου μερα με τη μερα και οχι απο καταθεσεις,μισθους δημοσιου,νοικια κλπ.

Σε αυτο το αδιεξοδο ερχονταν συνεχως οι εργατες την εποχη του Μαρξ αλλα και του Λενιν,οι οποιοι ηταν αυτο που λεμε μεροδουλι-μεροφαι,και η παραμικρη μειωση του μισθου μπορει να σημαινε κυριολεκτικη πεινα και θανατο.Τοτε δεν ειχαν την πολυτελεια να κανουν το κοροιδο και να συμπληρωσουν την μειωση απο αλλες πηγες.Ή θα παλευαν ή θα πεθαιναν.

Προφανως υπαρχουν αυτα τα χρεη που λες,αλλα μεχρι στιγμης δεν εχουν εισπραχθει και υπαρχουν σε λογιστικο επιπεδο.Δεν ειπα αλλωστε οτι αυτο που κανει ο λαος ειναι εξυπνο και βιωσιμο μακροπροθεσμα.Στρουθοκαμηλισμος ειναι,κοιταμε σημερα να τη βγαλουμε με οσα μας εχουν μεινει και βλεπουμε.

Ειναι σαν τον καπνιστη που ξερει οτι κακως καπνιζει,αλλα δε θα το κοψει το καπνισμα παρα μονο αν διαγνωστει με καρκινο του πνευμονα.Που και παλι παιζεται.Συνεχως βλεπω ανθρωπους να κανουν μαλακιες γιατι τους παει καλα σημερα ακομα και αν ξερουν οτι αυριο θα τους βγει σε κακο.

Δε λεω οτι η κατασταση ειναι καλη,κακη και παρακμιακη ειναι,αλλα δεν ειναι τοσο κακη ωστε να σηκωθουν οι κωλοι απο τους καναπεδες,γιατι υπαρχουν πιο ευκολοι διεξοδοι ακομα.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Eπισης Cos,συνυπολογισε τα αδηλωτα εισοδηματα καθως και τα λεφτα που εχουν τραβηξει πολλοι απο τις τραπεζες και τα εχουν στο σπιτι χωρις να φαινονται καπου επισημα.Οταν πρωτομπηκαν τα controls επαιξε πολυ αυτο που σου λεω.

AGIS είπε...

Στο προηγούμενο σχόλιό μου έκανα λόγο για μια "διαδικασία εκπλήρωσης όρων που απαιτούνται".
Από αυτή την άποψη, από την άποψη της διαδικασίας έγραψα όσα έγραψα: της διαδικασίας που οδηγεί κάπου (που "νομοτελειακά" οδηγεί στην επανάσταση), και όχι από την άποψη της τελικής στιγμής αυτής της διαδικασίας.
Και, επίσης, τα έγραψα αυτά θεωρώντας ότι το σχόλιο που άνοιξε το θέμα (9 Δεκεμβρίου 2016 - 12:34 μ.μ.), περιέχει μια αντίληψη που, αντί να εντοπίζει, παρακάμπτει υπαρκτές σημερινές δυνατότητες κίνησης αυτής της διαδικασίας. Και θεωρώντας ότι αυτή η παράκαμψη έχει αρνητικές πρακτικές συνέπειες.
Κατά τα άλλα δεν έχω τη φιλοδοξία να κάνω τον προφήτη, αλλά το θέμα δεν είναι η ποροφητεία ούτε με τη μια ούτε με την αντίθετη μορφή, αλλά - ξαναλέω - η αναγνώριση των δυνατοτήτων που μπορεί να συμβάλει στην αφύπνιση απέναντι στην σημερινή πραγματικότητα.
Αυτό είναι το θέμα και - σε ό,τι αφορά τα ενδιαφέροντά μου - καθετί έξω από αυτό το θέμα είναι εκτός θέματος.
Εδώ λοιπόν τελειώνει επί της ουσίας το σχόλιο αυτό, γύρω από όσα γράφτηκαν ως τώρα, και είτε κρίνεται ότι έχει κάποια αξία, κάποια ιδεολογική και πρακτική χρησιμότητα, είτε ότι δεν έχει αξία και ότι η θέση του είναι στον κάλαθο των αχρήστων.

