Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

Τρία κείμενα μόνο φωτίζουν

Η σημερινή ανάρτηση θα μπορούσε να έχει απλώς τρεις συνδέσμους (στο βουό) και από κάτω ένα "άλαλα τα χείλη των ασεβών", χωρίς περαιτέρω σχόλια, που θα περίσσευαν. Τρεις διασύνδεσμοι για ισάριθμα κείμενα που φωτίζουν τον εναλλακτικό δρόμο προς το βούρκο της αντίδρασης, φορώντας όμως ριζοσπαστικό μανδύα, για να πλασαριστούν ως τέτοια. Και σε κάνουν τελικά να αναλογίζεσαι πόσα όπλα έχει στη φαρέτρα του ο ταξικός εχθρός και πόσα "εξ οικείων" βέλη μπορεί να εκτοξεύσει εναντίον μας.

Λέω πως περισσεύουν τα σχόλια, αφενός γιατί τα κείμενα μιλάνε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο για τον εαυτό τους, απροκάλυπτα και χωρίς να επιχειρούν να κρύψουν κάτι, αφετέρου γιατί εάν κάποιος επιχειρήσει να τα ανασκευάσει, πιθανότατα θα πελαγώσει και δε θα ξέρει από πού να πρωτοαρχίσει.
Έτσι λοιπόν, περιορίζομαι σε μια σύντομη εισαγωγή-παρουσίαση, διευκρινίζοντας ότι τα δύο τελευταία δεν είναι εντελώς φρέσκα, απλώς έτυχε να πέσουν τώρα στη δική μου αντίληψη.

Πρώτη περίπτωση: ο εναλλακτικός Άρης Χατζηστεφάνου (της ΕφΣυν, του ρ/σ "Κόκκινο" και του περιοδικού Unfollow) γράφει για τις ΗΠΑ του Τραμπ, τις αντιδράσεις της φιλελεύθερης Αμερικής και των Ρώσων εμιγκρέδων, που κάνουν τη σκοτεινή σύνδεση με την πατρίδα τους: όχι τη Ρωσία του Πούτιν, αλλά τη Σοβιετική Ένωση του Μπρέζνιεφ. Το συμπέρασμα είναι πως...
Η φιλελεύθερη Αμερική συνειδητοποιεί με φρίκη ότι σε αρκετούς τομείς οι ΗΠΑ του Τραμπ είναι ίδιες ή χειρότερες με τις πιο σκοτεινές ημέρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Μήπως όμως έτσι δεν ήταν πάντα;
Στο κείμενο διαβάζουμε μεταξύ άλλων για τη δισέγγονη του Χρουτσόφ (που ανατριχιάζει όταν ακούει τη φράση "εχθρός του λαού" και πώς χρησιμοποιήθηκε) και για διάφορους διανοούμενους που νιώθουν να επιστρέφουν στο Λένινγκραντ του 79' και τη δυστοπία όπου γεννήθηκαν! Ευτυχώς όμως όλα αυτά φιλτράρονται από έναν αριστερό δημοσιογράφο, που στην κατακλείδα του λέει πως ναι μεν... εδώ και δεκαετίες (ή έστω στα χρόνια του Τραμπ) η σκοτεινή πλευρά της Αμερικής αγγίζει ή ξεπερνά σε βαρβαρότητα τα κακώς κείμενα της ΕΣΣΔ (έτσι δεν ήταν πάντοτε;), αλλά οι ΗΠΑ συγκεντρώνουν τα χειρότερα σημεία των δύο κόσμων, χωρίς να έχουν για αντιστάθμισμα τις κοινωνικές κατακτήσεις των σοβιετικών.

Να τη λοιπόν κι η αριστερή πινελιά. Κι αν κάποιος νομίζει πως έχουμε να κάνουμε με την κλασική θεωρία των δύο άκρων ή μια αριστερή εκδοχή της, ας διαβάσει πιο προσεκτικά το κείμενο, για να δει πως ο δημοσιογράφος κάθε άλλο παρά ίσες αποστάσεις κρατά, αφήνοντας βασικά τη... φιλελεύθερη Αμερική που αντιδρά εκτός τσουβαλιού.

(Υγ: να 'χαμε ένα Λαφαζάνη και ένα εθνικό νόμισμα όμως, ε...;)

Το δεύτερο κείμενο είναι μια "τυχαία" παρουσίαση ενός "τυχαίου" βιβλίου από τη μηνιαία αναρχική εφημερίδα "διαδρομές ελευθερίας". Και τώρα ας βγάλουμε τα εισαγωγικά (εκτός από τα τελευταία, που ταιριάζουν).

