Σάββατο 29 Αυγούστου 2015

Σύριζα εσωτερικού

Δε θυμάμαι ποιος σφος είχε σχολιάσει σε μια κουβέντα (ή μήπως κάπου στο διαδίκτυο;) πως το σήμα και τα χρώματα της Λαφαζανικής Ενότητας του φέρνουν κάπως σε Κκε εσωτερικού, (οι πράσινες) οι κόκκινες, οι θαλασσιές οι χάντρες, με το κόκκινο να μπαίνει για ξεκάρφωμα και το γαλάζιο να υποδηλώνει τις τοπικές ιδιαιτερότητες και τον εθνικό δρόμο κάθε κόμματος προς το σοσιαλισμό. Όπως σημειώνει εύστοχα όμως κι ο Κώστας Σκολαρίκος στη μελέτη του για τον «ευρωκομμουνισμό», αυτές οι ιδιαιτερότητες και η σχετική αυτονόμηση εξαφανίζονταν ως δια μαγείας μπροστά στο στόχο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Θυμάμαι παρεμπιπτόντως και μια άλλη πετυχεσιά ενός φιλοκυβερνητικού διαδικτυακού παράγοντα, που υποστήριζε την παραμονή της χώρας στην ΕΕ, με το σκεπτικό πως είναι απαραίτητο να υπάρχει κάποια μορφή ολοκλήρωσης, οπότε ελλείψει άλλης εναλλακτικής ας βολευτούμε με αυτή που έχουμε. Κι είναι φοβερό πως αυτού του είδους οι «αριστεροί» -που δε θέλουν να γίνουν παρένθεση, για αυτό και μπαίνουν σε εισαγωγικά- πέρασαν κάποτε και δεν ακούμπησαν από το κόμμα κι από το έργο του Λένιν για τον ιμπεριαλισμό, με το οποίο μπορεί να συντάχτηκαν προσωρινά, πιθανότατα με τη λογική πως είναι απαραίτητο να υπάρχει μια μορφή... «ολοκληρωτισμού» και διάλεξαν μία στην τύχη.

Προσωπικά, τα χρώματα της ΛαΕ με το αστεράκι μου θυμίζουν πιο πολύ τη σημαία της Χιλής, που παραπέμπει ευθέως στην Unidad Popular και την πικρή αλήθεια της –που τελικά δεν έγινε μάθημα σε πάρα πολλούς. Ο Μπερλίνγκουερ και το Ιταλικό ΚΚ πχ (κι όχι ΚΚ Ιταλίας, για να μην παραπέμπει στα εθνικά τμήματα-μέλη της Κομιντέρν και σε τζιζ, απαγορευμένες αναμνήσεις) αξιοποίησε τη χιλιάνικη πείρα, για να φτάσει στο έτοιμο πολιτικό συμπέρασμα πως χρειάζεται ακόμα πιο πλατιά ενότητα, που σύντομα θα οδηγούσε στην ιδέα και την πολιτική του ιστορικού συμβιβασμού (με την αστική τάξη).

Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο παραλληλισμός της ΛαΕ και του Εσ. Παρουσιάζει ενδιαφέρον κι ιντριγκαδόρικες ομοιότητες.
Αφενός η ραγδαία μνημονιακή «μετάλλαξη» -που μπαίνει σε εισαγωγικά, γιατί το ρηχό, αντιμνημονιακό μέτωπο είναι απλώς η άλλη όψη του ίδιου (εθνικού) νομίσματος, που εξακολουθεί να πρεσβεύει ο Λαφαζάνης- του Σύριζα τον κατέστησε οργανικό τμήμα της τρόικας εσωτερικού και μάλλον κάτι σα Σύριζα εξωτερικού, που παίρνει γραμμή από το Βερολίνο και το διεθνές κέντρο. Κι έτσι για τη ΛαΕ μένει ο ρόλος του Σύριζα εσ. που χαράζει το δικό του εθνικό δρόμο, εκτός ευρωζώνης, όχι όμως κι εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ούτε με ευρώ, ούτε και ΕΕ, κάτι σαν τον τρίτο δρόμο και τις αυταπάτες του. Μπορεί να ιδρύσει επίσης και το κίνημα των Αδεσμεύτων ευρωσκεπτικιστών, που είναι μεν σκεπτικοί, αλλά όχι και τελείως αρνητικοί, μάλλον αναποφάσιστοι. Να μείνουμε, να φύγουμε... να μείνουμε, να φύγουμε... Στο κάτω-κάτω της γραφής, κάποια μορφή ολοκλήρωσης είναι απαραίτητη...
Και την ίδια ώρα μαδάνε σα μαργαρίτες τα δικαιώματα των λαών της Ευρώπης.