Τα όσα ακολουθούν στη συνέχεια, αφού επί της ουσίας το σχόλιο έχει τελειώσει, αφορούν απλώς επιμέρους πλευρές:

Ο Μάης του 36; Πώς θα εκτιμούσε τις δυνατότητες αυτής της συγκεκριμένης "κορύφωσης", η αντίληψη που θεωρεί ότι για να παλέψει ο κόσμος πρέπει να έχει φτάσει στον έσχατο βαθμό εξαθλίωσης;
Και πώς μπορεί να αποσπαστεί η πάλη της περιόδου της κατοχής, όταν πια ο κόσμος πέθαινε από την πείνα, από τη διαδικασία που προηγήθηκε και στην οποία ο Μάης του 36 αποτέλεσε όχι ένα τέλος ούτε την κορύφωση, αλλά μια κορύφωση;

Ο ξεσηκωμός για το νόμο Κομρί στη Γαλλία, για την ιδιωτικοποίηση και αύξηση των τιμολογίων του ρεύματος στη Βουλγαρία, για τις ιδιωτικοποιήσεις και το κλείσιμο των βιομηχανιών στη Βοσνία, αυτοί ή έστω "ανεπαρκείς", "περιορισμένοι" αγώνες (ή μη τι άλλο, αυτές οι "παρακαταθήκες") εξηγούνται με τα χαμηλά ποσοστά ιδιοκατοίκησης; με τους χαλαρούς οικογενειακούς δεσμούς; με το άμεσο φάσμα της πείνας;

Τα παραπάνω χρησιμεύουν και για το ότι από την άποψη της διαδικασίας, από την άποψη της αφετηρίας της (κάθε μέρα είναι μια καινούργια μέρα) και όχι του τέλους της, δεν έχει κανένα νόημα η εμπειρική στατιστική γύρω από τις ιδιότητες των λαών που έφτασαν να επαναστατήσουν και που τάχα είναι αναντίστοιχες με τις σύγχρονες ιδιότητες του ελληνικού και του οποιουδήποτε λαού.
Αλλά και τι θα πει "όλοι οι λαοί που έφτασαν να επαναστατήσουν"; Είναι το ίδιο η Πετρούπολη του 1917, το Βερολίνο του 1919, το Παρίσι του 1871 κ.ο.κ. με το Βιετνάμ του '70; Είναι το ίδιο οι επαναστατικές συνθήκες εν μέσω ΑΠΠ με τις "ειρηνικές" συνθήκες εντός των οποίων εκδηλώθηκε η κουβανική επανάσταση; Ούτε λοιπόν τέτοιες γενικεύσεις χωρούν, και αν τα δεδομένα της ιστορικής στατιστικής ήταν αναλλοίωτα δεν θα είχε γίνει άλλη επανάσταση ύστερα από αυτή του Σπάρτακου γιατί καμιά δε θα συμφωνούσε με αυτής τα χαρακτηριστικά.

Το γεγονός, τέλος, ότι μια τεράστια μάζα νέων ανθρώπων βρίσκεται απέναντι σε ματαιωμένες προοπτικές να δημιουργήσει οικογένεια (επειδή "δεν εκποιούν";;;;;;) αποτελεί απλώς την πραγματική έκφραση του γεγονότος, ότι η κοινωνική εργατική δύναμη ήδη συντηρείται σε φθίνουσα μορφή, ότι ήδη από την αξία της έχει περικοπεί το κονδύλιο της αναπαραγωγής της και ότι σε αυτήν έχει απομείνει μόνο το κονδύλιο της συντήρησής της και αυτής ήδη υπαγμένης στην περιοχή του ελάχιστου ορίου της.

Απλά, μην τυχόν, και όσα νομίζει ότι δεν τα φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια, αυτή είναι η ανησυχία μου... Γιατί άπαξ και τα κάνει, δεν πρόκειται και να τα φτάσει.

Ιστρολλικός είπε...