Πρόκειται για το βιβλίο "κόκκινη βία, 1943-1946" με υπότιτλο "η μνήμη και η λήθη της αριστεράς". Το γράφει ο Σάκης Μουμτζής που, όπως διάβασα στον τοίχο ενός σφου, υποβαθμίζει συνειδητά το κολαστήριο της Μακρονήσου (που ήταν αναμορφωτήριο, χωρίς πολλά θύματα), ήταν υπέρ του "ναι" στο δημοψήφισμα και θεωρεί ενδοτική την ελληνική αστική τάξη απέναντι στην αριστερά. Δεν είναι τυχαία κι η υπογραφή του Βερέμη στον πρόλογο του βιβλίου, που εγγυάται ιστορική ανάλυση τύπου ΣΚΑΪ, με αναπαραγωγή όλων των στερεότυπων του αναθεωρητικού ιστοριογραφικού ρεύματος και της μαύρης αντίδρασης, καταλήγοντας να την αθωώνουν.

Το πιο εκπληκτικό όμως δεν είναι η -κάθε άλλο παρά τυχαία ή απλά ατυχής- επιλογή του βιβλίου, αλλά ο εντελώς ουδέτερος τρόπος παρουσίασης των περιεχομένων σε κάθε κεφάλαιο, χωρίς καμία προσπάθεια αποστασιοποίησης, χωρίς το παραμικρό κριτικό σχόλιο, που υπονοεί συμφωνία, αν όχι ευθυγράμμιση, με όσα λέει.

Αν ένα κομμάτι της αναρχίας γοητεύεται από τον ένοπλο επαναστατικό αγώνα κι υπερασπίζεται -με τον τρόπο του- την ιστορική κληρονομιά του, στον αντίποδα ένα άλλο κομμάτι βαδίζει στα χνάρια του Στίνα, και δε διστάζει να ταυτιστεί με την ιστορική αφήγηση του ταξικού εχθρού...
Μπορείτε επίσης να διαβάσετε σε ένα παλιό φύλλο του Ρίζου τις μπηχτές του Τηλέπαθου, που συνδέονται με το θέμα και την ομάδα που το ανακίνησε.

Και το τρίτο... είναι το δικό μας; Όχι σφοι, δεν μπορούμε να το πούμε αυτό.
Το τρίτο κείμενο είναι ενός στελέχους της ουκρανικής ομάδας Μπορότμπα, γραμμένο σχεδόν δύο χρόνια πριν, που επιχειρεί να τεκμηριώσει με λενινιστικά κριτήρια (όπως αυτός τα κατανοεί) την ανάγκη υπεράσπισης των ΛΔ του Ντονμπάς. Και είναι πραγματική αποκάλυψη, όχι γιατί μας λέει άγνωστα ή καινούρια πράγματα, αλλά γιατί συμπυκνώνει ιδέες που ακούσαμε-διαβάσαμε συχνά το τελευταίο διάστημα, είτε από το ΚΕΚΡ-ΕΚΚ του Τιούλκιν είτε από εγχώριους αναλυτές, κι αποτελεί πιθανότατα τη δεξαμενή σκέψης από την οποία αντλούν επιχειρήματα οι τελευταίοι.

