Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Φοβού τους Συριζαίους και (Πολυ)δωρα φέροντας

Θυμάμαι πως όταν ήμουν μικρός, είχα πάθει ένα μικρό σοκ, φτάνοντας στην Τρίτη Δημοτικού, όταν κατάλαβα πως πρέπει να αρχίσουμε να αποστηθίζουμε διάφορα κατεβατά κείμενα από Θρησκευτικά κι Ιστορία. Κι αφού το προσπάθησα με τα χίλια ζόρια, αλλά όχι πάρα πολύ πειστικά, κάθε φορά που κόμπιαζα, καθυστερούσα και δεν τα 'λεγα νεράκι, μου έλεγαν οι δικοί μου για σπάσιμο πως μιλούσα αργά, σαν τον Βύρωνα Πολύδωρα. Που ήταν τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος, γιατί κάποιος είχε εκτιμήσει το (όχι ακριβώς προφανές) επικοινωνιακό του χάρισμα. Μόνο που εγώ δεν ήξερα τότε να τους απαντήσω με γράνες και στρατηγούς ανέμους (αυτά θα έρχονταν αργότερα), οπότε στρωνόμουν να παπαγαλίσω καλύτερα το μάθημα και να μοιάσω σε κάποιο άλλο, πιο ικανό παπαγαλάκι του συστήματος.

Και να πώς εκκολάπτονται τα συστημικά παπαγαλάκια κι άλλα κανιβαλικά είδη του αστικού, ζωικού βασιλείου της ανάγκης, όπου κάθε άνθρωπος είναι λύκος για το συνάνθρωπό του. Κι αυτό απαντά σε μια παιδική απορία φυσιογνωμικού τύπου που είχα, βλέποντας τους συμμαθητές μου. Γιατί σε αυτές τις ηλικίες, σχεδόν όλοι καλοί φαινόμαστε, κι αναρωτιέσαι ποιος θα μπορούσε να ξεστρατίσει και να γίνει μεγαλώνοντας κάτι από αυτά που απεχθανόμασταν (τοκογλύφος, διαιτητής, πολιτικός, κοκ).

Μεγαλώνοντας βέβαια, αντιστρέφονται εντυπωσιακά οι όροι του ερωτήματος. Κι ενώ διατηρείς και ατσαλώνεις θεωρητικά την πίστη στο λαϊκό παράγοντα, αναπτύσσεις παράλληλα μια ιδιαίτερη δυσπιστία, όταν πηγαίνεις πχ αντιπρόσωπος του κόμματος σε ένα εκλογικό κέντρο και αναρωτιέσαι ποιος από όλους όσους προσέρχονται θα κάνει την έκπληξη να μας ψηφίσει. Κι είναι ελάχιστοι αυτοί που πληρούν τα εμφανισιακά κριτήρια που θέτεις νοερά (λαϊκή ατημελησιά κι έκφραση). Ευτυχώς όμως είναι πολύ περισσότεροι αυτοί που διαψεύδουν το στερεότυπο στην πράξη, κι ας μην τους το 'χες.

Θυμάμαι επίσης πως εκείνα τα χρόνια όλα ήταν απλά κι εύκολα (σαν αντιμονοπωλιακή συμμαχία) γιατί ήξερες ποιος σου φταίει (τα μονοπώλια). Ο Φοίβος πχ ήταν στα μάτια μου ο καταστροφέας του ελληνικού τραγουδιού. Αν περνούσαν όμως τα χρόνια κι η μπογιά του, μαζί με τους παράφωνους και τις αναλώσιμες τραγουδιάρες που αναδείκνυε κάθε λίγο, θα καθάριζε ο χώρος, γλιτώνοντας έτσι την τέχνη και το ποιοτικό επίπεδο. Περίπου είκοσι χρόνια μετά, ουσιαστικά δεν υπάρχει Φοίβος (και ας γιόρτασε κάπου στα κοντά τα εικοσάχρονά του στη δισκογραφία) ούτε καν ελληνικό τραγούδι καλά-καλά. Ενώ τα σουξέ της εποχής μοιάζουν σε κάποιους νοσταλγική νότα από άλλες, καλύτερες εποχές

Το βασικό δίδαγμα ωστόσο ήταν πως όσοι και αν αποχωρήσουν από το προσκήνιο, καθώς ξεφτίζει η μπογιά τους, κανείς χώρος δεν πρόκειται να καθαρίσει από μόνος του, και θα βρεθούν σύντομα άλλοι χειρότεροι να αντικαταστήσουν τους προηγούμενους (οι ζευγάδες φεύγουν μωρέ, η κοπριά μένει) αν δεν αλλάξουμε εμείς την εκφυλιστική ροή των πραγμάτων.
Κάτι που δεν κατάλαβαν ποτέ δηλαδή οι τίμιοι θιασώτες της ατομικής τρομοκρατίας που "χτυπάνε" το σύστημα, σκοτώνοντας και βγάζοντας από τη μέση επίλεκτα στελέχη του (πολιτικά, οικονομικά, κτλ) αντί για τις δομές του.

Στην ίδια ηλικία πάνω-κάτω, είχα πετύχει την πρώτη προβολή ενός επεισοδίου από τις Τρεις Χάριτες, όπου αναφερόταν ο αγαπημένος Πολύδωρας (ως υποψήφιο θύμα απαγωγής μιας φανταστικής σπείρας) και μαζί η Προλεταριακή Σημαία (του Πολύδωρου) και η 17Ν. Αλλά θα χρειαζόταν να περάσουν αρκετά χρόνια, για να καταλάβω και να εκτιμήσω τις σατιρικές πολιτικές αναφορές του στην Αριστερά και τη (μη) σχέση της με την τρομοκρατία και τον λεγκαλισμό. Που τις εκτίμησα ακόμα περισσότερο, λόγω της σπανιότητάς τους στις τηλεοπτικές σειρές τα επόμενα χρόνια -και δε φταίνε μόνο οι εποχές που άλλαξαν, αλλά και ο σχετικός προληπτικός έλεγχος. Λες κι ένα μαγικό αόρατο χέρι (σαν αυτό του Άνταμ Σμιθ) φρόντιζε να τις αφαιρεί για να δημιουργήσει ένα καθαρό, αποστειρωμένο περιβάλλον.

Για αυτό θα άξιζε ίσως τον κόπο ένα μικρό αφιέρωμα στις διάφορες στιγμές που τρύπωσαν κατά καιρούς σαν "λαθρεπιβάτες" στο επιμελώς απολίτικο τηλεοπτικό σκηνικό που διαμορφώνει κατά κόρον πολιτικές συνειδήσεις. Κι όσο παλιότερες οι σειρές, τόσο αυξάνουν οι αναφορές και το καλτ στίγμα τους -όπως με την απαγωγή του Βύρωνα από το Βλαδίμηρο (τον Κυριακίδη ντε) και την Άννα Κουρή (που δεν είναι η Άννα της 17Ν. Όχι πως χρειαζόμασταν αποδείξεις για τα αυταπόδεικτα και τη γραφικότητα του Πολύδωρα, που είναι σαν διανοούμενη βιντεοκασέτα της χρυσής δεκαετίας με τις βάτες.

Ρόδα, γραβάτα και κοπάνα...
Αυτά όμως ανήκουν στο μακρινό παρελθόν κι ο Σύριζα έχει αποφασίσει να ξεμπερδεύει με το παλιό, δια της μεθόδου της ανακύκλωσης, ανασύροντας από το χρονοντούλαπο της ιστορίας ό,τι πιο σάπιο και ξοφλημένο υπάρχει, για να φτιάξει με τέτοια υλικά το δικό του μείγμα διαχείρισης. Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης (Προ-πο) του Δεκέμβρη, και επικεφαλής στο ΕΣΡ ο αντίστοιχος υπουργός της ζαρντινιέρας. Μπράβο παιδιά, και εις ανώτερα.

Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι οι αντιδράσεις διάφορων Συριζαίων, βουλευτών και έμμισθων τρολ, που έχουν καταπιεί αμάσητα μια σειρά αντιλαϊκά μέτρα, αλλά πνίγονται σε μια κουταλιά νερό, για να εξεγερθούν ενάντια στην επιλογή του Βύρωνα -παρά το αμίμητο  διαγγελματικό γλείψιμο που έριξε στον Τσίπρα από την ΕΡΤ ο Πολύδωρας. Τι συμβαίνει λοιπόν;

Μια πρώτη ανάγνωση είναι πως μυρίζονται την εκλογική ήττα που (ενδεχομένως) πλησιάζει και ψάχνουν μια ευκαιρία-πρόσχημα για να αποστασιοποιηθούν (κι ο Πολύδωρας τους δίνει μια πολύ καλή αφορμή). Από την άλλη άποψη βέβαια, είναι αντιδράσεις χωρίς κόστος για μια πιθανότατα καμένη επιλογή, που έβλεπαν πως δεν πρόκειται να περπατήσει κι είπαν να ξεσπαθώσουν εκ του ασφαλούς και εκ των υστέρων. Οι μεν βουλευτές βγάζουν τα νεύρα τους για όλα τα προηγούμενα που αναγκάστηκαν να καταπιούν και να στηρίξουν, ενώ τα διάφορα συριζοτρόλ κάνουν ανέξοδη κριτική σε κάτι εντελώς δευτερεύον, για να χτίσουν το προφίλ του αδέσμευτου και ανεξάρτητου αγωνιστή του διαδικτύου, που τα λέει τσεκουράτα και δε διστάζει να διαφοροποιηθεί από τα κακώς κείμενα της ΔΦΑ και να τα κατακεραυνώσει.
Τι ωραία...

Και το αστικό πολιτικό σκηνικό εξελίσσεται σε ευθεία αναλογία με το ταλαίπωρο ελληνικό τραγούδι. Εκφυλίζεται, ανακυκλώνει σαθρά, ξεφτισμένα υλικά, για να ανακαινίσει τη βιτρίνα του και βαφτίζει "καλτ" γραφικές μορφές σαν τον Πολύδωρα και το Λεβέντη, για να τις νομιμοποιήσει έμμεσα και να τις αξιοποιήσει. Αλλά δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, όσο περιμένουμε να φύγουν οι εκάστοτε "αυτοί", για να έρθουν οι επόμενοι και να "ξεβρωμίσει ο τόπος", χωρίς να αλλάξουμε τους όρους του παιχνιδιού.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πιστευω οτι ο Τσιπρας και το επιτελειο του καθονται τα βραδια και λενε:
- Tι αλλο θα κανουμε για να τρολαρουμε τους παντες?
- Προτεινε υπηρεσιακο πρωθυπουργο τον ''κατσε καλα Γερασιμε''
- Δυνατοοοο...
-Δωσε βαση στην Καρπαθο.
-Ωραιος.
-Αλλο?
-Βαλε Πάκη προεδρο.
-Χαχα καλο!
Τώρα?
-Θα κανουμε τα ΟΧΙ ,ΝΑΙ και τα ΝΑΙ , ΟΧΙ!
-Εεεεε?
-Φέρε Ομπαμα στην επετειο του Πολυτεχνειου.
-Θα μας βαρέσουν ρε...
-Κοιτα να δεις το καταπινουν και αυτο!
-Παμε τωρα καπακια Αη Στρατη.
-Ρε μηπως το παραχεζουμε?
-Οχι ρε μας παιρνει ακομα!
- Λοιπον μαγκες τι λετε για το ''στρατηγο ανεμο'' προεδρο ΕΣΡ?
-!!!!!! Τον...''ηρωικα ΜΑΤ''!!!???
-Ναι , ναι αυτον!
-Τη γρανα???
-Ναι ρε!
- Τι ειπε ο παιχτης ρε???!!!!
-Δωσε πονο λεμεεεε!

ratm

υγ. Δεν περιγραφω αλλο!

Ανώνυμος είπε...

Και μεσα σε ολα μερικοι που καμωνονται τους true και θελουν να μας πουν πως θα σωθει το κομμα νεου τυπου κανουν αναλυσεις εν ετη 2016 τετοιους τιτλους - συμπερασματα...!

''Πλήρης προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στην προώθηση της πολιτικής του κεφαλαίου''....