Άγη και Cos,

Κανένας απ'αυτούς που έγραψαν εδώ ότι η αδράνεια έχει αντικειμενικό υπόβαθρο δεν συμπεραίνει ότι πρέπει να παραιτηθεί ο κόσμος από τους αγώνες, να περιμένει το Κόμμα την αντικειμενική εξαθλίωση ή ξέρω γω τι άλλο. Αυτό που είπε ο ΠΓ και κατ'επέκταση όσοι τον υποστηρίξαμε (με την επιφύλαξη ότι μπορεί να υπάρχουν επι μέρους διαφορές) είναι ότι: α) Εδώ και πολλά χρόνια ο λαός βιώνει μια πρωτοφανή επίθεση ενάντια στα δικαιώματά του και βιωτικό του επίπεδο, β) η αντίδρασή του είναι τουλάχιστον αναντίστοιχη της επίθεσης που δέχεται και γ) ότι το β) εξηγείται από την ύπαρξη κάποιων εισοδηματικών εφεδρειών, ενός 'λίπους' του οποίου το φάγωμα μέχρι τελευταίου λιπιδίου είναι θες πιο εύκολο, θες πιο ανώδυνο, θες πιο προφανές ως λύση, πάντως σίγουρα προτιμώτερο κατά την άποψη της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού από τον αγώνα που προτείνουν οι κομμουνιστές.

Ο ΠΓ πρόσθεσε επίσης μια ιστορική διάσταση, γράφοντας ότι ποτέ και πουθενά δεν έγινε επαναστάση, αγώνας δηλαδή για την εξουσία, σε μέρος που δεν έμπαιναν στην καθημερινότητα βασικά ζητήματα επιβίωσης. Το επαναστατικό κύμα του '17 γεννήθηκε από τη φρίκη (πείνα + θάνατος) το ΑΠΠ. Ο ΒΠΠ κίνησε τις διαδικασίες που έφεραν το σοσιαλισμό την Ευρώπη, καθώς και το απελευθερωτικό κίνημα στις χώρες του τρίτου κόσμου. Υπάρχουν λόγοι γι'αυτό. Αυτές είναι οι συνθήκες που αναγκάζουν πολύ κόσμο να ρισκάρει τη ζωή του - γιατί έτσι κι αλλιώς δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει - αυτές είναι οι συνθήκες που και οι ιδεολογικοί αλλά και οι βίαιοι κατασταλτικοί μηχανισμοί αδυνατίζουν, αυτές είναι και οι συνθήκες στις οποίες ο λαός βρίσκεται εκ των πραγμάτων με το τουφέκι στο χέρι.

Σημαίνει αυτό ότι όσο δεν υπάρχουν αυτές οι συνθήκες, το ΚΚΕ και οι φίλοι του πρέπει να κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια; Όχι βέβαια. Η μελέτη των αντικειμενικών συνθηκών δεν γίνεται ούτε για να λέμε κερδάμε σύντροφοι, ούτε για να τα βάφουμε μαύρα. Γίνεται για να μπορούμε να καθορίζουμε στόχους και να μπορούμε να αξιολογούμε τα βήματα που κάνουμε. Στις συνθήκες λοιπόν που επικρατούν ο στόχος είναι να συγκεντρωθούν δυνάμεις, να προσεγγίσουν το Κόμμα όλοι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι είτε δεν έχουν σύνταξη μαμάς-παππού από πίσω είτε τέλος πάντων θέλουν κάτι παραπάνω από το να ζουν με γονεϊκή επιδότηση. Στόχος είναι επίσης να καθυστερήσει όσο γίνεται η εξαθλίωση, ώστε όταν αντικειμενικά γίνει απόλυτη, το Κόμμα να έχει μεγιστοποιήσει τις δυνάμεις του και να έχει ατσαλώσει τους δεσμούς του με το λαό.

Εγώ προσωπικά αυτός πιστεύω ότι είναι ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας και ότι η απογοήτευση και η παραίτηση θα προκύψουν μόνο αν κάποιοι θεωρούν ότι υπάρχουν τρόποι να τον παρακάμψουμε.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@AGIS

Ο σημερινος ελληνας ΙΥ απο αποψη αξιων χρησης που εχει στην κατοχη του ειναι κροισος μπροστα στον ελληνα του '36 ή τον κουβανο αγροτη του '50.

Επιπλεον,ειναι κατα κανονα αποφοιτος της τριτοβαθμιας,πραγμα που σημαινει οτι βλεπει αλλιως τον εαυτο του σε σχεση με εναν αναλφαβητο,και ταυτοχρονα μαθημενος σε καθιστικη ζωη και δεν εχει δει ουτε να σφαζουν κοκκορα,ποσο μαλλον ανθρωπο.

