Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

Τίποτα καλύτερο

Φεστιβαλικά Στιγμιότυπα – το δεύτερο ημίχρονο

Δε φαντάζεστε τι ωραία που είναι να τραγουδάς και να βλέπεις το σφυροδρέπανο απέναντι, είπε ο πασχαλίδης στο κλείσιμο της συναυλίας του {αν και την τρίτη μέρα που πήγαμε κι εμείς πιο μπροστά, προς τη σκηνή, είδαμε πως από εκεί που στεκόταν πρέπει να το 'βλεπε ανάποδα, σαν τροτσκιστικό, και πότε θα βρεθεί κάποιος εργατοσποριτης να μιλήσει επιτέλους έξω από τα δόντια για τα κακώς κείμενα και να στηλιτεύσει τα σημεία των καιρών, που μετά το 18ο συνέδριο...}. Και να συμπληρώσω σε αυτό το σημείο μίλτο πως δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που να σε γεμίζουν και να σου αφήνουν μια τόσο γλυκιά αίσθηση, όπως η κορύφωση ενός τριήμερου φεστιβάλ -ιδίως αν έχεις την κατάλληλη παρέα, για να το χαρείς και να το εκτιμήσεις.

Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από τον ήχο του βινυλίου -ο ραφαηλίδης λέει εν είδει αστικού μύθου πως αυτή ήταν περίπου η επίσημη θέση των σοβιετικών και γι' αυτό δεν ανέπτυξαν ποτέ την τεχνολογία των ψηφιακών δίσκων- γι' αυτό και βρήκαν ίσως μια θέση στην άκρη ενός πάγκου -αυτού με τα παλιά μίκυ μάους. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο προλεκάλτ από το να παίζει από τα μεγάφωνα το hell's bells των ac-dc, για να προαναγγείλει την εμφάνιση του δημουλά, ένα λεπτό αργότερα, λες και ήταν ροκ σταρ ή ποδοσφαιριστής της σεντ πάουλι -οι οπαδοί της οποίας έχουν ένα αντιστοιχο τελετουργικό στην αρχή κάθε (ταξικού) αγώνα. Όπως επίσης δεν υπάρχει καλύτερος εκφωνητής από το σφο στη νεανική σκηνή, που ενημέρωνε το κοινό για τις θέσεις του συνεδρίου της οργάνωσης, με παχύ σίγμα και την πιο ενθουσιώδη φωνή που έχω συναντήσει σε αντιστοιχο πόστο, κατευθείαν για το άσπρο φορτηγάκι της κοα.

Δεν υπάρχουν πιο αντιφατικά συναισθήματα απ' αυτά που σου αφήνει μια συναυλία του παπακωνσταντίνου. Κάποια ζεστή βραδιά σε ένα στρατόπεδο, άκουσε(ς) να φαλτσάρει η μουσική του, να σπάνε οι χορδές του -μαζί με τη φωνή του- σα γυαλί (που ούτε η κιθάρα του κροκίδη δε θα μπορούσε να ξανακολλήσει). Πιάνεις τον εαυτό σου να φοβάται μη τυχόν πει ο βασίλης το “φοβάμαι” και το σκοτώσει στα γεράματα σαν πατροκτόνος. Πιάνεις το βασίλη, σκιά του εαυτού του, να κερδίζει δευτερόλεπτα κοντά μας, με μικρά τεχνάσματα, για να αντέξει λίγο παραπάνω. Κι ακούς το θυμόσοφο sniper να λέει πως μόνο όταν έχεις γεροντοπαλίκαρα να χτυπιούνται και μπόλικα ορχηστρικά να τους ξεκουράζουν, μπορείς να πεις με σιγουριά πως έχεις δει μια κλασική ροκ συναυλία.

Ακούς αμήχανα τα “πολιτικά μηνυματα” στα σχόλια και τα τραγούδια του. “Χαίρε υπουργέ, γαμώ τα υπουργεία σας” και “δε ζητάμε ελεημοσύνη, αλλά δικαιοσύνη” (σσ: απ' τις μεγάλες δυνάμεις) πριν μας τραγουδήσει το νοητό ήλιο της). Την επικαιροποίηση της πρέβεζας (ίσως έρχεται ο περιφερειάρχης) και του god bless america, όπου πρόσθεσε φέτος και το uber alles deutchland, γιατί πάνω απ' όλα είμαστε και αντιμερκελισταί. Και τις αναμνήσεις του από το πρώτο φεστιβάλ, σαράντα χρόνια πριν, μόνο που τα φεστιβάλ ξεκίνησαν το 75' (το 74' μόλις βγαίναμε από την χούντα). Κι είναι όπως το μιλένιουμ, που κανονικά ήταν την πρωτοχρονιά του 01', εκτός κι αν πεις πως υπήρχε έτος μηδέν, που όμως δεν (...)