Αφετέρου γιατί η διάσπαση του 68’, από την οποία προήλθε το λεγόμενο εσωτερικού, παρουσιάζει πολλά κοινά σημεία με τη διάσπαση του 91’, από την οποία προέκυψε το αριστερό ρεύμα κι ο πολιτικός του απόγονος, η ΛαΕ. Κι αν είναι κάπως δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς το σκεπτικό και την πολιτική σχιζοφρένεια όσων έζησαν το 68’ και υποστήριξαν τη 12η ολομέλεια, για να μετανιώσουν ουσιαστικά στο 13ο συνέδριο, με 23 χρόνια καθυστέρηση (χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Φαράκος, που στους «Στοχασμούς» του απολογείται αναδρομικά για τη στάση του και νομιμοποιεί ουσιαστικά τις θέσεις του Εσ.), είναι πιο εύκολο να προσδιορίσει κανείς την πολιτική γεωγραφία των δύο διασπάσεων με βάση το σημερινό, πολιτικό σκηνικό και τη θέση των πολιτικών τους απογόνων. Το 68’ ήταν ΔημΑρ, το 91’ ήταν ΛαΕ. Πρόκειται στην ουσία για το ίδιο πολιτικό στίγμα, που το υποστήριξαν από κοινού επί χρόνια, στα πλαίσια της ειρηνικής τους συνύπαρξης στο Συνασπισμό, και για διαφορά φάσης. Πχ την (αμελητέα) διαφορά μεταξύ «αριστερού» και «δεξιού» ευρωκομμουνισμού, ή τη διαφορά μεταξύ των κινηματογραφικών συνεχειών μιας ταινίας, πχ Rocky I και Rocky IV. Μόνο το πρώτο βραβεύτηκε με Όσκαρ, αλλά το 4 ήταν χυδαίος αντικομμουνισμός, στην πιο προλεκάλτ, χυδαία και φαιδρή εκδοχή του, και γι’ αυτό πήρε το Όσκαρ στις καρδιές μας. Κι αυτή η μαγική μελωδία της (κινηματικής) παρακμής, του 60’ και του 80’...

Ένα κοινό χαρακτηριστικό των χώρων που γεννήθηκαν απ’ αυτές τις κρίσεις, είναι πως εξακολουθούσαν να τις κατατρύχουν και να πλανώνται πάνω από τη δράση τους τα φαντάσματα του παρελθόντος, που τους εξώθησαν θεωρητικά στη ρήξη και τη διάσπαση. Κάποιοι σφοι του Αριστερού Ρεύματος στο Συνασπισμό, για παράδειγμα, έβρισκαν το Λαφαζάνη νεοσταλινικό κι αντιευρωπαϊστή, δηλ πολέμιο του Μάαστριχτ και της Ένωσης, (σε στιλ δελτίου ειδήσεων του Αντ-1)· ίσως η πιο άδικη από τις πολλές κατηγορίες που θα μπορούσε να του προσάψει κανείς.
Στο Κκε εσ. αντίστοιχα ήταν συχνές οι σπόντες για επιβίωση του πνεύματος του δογματισμού και κατάλοιπα του ανώμαλου παρελθόντος, στα πλαίσια των εσω-οργανωτικών τους προστριβών. Ενώ το πιο διασκεδαστικό είναι πως διαμορφώθηκαν σύντομα δύο κέντρα, η Κε και το Γραφείο Εσωτερικού που αντιπαρατέθηκαν μεταξύ τους, αναπαράγοντας εν πολλοίς αυτούσιο το σχήμα της διάσπασης του 68’: η ηγεσία που αποφασίζει από το εξωτερικό, κι οι επικεφαλής στο εσωτερικό, που διεκδικούν πιο ενεργό ρόλο και βασικά την ηγεσία για το λογαριασμό τους.
Κοινή συνισταμένη σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ο αδιάπτωτος φραξιονισμός που οδήγησε νομοτελειακά στην ανυποληψία και την περιθωριοποίηση τους οπορτουνιστικούς πόλους (το εσ. και το Συν αντίστοιχα).