Δεν πιστευω οτι θα εμπλακει ευκολα σε μια επανασταση και τις τεραστιες δυσκολιες που αυτη συναπαγεται.Δε θα επιλεξει τον θανατο και την πεινα,αν δεν βιωνει ηδη τον θανατο και την πεινα.

Αυτο δε σημαινει οτι το ΚΚΕ πρεπει να αλλαξει κατι σε αυτα που λεει και κανει,που ειναι σωστα.

Cos είπε...

@ρα
Αν θυμάμαι καλά, στην συζήτηση που αναφέρεις, είχα υποστηρίξει ότι η εργατική τάξη δεν έχει πια καταθέσεις και δεν πρέπει να ανησυχούμε ότι θα χαθούν οι καταθέσεις από τυχόν έξοδο μας από το ευρώ, γιατί πρόκειται πλέον για καταθέσεις τις αστικής τάξης στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Θεωρώ και τώρα την τότε άποψη μου σωστή.

Κατά τα λοιπά, ας προβληματιστούμε όλοι πότε και πως θα φθάσουμε πρώτα στην αμφισβήτηση της αστικής κυριαρχίας και μετά στην ανατροπή του συστήματος. Θεωρώ αυτό που λέει ο Ιστρολλικός "στόχος είναι επίσης να καθυστερήσει όσο γίνεται η εξαθλίωση, ώστε όταν αντικειμενικά γίνει απόλυτη, το Κόμμα να έχει μεγιστοποιήσει τις δυνάμεις του και να έχει ατσαλώσει τους δεσμούς του με το λαό." ότι δεν απαντάει στα προβλήματα που υπάρχουν. Αφενός γιατί η "αντικειμενικά απόλυτη εξαθλίωση" είναι σχετικό μέγεθος και ποτέ δεν γνωρίζεις αν την έχεις φθάσει (εκτός από τις περιπτώσεις που προαναφέρθηκαν με τα κάρα στους δρόμους κλπ.) και αφετέρου ακόμα και τότε δεν θα γίνει τίποτα αν το κομμουνιστικό κόμμα δεν έχει δείξει στον λαό τον δρόμο της εν τοις πράγμασι σύγκρουσης με την Α.Τ., προτού αυτή χρησιμοποιήσει ξανά τον απόλυτο φασισμό για να μην απειληθεί η κυριαρχία της. Τα πράγματα έχουν μια δυναμική, αν ο καπιταλισμός δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα άλλο πέρα από την "απόλυτη εξαθλίωση" των πτωμάτων από ασιτία, θα έχει φροντίσει από πριν να μας γονατίσει με μια ακόμα πιο φρικτή μπότα από αυτή του ναζισμού ή να μας κάνει τροφή για τα κανόνια.

AGIS είπε...

@ΠΓ Πράγματι, ο ελληνας του '36 ή ο κουβανος αγροτης του '50 ήταν μεγάλη υπόθεση να έχουν ένα άλογο, ενώ ο σημερινός έλληνας εργαζόμενος μπορεί να έχει καμιά εκατοστή άλογα στον κινητήρα του ΙΧ του και να φαντάζει κροίσος απέναντι τους.
Επίσης ο σημερινός μπορεί να έχει ψυγείο, πλυντήριο, κουζίνα και τεσσάρι διαμέρισμα, ενώ ο ελληνας του '36 ή ο κουβανος αγροτης του '50 μπορεί να είχε μόνο μια κατσίκα και 4-5 κότες.
Στην τελευταία αυτή περίπτωση όμως παρόλη την τεράστια διαφορά αφηρημένου πλούτου αξιών χρήσης, τα παραπάνω από μόνα τους καθιστούν προλετάριο τον σημερινό έλληνα εργαζόμενο και "μισοπρολετάριο" τον έλληνα του 36 ή τον κουβανό του 50.
Και παραπέρα, ο υποθετικός μου έλληνας του 36 ή κουβανός του 50 είχε εξασφαλισμένα ως αξίες χρήσης το γάλα του και τα αυγά του, ενώ ο σημερινός έλληνας μόνο για ένα λίτρο γάλα κι ένα αυγό πρέπει κάθε μέρα να "βρίσκει" δυο ευρώ περίπου, χώρια τα υπόλοιπα πάγια που συνεπάγεται ο «πλούτος» του, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, βενζίνες, θέρμανση (με καυστήρα και σώματα «πολυτελείας» και όχι με μαγκάλι του 36) και τόσα άλλα.