Κάνεις όμως μια αφαίρεση απ' τη δική σου απογοήτευση (που σημαίνει τουλάχιστον ότι προϋπήρχε κάποτε γοητεία, που θα την κρατήσουμε ως παντοτινή ανάμνηση) και βλέπεις τον κόσμο, που είναι περισσότερος από κάθε άλλη φορά, τουλάχιστον από αυτές που έχεις προλάβει (ένας σφος μας είπε κάτι για 18 χιλιάδες εισιτήρια μόνο την τρίτη μέρα, αλλά δεν ξέρω αν είναι γκαραντί η πληροφορία). Όπως λέει κι ένας (άλλος) σφος: εντάξει εμείς τον καλούμε κι έρχεται, αυτοί δεν καταλαβαίνω τι του βρίσκουν κι έρχονται να τον δουν.. Κάνεις μια βόλτα (με βήμα σημειωτόν και μετ' εμποδίων) στον χώρο και βλέπεις κόσμο υπνωτισμένο, εκστασιασμένο, γονείς που χορεύουν αγκαλιά με τα μικρά τους και τους τραγουδάνε το μαύρο γάτο, άλλους που χορεύουν ενώ περιμένουν στην ουρά για τις χημικές τουαλέτες, τους σφους στους λουκουμάδες που συντονίζουν ρυθμικά τις κινήσεις τους με τη μουσική και διέκοπταν σε καθε ρεφρέν την εξυπηρέτηση, για να γυρίσουν προς τη σκηνή και να χειροκροτήσουν.

Μπορεί ο παπακωνσταντίνου -που ένας είναι, σαν το κόμμα- να παρακμάζει και να εκφυλίζεται ραγδαία, σαν το κίνημα, αλλά έχει γαλουχήσει γενιές ολόκληρες, που ζούνε για να τον ακούνε. Και σκέφτεσαι στο τέλος της βραδιάς πως είναι κάπως σαν το παραδοσιακό κομμουνιστικό κίνημα που γνωρίσαμε στον εικοστό αιώνα, με στραβά κι αδυναμίες -που κάποιοι ερμηνεύουν ως ξεπούλημα και το απορρίπτουν, για να βολευτούν με ανεκδιήγητα υποκατάστατα- αλλά παραμένει αξεπέραστο, μέχρι να έρθουν τουλάχιστον ο παπακωνσταντίνου κι οι επαναστάσεις του εικοστού πρώτου αιώνα.

Δεν υπάρχει επίσης τίποτα καλύτερο από το να κάθεσαι μετά το τέλος των συναυλιών στη λαϊκή ή το κουβανέζικο για αποτίμηση με τους σφους (εφόσον δεν έχουν χρέωση) και να βλέπεις τον κόσμο να μη φεύγει με τίποτα και να διαδηλώνει σιωπηρά ζητώντας βασικά “κι άλλο”, να κρατάει περισσότερο το πρόγραμμα, για να το χορτάσει. Δεν υπάρχει τίποτα πιο συγκινητικό από το να βλέπεις το στρατευμένο κασούρα να αγνοεί τα σύννεφα και να συνεχίζει απτόητος μετά τη σύντομη ψιχάλα (έτσι για το έθιμο) μέχρι τελικής ηλεκτροπληξίας. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο γόνιμο πολιτικά από το να συγκρίνεις με τους χαμουτζήδες σφους το φεστιβάλ το δικό μας με της αθήνας. -Ναι αλλά εμείς έχουμε πιο φτηνό εισιτήριο -Ναι αλλά εμείς έχουμε πιο ταξικούς λουκουμάδες, όχι από πλανόδιους..

Γενικά δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από ένα φεστιβάλ της οργάνωσης. Και τίποτα μεγαλύτερο από την προσμονή για το επόμενο..

Πατρινό υστερόγραφο

Θα ήθελα να προλάβω ζωντανός, τουλάχιστον, ένα Φεστιβάλ που δε θα γίνει στο καπιταλιστικό περιβάλλον αλλά σε ανθρώπινο. Και επειδή είμαι 45... Τρέχουμε...