Η βασική ομοιότητα όμως των δύο διασπάσεων αφορά τα αριθμητικά δεδομένα και τους συσχετισμούς που διαμορφώθηκαν πριν, κατά τη διάρκεια και κυρίως μετά απ’ αυτές. Τόσο οι αναθεωρητές του 68’ όσο κι οι ανανεωτές του 91’ πίστευαν πως διαθέτουν άνετη πλειοψηφία στο στελεχικό δυναμικό του κόμματος. Κι αν αυτό τίθεται υπό αμφισβήτηση στην περίπτωση της 12ης ολομέλειας, ήταν αρκετά σαφές στο δρόμο για το 13ο συνέδριο, όταν πχ ο «πιο αριστερός» στη σύνθεση της Επιτροπής Προγράμματος ήταν ο Λαφαζάνης. Παρόλα αυτά, και τις δύο φορές η μεγάλη πλειοψηφία της κομματικής βάσης ακολούθησε το κουκουέδικο Κουκουέ και όχι τα ερζάτς υποκατάστατά του ή όσους φιλοδοξούσαν να το διαλύσουν. Κι αν στη διάσπαση του 68’, οι αναθεωρητές παρηγοριόντουσαν επικαλούμενοι τη στήριξη των σοβιετικών και του διεθνούς παράγοντα, για να δικαιολογήσουν την ήττα τους (αναγνωρίζοντας, ακόμα κι αυτοί, ωστόσο το σημαντικό ρόλο του Χαρίλαου στην «εσωτερικοποίηση» του Κκε, για να γείρει υπέρ του η πλάστιγγα), το 91’ αυτή η δικαιολογία δεν ευσταθούσε, καθώς το διεθνές κέντρο βρισκόταν κατ’ ουσίαν υπό διάλυση και στο βαθμό που υπήρχε και μπορούσε να επηρεάσει πράγματα και καταστάσεις, υποστήριζε τις δικές του απόψεις.

Αυτό που διαφεύγουν συστηματικά πάντως από την ιστορική θεώρηση των εκάστοτε ανανεωτών είναι: η στήριξη της δικής τους πλευράς από τμήματα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, είτε από την ορθόδοξη πτέρυγα (επί Νικήτα, που «έλιωναν οι πάγοι», ή επί «Περεστρόικα» με το Γκορμπατσόφ), είτε όχι (με το ευρωκομμουνιστικό ρεύμα). Ο βούρκος του αδιάκοπου φραξιονισμού που γέννησε αλλά και βούλιαξε τα εγχειρήατά τους, καταδικάζοντάς τα σε φθορά διαρκείας. Κι η οργανική σύνδεση του ΚΚ Ελλάδας με τις λαϊκές μάζες, οι βαθιές ρίζες του στον ελληνικό λαό, που έχει πάντα τον τελευταίο και καθοριστικό λόγο, είτε με τη δράση του είτε δια της απουσίας του.

Αλλά αυτά μπορεί να τα δούμε αναλυτικά σε κάποια προσεχή ανάρτηση...