Κατά τα άλλα δεν θα μπω στη λογική της εξοικείωσης με το θάνατο, είναι κι αυτή πολύ σχετική αν σκεφτείς πόσους "εκμηχανισμένους" εικονικούς (τηλεοπτικούς) φόνους έχει δει "με τα μάτια του" ένα δεκάχρονο παιδάκι σήμερα σε σύγκριση με το αντίστοιχο παιδάκι της Ελλάδας του 36 ή της Κούβας του 50.
Αλλά είπα, δε θα μπω στη λογική του σκιάχτρου του αίματος που ήδη στα μουλωχτά επισείουν αστοί και οπορτουνιστές κάθε φορά που γίνεται λόγος για την παραμικρή αντίθεση στην εξουσία της εκμετάλλευσης. Και δε θα μπω, γιατί, το ξανάπα, το ζήτημα δεν αρχίζει από το τέλος του αλλά από την αρχή του και η αρχή του έχει να κάνει με την ανάπτυξη ενός διεκδικητικού κινήματος. Εφόσον το ζήτημα φτάσει στο τέλος του, τότε να συζητήσουμε και για το αίμα και για την "εξοικείωση" μ' αυτό, αλλά τότε θα είναι πολύ διαφορετικοί οι όροι της συζήτησης, δεν θα πρόκειται για αφηρημένο φόβητρο αλλά για τοποθέτηση απέναντι σε συγκεκριμένες και παρούσες αναγκαιότητες.
Τα ίδια, σχετικά με το αίμα και την εξοικείωση του, ισχύουν και στην υποθετική περίπτωση ενός "εθνικού" πολέμου, αλλά κανείς δεν προτάσσει σε αυτή την περίπτωση το αίμα όπως το προτάσσει όταν πρόκειται για το δικαίωμα στη δουλειά, στο ψωμί, στη σύνταξη κλπ.

Επίσης ως προς τα νούμερα έχω κάποιες αντιρρήσεις: πού το είδατε αυτό με τα 400 + 400; Από πού βγαίνει ότι "οι περισσότεροι" έχουν ένα 400άρι από τη δουλειά, άλλο ένα από τη σύνταξη της μαμάς, άλλο ένα από τη σύνταξη για κάθε εγγόνι, και βάλε κι ένα ακόμα 400άρι για τον ίδιο το συνταξιούχο και για τα φάρμακά του που του κοστίζουν από μόνα τους μερικά κατοστάρικα σε βαθμό να υπάρχουν συνταξιούχοι που τα κόβουν...
Μου θυμίζει το ανέκδοτο με τον δόκιμο καπετάνιο που έδινε εξετάσεις και σε κάθε υποθετική θύελλα έριχνε και μια άγκυρα, ώσπου τον ρώτησε ο εξεταστής που τις βρήκε τόσες άγκυρες στο καράβι.
(Για την ιστορία, ο δόκιμος του απάντησε ότι βρήκε τόσες άγκυρες εκεί που ο εξεταστής βρήκε τόσες θύελλες, αλλά η απάντηση δεν κολλάει στη συζήτησή μας).

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@AGIS

''Πράγματι, ο ελληνας του '36 [...]και τόσα άλλα. ''

Πραγματι ισχυει οτι παλιοτερα αγροτικα νοικοκυρια παρηγαγαν πολλα απο αυτα που χρειαζονταν για την επιβιωση τους,τα οποια σημερα τα βρισκεις κυριως στην αγορα.Ομως η αναπτυξη των ΠΔ εχει υπερκαλυψει με το παραπανω αυτην την αδυναμια των συγχρονων νοικοκυριων της πολης.
Σκεψου μονο ποσες φορες τη βδομαδα τρωει κρεας σημερα ενας μεσος ελληνας σε σχεση με τον παππου του.

''Κατά τα άλλα δεν θα μπω [..] στη σύνταξη κλπ. ''

Το οτι μια επανασταση εχει αυτες τις φριχτες δυσκολιες που ανεφερα δεν ειναι ψεμα,ψεμα θα ηταν να πουμε οτι ειναι κατι ευκολο.Ειναι πολυ διαφορετικο να βλεπεις να σκοτωνονται ανθρωποι μπροστα σου ή να τους σκοτωνεις εσυ,και αλλο να τους σκοτωνεις στο Call of Duty.