Τάδε έφη ζαραλίκος, στο ριζοσπάστη
Και του ευχόμαστε ολόψυχα να το προλάβει. Αλλά αν κι εφόσον (στην απίθανη περίπτωση που) δεν.. μπορεί να βολευτεί με υποκατάστατα και να πάει και στο φεστιβάλ της κόκκινης πάτρας, όπου κι εκεί πρέπει να έσπασε κάθε ρεκόρ προσέλευσης, καθώς οι ουρές ήταν ατελείωτες. Και κράτησαν ψηλά την προλεκάλτ σημαία, φέρνοντας δύο καλλιτέχνες που ήταν πέρσι σε τηλεοπτικό ριάλιτι, αλλά στάθηκαν λέει στο ύψος των περιστάσεων. Κατά τα άλλα, η γλυκερία αφιέρωσε τη δραπετσώνα στον πελετίδη, ενώ την πρώτη μέρα, ο μικρούτσικος σκέφτηκε πως, αφού δεν έχει ομιλία το πρόγραμμα, μπορεί να βγάλει αυτός μία δική του, ανάμεσα στα τραγούδια του.

Άντε και του χρόνου ακόμα περισσότεροι..

13 σχόλια:

Cos είπε...

Δεν ξέρω ποια είναι η άποψη σου σφυροδρέπανε, αλλά προσωπικά θεωρώ ότι "διαγωνισμοί για τις καλύτερες σέλφι" και καλλιτέχνες του star system και της αστικής υποκουλτούρας, δεν έχουν θέση στο φεστιβάλ. Αν θεωρούμε ότι με αυτούς τους τρόπους είμαστε "σύγχρονοι" και "κοντά στην νεολαία", νομίζω ότι κάνουμε μεγάλο λάθος.
Αντίθετα, το φεστιβάλ θα έπρεπε να προωθεί τις καλλιτεχνικές ανησυχίες των νέων κομμουνιστών (π.χ. προτιμώ χίλιες φορές να ακούσω ένα ερασιτεχνικό γκρουπ από παιδιά της ΚΝΕ από τον κάθε αστέρα του "The voice"), τις καλλιτεχνικές εκφράσεις των μεταναστών (και έχουμε πολλούς και από πολλές χώρες), τις δημιουργίες της νέας γενιάς αλλά και των προηγούμενων γενεών καλλιτεχνών που συνδέθηκαν με το επαναστατικό κίνημα, πολιτικοποιημένες καλλιτεχνικές δημιουργίες από ξένα κράτη. Κατά την άποψη μου η ΚΝΕ δεν απευθύνεται σε Δαπίτες που θα έρθουν στο φεστιβάλ για να ακούσουν τον α ή τον β σταρ και να κάνουν χαβαλέ, ούτε σε απολίτικους που θα "εντυπωσιασθούν" από την δουλειά των κομμουνιστών, ούτε σε μικροαστούς που θέλουν και αυτοί μια "σέλφι" όπως έκανε και ο Μπραντ Πιτ και όπως κάνουν και στη διαφήμιση. Απευθύνεται σε σκεπτόμενους νέους ανθρώπους που δεν έχουν καταπιεί αμάσητη την αστική ιδεολογία, απευθύνεται στους εργαζόμενους που ψάχνουν λύσεις, απαντήσεις, προτάσεις έξω από το αστικό σύστημα, απευθύνεται σε όλους όσους θέλουν να δουν και να ακούσουν κάτι διαφορετικό από τις χυδαιότητες των αστικών ΜΜΕ.
Το φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι (ή πρέπει να είναι) πάνω από όλα η πρόταση των κομμουνιστών για αναζήτηση ΑΛΛΩΝ πολιτικών, ηθικών, αισθητικών αξιών.

Αναυδος είπε...

υπαρχει πατος στον κατηφορο του ναρ και της ανταρσυας η αναζητηση της ελεημοσυνης αντικαθιστα την αντικαπιταλιστικη τους ρητορια

http://aristeriantepithesi.blogspot.gr/2014/09/blog-post_56.html

Ανώνυμος είπε...