Σε αυτό διαβάζουμε μεταξύ άλλων πως...
δεν έχουμε δύο μπλοκ εγκλωβισμένα σε μια θανάσιμη αναμέτρηση (όπως το 1914), αλλά μια εντελώς νέα κατάσταση, χωρίς ιστορικό ανάλογο, όπου το σύστημα καταρρέει και αρχίζει να γίνεται κομμάτια, και κάποιες καπιταλιστικές ομάδες (οργανωμένες σε έθνη και διακρατικούς σχηματισμούς) προσπαθούν να μεταβάλουν το υπάρχον πλαίσιο του συστήματος, ενώ αντίθετα άλλες ομάδες («περιφερειακές επιτροπές» της Ουάσιγκτον) προσπαθούν να διατηρήσουν το στάτους κβο και να τιμωρήσουν εκείνους που καταπατούν τις ιερές αρχές του συστήματος.
Οι συγκρούσεις στο εσωτερικό του συστήματος σχετίζονται με τις εσωτερικές αντιφάσεις του, δεν πρόκειται για σύγκρουση μεταξύ επιμέρους κέντρων συσσώρευσης κεφαλαίου και συστημάτων καταμερισμού εργασίας, όπως το 1914 και το 1939.
Η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι συγκρίσιμες σε ό,τι αφορά την οικονομική τους ισχύ – αγωνίζονται σε διαφορετικές κατηγορίες. Επιπλέον, δεν υπάρχει κανένας «ρώσικος ιμπεριαλισμός», ακόμη και ο «αμερικάνικος ιμπεριαλισμός» όπως υπήρχε το 1914 δεν υπάρχει σήμερα. Αυτό που υπάρχει σήμερα είναι ένα ιεραρχικά οργανωμένο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχει μια ρωσική αστική τάξη, η οποία στο οικοδόμημα αυτό δε διαμένει ούτε στον πρώτο ούτε καν στο δεύτερο «όροφο», η οποία προσπάθησε να αναβαθμίσει τη θέση της σε αυτή την ιεραρχία και τώρα τρέμει εξαιτίας της τόλμης του, επειδή συνάντησε αντίσταση από μια ενωμένη Δύση.
Ενώ στη συνέχεια ακολουθούν διάφοροι ιστορικοί παραλληλισμοί με την Ιρλανδία και τον ισπανικό εμφύλιο, καθώς και η ανάλυση των αντι-ολιγαρχικών (sic) αντι-νεοφιλελεύθερων πολιτικών των ΛΔ του Ντονμπάς.

Κι εγώ με τη σειρά μου αναρωτιέμαι αν τελικά, μετά τα διάφορα στάδια που ανακαλύφτηκαν μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού, υπάρχει τελικά κι άλλο που μας ξέφυγε στην εξελικτική αλυσίδα και τοποθετείται χρονικά ανάμεσα στον καπιταλισμό και το ιμπεριαλιστικό του στάδιο, για να εντάξουμε σε αυτό την περίπτωση του ρώσικου καπιταλισμού...

Κατακλείδα με το "ριζοσπαστικό" πρωτοσέλιδο του "εναλλακτικού" Unfollow, που τα βάζει όλα στο μίξερ, μαζί με τα μυαλά των αναγνωστών του.


12 σχόλια:

Αναυδος είπε...

Κι εγω διαβασα τα 2 πρωτα και μου εφυγε το σαγονι από την άλλη όμως ο αντικομμουνισμος εκλεπτυσμενος η ωμος είναι ενδογενης σε κάθε ειδους μικροαστικη ιδεολογια ειτε ονομαζεται αναρχικη ειτε αριστεριστικη τροτσκιστικη κλπ Τοσο οι τροτσκιστες οσο και οι αναρχικοι χρησιμοποιουν αποκλειστικα τις αστικες πηγες αναφορικα με την ιστορια του κομμουνιστικου κινηματος ακομη και τους πιο ξετσιπωτους ακροδεξιους που βρισκονταν στα μισθολογια των μυστικων υπηρεσιων

Το εντυπωσιακο με τον ανταρσιολαετζη χατζητετοιο είναι ότι τα ιδια λενε εδώ η νδπασοκποταμισιοι για τον συριζα ότι είναι σοβιετικη δικτατορια, κομμουνιστες σταλινικοι κλπ

Από την άλλη δειχνει ότι ο μονος εχθρος γι αυτό το συστημα δεν είναι ουτε τα διαφορα φορα, ουτε οι στρακαστρουκες και οι σπασμενες βιτρινες και τα καμενα τρολευ αλλα ο σοσιαλισμος και η απαλλοτριωση των απαλλοτριωτων Ο Μπρεζνιεφ και η ΕΣΣΔ ορθα τους στοιχιωνει

Υγ. για το τριτο δυστυχως δεν αντιλαμβανονται ότι για να μπεις στην διαδικασια να εκμεταλλευτεις τις ενδο-ιμπεριαλιστικες αντιθεσεις πρεπει πρωτα να έχεις κυριαρχησει σε ένα σημειο στηριξης. Για να κυριαρχησεις όμως εκει και πρεπει να βαδιζεις κατω από τη δικη σου σημαια

Cos είπε...

Σε κάτι unfollow και κάτι χατζηστεφάνου, μόνο αυτό αξίζει: άντε στο διάβολο σκουπίδια!
Οι άλλοι, οι "διαδρομές ελευθερίας" δηλαδή, απαλλάσσονται λόγω απύθμενης ηλιθιότητας.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Παρατηρώ τις τελευταίες μέρες, έξαρση του .."αριστερού" αντικομμουνισμού.
Ξέρετε, τι σημαίνει αυτό, ε;
Είναι η λύσσα του μικροαστού, που βλέπει την επιρροή του ΚΚΕ να ανεβαίνει.
Καλά σημάδια.