Οσο για τον εθνικο πολεμο,πραγματι και αυτος απαιτει θυσιες και ειναι αιματηρος,και πιστευω πως ουτε και για καποιο ''εθνικο'' σκοπο θα πολεμουσαν οι περισσοτεροι στην πραξη,οσο και αν το παιζουν υπερπατριωτες πολλοι.Στην πρωτη σφαιρα θα χεζονταν πανω τους.Η διαφορα ειναι οτι εναν τετοιο πολεμο θα τον εκανε η αστικη ταξη που μεσω του κρατικου μηχανισμου μπορει να επιβαλλει την πειθαρχια στο στρατευμα πιο ευκολα απο εναν επαναστατικο στρατο που δημιουργειται απο τα κατω.

''Επίσης ως προς τα νούμερα [...] στη συζήτησή μας). ''

Εμπειρικα μιλαω δε λεω οτι εχω καμια σοβαρη στατιστικη στα χερια μου.Το ποσα ξοδευουν νεοι ανθρωποι για προιοντα πολυτελειας (πχ κινητα,ρουχα) και διασκεδαση ειναι ενας καλος δεικτης.

Ιστρολλικός είπε...

@Cos

Δεν διαφωνώ σε αυτά που λες. Όταν μιλάω για απόλυτη εξαθλίωση δεν μιλάω για μια αφηρημένη οικονομική κατάσταση όπου ο μισθός δεν θα φτάνει για να αγοράσεις πατάτες ξέρω γω. Ο πόλεμος αλλά και η ανοιχτή δικτατορία προκύπτουν από τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, αδιέξοδα που δεν είναι άσχετα με τη διαδικασία της εξαθλίωσης. Αν δεν υπάρχουν μαχητικά συνδικάτα, δεν γίνονται αγώνες και η εργατική τάξη δέχεται την απαξίωση της εργατικής της δύναμης χωρίς κιχ, δεν υπάρχει λόγος για τους αστούς να περάσουν σε ανοιχτή δικτατορία. Αυτή η ανοχή όμως έχει αντικειμενικά όρια. Αυτό που λέει ο ΠΓ είναι ότι αυτά τα όρια δεν τα έχουμε φτάσει. Όταν τα φτάσουμε, αναγκαστικά θα υπάρξει μεγαλύτερη κινητικότητα και τότε φυσικά ενδεχομένως να παιχτεί και το σενάριο της ανοιχτής δικτατορίας. Γι'αυτό ακρυβώς πρέπει να είμαστε έτοιμοι από πριν, να δυναμώνει το Κόμμα τους δεσμούς του με τις λαϊκές μάζες και να καλλιεργεί τη μαχητικότητα στον κόσμο που επηρεάζει.

Αυτή πιστεύω είναι και η ουσία του συνθήματος για το 20ό συνέδριο: «Ισχυροποιούμε το ΚΚΕ. Για δυνατό εργατικό κίνημα και κοινωνική συμμαχία. Για την εξουσία - το σοσιαλισμό». Ισχυροποιούμε το ΚΚΕ τώρα, για να είναι σε θέση το εργατική κίνημα να παλέψει για το σοσιαλισμό όταν μπει το ζήτημα της εξουσίας στην ημερήσια διάταξη.

AGIS είπε...

@ΠΓ Αυτό που εννοώ είναι η αντιδραστική χρησιμοποίηση αυτής της αλήθειας με σκοπό την παράλυση κάθε αντίστασης.
Όταν σε συγκεκριμένα ερωτήματα όπως, πχ, γιατί δεν είναι ψηλό το επίπεδο συμμετοχής σε μια απεργία; γιατί δεν είναι ψηλό το επίπεδο της ταξικής οργάνωσης; γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ "υπέκυψε" στο 3ο μνημόνιο; αντιτάσσεται η απάντηση ότι "επανάσταση σημαίνει βία, αίμα και θάνατος", τότε αυτή η χρησιμοποίηση της αλήθειας δεν είναι αληθινή, είναι μεταφυσική και δεν ανταποκρίνεται στο πρόβλημα που θέτουν τα ερωτήματα.
Το ζήτημα τη βίας το λύνει η ίδια η ανάπτυξη της πάλης και οι αναγκαιότητες που θέτει αυτή η ανάπτυξη σε κάθε της στάδιο. Φυσικά σε τελική ανάλυση μπαίνει το ερώτημα: τις αλυσίδες ή τα όπλα; Αλλά από την άποψη αυτής της ανάπτυξης της πάλης, βρισκόμαστε πολύ μακριά από αυτή την "τελική ανάλυση" για να μπορούμε με βάση αυτήν να δίνουμε απαντήσεις σε άμεσα ερωτήματα.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@ΑGIS