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

https://www.youtube.com/watch?v=Qo53MWAVbPc

ΘΕΡΣΙΤΗΣ

ΓΕΙΑ ΣΑΣ

Ανώνυμος είπε...

Προβληματάκια στην Καβάλα...
https://www.youtube.com/watch?v=sZHQuge3ySc

gdmn1973

Αναυδος είπε...

Πάντως η ιστορία με τη λαικη ενότητα έχει αρκετες σκοτεινές πλευρές

Πριν από όλα έδειξε την περιφρόνηση και του συριζα 1 αλλά και του συριζα 2 για το κόμμα τους και τα μέλη τους και για τις περίφημες εσωκομματικές διαδικασίες οι οποίες υποτιθεται είναι οι πιο δημοκρατικές στον κόσμο. Ουτε συνεδριο ούτε συνεδριασεις της ΚΕ ουτε οργανέσεων μελών ουτε τιποτε. Μονο κλικα εναντιον κλικας

Υποπτη και η σταση της ΚΟΕ αλλα και της πλατφορμας στην ΚΕ Η μεν ΚΟΕ βολικοτητα παραιτηθηκε ώστε να διευκολύνει τον Τσιπρα στους χειρισμού του ενώ η πλατφοραμ εθεσε όχι θεμα συμφωνιας αλλα θεμα συνεδριου διευκολυνοτντας τον Τσιπρα και αυτή.

Υπαρχει συνενοηση και συνενοχη διευκολυνοντας τον τσιπρα και τον συριζα

Αναυδος είπε...

και ο πολιτικαντισμος των λαετζιδων συνεχιζεται (ολα για την εδρα)

Με επιστολή τους προς τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη και τον κ. Στάθη Λεουτσάκο, τα μέλη της Λαϊκής Ενότητας Κοζάνης χαρακτηρίζουν «ανεπιθύμητη» την κυρία Ραχήλ Μακρή.

Σύμφωνα με πληροφορίες, την επιστολή συνυπογράφουν κορυφαία τοπικά στελέχη της Λαϊκής Ενότητας, ανάμεσα στα οποία είναι η νυν βουλευτής κυρία Ευγενία Ουζουνίδου, που έχει ήδη ενταχθεί στη νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΛΑ.Ε.

Όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά στη σχετική επιστολή, «η πορεία της Ρ. Μακρή είναι πολιτικά ασύμπτωτη με εκείνη της Αριστεράς και της Λαϊκής Ενότητας».

Αναυδος είπε...

αραν-αρας υπερ της συνεργασιας μτ λαε
δεν πληρωνω και αλαβαν με λαε (μαρς τελος)

η ανταρσυα διαλυεται στα εξ ων συνετεθη (το βαθος τους εγχειρηματος αποδεικνυεται στην πραξη)

Ανώνυμος είπε...

Μέσα σ' αυτό το βαρύ για την αριστερά κλίμα, επιτέλους μια είδηση που θα σκορπίσει χαρά κι ελπίδα και φως ιλαρόν: Εκλογική συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ!

gdmn1973

λαθραναγνώστης είπε...

Άναυδε, ολόκληρη η λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, είναι μνημείο αντιδημοκρατικότητας και αυταρχισμού της ηγεσίας του. Πρακτικά, ο Τσίπρας για να βγεί στην κυβέρνηση, άλλαξε ολόκληρη τη σύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς καν να τηρήσει ούτε τα προσχήματα.
Από την άλλη, η δημοκρατική του βάση, τα μέλη του, που είναι τόσο ευαίσθητα στα θέματα δημοκρατικότητας, τσιμουδιά!
Τελικά, η γιαγιά μου η σμυρνιά, είχε δίκιο που έλεγε ότι όταν ακούς μια γυναίκα να κόπτεται για την τιμιότητα και σεμνότητα της γυναίκας, πρόκειται για πουτάνα!

Αναυδος είπε...