Ανώνυμος είπε...

Όπως γράφεις, τα μυαλά στο μπλέντερ!
Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό που λέει ο Σεχτάρ, μακάρι να είναι έτσι. Αυτό που ξέρω είναι ότι το σκηνικό βρωμάει πιο πολύ μέρα με τη μέρα, και μπορεί για αυτό να έχουν ορμήξει όλοι ξαφνικά, μπας και καλύψουν το "πλάνο" της αστικής τάξης, στη χειραγώγηση και με μορφές αντικομμουνισμού πιο "πισώπλατες μαχαιριές-αγκαλιές".
Το σίγουρο είναι αυτό που λέει ο Άναυδος, ότι από τους φασίστες μέχρι τους σοσιαλδημοκράτες, τους "αριστερούς" και όλους τους ενδιάμεσα μέχρι τους ίδιους τους αστούς, η ΕΣΣΔ και ο σοσιαλισμός είναι σαν τα σκόρδα σε βαμπίρ!
Για την περίοδο Μπρέζνιεφ ας μην πιάσουμε κουβέντα καλύτερα...

Ιβάν Τζόνι

zoot horn rollo είπε...

Περισσότερο απ' όλα ισχύει το "φύλαγε τα ρούχα σου, να 'χεις τα μισά", νομίζω.

faros είπε...

Από ... κοντά κι οι ... αναλυτές - αρθρογράφοι του iskra!

Που πραγματικά, ο αντικομμουνισμός τους, έχει πάρει πλέον ... επιστημονικά πρόσημα!!!

Που όποιο άρθρο κι αν διαβάσεις, δυο πράγματα θα ... πάθεις:

- Ή θα ... σκάσεις από τα γέλια

- Ή θα αηδιάσεις σε ... αηδιαστικό επίπεδο τύπου ... βοθρόκοσμου!

Ανώνυμος είπε...

"Αυτό που υπάρχει σήμερα είναι ένα ιεραρχικά οργανωμένο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχει μια ρωσική αστική τάξη, η οποία στο οικοδόμημα αυτό δε διαμένει ούτε στον πρώτο ούτε καν στο δεύτερο «όροφο», η οποία προσπάθησε να αναβαθμίσει τη θέση της σε αυτή την ιεραρχία και τώρα τρέμει εξαιτίας της τόλμης του, επειδή συνάντησε αντίσταση από μια ενωμένη Δύση."

Το κεκρ το αντιλαμβάνομαι ως ένα γενικά τίμιο κκ που επηρεάζεται από αυτή την λογική, χωρίς να ταυτίζεται πλήρως όπως και η πλειοψηφία παγκοσμίως. Νομίζω άλλα ΚΚ (κατά όνομα τουλάχιστον) ευθύνονται για αυτην την αναλυσάρα, βλέπε αυτό της Κίνας.

Ο.Χ.Ε.Π.

Ανώνυμος είπε...

Στη σαββατιάτικη "ε.τ.σ" υπάρχει κι ένα ακόμα μνημείο αναρχοφασισμού, ενός Τσιάρα, που χαιρετίζει τον "αγνό" Φλεβάρη του '17, σε αντίθεση με το "σκοτεινό" Οκτώβρη, τους "αγνούς" εσέρους σε αντίθεση με τους "καπελωματίες" μπολσεβίκους και τους ηρωικούς αναρχικούς (;;;) που νταξ αυτοί τα έκαναν όλα.
Κρίμα να μην απαθανατιστεί

R5

Ανώνυμος είπε...

@Ο.Χ.Ε.Π.
Συμφωνώ πως το ΚΕΚΡ είναι τίμιο.

Η χώρα είναι μόνο καπιταλιστική αλλά δεν είναι ιμπεριαλιστική ισχυρίζονται όποιων οι αστικές «τους» τάξεις είναι από την μέση και πάνω της Ιμπεριαλιστικής Πυραμίδας.

Τι ακολουθεί.
Ας βοηθήσουν τον «μικρό» και «καλό» καπιταλισμό «τους» να γίνει ολίγον «κανονικός. Σε περίπτωση που η αστική «τους» τάξη «τρώει πιέσεις», ή πάει για πόλεμο, ας συνταχθούν με προοδευτικούς αστούς ως «ουρά». Όποιος έχει 900 σκλάβους να δώσει τους 400 σε όποιον έχει 100 σκλάβους. Από 500 σκλάβους ο καθένας. «Δίκαιη» μοιρασιά.