Δεν πανε στην απεργια γιατι ειναι πιο ευκολο να καινε το λιπος που τους εχει απομεινει ή να περικοψουν μερικα εξοδα απο το να ερθουν σε συγκρουση με τον εργοδοτη.

Cos είπε...

@Ιστρολλικός & ΠΓ
Τελικά η διαφωνία μας είναι αν έχουμε φθάσει σε εκείνο το σημείο που "δεν παίρνει άλλο". Εσείς λέτε όχι, εγώ λέω ότι ποτέ δεν θα φθάσουμε σε αυτό το σημείο γιατί στην πραγματικότητα είμαστε μόνιμα γύρω από ένα σημείο εξαθλίωσης μεν, αλλά όχι και θανάτου από ασιτία. Λίγο πιο πάνω στις καλές εποχές του ΠΑΣΟΚ, πιο κάτω τώρα, στις εποχές των μνημονίων. Ποτέ οι καπιταλιστές δεν θα αφήσουν τους εργαζόμενους να φθάσουν στο σημείο να πεθαίνουν από πείνα, θα έχουν βρει άλλες λύσεις (τις γνωστές που προανέφερα) από πριν. Αν το συμπέρασμα είναι πως για να αντιδράσει ο λαός πρέπει να γίνει πόλεμος και να πεθαίνει από ασιτία, τότε μάλλον δικαιώνουμε όλον αυτόν τον εσμό των αντιδραστικών που μιλάνε για "δευτέρα παρουσία".
Επειδή τελικά, όπως σωστά αναφέρει ο AGIS, η απάντηση που ψάχνουμε τώρα είναι πως θα μπορέσουμε να γίνουμε επικίνδυνοι για τους αστούς, πως θα μπορέσουμε να αμφισβητήσουμε τις πολιτικές τους, πως θα καταφέρουμε να μπούμε εμπόδιο σε αυτές και είμαστε μακριά από την "τελική ανάλυση", πρέπει να ψάξουμε καλύτερα το ζήτημα της αδράνειας του λαού. "Συγκέντρωση δυνάμεων" κάνουμε από το 1975, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη όχι με τρόπο επαρκή (για διάφορους λόγους κάθε φορά, άλλοι γνωστοί σε όλους, άλλοι όχι) για αυτό και σήμερα, εποχή ευνοϊκή για την ωρίμανση του υποκειμενικού παράγοντα, είμαστε πολύ μακριά από τις απαιτήσεις. Οι απαντήσεις του τύπου "δεν έχουμε φθάσει στην απόλυτη εξαθλίωση" ή "καίνε το λίπος που μάζεψαν" (δεν ήξερα ότι οι εργαζόμενοι έβγαζαν στο παρελθόν τόσα πολλά και δημιούργησαν τόσο πολύ "λίπος") είναι πολύ βολικές και δεν με καλύπτουν.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Cos

''Οι απαντήσεις του τύπου "δεν έχουμε φθάσει στην απόλυτη εξαθλίωση" ή "καίνε το λίπος που μάζεψαν" (δεν ήξερα ότι οι εργαζόμενοι έβγαζαν στο παρελθόν τόσα πολλά και δημιούργησαν τόσο πολύ "λίπος") είναι πολύ βολικές και δεν με καλύπτουν''

Γιατι σου κανει εντυπωση? Στην Ελλαδα δεν υπαρχουν αμιγεις εργατικες οικογενειες οπως τις φανταζεσαι.

AGIS είπε...

