Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Φασισμός και γυναικείο ζήτημα

Στην προχτεσινή επικαιρότητα ξεχώριζαν δύο ειδήσεις, τελείως διαφορετικής βαρύτηας και φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους.

Η πρώτη αφορούσε την «ατυχή δήλωση» περί κασιδιάρη του απερχόμενου υφυπουργού παιδείας, στύλιου, που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση –αφού πρώτα ελέγχθηκαν σχολαστικά τα πρακτικά της βουλής, για να δουν τι μπορεί να μαζευτεί και να σωθεί.
Όταν γίνεται λόγος βέβαια για «ατυχή δήλωση», εννούμε βασικά τυχαία [δήλωση], γιατί κι η ατυχία ένας τυχαίος παράγοντας είναι –ω με συγχωρείτε, είναι τυχαίο. Κι όλως τυχαία, η ατυχής αυτή δήλωση θύμιζε πάρα πολύ εκείνο το περίφημο «α ρε παπαδόπουλος που σας χρειάζεται», στο οποίο συμπυκνώνουν όλο το καταστάλαγμα της σοφίας τους πολλοί δημοκράτες συμπολίτες μας. Και που μπορεί να επεκταθεί με την ίδια επιτυχία πχ στους καταληψίες μαθητές (α ρε κορκονέας που σας χρειάζεται), στους εκπαιδευτικούς που αντιδρούν στην αξιολόγηση (α ρε καλαμπόκα που θέλετε) και στην ελλάδα συνολικά, που νοσεί από τις παθογένειες (ε ρε γύψος που της χρειάζεται).

Πόσο τυχαία όμως μπορεί να θεωρηθούν τα (ένα, δύο, χίλια) μεμονωμένα περιστατικά στις τάξεις του κυβερνητικού λόχου, με το σαμαρά να σπεύδει ως από μηχανής καλός μπάτσος να τιμωρήσει τις όποιες ακρότητες και να σώσει τα προσχήματα για την έξωθεν μαρτυρία της κυβέρνησης; Η γυναίκα του καίσαρα αντώνιου πρέπει απλώς να φαίνεται τίμια και να μην προκαλεί, για να μην την πατήσει σαν τη σοφία αντουανέτα. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα όμως αν δρα σα μαρία αντουανέτα κι αφήνει τα παιδιά στο σχολείο να λιποθυμούν από την πείνα, πετώντας τους φιλανθρωπικά ένα φρούτο (με ένα μήλο την ημέρα, κάναμε την πείνα πέρα). Κι αν παρακολούθησε κανείς στο βραδινό δελτίο του μέγκα το στύλιο και διέκρινε κάποια σημάδια ουσιαστικής μεταμέλειας για όσα είπε, ας ενημερώσει και τους υπόλοιπους.

Η ουσία βρίσκεται κρυμμένη πίσω από τις γραμμές της επιμαχης φράσης. Ο στύλιος επικροτεί την ενέργεια του κασιδιάρη, συμφωνεί πως αυτό το είδος αντιμετώπισης ενδείκνυται για την κανέλλη (και τους κομμουνιστές γενικότερα ίσως) αλλά σέβεται τον εσωτερικό καταμερισμό εργασίας τους κι αφήνει τη βρώμικη δουλειά στον χρυσαυγίτικο εκτελεστικό βραχίονα του κεφαλαίου. Θέλετε κασιδιάρη, αλλά δε θα γίνω. Οι αστοί πολιτικοί δε θέλουν να γίνουν ανοιχτά φασίστες, αλλά επιδοκιμάζουν απλώς τα έργα των τελευταίων, καθιστώντας δυσδιάκριτες τις μεταξύ τους διαφορές και συνολικά τα όρια μεταξύ φασισμού κι αστικής δημοκρατίας.

Γιατί μπαίνει όμως κατ’ επανάληψη στο στόχαστρο η κανέλλη; Είναι μόνο λόγω της εκρηκτικής της ιδιοσυγκρασίας, που εκνευρίζει τους αντίπαλους και τους κάνει να ενεργούν εν θερμώ (και για αυτό με περισσότερη ειλικρίνεια) ή σηματοδοτεί κάτι παραπάνω; Για το μέσο αριστεριστή πχ η κανέλλη μπορεί να είναι κάτι σαν τη σύγχρονη ενσάρκωση του τρίπτυχου «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Από αστική σκοπιά όμως η κανέλλη είναι κόκκινο πανί, ιδίως για το μέσο φασίστα, γιατί συνδυάζει μια σειρά σατανικές ιδιότητες, που την καθιστούν υπ’ αριθμόν ένα στόχο: είναι γυναίκα, κομμουνίζουσα (αλλά για τα δικά τους κριτήρια είναι βαμμένα κομμουνίστρια και σε κάθε περίπτωση συνεπής συνοδοιπόρος εδώ και πολλά χρόνια), τσαμπουκαλεμένη και με το θάρρος της γνώμης της, με περίεργο ανδρικό ντύσιμο κι αμφίβολες σεξουαλικές προτιμήσεις. Και το πιο βασικό, αποστάτρια της τάξης της, που έκανε μια πολύ δύσκολη επιλογή, παραμένοντας πιστή σε αυτήν τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, κι αυτό δεν πρόκειται να της το συγχωρήσουν ποτέ.

Η κανέλλη καταφέρνει να έχει δικό της κοινό και να διεισδύει σε απρόσιτα (για εμάς) ακροατήρια, που κουβαλάνε ένα σωρό κατάλοιπα, όπως κι η ίδια άλλωστε. Ακόμα κι όταν πηγαίνει όμως ως καλεσμένη σε λάιφ-στάιλ τηλεοπτικές εκπομπές του κύκλου της, καταφέρνει να εκπλήσσει ευχάριστα, με αποκορύφωμα την κίνηση-ματ να δωρίσει στους οικοδεσπότες της στα «καρντάσιανς» το βιβλίο του πάλμε ντατ από τη σύγχρονη εποχή για το φασισμό και την κοινωνική επανάσταση –που η μπεκατώρου ειδικά το κοιτούσε σαν ατ(μ)ια, με βλέμμα ufo -oh bella donna...
Είναι απορίας άξιο λοιπόν πώς κάποιοι που ενθουσιάζονται με οποιοδήποτε θολό κίνημα κι οχυρώνονται πίσω από τον αντιφατικό του χαρακτήρα, που μπορεί να δικαιολογήσει τα πάντα, έχουν άλλα μέτρα και σταθμά και δε συγχωρούν καμία απολύτως αντίφαση σε περιπτώσεις σαν της κανέλλη, που έχει κάνει πάρα πολλά βήματα, ή και ευρύτερα, πχ στην αποτίμηση του υπαρκτού και της προσφοράς του.

Η δεύτερη είδηση ήταν το αφιέρωμα που έκανε η διαδικτυακή έκδοση του κοσμοπόλιταν στην αλέκα παπαρήγα με αφορμή τα γενέθλιά της –φαντάσου δηλ τι ετοιμάζουν για του χρόνου, που θα κλείσει τα εβδομήντα! Έχω την εντύπωση πως πολλά γυναικεία περιοδικά (ή μάλλον γυναικουλίστικα για την ακρίβεια) έκαναν πολιτική στροφή, για τα δεδομένα τους, στα χρόνια της κρίσης, φιλοξενώντας πχ σημειώματα της έκδοσης με κοινωνικές ευαισθησίες, αντιμνημονιακά μηνύματα, κτλ –κάθε περιοδικό μόδας που σέβεται τον εαυτό του εξάλλου, έπρεπε να προσαρμοστεί στη μόδα του αντιμνημονίου, την πιο ισχυρή τάση δηλ των τελευταίων χρόνων. Δε φανταζόμουν ποτέ όμως πως θα δημοσιευόταν ποτέ ένα τέτοιο αφιέρωμα –και μάλιστα για την αλέκα κι όχι για όποιον κι όποιον.

Το αφιέρωμα ανοίγει πάντως νέους ορίζοντες για τα κείμενα και τις στήλες που θα μπορούσε να έχει το κοσμοπόλιταν. Πχ cosmoθεωρία, με την παρουσίαση μιας ιδεολογικής μπροσούρας. Cosmoπολιτισμός, με προτάσεις για το πρόγραμμα εκδηλώσεων τηςαλκυονίδας κι επεξήγηση της διαφοράς μεταξύ του αστικού κοσμοπολιτισμού και του προλεταριακού διεθνισμού. Αφιέρωμα cosmoναύτης στη βαλεντίνα τερένσκοβα, την πρώτη γυναίκα που πέταξε στο διάστημα, που αν δε με απατά ασύστολα η μνήμη μου, σήμερα πρέπει να είναι βουλευτής του κκρο –ενώ στα σοβιετικά νιάτα της είχε κάνει ένα γάμο, νομίζω με κουμπάρο το χρουτσόφ, που απολύτως φυσιολογικά κατέρρευσε γρήγορα και δεν κράτησε πολύ, χάρη στη διαλυτική ευλογία του νικήτα.
Αφιέρωμα στα ταγάρια και τα αμπέχονα, που επιστρέφουν στη μόδα μαζί με τις αξύριστες μασχάλες. Cosmoσυμβουλές για το ριοπάν και το μαλόξ, που αντέχουν στα δακρυγόνα και προστατεύουν το μακιγιάζ μας στις πορείες. Και άλλα τινά παρόμοια, που θα αναγκάσουν το marie claire να απαντήσει με αντίστοιχο αφιέρωμα στην ντολόρες ιμπαρούρι, με διαφημιστικό σλόγκαν: μια γυναίκα με πάθος, εσείς κι η πασιονάρια.

Μπορεί αυτά βέβαια να τα γράφουμε μεταξύ μας για πλάκα, υπάρχει όμως και μια πολύ σοβαρή βάση. Τα γυναικεία πρότυπα δεν μπορεί να είναι οι χαζοχαρούμενες σταρλετίτσες και τα μηδενικά που γίνονται νούμερα στην τηλεόραση, ή ανορεξικά μοντέλα που κομπλάρουν τις καθημερινές γυναίκες του μόχθου για τις σωματικές τους ατέλειες –που κατά βάθος πάντως κρύβουν την τελειότητα. Αλλά οι πρωτοπόρες γυναίκες που αγωνίζονται να σπάσουν τους φραγμούς, οι οποίοι δεν είναι μόνο φυλετικοί αλλά πρωτίστως ταξικοί. Πρότυπο δε σημαίνει να είσαι σταρ, που θέλουν όλες να της μοιάσουν (κυρίως εμφανισιακά), ούτε μορφή για τη βιομηχανία του θέματος, που τα αλέθει όλα στο μύλο της κερδοφορίας της, και τα ενσωματώνει μεταμοντέρνα, για να πουλήσει στάμπες, κονκάρδες, μπλουζάκια, κοκ, όπως πχ με τον τσε. Αλλά να είσαι μαχήτρια της ζωής και ζωντανό, αυθεντικό παράδειγμα αγώνα σε κάθε σου πράξη.

Η βαθύτερη σύνδεση των δύο ειδήσεων είναι πως ο φασισμός και το λάιφ-στάιλ είναι υποπροϊόντα της ίδιας εκμεταλλευτικής κοινωνίας, που υποβιβάζει διαρκώς τη γυναίκα, είτε με το μαστίγιο της φασιστικής βίας του ψευτονταή που επιβεβαιώνει το μικροτσούτσουνο αντρισμό του, είτε με το καρότο και με τα θέλγητρα της γλάστρας γυναίκας, που έχει ως αποκλειστικό προορισμό στη ζωή της να στολιστεί και να γίνει ωραία (με βάση τα κυρίαρχα πρότυπα), για να αρέσει στο ισχυρό ανδρικό φύλο.

Και για να γίνει καθαρό και στον τελευταίο, που μπορεί να ρωτήσει: δηλ το γυναικείο πρότυπο πρέπει να είναι σαν την παπαρήγα και την κανέλλη;
Ας θυμηθούμε το πιο γνωστό ίσως φωτογραφικό ντοκουμέντο του δεκέμβρη (ένας είναι ο δεκέμβρης). Προσέξτε πχ πόσο όμορφη και γλυκιά είναι η συντρόφισσα στη μέση, που κρατάει το πανό. Ναι αλλά πόσο πιο όμορφη είναι σαν άνθρωπος, ακριβώς επειδή βρίσκεται στη διαδήλωση, γονατίζει ευλαβικά στη θυσία των συντρόφων της από την προηγούμενη μέρα και το βλέμμα της είναι καθαρό, γεμάτο οργή και αισιοδοξία. Όπως δηλ και όλων των άλλων γύρω της..



Υστερόγραφο
Ψάξ’ το παραπάνω: Γυναίκες – Από την Αντίσταση στο Δεκέμβρη (Φιλιώ Τόλια)
Στο συλλογικό «Δεκέμβρης του 44’ – Κρίσιμη ταξική σύγκρουση», Σύγχρονη Εποχή

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η Αστικη ταξη πραγματικα δεν θα συγχωρε σει ποτε στην ΛΙΑΝΑ την επιλογη της να ερθει διπλα στο ΚΚΕ και οι οπορτουνι στες επισης το οτι την ωρα που αυτοι προσπαθουσανε να διαλυσουνε το κομμα εκεινη αφηνοντας τα προνομια της ταξης της ηρθε διπλα μας αυτο ειναι και το μεγαλειο της απεναντι στους ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙ ΣΤΕΣ καλο σαββατοκυριακο σε ολους ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Η Κανελλη σπαει αρχιδια,ελπιζω τουλαχιστον να αξιζει τον κοπο και να φερνει ψηφους.Παραδεχομαι οτι ειναι 100% τιμια ομως,αν και πιστευω οτι σαν εκλαικευτρια της γραμμης ειναι κακιστη.Εννοειται οτι ο υφυπουργος ειναι αληταρας ολκης και θα του αξιζε κατι χειροτερο απο το να παει απλως σπιτι του.

Προσυπογραφω αυτα που ειπες περι σχεσης λαιφσταιλ και φασισμου.Ακομα και στις μερες μας,οι γυναικες δε φαινονται προθυμες να αποκτησουν την ελευθερια τους και την ανεξαρτησια τους απο τον αντρα.

Περισσοτερο προσπαθουν μεσω της εμφανισης τους,να αποσπασουν περισσοτερα απο τους αντρες.Σαν να προσπαθουν απλως να καλυτερεψουν τους ορους της δουλειας τους οχι να την καταργησουν.Και φυσικα οι αντρες δεχονται με χαρα αυτο,οι πιο ανασφαλεις,γουσταρουν να εχουν γλαστρες διπλα τους και να το παιζουν εξυπνοι,προστατες κλπ.

Επισης,το μισος και η χλευη που εκδηλωνεται απεναντι στην Παπαρηγα,ειναι πιο σοβαρο απ'οτι φαινεται,γιατι πρακτικα στο προσωπο της,χλευαζεται καθε λαικη γυναικα αυτης της ηλικιας.Γιατι οποιος βλεπει την Αλεκα σαν ''μπαζο'' να μας πει αν η 70αρα γιαγια τους,ή μανα τους (ή γυναικα τους για τους πιο μεγαλους) ειναι σε καλυτερη κατασταση απο θεμα γουστου ή εμφανισης.Γιατι η ομορφια ειναι ταξικη σε μεγαλο βαθμο,και μια γυναικα λαικης οικογενειας,στο χωριο ή στην πολη,που δουλευει πολλες ωρες και στο σπιτι και εξω,δεν εχει τις ιδιες δυνατοτητες καλλωπισμου με γνωστες ηθοποιους,μοντελα,τραγουδιστριες κλπ που ξυνουν το μουνι τους ολη μερα.Δλδ δε φτανει που η μεση γυναικα τρεχει ολη μερα,εχει το μαλακα να την συγκρινει με τις μπαρμπι της τηλεορασης.

Τελος αυτη η γυναικα (η Αλεκα) ειναι μεσα στις τοπ 10 γυναικες (για να μην πω ανθρωπους γενικα) στην Ελλαδα απο αποψη πολιτικης σκεψης,ανεξαρτητα απο ιδεολογια,οταν γυναικες στην ηλικια της (ακομα και μικροτερες)ψηφιζουν ο,τι και ο ''καβαλαρης'' του,και πιστευουν ο,τι μαλακια τους πει ο Αυτιας.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Να προσθεσω επισης,οτι δεν ειναι ασχετες με τον μισογυνισμο και την προσπαθεια καθηλωσης του γυναικειου φυλου,η απεικονιση της αριστερης γυναικας ως υστερικης και ψιλολεσβιας (αν και μερικες συντροφισσες το παρακανετε με τις τσιριδες)

Αναυδος είπε...


Ένα ιδιατερο μισος στην Κανελη εχουν οι συριζεοι ολων των αποχρεσεων. Οι ιδιοι φυσικα δεν εχουν κανενα προβλημα να ξεπλυνουν λαμογια, εργατοπατερες και εθνικιστες κάθε ειδους με τους οποιους εχουν τακιμιασει τα τελευταια χρονια. Στο παρελθον της βρισκουν τη δικαιολογια για τη δικη τους δουλοπρεπη σταση απεναντι στον ιμπεριαλισμοε

Υγ
Το αρθρο για την αλεκα μου φανηκε πολύ καλο και για το κοινο στο οποιο απευθυνεται θα παιξει θετικο ρολο

Antonxxx είπε...

Αυτό που γραφει ο Άναυδος βγάζει μάτι στο Βαθύ Κοκκινο βόθρο.

Καμία διαφορα απο τους φασιστες.

Neophyte_commie είπε...