Αργά η γρήγορα οδηγεί στο «κάτω από ξένες σημαίες».

@R5
Ευτυχώς που εγκαταλείπουν τον Λένιν οι «αριστεροί».
«Ποιος Λενιν, ποιος Στάλιν;» στην γλώσσα του Αρθρογράφου της ΕΦ.ΣΥΝ στις 04.03.2017

Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

Ανώνυμος είπε...

@ Άναυδος
«Ρ» Πέμπτη 23 Φλεβάρη 2017
Προς «Ισκρα»: Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη.
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9251479

«(..)Ομως, είναι εξίσου γνωστή και η ιστορία όλων αυτών που δήθεν «σοκάρονται» απ' αυτά που υποστηρίζει εδώ και χρόνια το ΚΚΕ. Από οπαδοί του Μάαστριχτ, της ΕΕ και της ΟΝΕ παλιότερα, δηλαδή της Ευρωζώνης, σήμερα έγιναν οπαδοί της δραχμής. Από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, που ως υπουργοί και βουλευτές πρωτοστάτησαν στην εξαπάτηση του λαού, σήμερα εμφανίζονται ως απατημένες σύζυγοι.

Αλήθεια, τι έκαναν όλοι αυτοί, οι δήθεν αντιμνημονιακοί, όταν το ΚΚΕ, απ' τις πρώτες μέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, κατέθετε πρόταση νόμου για την κατάργηση των μνημονίων και των μνημονιακών νόμων; Ποιούσαν την νήσσαν.

Όσο για το παράπονό τους ότι το ΚΚΕ τούς ταυτίζει με τον Τραμπ κι άλλες παρόμοιες δυνάμεις, εμείς απλά παραθέτουμε τι δημοσιεύτηκε στην «Ισκρα» για την εκλογή του Τραμπ:

«Σαρώνονται και δεν ξέρουν πού να κρυφτούν κατεστημένα κέντρα και δημοσκόποι με τις προβλέψεις τους». «Η ανατροπή στις ΗΠΑ για όλο τον κόσμο μάλλον πρέπει να θεωρηθεί ανάλογη της ανατροπής που έχει προκαλέσει το ΒREXIT στις ευρωπαϊκές εξελίξεις (...) Η κατάρρευση διεθνώς των χρηματιστηρίων, μετά τη νίκη Τραμπ, δείχνει τους φόβους, αν όχι και τον τρόμο, του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου απέναντι σε αβέβαιες εξελίξεις (...) Δεν είναι λίγοι, πάντως, εκείνοι που θεωρούν ότι οι παλιές σταθερές της νεοφιλελεύθερης "παγκοσμιοποίησης" κλονίζονται και ότι η παγκόσμια τράπουλα θα ανακατευθεί πολύ δραστικά..».»

Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

Ανώνυμος είπε...

@ Σεχτάρ ο Τρομερός - 8:12 μ.μ.
@ Ιβάν Τζόνι - 9:34 μ.μ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9258860

Την αρχή έκανε η Εστία την Κυριακή με μέρος από την Θέση-1 μήπως και μπουν στον χορό οι υπόλοιποι αλλά..μπα.
Η συνέχεια με την εισφορά αλληλεγγύης Βουλευτών – Αιρετών με το Παγκοσμίως Μοναδικό Σκεπτικό πως φταίνε όλοι οι Βουλευτές: αυτοί που την ψήφισαν… και αυτοί που δεν την ψήφισαν!

Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

Y.G.
Το διαβάσαμε;
«Ρ» - Κυριακή 5 Μάρτη 2017
ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ. Οποια πέτρα κι αν σηκώσεις...
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9261963

Ανώνυμος είπε...

«Ριζοσπαστικό» κίνημα για «ριζοσπαστική» επιλογή. Νέες Πρωτοβουλίες με εκλεκτούς συμμάχους.

http://www.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=9/3/2017&id=16574&columnId=161
«Τη σχέση του εφοπλισμού με τη χώρα, τη συμβολή του στην οικονομία, τα προβλήματα του ναυτεργατικού κόσμου και την εναλλακτική ριζοσπαστική επιλογή»

«μεγάλη αγωνιστική πρωτοβουλία στην οποία θα πρωτοστατήσουν εργατικά Σωματεία και άλλες κοινωνικές συλλογικότητες, με σκοπό η πρωτοβουλία αυτή να μετεξελιχθεί σε ένα ισχυρό κίνημα...»

Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot