Εμείς-εμείς οι μόνοι συνεπείς...*

... κι οι γυρολόγοι της πολιτικής

*Άρθρο συνεργάτη μας

Τους έχουν αποκαλέσει «γυρολόγους», «Εφιάλτες», «προδότες», «αποστάτες». Τόσα και άλλα τόσα. Τι θα ήταν όμως η ζωή χωρίς αυτούς; Τι ιστορίες θα είχαμε να λέμε, λίγες μέρες πριν τις εκλογές; Ο καθένας θα άρχιζε και θα τελείωνε την πολιτική του σταδιοδρομία, στο ίδιο κόμμα. Και οι δημοσιογράφοι; Προφανώς θα γίνονταν κλέφτες. Αν δεν έχεις να γράψεις ιστορίες σαν και αυτές, δεν υπάρχει λόγος να ξεκινήσεις ποτέ να ασχολείσαι με αυτό το επάγγελμα. Αν δεν θες εκπλήξεις, γίνε ΠτΔ. Αν πάλι γουστάρεις να διαβάζεις τέτοιες ιστορίες, θα τους υποστηρίξεις, θα τους δώσεις ελαφρυντικά για τις παλινωδίες τους, θα αναγνωρίσεις αυτήν την ευαίσθητη χορδή που κάποιος τους χτύπησε κι είδανε τη ζωή αλλιώς.

Ότι τι; Θα συζητάμε σε 20 χρόνια από τώρα για την Αλέκα Παπαρήγα, που γεννήθηκε, μεγάλωσε και θα φτάσει τα 100 (γερή να είναι) έχοντας μείνει για πάντα ΚΚΕ; Άσε μας μωρέ τώρα. Ο κόσμος, θέλει ίντριγκα. Πάθη, μίση (sic). Όχι λουλουδάκια και ασυννέφιαστες πολιτικές Candy-candy.

 Νίκος Μπίστης-7 κόμματα-ΚΚΕ/ΚΚΕ ΕΣ/ ΚΚΕ εσωτερικού-Ανανεωτική Αριστερά/ΣΥΝ/ΑΕΚΑ/ΔΗΜΑΡ/ΠΑΣΟΚ-ΕΛΙΑ

Ο Νίκος Μπίστης εντάχθηκε στο ΚΚΕ και έδωσε τη μάχη κατά της δικτατορίας, μέσα από τις γραμμές του. Το πλαίσιο άρχισε να του φαίνεται ασφυκτικό και έναν χρόνο μετά την «αλλαγή», βρίσκει την ευρωπαϊκή του ταυτότητα και μεταπηδά στο λεγόμενο «ΚΚΕ ες». Στη διάσπασή του φεύγει με τον Μπανιά και το ΚΚΕ ΕΣ-Ανανεωτική Αριστερά. Καταλήγει μέσω… Λαμίας στον Συνασπισμό, από εκεί όμως ξαναφεύγει και φτιάχνει την ΑΕΚΑ. Ως μέλος της ομάδας αυτής, στήριξε στα τηλε-παράθυρα όσο κανείς ίσως την κυβέρνηση Σημίτη για το ζήτημα των ταυτοτήτων και ο τότε πρωθυπουργός, αποφάσισε να τον (υφ)υπουργοποιήσει (άνοιγμα στο εξωκοινοβούλιο). Το 2004, όμως έρχεται η ώρα του Κώστα Καραμανλή να κυβερνήσει και ο Νίκος Μπίστης, αποχωρεί από την κεντρική πολιτική σκηνή. Θα κάνει την επανεμφάνισή του, το 2010, όταν και δημιουργείται η ΔΗΜΑΡ. Με την ΔΗΜΑΡ δεν βάζει ποτέ υποψηφιότητα, όμως γίνεται Υπεύθυνος Διεύρυνσης του κόμματος. Η ΔΗΜΑΡ διευρύνεται όσο και το συκώτι της πάπιας κατά την διάρκεια της μετατροπής του σε φουα-γκρα. Άξαφνα όμως, ο κυρ-Φώτης παθαίνει παλιμπαιδισμό. Η ανευθυνότητα τον κυριεύει και αποφασίζει να αποσύρει το κόμμα του από την τρικομματική. Ο Νίκος ο Μπίστης, τόσο ανεύθυνος δεν ήταν ούτε στα 8 του χρόνια. Νευριάζει με τον αριστερό Καρατζαφέρη και κοιτάζει προς την «πρωτοβουλία των 58». Η εν λόγω πρωτοβουλία όμως ναυαγεί και ο άστεγος Νίκος, ξεχνά τα γενόσημα και στις ευρωεκλογές του 2014 κατεβαίνει με το ΠΑΣΟΚ/Ελιά και «οποία έκπληξις!» δεν εκλέγεται. Αξίζει να του αναγνωρίσουμε τουλάχιστον, ότι η πορεία του, δεν έχει τεράστια άλματα λογικής και κατεύθυνσης. Μέχρι και φυσική μπορεί να θεωρηθεί. Παρόλα αυτά είναι πιο άτυχος και από τον Ιωαννίδη. 0/6 φάιναλ φορ ο Ξανθός, 0/στις πολλές εκλογές ο Νίκος Μπίστης. Πάντως, εξελέγη σαν Χάρης Καστανίδης. Εκτός αν έχει πειστεί κανένας σας, ότι πρόκειται για διαφορετικό πρόσωπο.