Η Κανέλλη όντως σπάει αρχίδια γιατί είναι ερειστική, αντιπαθέστατη, δήθεν (από το σφαγμένο πολυτονικό που χρησιμοποιούσε στο περιοδικό της για να ταυτιστεί με τους αγράμματους μικροαστούς, που τον μόνο Χατζηδάκι που ξέρουν είναι ο Μάνος, στα 1530 λογοπαίγνια στο λεπτό που κάνουν τα γραπτά της αλαμπουρνέζικα). Επίσης είναι υποκρίτρια γιατί δεν έχει δείξει καν σεβασμό στο λοαδ κίνημα εξαιτίας του οποίου δεν είναι βιασμένη, κουρεμένη σε μια πλατεία και υποχρεωτικά παντρεμένη με είκοσι παιδιά — έτσι έκαναν στις λεσβίες έναν καιρό. Υπάρχουν αγώνες σε διεθνές και ελληνικό επίπεδο που επιτρέπουν σε μια Λιάνα Κανέλλη να σνομπάρει σήμερα τους λοαδ. Για να ξέρουμε τι λέμε, γιατί το θράσος έχει και όρια.

Ωστόσο, και πάλι για να ξέρουμε τι λέμε, είναι μια αστή γυναίκα που πήγε με τους εργάτες, ενώ θα μπορούσε, αν ήθελε, να έχει ακολουθήσει την καριέρα λχ της Γιαννάκου ή της Ψαρούδα-Μπενάκη. Και αυτός είναι λόγος να τη σεβόμαστε.

Η Αλέκα είναι πολυ σοβαρή, έξυπνη και μορφωμένη και κρίμα που δεν έφτασε να πιει νερό (σε λίγα χρονια), αλλά κι αυτό ακόμη την τιμά. Ότι είναι κοντόχοντρη και άσχημη, ωστόσο, της συγκαταλέγεται ως αρνητικό μόνο και μόνο επειδή δεν είναι αστή (αντιπαράβαλε με την Ψαρούδα-Μπενάκη λχ, που είπα πριν).

«Η βαθύτερη σύνδεση των δύο ειδήσεων είναι πως ο φασισμός και το λάιφ-στάιλ είναι υποπροϊόντα της ίδιας εκμεταλλευτικής κοινωνίας.»

Σωστότατο.

coedellavita είπε...

ωραιο κειμενο....ενδιαφερον...αλλα...να ρωτησω....


εγω που δεν ενοιωσα ποτε ουτε κατωτερη ουτε ανωτερη απο εναν αντρα...(καλα που και που...ομολογω την αμαρτια μου...λιγακι νοιωθω απο το δευτερο...)....

αλλα που μου αρεσει και να περιποιουμαι τον εαυτο μου....

γιατι θα πρεπει να το απαρνηθω αυτο...για να ειμαι...τι?? σωστη? ιση?..πιο ιση?


εννοω σαν πολυ δεν το κουραζομε το πραγμα?..

οταν καποιος θεωρει την ισοτητα δεδομενη....ολα τα υπολοιπα ειναι μαλλον ατμος...

οσο για τις...bimbo...ε ....ο καθενας οπως μπορει..αντιστοιχως εχει και τους φουσκωτους...δεν ειν ετσι?


(κι αυτο φυσικα για εδω...για τις μουσουλμανικες χωρες..αμα θες...να το συζητησουμε το θεμα..)

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@coedellavita

Η περιποιηση καθ'εαυτη δεν ειναι κακη,ισα ισα.Το κακο ειναι οταν οι γυναικες αντι να χρησιμοποιουν πληρως τις δυνατοτητες που τους προσφερει η τυπικη εστω ισοτητα τους απεναντι στους αντρες,περιοριζουν τους εαυτους τους σε ρολο γλαστρας ή μπομπονιερας που σκοπο εχει να βρει εναν ισχυροτερο απο εκεινη αντρα,ωστε να επιβιωσει και να ανελιχθει.

Δλδ απο κει που η νομοθεσια τις εβγαλε απο την κουζινα,αυτες ξαναμπηκαν φορωντας...μεικ απ.Προφανως αναφερομαι σε μεγαλη μεριδα γυναικων αλλα οχι σε ολες τις γυναικες.

Επισης,κακο ειναι οταν αντρες και γυναικες δε καταλαβαινουν τις συνθηκες που ζουν οι γυναικες- προτυπα ομορφιας (που ειναι ολα μελη της αστικης ταξης και ολη μερα ξυνονται),και εχουν την απαιτηση μια γυναικα που τρεχει ολη μερα και δεν εχει 10 υπηρετριες να ναι στην τριχα.

Ανώνυμος είπε...