Την πρώτη μέρα (που είχε και τον λιγότερο κόσμο συγκριτικά με τις υπόλοιπες) ο κόσμος ήταν περί τους 11.000 επιβεβαιωμένο από σύντροφο, με βάση τα εισητήρια που κόπηκαν. Οπότε την τρίτη χαλαρά θα έφτανε στις 18.000 (κάτι άκουσα και για 30.000 αλλά δεν παίζει να ισχύει). Κατά τα άλλα, ο χώρος επεκτάθηκε, για το πρόγραμμα ήταν η πρώτη φορά που δεν άκουσα κανένα αρνητικό σχόλιο και γενικά νομίζω ότι το φεστιβάλ πέτυχε, και με το παραπάνω, τον σκοπό του..

Περιμένω να δω τι θα γίνει με το κεντρικό της Αθήνας, όπου η αστική τάξη έχει πάρει ήδη τα μέτρα της επιστρατεύοντας ακόμα και τη Lady Gaga, που θα παίξει στις 19 στο ΟΑΚΑ. Κι όπως είπε κι ένας σύντροφος:
Χωρίς κοινό η Gaga μας
θα παίξει στο ΟΑΚΑ
γιατί στο Τρίτση θα 'μαστε
με μπύρες και σοθβλάκια.

Καλή επιτυχία λοιπόν :D
Inspector

Ανώνυμος είπε...

Φιλε εγω στο προγραμμα βλεπω πολυ χωρο για ερασιτεχνικη δημιουργια και ανησυχιες. Αν λαβεις υποψη σου και τις προφεστιβαλικες εκδηλωσεις σε Μπαρουταδικο προχθες, αφιερωμα στον Κατρακη κλπ
Απο κει και περα η ΚΝΕ σωστα ανοιγεται στη νεα γεννια καλλιτεχνων. Αυτη ειναι δουλεια υποδομης με πολλαπλα οφελη και για την ΚΝΕ (Ερισμα στους ανερχομενους καλιτεχνες και ευκαιρια για παραπερα παρεμβαση στο χωρο, εξασφαλιση συνεχειας ποιοτικων καλιτεχνων στο Φεστιβαλ στο μελλον, προσεγγιση ευρυτερων τμηματων νεολαιας κλπ ας μην γελιομαστε ποσοι δεν ηρθαν σε επαφη με την ΚΝΕ λογω των μουσικων επιρροων του Παπακωστανρινου, του Κατσιμιχα, τπυ μεγιστου Λακη Παπαδοπουλου?) και με οφελη και για τον πολιτισμο και την ελληνικη μουσικη σκηνη καθως πολλοι σπουδαιοι καλιτεχνες αναδειχτηκαν απο τα Φεστιβαλ της ΚΝΕ. Απο κει και περα πρεπει να συνηδειτοποιησουμε οτι οι τηλεοπτικοι μουσικοι διαγωνισμοι ειναι πλεον ενας τροπος να επιδειξουν τις αρετες τους και καλοι καλιτεχνες περα απο σαχλοποπ παιδακια που θελουν χρημα και αναγνωρισιμοτητα. Τα 2 παιδια που συμμετεχουν φετος που προερχονται απο τετοιο talent show δεν τα ξερω ωστοσο ψαχνοντας στο youtube ειδα οτι προκειται για εξαιρετικες ροκ φωνες.
Αν περιμενεις το 2014 καλιτεχνες δεμενους με το λαικο κινημα , περιμενεις αδικα. Δεν υπαρχουν τετοιοι για το κινημα ισα που αναπνεει. Ο Παπακωσταντινου, ο Κατσιμιχας,ο Πασχαλιδης δεθηκαν με το κινημα ας πουμε καταρχην γιατι υπηρχε τετοιο και μαλιστα ισχυρο και μαζικο. Σημερα ψαχνεις με το δικανο νεους εργατες που να εχουν μια εκτιμηση για το κινημα και μια συμμετοχη σε αυτο , ποσο μαλλον καλιτεχνες. Για μενα και μονο που ενας νεος καλιτεχνης ερχεται και συμμετεχει στην επιτυχια του Φεστιβαλ της ΚΝΕ ειναι κατι στην εποχη που ζουμε. Εδω οι "δεμενοι" με το κινημα βλεπεις που ειναι πλεον. (Νταλαρας,Αλεξιου κλπ)
Τελος νομιζω οτι σωστα η ΚΝΕ προσπαθει να μιλισει στη γλωσσα της σημερινης νεολαιας. Μπορει στη δικη μου φουρνια οι selfie, ο διαγωνισμος αφισας ή αλλες πρωτοβουλιες να μη λενε κατι εως να τα θεωρω και καραγκιοζιλικια , αλλα προφανως για το σημερινο 17χρονο δεν ειναι ετσι. Η ΚΝΕ και ειδικα το φεστιβαλ της εξαλλου δεν απευθυνεται μονο σε οσους προβληματιζονται ή δεν τρωνε αμασητη την αστικη προπαγανδα αλλα και στους υπολοιπους νεους που τα τρωνε αμασητα και δεν προβληματιζονται , με κοινωνικοταξικα χαρακτηριστικα βεβαια, που ειναι και πλειοψηφια δυστυχως. Η νεολαια των εργατικων -λαικων οικογενειων ειναι απο τα κρισιμοτερα κομματια της διαπαλης μας με την αστικη ταξη. Και δεν θα τους χαρισουμε αμαχητι ουτε 1 τετοιο νεο. Ακομα και αν χρειαστει οχι selfie να βγαλουμε για να τον προσεγγισουμε αλλα και ποδηλατο στη 1 ροδα να κανουμε. Για να πεισεις χρειαζεται εκλαικευση του επιστημονικου κομμουνισμου , για να κινησεις το ενδιαφερον και να προσεγγισεις τον σημερινο απολιτικο νεο χρειαζεται τροπος,ευρηματικοτητα και να μιλισεις στη γλωσσα του οχι μονο με λογια αλλα και με πραξεις. Και γω θα θελα ο 15αρης να εχει ανησυχιες πανω στο Βαρναλη ή το Λορκα αλλα δυστυχως εχει αποβλακωθει στην tv, στο lifestyle, στο διαδυκτιο κλπ
Για να τραβηξεις τις μαζες πρεπει να εισαι μεσα σε αυτες με την προυποθεση οτι δεν εχεις χασει τη στοχοπροσηλωση σου αλλιως εισαι μια πολιτικη ανεμοδουρα και καιροσκοπος χωρις αρχες. Οπορτουνιστης δηλαδη. Νομιζω οτι η ΚΝΕ ειναι σε καλο δρομο και τα φεστιβαλ ανωτερα της δικης μου εποχης της Πανεπιστημιουπολης.

ratm

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Μάλλον δε ντώπιασες ΑΝΑΥΔΕ (3:53) και με ...απογοητεύεις!
Ο επαναστάτης σου λέει: Το παίζω κριτική στήριξη, και είμαι win-win.
"Θα τον κρίνουμε βάσει των δεσμεύσεων, που ο ίδιος πρότεινε"!
Αν κρατήσει η αριστερή κυβέρνηση, είμαι μέσα στο παιχνίδι, αφού στηρίζω. Η Επανάσταση προχωράει.
Αν δεν τηρήσει τις οχτώ (8!), δεσμεύσεις, που τις μετρήσαμε και τις καταγράψαμε, θα πέσει κάτω από το βάρος της άγρυπνης επιτήρησής μας, της πίεσής μας από τα αριστερά (και από τα κάτω, πάντα), και τότε ο Λαός θα στραφεί σε μας για να συνεχίσουμε την Προδομένη Επανάσταση, αφού είμαστε πρώτο τραπέζι, πίστα.

Πονηρός ο μπουρντζόβλαχος, αλλά πού να καταλάβεις εσύ!
Κρίμα, που χάσαμε τέτοια μυαλά!
Κι έρχεσαι εσύ, χοντροκέφαλε, και γκρεμίζεις και τις γέφυρες...
Θα πάω να γραφτώ στο ικέα η στο νομοσχέδιο - (ήταν ώρα να τσακωθούνε κι αυτοί τώρα;)!
Ενότητα, ρε σύντροφοι, σαν (νεο)τροτσκιστές κάνετε!
cut.

Κάπταιν, τη λέδι Γκαγκά θα ντη σβήσουμε οι χαμουντζήδες, για να δείτε!

faros είπε...

Ο βασικός σκοπός (και στόχος) των Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή, σε καμία περίπτωση δεν είναι μια ... ενδοοικογενειακή γιορτούλα !

Ούτε να τα πούμε μεταξύ μας ...

Είναι ένα ΜΟΝΑΔΙΚΟ κοινωνικό, πολιτικό, αλλά και ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ δρώμενο !

Δείχνει η Νέα Γενιά που στοχεύει !