      Μάκης Κοψίδης-6 κόμματα (2 πολιτικές)-ΚΚΕ/ΚΕΔΑ/ΣΥΝ/ΠΑΣΟΚ-Ρεύμα Βενιζέλου/Οικολόγοι Πράσινοι/ΣΥΡΙΖΑ

Μπίστης, δεν θα γίνει, σε ό,τι έχει να κάνει με τον αριθμό αλλά δεν τον λες και σταθερό στις αποφάσεις του. Οι απόψεις που εξέφρασε τότε, ήταν όσα λέει σήμερα ο Εργατικός Αγώνας, περί κατάληψης της ηγεσίας του ΚΚΕ από ομάδα μπλα, μπλα, μπλα, περί μίνιμουμ προγράμματος και τα λοιπά. Ο Κοψίδης φεύγει από δεξιά από το ΚΚΕ και μέσω ΚΕΔΑ καταλήγει στον Συνασπισμό. Το 2007 και καθώς ο Αλαβάνος προχωρά την μετατροπή του ΣΥΝ σε ΣΥΡΙΖΑ, ο Κοψίδης φεύγει και πάλι από δεξιά γιατί θεωρεί ότι δεν μπορεί να κάνουν κουμάντο στο κόμμα η μαοϊκή ΚΟΕ και το Κόκκινο και προσχωρεί, (ήθελε από δεξιά όμως δεν υπήρχε τέτοια επιλογή) από αριστερά στο «ρεύμα Βενιζέλου», ο οποίος δηλώνει «παρών» μετά την ήττα Παπανδρέου στις εκλογές του 2007 και αποδεικνύεται «απών» γιατί χάνει από τον νυν ΚιΔηΣο. Κατά την αποχώρησή του από την Κουμουνδούρου, οι Συνασπισμένοι, τον τρολάρουν άγρια, με την –ίσως- καλύτερη ανακοίνωση στην ιστορία της μέλλουσας κυβέρνησής μας. «Ευχαριστούμε τον Μ. Κοψίδη για την προσφορά του στο κόμμα μας, στο σύντομο χρονικό διάστημα που στάθμευσε στον ΣΥΝ στο συνεχές ταξίδι του από κόμμα σε κόμμα, ως αποσπασμένου από την υπηρεσία του και του ευχόμαστε καλή και μακρόχρονη διαμονή στο «ρεύμα Βενιζέλου». Το «ρεύμα Βενιζέλου» τελικά αποδεικνύεται ξέπνοο και ο συμπαθής κατά τα άλλα Μάκης, αναγκάζεται να αναχωρήσει για άλλες πολιτείες. Οικολογικές. (δεν βρήκε κάτι προς τα δεξιά για να φύγει) Γίνεται στέλεχος των Οικολόγων Πράσινων, στων οποίων τη διάσπαση, συμμετέχει από υπεύθυνη θέση. Ανακεφαλαιώνοντας: Ο Μάκης, έφυγε από τον Συνασπισμό επειδή αυτός μετατρεπόταν σε ΣΥΡΙΖΑ και τότε είχε 4% και μετά κατέληξε να διασπά τους Οικολόγους, γιατί ήθελε να συνεργαστούν με τον ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν αριστερίστικος μεν, αλλά με 27% δε. Συνέπεια, ρε μουνιά.