Θα έλεγα ότι η παρουσία κάποιου υποψηφίου του ΚΚΕ (πόσο μάλλον συνεργαζόμενου όπως η Λιάνα) στις εκλογικές λίστες δε θα πρέπει ούτε να ξεκινά από, ούτε να καταλήγει στο, ζήτημα του αν και πόσες ψήφους φέρνει.
Έχω επίσης την αίσθηση ότι η Κανέλλη δεν οφείλει κάτι σε κάποιον όσον αφορά τις επιλογές της στη προσωπική της ζωή. Κουτσομπολιά υπάρχουν επί δεκαετίες (εγώ τα θυμάμαι ήδη από τα μέσα προς τέλη της δεκαετίας του '80) χωρίς να φαίνεται ότι την ένοιαξαν ποτέ σε κάτι ως προς το πώς θα ζήσει τη ζωή της. Θα την έβαζα ελάχιστα μόνο κλικ παρακάτω από το Μαρίνο.
Σαφώς και έχω θετική γνώμη για τη Λιάνα και σαφώς και είναι άνθρωπος που δε μπορεί να μπει σε καλούπια. Είναι από αυτούς που ή τους δέχεσαι όπως είναι ή δεν τους δέχεσαι καθόλου. Η Λιάνα είναι στοίχημα που κερδήθηκε από την Αλέκα ένα στοίχημα που κερδήθηκε όχι χωρίς βρώμικο πόλεμο, μιας και θυμάμαι τον Κωστόπουλο να λέει κάτι για "ιδιαιτερότητες" ενώ δηλώσεις εναντίον της πρέπει να είχε κάνει και ο Κοψίδης όταν αποχώρησε κι αυτός από το ΚΚΕ.

ρα

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

''Θα έλεγα ότι η παρουσία κάποιου υποψηφίου του ΚΚΕ (πόσο μάλλον συνεργαζόμενου όπως η Λιάνα) στις εκλογικές λίστες δε θα πρέπει ούτε να ξεκινά από, ούτε να καταλήγει στο, ζήτημα του αν και πόσες ψήφους φέρνει. ''

Τοτε με συγχωρεις Ρα,αλλα δε βλεπω να χει λογο υπαρξης στα ψηφοδελτια και τα παραθυρα.

Η γυναικα δεν εχει μαρξιστικο λογο (επι της ουσιας,η ορολογια σαν ορολογια δε με νοιαζει).Μιλαει σαν μια κλασικη δεξια λαικιστρια (με την εννοια του populism,δλδ αταξικος αντιπολιτευτικος λογος,υπερ του ''λαου'' γενικα),περα απο την απαραδεκτη συμπεριφορα της.

Ειναι τιμια,το παραδεχομαι,αλλα οπως και πολλοι δεξιοι,και ακομα περισσοτεροι στη βαση και μεσα στο Κομμα.

Εγω πχ ανετα τη φανταζομουν στους ΑΝΕΛ,κατι σαν την Ραχηλ Μακρη.Για να μην μιλησουμε για το εθνικοπεριοδικο της.

Ανώνυμος είπε...

Παπουτσωμένε Γάτε το έγραψα ευρύτερα με αφορμή τη Λιάνα και όχι για τη Λιάνα η οποία πιστεύω άλλωστε ότι φέρνει ψήφους στο ΚΚΕ.

Μια υποψηφιότητα μπορεί να μπει για πολλούς άλλους λόγους πέραν του κριτηρίου του πόσους ψήφους θα φέρει. Μπορεί να μπει τιμητικά ως αναγνώριση της προσφοράς κάποιου, μπορεί να μπει για συμβολικούς λόγους, μπορεί να μπει για να ακουστεί η φωνή κάποιου σε ένα ευρύτερο ακροατήριο από αυτό που συνήθως τον ακούει, ή αντιστρόφως για να φτάσει μέσω της φωνής του το μήνυμα του κόμματος σε ευρύτερο ακροατήριο (περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένα). H Λιάνα ακόμα και αν υποθέσει κάποιος ότι δε φέρνει ψήφους θα άξιζε να είναι στις λίστες ακόμα και για συμβολικούς και μόνο λόγους. Δεν είναι μόνο αυτό που ειπώθηκε ότι μια ευκατάστατη πρόδωσε την τάξη της και πορεύεται δίπλα στο ΚΚΕ αλλά το έκανε στα δύσκολα, όχι στα εύκολα. Με καθόλου αμελητέο προσωπικό κόστος πήγε κόντρα στο ποτάμι. Λένε για το στυλ της. Φυσικά ο καθένας εχει τον τρόπο του να εκφράζεται και το γούστο του πάνω στο τι του αρέσει και τι όχι. Από τη δημοσιογραφία όμως γυναικών του τύπου "τα μάτια της Έλλης" (ή της Κοσιώνη), από παρουσίες όπως της Τατιάνας ή κάτι άλλα ξεφτιλίκια σαφώς και είναι προτιμότερο το στυλ της Λιάνας. Σαφώς και μια "γλωσσού" σπάει τα πρότυπα του "όλο νάζι και χαρά" προτύπου ή εκείνου σύμφωνα με το όποιο οι γυναίκες έπρεπε να έχουν στόμα αλλά να μην έχουν μιλιά. Εγώ πολλές φορές έχω ακούσει γιαγιάδες να χαίρονται όταν η Λιάνα ύψωνε τον τόνο της φωνής της σε άντρες. Χαίρονταν γιατί ήθελαν κάποτε να το είχαν κάνει κι αυτές και δεν είχαν τη δύναμη να το κάνουν(και για να πω την αλήθεια δε θα με περιέγραφα καθόλου ως έναν από τους περισσότερο αντιμισογύνηδες ανθρώπους του κόσμου αλλά κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται). Ακόμα και οι επιλογές της στο ντύσιμο πάνε κόντρα στα πρότυπα του life-style σύμφωνα με τα οποία κάτι μπαμπόγριες αρνούνται να συμβιβαστούν με το χρόνο και το παίζουν παιδούλες. Και δόξα και τιμή της που δεν κώλωνε ποτέ μπροστά σε ένα παλιάνθρωπο όπως ήταν ο Κακαουνάκης ή που φουρκίζει τον κάθε Πάγκαλο.