Ναι, στο Φεστιβάλ, θέλουμε να έρθει κι ο ΔΑΠίτης, κι ο απολίτικος κι ο ΠΑΣΟΚος και όποιος άλλος έμαθε τόσα χρόνια ότι στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, όχι μόνο θα περάσει καλά, αλλά και θα εμπλουτίσει και την ψυχή και την καρδιά του !

υ.γ.: Τις δύο πρώτες μέρες που ήμουνα εκεί, ένιωσα κάτι παραπάνω από ενθουσιασμό !
Για το τι ΜΠΟΡΟΥΝ να κάνουν οι νέοι άνθρωποι του ΚΚΕ !
Ενα μεγάλο μπράβο !

Ανώνυμος είπε...

ΣΕΧΤΑΡ. Πολυ σωστα Το νεο οπορτουνιστικο μορφωμα μετα την μετακομιση του συριζα στην σοσιαλδημοκρατια. Μιλαμε οτι χασαμε μεγαλα μυαλα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Cos καταλαβαίνω απολύτως τι λες, συμμερίζομαι το σκεπτικό, αλλά θα συμφωνήσω με αυτό που λέει ο ratm. Ειδικά για τους μαθητές, είμαι έτοιμος να δικαιολογήσω σχεδόν κάθε μορφή, αν είναι να αξιοποιηθεί για να πιάσουμε επαφή με τις μάζες των μαθητών και με τον παλμό τους. Το αναλύω λίγο περισσότερο και σε ένα πρόσφατο κείμενο για το μαθητικό κίνημα, δεν κρίνω σκόπιμο να επαναλάβω πράγματα που είπα εκεί. Υπάρχει θέμα με την παρέμβασή μας στους μαθητές, όποιος είναι λίγο κοντά στην οργάνωση το καταλαβαίνει, το έχει ακούσει και κρίνει ανάλογα αυτές τις κινήσεις.
Οπουδήποτε αλλού εκτός μαθητικής σκηνής, θα μου χτυπούσαν κι εμένα άσχημα κάποια πράγματα. Το ζήτημα λοιπόν είναι το κάνεις-ουμε για να κρατήσουμε αυτά τα παιδιά που ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με την οργάνωση, για να τα ξαναδούμε και να μην τα βρίσκουμε μόνο κάθε τόσο που θα έρχονται να δουν έναν δημοφιλή καλλιτέχνη (αμφίβολης ποιότητας). Εκεί ας κάνουμε όσο αυστηρή κριτική χρειάζεται.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ινσπέκτορ, εγώ άκουσα για 12 χιλιάδες την πέμπτη (οπότε οι πηγές μας περίπου συμφωνούν). Οι τριάντα χιλιάδες, ναι, είναι υπερβολική εκτίμηση, αλλά ήταν μέγα το πλήθος που δικαιολογεί -ή τέλος πάντων ερμηνεύει- κάθε υπερβολή.

Αν ερχόταν άλλη μέρα η γκάγκα, ίσως είχε κάποιες ελπίδες. Τώρα δεν της δίνω καμία.
Η αλήθεια είναι στο μαρξισμό-λενινισμό. Γκέγκε, γκάγκα;

kolokotronis είπε...

Στην Πάτρα, πάντως, το Σάββατο το βράδυ, έγινε η μάχη της καρέκλας...
Αφού τελείωσαν οι πλαστικές, τσιγγάνικες καρέκλες ( κάπου 2 χιλιάδες ), μετά επιστρατεύτηκαν καμμιά 500αρια παλιές σιδερένιες ( και σκουριασμένες ), που και αυτές εξαντλήθηκαν γύρω στις 9 το βράδυ.
Ο κόσμος ήταν πάρα πολύς, προφανώς πέρα των προσδοκιών.
Υπολογίζω το Σάββατο, να ήσαν 5.000, την Παρασκευή 4.000, επομένως συνολικά, μαζί με την ενίσχυση, πρέπει να κόπηκαν 10.000 εισιτήρια!
Μετά την ομιλία Σοφιανού, συνεχίστηκε το κυνήγι, όχι του κρυμμένου θησαυρού, αλλά της κρυμμένης καρέκλας.
Γύρω στις 10, αναφέρθηκε καταδρομική επιχείρηση στον ( απομακρυσμένο ) παιδότοπο, όπου εντοπίστηκαν καμμιά 15αριά καρέκλες, και διάλογοι του στυλ:
-"γιατί δεν πας, κοριτσάκι μου, να παίξεις με τα μπαλόνια;"
-"όχι, θέλω να καθήσω"
-"πήγαινε σου λέω στις πλαστελίνες!"
-"όχι, δεν πάω!"
-"άντε, παιδάκι μου και δεν αντέχω άλλο όρθιος"
(τελικά, τα παιδάκια συνέχισαν το παιχνίδι τους όρθια, έτσι κι αλλιώς, αντέχουν).
Πληροφορίες για καταδρομική στις αίθουσες του ΤΕΙ, ελέγχονται ως ανακριβείς.
Στο τέλος, είχαν απομείνει καμμιά 100στη μεταλλικά τραπέζια (σκέτα), λάθος υπολογισμός, τα οποία και αυτά επιστρατεύτηκαν, δυό-δυό καθισμένοι πάνω (τρίτος χωράει;)
(συνεχίζεται)