η πρωτη αποχωρηση απο τη λαε !!!

http://www.pandiera.gr/34089/

υποψιαζομαι οτι το νεο κομμα λαφαζανη θα δωσει νεο βαθος στη ξεφτυλα

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Για το ΣΥΡΙΖΑ και ολους αυτους ισχυει το ''Οσο πιο ψηλα ανεβαινει η μαιμου,τοσο φαινεται ο κωλος της''.

Ανώνυμος είπε...

Πάντως έχει και κίνημα το πρόγραμμα εκτός απο εκλογές. Και μιας και το κόμμα το έχει λυμμένο το απο που θα έρθει η επανάσταση, ας μη το ξεχνάμε κάθε φορά που οι αστοί καταφεύγουν στις κάλπες. ΔΕΘ έρχεται, απεργίες, κινητοποιήσεις. Θέλουν και αυτά τρέξιμο.



Ξεσαλονικα

Αναυδος είπε...

Διασπαση της ανταρσυας (συνεχεια)
Μετα τον Αλαβανο και το Δεν πληρώνω αποχωρεί και η Αραν από την ανταρσυα. Από ότι φαινεται φευγει και η Αρας.

Αποχωρει όμως από την Αραν και παραμενει στην ανταρσυα η Κουτσουμπα.

Ολες οι μπαρουφες περι βαθους του εγχειρηματος της ανταρσυας σκορπιζουν στον ανεμο που φυσηξε η δημιουργια ενός αναχωματος πιο κοντα στην εξουσια. Πλρωνουν φυσικα και την ταυτιση τους με τον Συριζα στο μαζικο κινημα. Πνιγηκαν σε μια κουταλια νερο και υποψιαζομαι ότι θα ακολουθησουν κι αλλοι

Οι αριστεροι μικροαστοι παντα θα βαζουν τον εαυτο τους πανω από οτιδηποτε (και φυσικα θα το βαφτισουν αυτοοργανωση, αυτόνομο, αυθορμητο κλπ)

Ανώνυμος είπε...

Η ΚΟΕ έχει σταματήσει την άτυπη συνεργασία με τον Τσίπρα από πέρσι.Επίσης, η πλειοψηφία της ΚΕ που είχε καταγγείλει τη σύναψη μνημονίου ήταν στιγμιαία. Επομένως, η ΚΟΕ δεν διευκόλυνε τον Τσίπρα να συγκρατήσει τις αποχωρήσεις με το να δηλώνει ότι τελείωσε ο ΣΥΡΙΖΑ..

Κ.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Αναυδος

''Ολες οι μπαρουφες περι βαθους του εγχειρηματος της ανταρσυας σκορπιζουν στον ανεμο που φυσηξε η δημιουργια ενός αναχωματος πιο κοντα στην εξουσια. Πλρωνουν φυσικα και την ταυτιση τους με τον Συριζα στο μαζικο κινημα. Πνιγηκαν σε μια κουταλια νερο και υποψιαζομαι ότι θα ακολουθησουν κι αλλοι''

+1

Ο χωρος αυτος δεν εχει λογο υπαρξης εδω και πανω απο 20 χρονια.Συντηρειται με το να δημιουργει τεχνητες διαφορες τοσο απο το ΚΚΕ οσο και απο το ΣΥΡΙΖΑ,και εχει μετατραπει σε ουρα του δευτερου.

Τα συνειδητα και τιμια στοιχεια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ φανταζομαι εχουν απο καιρο μεταφερει την στηριξη τους στο ΚΚΕ ή εχουν ιδιωτευσει.

Ανώνυμος είπε...

"Τελεία: δεν θα 'κατέβει' στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου το κόμμα του Απόστολου Γκλέτσου."

Μήπως να το ξανασκεφτεί και να κατεβεί με το Λαφαζάνη παρέα με τη Ζωή; Κρίμα είναι να λείψει αυτός ο αγωνιστής.

ARGIE