Διαφωνώ και δε βρίσκω καμιά ομοιότητα στο λόγο της με καμιά Ρ. Μακρή και πολλές φορές θεωρώ τη παρουσία της (όπως πχ αυτή στα Καρντάσιανς ή στη Μενεγάκη) εξαιρετική. Παίρνω ας πούμε το τελευταίο της γραπτό στο ριζοσπάστη http://www.rizospastis.gr/page.do?id=15485&publDate=9%2F11%2F2014&direction=1&pageNo=7 και δεν καταλαβαίνω τι το κοινό έχει ο λόγος της με τη Μακρή ρε Παπουτσωμένε Γάτε. Και διαφωνώ και στο ότι ο λόγος ενός βουλευτή ή ευρωβουλευτή με το ΚΚΕ θα πρέπει να είναι ντε και καλά η επιτομή του μαρξισμού. Το βουλευτιλίκι άλλωστε, ακόμη και για κάποιο κομματικό μέλος, δεν νομίζω ότι είναι και το ύψιστο κομματικό αξίωμα. Θα προσθέσω επίσης ότι η Λιάνα είναι κάτοχος του βραβείου Ιπεκτσί, που από μόνο του δε λέει βέβαια και πολλά αλλά έχει υποστεί και ακόμα δέχεται επιθέσεις γι' αυτό το γεγονός, ενώ οι κατηγορίες περί εθνικισμού προέρχονται κυρίως από το μπλοκ εκείνο που το "Όχι στο Ανάν" το περιέγραφαν ως "ήττα της Αριστεράς". Και στο κάτω κάτω ακόμα και βάση να είχαν αυτά, από τη συστράτευσή της και μετά εγώ δεν έχω να θυμηθώ κάτι που να δικαιολογεί τέτοιους χαρακτηρισμούς.

ρα

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Οι στυλιστικες της επιλογες δε με ενοχλουν καθολου,ουτε οι θρησκευτικες της.Ουτε με πειραζει που δεν ειναι γατουλα,αλλα το εχει παει στο αλλο ακρο.Πχ η Μπαλου ειναι δυναμικη,η Κανελλη ειναι απλως γλωσσου.Εχει διαφορα.

Η δε βουλευτικη ιδιοτητα,στην εποχη μας,που η τηλεοραση παιζει καταλυτικο ρολο,ενω ο συνδικαλισμος εχει απαξιωθει,ειναι πολυ πιο πιθανο η συντριπτικη πλειοψηφια των ψηφοφορων (και του ΚΚΕ και γενικα),να μαθαινει τις αποψεις του ΚΚΕ μεσω της Λιανας,και του καθε βουλευτη του ΚΚΕ,παρα απο τον ΠΑΜιτη του επαγγελματικου του χωρου.Αρα ο βουλευτης ειναι η φωνη σου και το προσωπο σου προς τα εξω στην πλειονοτητα του κοσμο,και συχνα ειναι η μοναδικη σου φωνη.

Και δεν ειναι οτι δε χρησιμοποιει μαρξιστικη ορολογια,δε με νοιαζουν οι λεξεις,ουτε στην ουσια τους αυτα που λεει ειναι μαρξιστικα ομως.