kolokotronis είπε...

Η μικρή μου κόρη, όλο ενθουσιασμό, σε αγαστή συμφωνία με το Απολίθωμα, να φωνάζει:
-"μπαμπά, είναι τόσο ωραία στο Φεστιβάλ, που θέλω να ερχόμαστε ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ!"
Αχ, παιδάκι μου, κάθε μέρα φεστιβάλ, θα έχει στον άλλο κόσμο.
-Όχι στον "εφικτό" του Τσίπρα και της Γένοβας.
-Ούτε στον μεταθανάτιο των παπάδων.
-Αλλά στον άλλο κόσμο , τον υπαρκτό, τον σοσιαλισμό!

ΥΓ 1: Και όσο σκέφτομαι, πως στα τέλη του '70, είχαμε:
-Φεστιβάλ ν.ΠΑΣΟΚ-Εξόρμησης ( ντόιν!!)
-Φεστιβάλ Αυγής-Θούριου (ωχ, το μάτι μου )
-Φεστιβάλ ΟΝΝΕΔ-Ρόμπερτ Ουίλιαμς (θεέ μου, τί όνομα, σε μιά εποχή, που, στο 5ο Φεστιβάλ, στην προφεστιβαλική της Πάτρας, στο παλιό βοηθητικό γήπεδο της Παναχαϊκής, στο οποίο σήμερα έχει οικοδομηθεί το σχολικό συγκρότημα "Ανδρέας Παπανδρέου" (sic), εδέσποζε ένα πλακάτ ( έχω φωτογραφία ) , "ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ" ! Πού 'σαι Φαράκο, που 'δειχνες, πως θα γινόσουν άλλος...

ΥΓ 2: Σε τούτα ΄δω τα μάρμαρα, κακιά σκουριά δεν πιάνει...
αλλά στο παντελόνι πιάνει και παραπιάνει:
-"πού κάθισες, πάλι;"
-"πού να κάτσω, ρε γυναίκα; ΣΕ μιά σκουριασμένη καρέκλα έκατσα"
'Ετσι είναι η ζωή!
Άλλοι ψάχνουν για καρέκλες κυβερνητικές
και άλλοι ψάχνουν για καρέκλες να ξαποστάσουν.
Άτιμη κοινωνία, που άλλους τους ανεβάζεις
και άλλους τους κατεβάζεις στα τάρταρα! (Μήτση Κωνσταντάρα)

Ανώνυμος είπε...

11.25 Μια χαρα το πηγες τον φαρακο ομως μεσα στην νυχτα που στο διαολο τον θυμηθηκες και νομιζω οτι εχω εφιαλτες. αφησε τον εκει που ειναι τωρα που καθα ρισαμε. καλαμπουρι κανω συντροφε ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Καθυστερημενα

Υπαρχουν πολλοι τροποι να προσεγγισεις τη νεολαια και βλακειουλες οπως οι σελφι δεν ειναι ενας απ αυτους. Η σελφι εξ ορισμου, παει την ανοησια του "ζω τη στιγμη" δεκα επιπεδα πιο πανω, καθως πλεον ουτε καν ζεις τη στιγμη, παρα μονο προσποιεισαι οτι τη ζεις, για να μπορεσεις να την απαθανατισεις και να το ποσταρεις σε καποιο μεσο κοινωνικης δικτυωσης. Γιατι αν δεν το ποσταρεις, ειναι σα να μην εγινε ποτε. Αλλο πραγμα ο διαγωνισμος αφισας (οριστε δημιουργικοτητα), κομιξ, ποδηλατο ή παρκουρ ή τουρνουα επιτραπεζιων ή παιχνιδιων με καρτες ή εστω και ηλεκτρονικων παιχνιδιων. Εν τω μεταξυ, οποιον κι αν συναντουσαμε, μελος ή φιλο του κομματος και της κνε, μας ελεγε οτι ο διαγωνισμος σελφι ειναι μια βλακεια και δεν επρεπε να γινει.