          Νίκος Κοτζιάς -5 Κόμματα- ΚΚΕ-ΝΑΡ-ΠΑΣΟΚ-ΠΡΑΤΤΩ-ΣΥΡΙΖΑ

Κάποτε, θεωρητικός του ΚΚΕ. Συνέγραψε με εντολή (όχι Αντώνη Σαμαρά αλλά της) ΚΕ το βιβλίο-προώθηση του Ενιαίου Συνασπισμού, κάτι που φαίνεται πως του άφησε κουσούρι. Κατά το «βρώμικο ‘89» εκείνος καθάρισε, «νίπτοντας τας χείρας του» και φεύγοντας με το ΝΑΡ. Μέχρι το 2004, τα βήματά του χάνονται. Παρότι είναι γνωστό ότι πρόκειται για τον εξ απορρήτων του Γιώργου Παπανδρέου (όπως και ο νυν υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, Βαρουφάκης) τον ξαναβρίσκουμε να εκμεταλλεύεται την αγάπη του Κώστα Καραμανλή για την «αριστερά» και να έχει θέση πρεσβευτή-εμπειρογνώμονα στο Υπουργείο Εξωτερικών επί ΝΔ το 2008. Το 2009 είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚικού ΙΣΤΑΜΕ. Εικάζω –γιατί δεν μπόρεσα να βρω πηγή να το επιβεβαιώνει- ότι με την συμφωνία για το Μνημόνιο, αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ και φτιάχνει την κίνηση ΠΡΑΤΤΩ, μέσω της οποίας βρίσκεται αργότερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Συγκεκριμένα, η πρώτη του δημόσια εμφάνιση γίνεται τον Μάιο του 2014, όταν ο Αλέξης Τσίπρας τον παίρνει μαζί του, σε επίσκεψή του στη Μόσχα. (Θυελλώδικα χειροκροτήματα από τα έδρανα της ΟΑΚΚΕ, που βρίσκει νέα επιχειρήματα στο γιατί ΚΑΙ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ρωσόδουλος) Δημοσιεύματα του αστικού Τύπου, προεξοφλούν ότι ο Νίκος Κοτζιάς, θα πάρει το Υπουργείο, που τόσο λαχτάρισε. Εκείνο των εξωτερικών. Ο Αλέξης λέει τον προορίζει για Υπουργό, ενώ ο Γιώργος είχε βάλει τον ανεκδιήγητο Δρούτσα. Ζω για να το δω.

      