Οσο για το αρθρο πχ γραφει

''Η μαύρη τρύπα που ανοίγει ο φασισμός στο κοινωνικό και πολιτικό σώμα δεν είναι πεδίο προς διαχείριση. Δεν είναι νομιμοποιημένο παράλληλο σύμπαν στο οποίο λειτουργούν ανακλαστικά είδωλα της όποιας δημοκρατίας. Δεν καθρεφτίζεσαι στο απόλυτο σκοτάδι.

Μπορεί να υπάρχει εύγλωττη σιωπή μεταξύ ζωντανών. Είναι η σιωπή που ακούγεται. Η σιωπή του θανάτου δεν είναι εύγλωττη. Είναι απλώς σιωπή.''

Αυτο ειναι ασκηση γλωσσικης ευθραδειας (που σιγουρα εχει),που μου δειχνει ναρκισσισμο και οχι προθεση αναλυσης της πραγματικοτητας.Σε λιγο θα πεταξει κανενα ''Αιδως Αργειοι''.

Συνεκρινε το με τη γλωσσα του Ντατ απο το παραθεμα που εβαλε (το οποιο δε κολλαει νοηματικα με το υπολοιπο κειμενο εν τω μεταξυ),ποσο σαφης,καθαρη και μαρξιστικη ειναι,σε σχεση με την θολη εκθεση ιδεων της Λιανας.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Τόσο το "Αιδώς Αργείοι", όσο και το "έξεστι Κλαζομενίοις...." και πολλά άλλα αρχαιοπρεπή τέτοια, έχουν γραφτεί πολλές φορές στον "Ρ", και από παληότερους (Παπαπερικλής, Καραντινός, Γεωργίου κλπ.), που μάλλον πληρούν καλύτερα τα κριτήρια κουκουεδότητος, τουλάχιστον όπως τα αντιλαμβάνονται αρκετοί φίλοι (κι εχθροί εδώ, κι αλλού, κι αλλού...).
Γενικά, βλέπω συχνά μιαν "οίκοθεν" επιθετικότητα απέναντι στην Λιάνα, ανεπαρκώς τεκμηριωμένη. Πέρα από κάποιες ενστάσεις για το πολύ διανοουμενίστικο (για εργάτες) στύλ γραφής της στην επιφυλλίδα, που τις συμμερίζομαι, δε βλέπω κάτι ουσιαστικότερο, που να αιτιολογεί τέτοια εμπάθεια.
Δε νομίζω πως έχει κάνει σοβαρά πολιτικά λάθη, και κατ' εμένα έχει προσφέρει πολλά στο κόμμα, χάρη στην τεχνογνωσία της στην επικοινωνία, και την ικανότητά της στην προσωπική κόντρα. Και δε μούρχεται πρόχειρα άλλος πολιτικός, που νάχει εκθέσει τόσο πολύ τα φασιστόμουτρα, όσο αυτή (π.χ. τότε με τον "ποκαχόντα", και προχτές με τον στύλιο) καθώς τους κάνει να χάνουν τον έλεγχο και να σκίζουν τα καλτσόν τους. Χρειάζονται κι αυτά.
Η Λιάνα, καταλαβαίνω, είναι μια πρόκληση για όλους μας, καθώς ξεκίνησε από ψηλά και δεξιά αλλά ενίοτε μας βάζει και γυαλιά. Τι να κάνουμε, στο κίνημα δεν (πρέπει να) υπάρχει ...επετηρίδα. Οποιος πολεμάει πιο δυνατά κερδίζει έδαφος από τον ...εχθρό!
Τι να πούμε για άλλους, που ξεκινήσανε από "αριστερά και από τα κάτω", για να πέσουνε ...δεξιά και ....ακόμα πιο κάτω (αλλά τώρα, ηθικά).

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Σεχταρ

Δεν με πειραζει ο διανοουμενισμος (εντος ή εκτος εισαγωγικων)καθ'εαυτος.Και ο Μαρξ ειναι αρκετα ''διανοουμενιστικος'' στο Κεφαλαιο πχ,αλλα εγραψε το...Κεφαλαιο οχι εκθεση ιδεων λυκειου με θεμα ''Περιγραψτε το φασισμο με 500 λεξεις''.

Το οτι η Λιανα ειναι καλυτερη απο διαφορους δηθεν αριστερους,ριζοσπαστες,μαρξιστες κλπ,δεν το συζητω καν,εννοειται πως ειναι,εγω ομως τη συγκρινω με το κομματικο δυναμικο,οχι με τον Ριναλντι ή τον ΠιΛαφ