Οι τοίχοι έχουν φωνή

Φωτογραφικό κολάζ

Εκτός από αυτιά, οι τοίχοι έχουν φωνή, όπως λέει και μια στήλη της Κόντρα (όχι του Κουρή, του Γιώτη).

Ενίοτε δε μιλάνε απλώς, μουρμουρίζουν κιόλας.

Αφισάκι του ΜΑΣ στη Φιλοσοφική

Δίνουν όμως και μια προοπτική. Το θέμα δεν είναι να ενώσουμε τις μουρμούρες, τις κουτσομούρες μας και τη σιγή ροφού σε όσα συμβαίνουν. Αλλά να ενώσουμε τις φωνές μας, να βγούμε στο δρόμο μαζικά και διεκδικητικά.

Ενίοτε και λίγο εκδικητικά.

Δεν ξεχνάμε, δε συγχωρούμε

Ο λαός δε συγχωρεί, αρκεί να μην ξεχάσει, κλεισμένος στη γυάλα των καναλιών, που του σερβίρουν κουτόχορτο και λωτούς για χρυσόψαρα.

Το παν είναι να έχεις το μέρος με το δίκιο σου, το δίκιο του εργάτη και της οργανωμένης πρωτοπορίας. Που το αναγνωρίζουν κι άλλοι, σε στιγμές ειλικρίνειας, μπροστά στη γυμνή αλήθεια κι έναν τοίχο του Πολυτεχνείου.

Καλά τα έλεγε, αλλά ποιος το άκουγε

Κάτι είναι κι αυτό.
Τουλάχιστον δεν έχουν φάει όλοι (ή τέλος πάντων το δοκίμασαν αλλά το έφτυσαν πριν το καταπιούν) το παραμύθι του αριστερού Σύριζα...

Κι από κάτω αφίσα με τον ταξικό Γ. Μάγκα

...και της "εναλλακτικής" κυβερνητικής φυλλάδας (που τους χαϊδεύει παραδοσιακά τα αυτιά, πάνω από τις κουκούλες, όχι μόνο το Δεκέμβρη, αλλά διαχρονικά) για τους ιμπεριαλιστές που είναι εταίροι (κι εμείς η εταίρα) και φίλοι μας -όπως κάποτε οι Γερμανοί.

Εξάλλου ο Σύριζα δεν απευθύνεται πια στο αριστεροχώρι (και το συμπληρωματικό του αναρχοχώρι) αλλά σε ευρύτερα ακροατήρια, όπως οι φιλήσυχοι νοικοκυραίοι και η σοβαρή ακροδεξιά -που έλεγε και μια ψυχή στο ΣΚΑΪ, πριν τη δολοφονία του Φύσσα.

Ε ναι, δεν είναι μόνο ο Καμμένος

Δεν αρκεί να υπάρχει μια σοβαρή Χρυσή Αυγή. Πρέπει να την επιβραβεύουμε κιόλας. Μπράβο καλό (μαντρο)σκυλάκι του συστήματος! Αλλά χωρίς πολλά χάδια, αφενός για τα προσχήματα κι αφετέρου γιατί καμιά φορά αυτοί οι κόπροι ξεφεύγουν και δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει.

Δεν ξέρω γιατί μιλώντας για τα χρυσαυγίτικα μαντρόσκυλα, μου ήρθαν συνειρμικά στο νου και τα αφεντικά τους, οι εφοπλιστές.

Για πάντα μαζί

Οι οποίοι ως γνωστόν χτυπάνε αλύπητα την κυβέρνηση που τα βάζει με τα μεγάλα συμφέροντα. Και δεν ξέρω αν το ξέρετε, αλλά την απεργία της ΠΝΟ την ήθελαν (μη σου πω ότι την είχαν παραγγείλει κιόλας) οι εφοπλιστές. Ευτυχώς όμως μπήκε μπρος ο απεργοσπαστικός μηχανισμός των Συριζαίων συνδικαλιστών που έχουν την πλειοψηφία και σταμάτησαν οι επαναλαμβανόμενες 48ωρες, χωρίς να υπάρξει περαιτέρω κλιμάκωση.
Ο Κουρουμπλής άραγε από πού να αντλούσε τέτοια σιγουριά πως θα λήξει σύντομα η απεργία, χωρίς επιπλοκές;

Έτσι αντιφατικά τα φέρνει όμως η ζωή. Τη μια να σε καμαρώνουν πρωτοσέλιδο οι εφοπλιστές, την άλλη να ποζάρεις με το Γιούρι Γκέλερ, για να δείξεις ότι είσαι πιο αλύγιστος (διαπραγματευτής) κι από τα κουτάλια του και πριν να πηγαίνεις στην Κούβα, για να βγάλεις επικήδειο στον Κάστρο και να φτιάξεις την αριστερή σου λεζάντα.

Δεν του βγήκαν όμως οι ημερομηνίες για να πάει και στην κηδεία. Εκεί πήγαν κάτι "παροπλισμένοι" -τι δεν το 'ξερες;- όπως ο Μαυρίκος, που πήγε σαν γραμματέας της ΠΣΟ (Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομονσπονδία), όπου τον πετάξαμε γιατί πέταξε το μνημόνιο από τα έδρανα της Βουλής.

Μα ποιος είναι αυτός δίπλα στον ηγέτη
της παγκόσμιας εργατικής τάξης;

Το οποίο μου θύμισε συνειρμικά κι ένα μερακλίδικο αφισάκι της οργάνωσης στην Πάντειο για το Φιντέλ.

ΕΝΑΣ ΣΤΟ ΧΩΜΑ
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

Ας βάλουμε, με την ευκαιρία, άλλο ένα πανό από τη Φιλοσοφική για τα 70χρονα του ΔΣΕ και μια σχετική ημερίδα.

Εύχομαι να είναι το ίδιο ενδιαφέρουσα με την ημερίδα που είχαν κάνει οι δικηγόροι πριν από λίγες μέρες. Κι αυτό το λέω ως έμμεση πίεση (ξέρει αυτός σε ποιον) για να βγει σύντομα μια ανταπόκριση από την ημερίδα.

Αντί επιλόγου μια ερασιτεχνική φωτογραφία από την κινητοποίηση που έγινε στην Πάτρα το βράδυ της Παρασκευής (για την οποία άφησε σχετικό σχόλιο κι ο Κολοκοτρώνης).

Όλοι τον ίδιο εχθρό έχουμε και στο ίδιο καζάνι βράζουμε

Στην Πάτρα εν τω μεταξύ, άκουσα πως η δημοτική αρχή θα νοικιάσει ένα κτίριο που ανήκει στην Εκκλησία για να στεγάσει πρόσφυγες-μετανάστες.
Φαντάσου να μην το νοίκιαζε και να ακούγαμε τα γνωστά, για τους κομμουνιστές που μας παίρνουν τα σπίτια για να τα δώσει στους ξένους.
Αλλά αν είναι να τα νοικιάσουν, τότε αλλάζει το πράγμα, κι οι νοικοκυραίοι (ή η Εκκλησία) γίνονται ξανά φιλάνθρωποι, με το αζημίωτο προφανώς.