Για τους καλλιτεχνες που ερχονται στο φεστιβαλ, θα συμφωνησω με το ratm οτι καλα κανουμε κι ανοιγομαστε μ αυτο τον τροπο, ακομα κι αν καμια φορα γινουν μικρα "φαουλ". Και θα συμφωνησω οτι απο τη μερια τους, ειναι σπουδαιο να ερχονται αυτοι που ερχονται, μιας και ειναι πιο δυσκολο απο ποτε να εισαι κοντα στο ΚΚΕ με οποιονδηποτε τροπο.

Να πω και για το χωρο που μεγαλωσε και μου αρεσε πολυ, για την καινουρια νεανικη σκηνη που ειναι παρα πολυ ωραια, σαν "ψαγμενο" μπαρακι μονο 20 φορες μεγαλυτερη, για τον χωρο που ηταν μεχρι περσι η λαικη σκηνη και εμεινε, παρα τις προσπαθειες, σε μεγαλο βαθμο αναξιοποιητος (αν και με εναν σφο συμφωνησαμε πως αυτη η χρονια ειναι μαλλον μεταβατικη κι οτι απο του χρονου θα αξιοποιειται σιγουρα καλυτερα).

Να πω για τα σουβλακια και τους λουκουμαδες που ηταν μετρια την πρωτη μερα, καλυτερα τη δευτερη και πολυ ωραια την τριτη κι αν το φεστιβαλ συνεχιζοταν για καναδυο μερες ακομα, θα αγγιζαν την τελειοτητα.

Να πω για την προσελευση του κοσμου που ηταν περα απο καθε προσδοκια (μαλλον συνολικα γυρω στις 35-36000), για την ωραια διαθεση που υπηρχε παντου και φαινοταν και στα προσωπα των σφων που δουλεψαν τοσο πολυ κι εβλεπαν τους κοπους τους να ανταμειβονται ετσι. Να πω κι οτι πρωτη φορα λυπαμαι τοσο που τελειωσε.

ΥΓ 1: Τελικα το μαργαριταρι του τριημερου πηγαινει για δευτερη συνεχομενη χρονια στη μπλε τυπισσα. "2100... ολοι εχουν πεθανει... ο μονος που ζει ειναι ο σαμαρας... και συνεχιζει να βαζει φορους.... τι θα κανουμε? τι θα μας σωσει? αυτο που θα μας σωσει... ειναι ο ρυθμοοοοςςς!". Δυσκολα μπορω να φανταστω χειροτερη κατασταση απο εναν ξενερωτο απολιτικ να προσπαθει να συνδυασει χιουμορ με καυστικο πολιτικο σχολιο. Ισως ο συνδυασμος γαλα κακαο-κρουασαν σοκολατα που σε στελνει κατευθειαν στην τουαλετα να την κοντραρει (και στα συμπτωματα).

ΥΓ 2: Τελικα η μονη ροκ που παιχτηκε περα από τον φυσιολογικα παρηκμασμενο παπακωνσταντινου, ηταν αυτη που εβαζε καθε βραδυ το κουβανεζικο(!), μετα το τελος των εκδηλωσεων στην κεντρικη σκηνη.

ΥΓ 3: Η «άλλη αλικη» λεει οτι μια φορα που ηταν μικρη, ο μπαμπας της της ειχε αγορασει το μεγαλυτερο και καλυτερο παγωτο στον κοσμο. Χρονια μετα, όταν μεγαλωσε, πηγε να ξαναπαρει αυτό το παγωτο και ηταν μικροτερο και όχι τοσο καλο. Και σκεφτεται οτι μαλλον δεν ηταν μονο το παγωτο που αλλαξε και χειροτερεψε, αλλα κι οτι η ιδια μεγαλωσε και ειχε διαφορετικα στανταρ.

ΥΓ 3: Τελεια ηταν και του χρονου ακομα καλυτερα.

sniper