Μαλλον ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρξε περιοδος που δεν ηταν προσαρμοσμενος στην προωθηση της πολιτικης του κεφαλαιου.
Τα Μααστριχτ, η Λισαβονα , η Μπολονια , το σχεδιο Αναν, οι ελαστικες σχεσεις εργασιας, τα σταζ στους δημους, τα ανηκουμε στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, το 3ο μνημονιο, η προωθηση της ναρκωκουλτουρας στους νεους, η υγειης επιχειρηματικοτητα,οι υπογραφες στις αποφασεις του ΝΑΤΟ, η καταστολη αγωνων, τα ψεματα και οι αυταπατες που καλλιεργουσε δεν ηταν πληρης προσαρμογη ήταν καθολου ή εστω μερικη προσαρμογη στην προωθηση της πολιτικης του κεφαλαιου...

ratm

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Κακεντρεχή, ratm, είχε και γνήσιες ριζοσπαστικές στιγμές ο τΣύριζας: "Μαύρος Δεκέμβρης 2008".
Οπότε, έχουν κάθε δικαίωμα να μιλούν για "προσαρμογή", μετάλλαξη", "δεξιά στροφή" κλπ. οι σύντροφοι αριστεροχωρίτες! Ωϊμέ....
Και δίνε και κανα λίνκ.

Ανώνυμος είπε...

Σεχταρ απο αποψη δεν ποσταρω λινκ απο αυτους τους γελοιους. Εξαλλου δε νομιζω οτι δυσκολευτηκες να καταλαβεις για ποιους λεω.
Ο κόσμος το χει τούμπανο και αυτοι κρυφο(?) καμαρι...

ratm

Ανώνυμος είπε...

μπα μπιλ απλα τα πράγματα,
κανεις δεν αφήνει τη καρέκλα της αστικής εξουσίας. Ολα τα σκουλήκια θέλουν να μασήσουν και ετσι εκβιαζουν τους ήδη υπουργοποιηθέντες. Πρεπει να φάνε κι αλλοι γιατι ο χρονος της διακυβέρνησης της ψευτοαριστεράς... λιγοστεύει. Απο τοτε που ειδα αυτο το κοριτσάκι που ήταν στην Υπατία το 2011 τριπλοθεσίτισα...[δεν πρέπει να κάνω λαθος, οσον αφορά την Υπατία]
το 2016
αυτα περι Πολύδωρα μου φαινονται εντελώς ανώδυνα. Οι πορνες της αστικης αξουσιας δεν αλλαζουνε. Μια ζωή στις αυλες των υπουργών αράζανε και σιτίζονταν. Τώρα ειναι αραχτοι στις καρέκλες των υπουργείων.

για το "χαλαρό" του πράγματος, λινκ με φώτο

https://masternews.gr/%CE%B7-%CE%BD%CE%B5%CE%B1%CF%81%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AE-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%B1%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B3%CE%B5%CF%89/

μπαλα-δόρος

Ανώνυμος είπε...

@ratm
Προσθέτω την «Έκθεση της Σέρκας» -ελαστικά ωράρια,ατομικές διαπραγματεύσεις, αύξηση ωρών, έμμεση μείωση μισθων κ.α. - που στήριξε ο Σύριζα στην Ευρωβουλή στις προ μνημονίων εποχές.

• «Σπάει το χρόνο εφημερίας σε «ενεργό» και «ανενεργό» περίοδο. Η «ενεργός» περίοδος, δηλαδή ο χρόνος κατά τον οποίο ο εργαζόμενος θα προσφέρει τις υπηρεσίες του, θα λογαριάζεται ως εργάσιμος χρόνος. Αντίθετα, η «ανενεργός» περίοδος της εφημερίας, ο χρόνος δηλαδή κατά τον οποίο ο εργαζόμενος θα παραμένει σε επιφυλακή για να προσφέρει τις υπηρεσίες του, θα θεωρείται χρόνος ξεκούρασης και άρα δε θα πληρώνεται, εκτός από την περίπτωση που η εθνική νομοθεσία ή οι «κοινωνικοί εταίροι» αποφασίσουν διαφορετικά.