      Γρηγόρης Ψαριανός 2 Κόμματα Αναρχία/ΣΥΡΙΖΑ/ΔΗΜΑΡ/Πρωτοβουλία των 58/Ποτάμι

Στην αρχή ήθελε να κλάσει «στης βουλής τα έδρανα» αυτοεντασσόμενος στην αναρχία. Την εποχή που ο BEST έτρωγε το ένα πρόστιμο, πίσω από το άλλο γιατί ο ίδιος έβριζε κάτι παπάδες από μικροφώνου και έπειτα έβαζε τον ύμνο της Διεθνούς για να δείξει πόσο πούρος επαναστάτης είναι, αποφάσισε να κεφαλαιοποιήσει την αναγνωρισιμότητά του, με μια θέση σε ένα ζεστό έδρανο μέσα από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, που άλλωστε έχει τη φήμη του Αγίου Παντελεήμονα για πολιτικά κουτσούς και στραβούς. Στην πρώτη του συνέντευξη ως βουλευτής στο ΣΥΡΙΖΑ (στον Σταύρο Θεοδωράκη, παρακαλώ, γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή) δηλώνει ότι προτιμάει το καλαματιανό από το αλβανικό. Και εμείς παίρνουμε τα πρώτα δείγματα γραφής. Στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, στρίβει το τιμόνι δεξιά και από τότε αυτό κολλάει. Αποχωρεί μαζί με τον Κουβέλη και αποτελεί ιδρυτικό στέλεχος της Δημοκρατικής Αριστεράς. Όσο ο Μπίστης την διευρύνει, ο Ψαριανός εκλέγεται με αυτήν. Όχι μόνο στηρίζει την τρικομματική κυβέρνηση υπό τον Σαμαρά, αλλά γίνεται και Τούρκος, όταν η ΔΗΜΑΡ αποχωρεί από αυτήν. Κάτι μέσα του αρχίζει να σπάει, ο Γρηγόρης τρέχει από πρωτοβουλία σε πρωτοβουλία για να ανασυντάξει τον χώρο της Κεντροαριστεράς, όμως το ναυάγιο της πρωτοβουλίας των 58, τον αφήνει με βαριά κατάθλιψη. Με την ΔΗΜΑΡ να έχει πατώσει στις ευρωεκλογές του 2014 και τον Κουβέλη να συναινεί στην πρόταση ΣΥΡΙΖΑ για τη «μικρή ΔΕΗ», ο Ψαριανός αποχωρεί από τη ΔΗΜΑΡ, ανεξαρτητοποιείται στη Βουλή και ψηφίζει ό,τι έφερε η δικομματική πλέον κυβέρνηση προς ψήφιση. Δίνει ψήφο στον Σταύρο Δήμα, ενώ δηλώνει πλέον την υποστήριξη του «στο Ποτάμι». Είναι να απορείς, γιατί όχι κατευθείαν στη ΝΔ. Αλλά ο Γρηγόρης Ψαριανός, μας έχει αποδείξει κατ’ επανάληψη, ότι ποτέ του δεν διάλεξε τον γρήγορο και εύκολο δρόμο. Κατηγορείται ως σεξιστής και διάφορα άλλα, ενώ είναι απλός μαλάκας. Εντάξει, όχι απλός. Με περικεφαλαία. Για να καταλάβει κανείς το βαθμό φαιδρότητας του εν λόγω τύπου κατάφερε να βγάλει «έξω από τα ρούχα της» ακόμα και τη συνήθως μειλίχια Αλέκα Παπαρήγα, η οποία από το βήμα της Βουλής, εκστόμισε την ιστορική πλέον φράση «δηλαδή τι θέλετε, να αντιδράσουμε και να παίξουμε ξύλο;». Να παίξουμε ρε Αλέκα. Να παίξουμε!