Λοιπόν η μια μονομέρεια καμιά φορά φέρνει την αντίθετη κι η όλη συζήτηση στο τέλος-τέλος έχει γίνει ανταλλαγή μονομερειών.
Το ζήτημα στην πραγματικότητα έχει ως εξής:
Η αναντιστοιχία ανάμεσα στην ανάπτυξη του κινήματος και στο μέγεθος-ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης οφείλεται τόσο σε αντικειμενικούς όσο και σε υποκειμενικούς παράγοντες. Και με τους τελευταίους δεν εννοείται αυτομάτως το κόμμα της εργατικής τάξης όπως φάνηκε να υπονοείται, αλλά εννοείται πρώτα απ' όλα το "κοινωνικό υποκείμενο", η τάξη και τα στρώματα των εργαζομένων που πλήττονται από αυτή την πολιτική.
Και το θέμα που πρέπει να μας απασχολεί, ευρύτερα, είναι να τοποθετήσουμε αυτούς τους παράγοντες, και τους αντικειμενικούς και τους υποκειμενικούς, στην πραγματική τους βάση και όχι αντιμετωπίζοντάς τους σαν "άθροισμα" αλλά σαν ενότητα που οι δυο πλευρές τους αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και που το καθοριστικό βρίσκεται σε αυτή την αλληλεπίδραση.
Αλλιώς ας παίξουμε την κολοκυθιά καλύτερα.

Cos είπε...

@ΠΓ
"Στην Ελλαδα δεν υπαρχουν αμιγεις εργατικες οικογενειες οπως τις φανταζεσαι."
Ούτε σε αυτό θα συμφωνήσουμε. Εκτός αν εννοείς σαν εργατικές οικογένειες μόνο όσες τα μέλη της εργάζονται αποκλειστικά σαν βιομηχανικοί εργάτες.
Τέλος πάντων,αυτό είναι δευτερεύον. Θεωρώ ότι η μεγάλη πλειοψηφία του λαού, είτε απασχολείται είτε όχι, δεν πεθαίνει από πείνα, βρίσκεται όμως σε εξαθλίωση. Η ανεργία θερίζει, η μερική απασχόληση και η εκ περιτροπής εργασία κυριαρχούν πια, οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν μειωθεί δραματικά, οι αυτοαπασχολούμενοι δυσκολεύονται αφάνταστα να τα βγάλουν πέρα και ο κατήφορος συνεχίζεται. Καθρέφτης αυτής της κατάστασης τα χρέη προς την εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες. Το ότι πολλοί νέοι (ίσως αυτήν την εικόνα να έχεις στο μυαλό σου) μπορούν και πίνουν έναν καφέ την ημέρα ή μια μπύρα, δεν είναι ένδειξη ότι κουτσά- στραβά τα καταφέρνουν. Ο νέος που πίνει μια μπύρα ή οι άνθρωποι που πίνουν κρασί σε κάποια ταβέρνα, δεν συνιστούν κάποιο δείκτη "μη εξαθλίωσης", το κάνουν αφήνοντας απλήρωτη την εφορία και την τράπεζα. Και καλά κάνουν.

Cos είπε...

@AGIS
"εννοείται πρώτα απ' όλα το "κοινωνικό υποκείμενο", η τάξη και τα στρώματα των εργαζομένων που
πλήττονται από αυτή την πολιτική."
Βεβαίως, όταν μιλάμε για υποκειμενικούς παράγοντες την εργατική τάξη εννοούμε. Να προσθέσω ότι ο ρόλος του κομμουνιστικού κόμματος δεν είναι μόνο να οργανώνει, αλλά και να κατευθύνει την εργατική τάξη στον πολιτικό της αγώνα.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Cos

Βαζω και τους μισθωτους του ΙΤ μεσα που κανουν δουλειες γραφειου.Το εθεσα απολυτα,δεν εννοουσα οτι δεν υπαρχει καμια οικογενεια που να ειναι φουλ εργατικη,εννοω οτι ειναι πολυ συνηθισμενο (στην Ελλαδα τουλ,αλλου δε ξερω) ενα μελος της εργατικης ταξης να ανηκει στην ιδια στενη οικογενεια με ενα ΔΥ ή ελευθερο επαγγελματια,τροποποιωντας αντιστοιχα (προς το μικροαστικοτερο) τα εισοδηματα και τη συνειδηση του.

Τελος παντων,συμφωνω με τον ΑGIS οτι εχουμε καταληξει να συζηταμε με μονομερειες.Ο καθενας ειπε την γνωμη του,ας συμφωνησουμε οτι διαφωνουμε,δεν ειναι οτι προτεινω καμια πρακτικη αλλαγη στον τροπο δουλειας ή το προγραμμα του ΚΚΕ αλλωστε.