• Διατηρεί τη «ρήτρα αυτοεξαίρεσης», γνωστή και ως ρήτρα «opt out», στη βάση της οποίας ο εργοδότης αποκτά το δικαίωμα με ατομικές διαπραγματεύσεις να απασχολεί τον εργαζόμενο περισσότερες από 48 - κατά μέσο όρο - ώρες τη βδομάδα. Θα μπορεί έτσι να διαμορφώνει ωράρια εργασίας που θα ξεπερνούν τις 65 ώρες εβδομαδιαία (13 ώρες τη μέρα), αφού το μόνο που θα τον δεσμεύει είναι να δίνει στον εργαζόμενο ένα 11ωρο ανάπαυσης το 24ωρο ανάμεσα σε δυο περιόδους εργασίας. Μάλιστα, για να χρυσώσουν το χάπι, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου είχαν προσθέσει κάποιους επουσιώδεις όρους για την περίπτωση εφαρμογής της ρήτρας «opt out», όπως, για παράδειγμα, η ατομική σύμβαση να υπογράφεται μετά τον πρώτο μήνα της απασχόλησης ενός εργαζόμενου, να κρατάνε οι εργοδότες αρχείο εργάσιμων ωρών για τους απασχολούμενους με τη ρήτρα, κ.ά.

• Εμμένει στην καθιέρωση του 12μηνου ως περιόδου αναφοράς για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Δηλαδή, ο εργοδότης θα μπορεί κατά τη διάρκεια ενός χρόνου να εναλλάσσει περιόδους υπεραπασχόλησης και υποαπασχόλησης για τον εργαζόμενο. Θα μπορεί δηλαδή μέσω της διευθέτησης να τον ξεζουμίζει για μήνες με 13ωρα τη μέρα, και το υπόλοιπο διάστημα να τον υποαπασχολεί ή να του δίνει άδεια, έχοντας καταργήσει το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας. »

ΟΔΗΓΙΑ ΤΗΣ ΕΕ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Το 65ωρο έχει τη σφραγίδα και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ
Η υπερψήφιση της «έκθεσης Σέρκας» βάζει από την πίσω πόρτα όσα είχε προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 2005, επιδιώκοντας να περάσει την αντιδραστική οδηγία
Παρασκευή 7 Νοέμβρη 2008

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=4801655
«Ο πυρήνας και ο στόχος της «έκθεσης Σέρκας»

Τις πανεργατικές αντιδράσεις που προκάλεσε η δημοσιοποίηση της πρότασης οδηγίας τον περασμένο Ιούνη, όπως αυτή καταλήχθηκε στη Σύνοδο των υπουργών Απασχόλησης και συντάχθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ανέλαβε να διασκεδάσει η «έκθεση Σέρκας», που προχτές συζητήθηκε και υπερψηφίστηκε από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην αρμόδια επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου.

Η «Αυγή», η εφημερίδα του ΣΥΝ, στο χτεσινό της φύλλο χαρακτηρίζει την υπερψήφιση της οδηγίας «Πρώτο ρήγμα στο ελαστικό 65ωρο» και στο ίδιο πνεύμα κινούνται και οι δηλώσεις του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ και του επικεφαλής της συνδικαλιστικής του παράταξης που φιλοξενεί η εφημερίδα.

Αυτό το οποίο υπερψήφισε ο ΣΥΝ, θεωρώντας μάλιστα ότι κατάφερε «ρήγμα στο 65ωρο», είναι μια έκθεση που στο σύνολό της στηρίζει τον πυρήνα της πρότασης οδηγίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ενσωματώνει επιμέρους νομικίστικούς ελιγμούς στην προσπάθεια αυτή να περάσει χωρίς να υπάρξουν αντιδράσεις από τους εργαζόμενους

(..)Τεράστιες είναι οι ευθύνες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος διά του ευρωβουλευτή του ήταν και ο κεντρικός εισηγητής της GUE στη συγκεκριμένη συζήτηση και πρότεινε την υπερψήφιση της «έκθεσης Σέρκας». Την ίδια ώρα, ο επικεφαλής της συνδικαλιστικής παράταξης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη ΓΣΕΕ έβλεπε «τα πρώτα θετικά αποτελέσματα από την ισχυρή πίεση που ασκήθηκε από τα συνδικάτα» στην υπερψήφιση της αντιδραστικής έκθεσης, επιβεβαιώνοντας το ρόλο του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού στον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων και την υποταγή τους στα κελεύσματα του κεφαλαίου. »