         Μανώλης Γλέζος 5 Κόμματα ΚΚΕ/ΕΔΑ(μεταπολιτευτική)/ΠΑΣΟΚ/Ενεργοί Πολίτες/ΣΥΡΙΖΑ

Το επιτυχημένο πρότυπο του Μπίστη. Ο Νικόλας μας έχει αλλάξει 7 κόμματα, χωρίς να εκλεγεί με κανένα, ο Γλέζος από την άλλη έχει εκλεγεί με 3 διαφορετικά. Δε σε χάλασε Μπίστη. Ναι αλλά ο Μπίστης, χωρίς να έχει εκλεγεί έχει γίνει (υφ)υπουργός, ενώ ο Γλέζος ποτέ.  Ο Γλέζος, όμως έχει βραβείο Λένιν. Αποφασίστε εσείς για το αποτέλεσμα. Επιστρέφοντας στο Γλέζο, το κατέβασμα της σημαίας την περίοδο της κατοχής, του εξασφάλισε την εκλογή για 70 χρόνια περίπου. Δεν το λες και άσχημα. Εξελέγη με την (κανονική) ΕΔΑ πριν τη Χούντα, και μετά τη δικτατορία προσπάθησε να την νεκραναστήσει. Στο μεταξύ είχε αποχωρήσει από το ΚΚΕ, το 1968 με τη διάσπαση, παρόλα αυτά δεν βρέθηκε στο λεγόμενο «εσωτερικό». Η προσπάθειά του, να αναστήσει την ΕΔΑ, δεν το λες ότι στέφθηκε και με επιτυχία. Γι αυτό άλλωστε και ο ίδιος βρέθηκε –και εξελέγη Νίκο Μπίστη- στο ΠΑΣΟΚ. Ανεξαρτητοποιήθηκε και έπειτα παραιτήθηκε από βουλευτής. Ξανακινείται το 2000, όταν και κατεβαίνει υποψήφιος με τον Συνασπισμό πλέον. Δύο χρόνια αργότερα, ιδρύει τους Ενεργούς Πολίτες, τους οποίους διατηρεί μέχρι και σήμερα, και οι οποίοι δρουν εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Εξελέγη ευρωβουλευτής το 2014, πρώτος σε ψήφους ανάμεσα σε όλα τα κόμματα. Ακούς Νίκο Μπίστη; Ήθελε να γυρίσει στην εγχώρια πολιτική σκηνή, όμως επιλαχών ευρωβουλευτής είναι ο Στέλιος Κούλογλου, που τα έχει ψιλοσπάσει με τον ΣΥΡΙΖΑ, οπότε τον καρφώσανε στις Βρυξέλλες. Γενικά ο Μανώλης ο Γλέζος, διακατέχεται από μια τάση, να θεωρεί ότι παραβρέθηκε σε όλες τις σημαντικές στιγμές της ιστορίας της ανθρωπότητας. Έχει πάθει -κατά το κοινώς λεγόμενο- Απόστολο Κακλαμάνη. Χτυπημένος από τη συγκεκριμένη νόσο, ο Μανώλης Γλέζος, δήλωσε πρόσφατα, ότι ήταν στην επιχείρηση ανατίναξης της Μεγάλης Βρετάνιας. Οκ. Όχι δεν ήσουν. Δεν σε θυμάται κανένας από αυτούς που ήταν. Τέλος.

      Μάκης (Μαυρουδής) Βορίδης 4 Κόμματα ΕΠΕΝ/Ελληνικό Μέτωπο/ΛΑΟΣ/ΝΔ

Ας περάσουμε λίγο και στην άλλη πλευρά, γιατί τους προερχόμενους από την ευρύτερη –ευρύτατη- «αριστερά» τους ψιλο-εξαντλήσαμε. Ο Μαυρουδής Βορίδης. Άξιο τέκνο του συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου. Διορίστηκε πρόεδρος της ΕΠΕΝ, διάδοχος του Νίκου Μιχαλολιάκου της Χρυσής Αυγής. Εύγε. Ήταν η εποχή, που ο Μαυρουδής, τα έλεγε και τα έπραττε, τσεκουράτα! Ήταν «ακτιβιστής της δεξιάς» κατά δήλωση του ιδίου, στην εκπομπή –ποιανού άλλου- του Σταύρου Θεοδωράκη. Και έπειτα ήρθε το Ελληνικό Μέτωπο και οι κουμπαριές με τον Λεπέν. Την εποχή εκείνη, το κόμμα του Μάκη του Βορίδη, ήταν σα να λέμε η «σοβαρή Χρυσή Αυγή» που τόσο θέλει ο Μπάμπης. Ο Μάκης, στα 10 χρόνια που κράτησε ζωντανό το Ελληνικό Μέτωπο, πρόλαβε να ξεπλύνει την μοναδική ακροδεξιά τρομοκρατική οργάνωση στην Ελλάδα την «ΜΑ.Β.Η.» (Μαχητές Βορείου Ηπείρου), η οποία μάλιστα πραγματοποίησε χτύπημα με νεκρούς στην Αλβανία. Υπήρξαν ύποπτοι, όμως ο Μάκης τους έδωσε άλλοθι λέγοντας ότι εκείνες τις μέρες παραβρίσκονταν όλοι στο συνέδριο του κόμματός του. Έκλεισε το μαγαζί όταν αποφάσισε να ενταχθεί στο ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη και να διεκδικήσει την εκλογή του με καλύτερους όρους. Τα κατάφερε και μάλιστα στην κυβέρνηση Παπαδήμου του 2011-2012, υπουργοποιήθηκε! Ο Μάκης, μάλιστα, είναι μαζί με τον Άδωνι και τον τιτάνα της πολιτικής Γιώργο Ανατολάκη που έχουν γράψει στην ιστορία της βουλής την θρυ –wait for it- λική ερώτηση για τους ψεκασμούς. Ερώτηση που έδωσε το όνομά της σε ένα κόμμα. Άλλο από αυτό που την έκανε. Η ερώτηση έχει γίνει από τους βουλευτές του ΛΑΟΣ, όμως εξελικτικά για κάποιο λόγο χρεώθηκε στους ΑΝΕΛ. Ο ψεκασμένος Υπουργός Μεταφορών λοιπόν, όταν ο δεξιός Καρατζαφέρης αποφάσισε να αποχωρήσει από την κυβέρνηση, είχε γλυκαθεί αρκετά από την υπουργική του καρέκλα. Μεταπήδησε στη ΝΔ και πλέον υπάρχουν φήμες που τον θέλουν επικρατέστερο για τη διαδοχή του Μεσσήνιου άσου Αντώνη Σαμαρά. Άξιος διάδοχος Αβερωφικής παιδείας. Φωτιά και –κυρίως- τσεκούρι!

