Είμαστε όλοι το εικοστό

Α' ΗΜΙΧΡΟΝΟ - Je suis #20ό Συνέδριο

Ήρθε το εικοστό, χαρμόσυνα νέα για τον κουκουέ. Πρώτα όμως θα φάτε πρόλογο: ως γνωστόν κουκουές γίνεσαι. Δεν θα πω “κομμουνιστής” γιατί, ναι μεν είναι ευρύτερη έννοια, κι άλλοι έχουν δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, απ’ την άλλη είναι βαρύς τίτλος για να τον δικαιολογήσεις θεωρητικά και πρακτικά. Άσε τον αστό να σε φωνάζει έτσι που δεν βλέπει και πολλές κόκκινες αποχρώσεις.

Βαρύς ο τίτλος του κομμουνιστή όμως βαριά και η φανέλα του κουκουέ που υπερβαίνει την έννοια του οργανωμένου μέλους. Μια φορά να σε μάθουν σαν κουκουέ πάντα θα ‘χεις τη στάμπα, είσαι δεν είσαι μέλος, ξέρεις δεν ξέρεις τις θέσεις του κόμματος για κάποιο θέμα, γουστάρεις δε γουστάρεις την Αλέκα, τον Κουτσουμπίνιο ή όποιο παιχτάκι της εντεκάδας, είσαι δεν είσαι λίγο ή πολύ δεκατοπεμπτιστής ή τρότσκα ή σταλίνα. Για τον απ’ έξω απ’ το χορό όλ’ αυτά ειναι ψιλά γράμματα.

Μπορεί να υπήρξαν φάσεις που το κόμμα σε πίκρανε, να τσατίστηκες, να το ‘βρισες. Ο απ’ έξω δεν θα σ’ αφήσει να ξε-αγιάσεις, πάλι κουκουέ θα σε πει. Ο υπέρτατος ετεροπροσδιορισμός, το ιστορικό φώς του κόμματος σε λούζει φορέβα εντ έβα κι οι οχτροί σου σε λούζουν με εαμοβουλγαροειδείς/ σεχταροειδείς βρισιές.

Προσέξτε: ισχύει μόνο για όσους απ την αρχή ήταν κατασταλαγμένοι κουκουέδες. Ευπρόσδεκτοι βεβαίως όσοι ήταν συριζοανταρσύες πριν, που “καναν βήματα” στη συνείδησή τους κλπ αλλά είναι αυτοί που ήρθαν μετά, πάντα θα αναφέρονται σ’ αυτούς ως “πρώην" αποτέτοιος. Γι αυτό κι αυτοί μάλλον γίνονται κουτσουμπότεροι του Κουτσούμπα, μαϊλότεροι του Μαΐλη, για να προκάνουν, να ισοφαρίσουν το “κακό" τους παρελθόν.

Οι απ’ την αρχή κουκουέ, όσοι μάλιστα ξύνονται στου ιδεολογικού τσομπάνη τη γκλίτσα, έχουν δηλαδή και δυο-τρεις διαφωνίες στο τάδε και στο δείνα, περιμένουν πώς και πώς τα συνέδρια. Γιατί; γιατί είναι λάτρεις των κουκουέδικων διατυπώσεων. Όπως έλεγε και κάποια παλιά απόφαση της κετουκέ “για τον τάδε σύντροφο (προσέξτε) ΔΕΝ βγαίνει ότι ΔΕΝ είναι προδότης".Προσέξτε όλες τις πιθανές ερμηνείες και συνδυασμούς λέξεων. Δηλαδή βγαίνει ότι είναι; Και γιατί τότε δεν το γράφει έτσι;

Επίσης, πολιτική απόφαση 18ου: η θέση της χώρας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα δεν άλλαξε, παραμένει ενδιάμεση. (Τελεία. Σιωπή. Φερμουάρ). Το πιάσατε, έτσι;

Το κουκουέ είναι για όλα τα ιδεολογικά γούστα πάντως, όπως έλεγε και μια ψυχή πιάστε από ένα συνέδριο κι οχυρωθείτε πίσω του. Επιτρέπονται φυσικά και ολομέλειες… το ξαναπιάσατε έτσι; επιτρέπονται και συνδυασμοί και δεκαδικοί π.χ αυτός είναι 16μισι, ο άλλος είναι 15 χωρίς κυβέρνηση ΑΑ δυναμεων όμως, ο τέτοιος είναι 19 παρά τέταρτο, με ΕΕΛΜ και σε μη επαναστατική κατάσταση…

Συνέδριο, προσυνεδριακός, τα απανταχού αρρωστάκια των διατυπώσεων λοιπόν θα περάσουμε υπέροχα χριστούγεννα, πράγμα το οποίο στον απ’ εξω πάλι χρήζει ψυχιατρικής παρακολούθησης, αλλά που ξέρουν αυτοί; στην κοσμάρα μας σου λέει. Άστους αυτούς να γοητεύονται με τις ίντριγκες του γκέημ οφ θρόουνς, εμείς έχουμε απ’ τη ζωή και το κόμμα βγαλμένες ιστορίες. Όσοι από σας παρακολουθήσατε 13ο συνέδριο απ’ το γιουτιούμπ με πίτσα μπύρα, με καταλαβαίνετε.

Ωραία μπλούζα κούκλα μου, απόψε μου αρέσεις
Άσε με όμως τώρα μόνο μου, ξεκίνησα τις θέσεις

Δελάρζ

B' ΗΜΙΧΡΟΝΟ - Έχω θέσεις μες στο μυαλό

Άλλα κόμματα έχουν για τους δικούς τους θέσεις στο δημόσιο. Εμείς έχουμε θέσεις για μελέτη και διάλογο, εκατό σελίδες χωρίς περίληψη και συντομεύσεις. Δεν είναι και πενήντα τόσοι τόμοι σαν τα ΑΠΑΝΤΑ του Βλαδίμηρου, που ΑΠΑΝΤΑ σε όλα, αλλά δεν αφήνουν σχεδόν τίποτα. Και είναι ένα ζήτημα πόσοι από αμύητοι, απ' τους απέξω, μπορούν να τις διαβάσουν, αλλά αν τα καταφέρουν, θα βρουν σίγουρα κάτι να σχολιάσουν και να αρχίσει η συζήτηση.

Κι όσο για τις θέσεις στο δημόσιο, είναι σαν αυτό που λέει ο Σπύρος στους Απαράδεκτους, με το Βλάση.

-Καλό είναι τα έχει κανείς καλά με το κόμμα.

-Γιατί;

-Έχεις και κάποιες προσβάσεις;

-Πού;

-Πουθενά. Ξέρω γω; Λέμε τώρα...

Θυμάμαι σε ένα δίσκο του Χάρρυ Κλυνν, λίγο πριν τη διάσπαση του 91', που έλεγε μπερδεμένος τον πόνο του στο κοινό, και άρχιζε τους συντροφικούς προβληματισμούς, στο κλίμα της εποχής, σαν να σκέφτεται φωναχτά.

Εσύ σύντροφε με τι είσαι; Με την ανανέωση, με τη "συντήρηση" ή με την κατάψυξη; Με το ένα πόδι είμαστε στην ανανέωση, με το άλλο στη "συντήρηση", δηλαδή η θέση μας είναι περίπου αυτή.

Δε φαίνεται στο ηχητικό, αλλά τον φαντάζομαι να δείχνει τα σκέλια του, ανάμεσα στα πόδια του. Το οποίο συμβαίνει όταν προσπαθείς να πατήσεις σε δυο διαφορετικές βάρκες.

Για λεμόνια είμαστε σύντροφε, Πουλατζάδες θα γίνουμε. Δυστυχώς σύντροφε, εμείς δεν πεθάναμε νωρίς.

(Κι ύστερα ο Χάρρυ Κλυνν, πήγε κι έπεσε στο γκρεμό, και πήγε με το Σαμαρά και με τον Κουρή, και το Σύριζα, και καλά κρασιά, θεός σχωρέστον, καλός κωμικός ήτανε, κρίμα που δεν πέθανε νωρίς...).

Γι' αυτό έχει δίκιο η Αλέκα που έλεγε ότι ο διάλογος έχει νόημα μόνο μεταξύ όσων συμφωνούν. Να συμφωνούν στα βασικά, εννοεί, και να μην προσπαθούν να παντρέψουν τα ασυμβίβαστα, πατώντας σε δύο στρατηγικές βάρκες (για όσους το παίζουν αγράμματοι, και -κάνουν πως- δεν καταλαβαίνουν)

Κι όσο για τα υπόλοιπα, θα βρούμε τρόπο να τα εκφράσουμε. Μια διφορούμενη διατύπωση εξάλλου δεν κρύβει απαραίτητα συμβιβασμό (όπως στο 15ο), αλλά αντανακλά δημιουργικά το χαρακτήρα του προτσές και πόσο σύνθετο είναι.

Πχ όπως στην τελευταία θέση -την 82- (δεν έχει σύνδεσμο γιατί δεν έχουν βγει ακόμα στο διαδίκτυο, όποιος θέλει να αγοράσει το Ρίζο, κι όποιος είναι στο εξωτερικό, ας περιμένει να έρθει η παραγγελία του). Που λέει για τον τρίτο τόμο του δοκιμίου ιστορίας:

"να προχωρήσει η ολοκλήρωση της μελέτης για τα χρόνια της δικτατορίας, μέχρι τη μεταπολίτευση το 1974. Ταυτόχρονα να συνεχιστεί η προσπάθεια να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί η ιστορική έρευνα για την τελική συγγραφή της ιστορικής περιόδου 1974-1991".

Και ψάχνεις εσύ να βρεις τι σημαίνει "προχώρημα της ολοκλήρωσης", τη διαφορά από τη "συνέχιση της προσπάθειας να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί..." και ποια ήταν η αρχική συγγραφή, πριν από την τελική.

Αλλά αυτά δε θα απαντηθούν προφανώς εδώ. Αλλά στην παρουσίαση των θέσεων τους επόμενους μήνες, σε κάθε γωνιά της χώρας.

Καλή ανάγνωση...

Μπρεζνιεφικό Απολίθωμα -Σφυροδρέπανος