      Βασίλης Οικονόμου ΠΑΣΟΚ-Άρμα Πολιτών-Ελεύθεροι Πολίτες-ΔΗΜΑΡ-ΝΔ

Ο άνθρωπος-αφορμή για να γραφτεί αυτό το κείμενο. Δεν σε άκουσα ανόητο ΠΑΣΠιτάκι; Προδότης; Ο Βασίλης ο Οικονόμου; Λοιπόν, άκου και νιώσε δέος, μικρέ. Ο Βασίλης Οικονόμου, έχει υπάρξει διαολεμένα bad-ass στα νιάτα του. ΑρχιΠΑΣΠίτης και ανοιχτά τραμπούκος, μικρέ. Εκείνος, δεν τα έβαζε με τους καγκουρο-ΔΑΠίτες που τα βάζεις εσύ. Τα έβαζε στις σχολές με τους Κένταυρους και τους Ρέιντζερς. Κατάλαβες; Η σημαία του Πολυτεχνείου, σου αρέσει ΠΑΣΟΚόπαιδο; Ε, σε αυτόν οφείλεις ότι την έχετε. Και δεν κάνω πλάκα. Την κλείνει σε θυρίδα από το 1995. Τότε ο Βασίλης ήταν πρόεδρος της ΠΑΣΠ ΑΕΙ. Νίκο Μπίστη; Αλήθεια, δεν στο κάνω επίτηδες, αλλά θέλω να σου πω ότι ο Βασίλης Οικονόμου, εξελέγη το 2000. Και το 2004. Και το 2007. Και το 2009. Ρε φίλε, το καταλαβαίνεις; Α. Ο Βασίλης –Νίκο- ήταν ανάμεσα στους 3 ΠΑΣΟΚους που διαγράφηκαν όταν ψηφίστηκε το πρώτο μνημόνιο. Εκείνος, μαζί με τον Δημαρά και τη Σακοράφα. Μαζί με το Δημαρά, έφτιαξαν το Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών. Για κάποιο λόγο δεν τα βρήκαν και χώρισαν τα τσανάκια τους. Αν και η Wikipedia αναφέρει ότι ο Οικονόμου αποχώρησε μαζί με 250 μέλη του Άρματος και έφτιαξαν τους Ελεύθερους Πολίτες, φαντάζομαι ότι κάποιος ξέχασε να βάλει την υποδιαστολή και εννοούσε 2,50. Πήγε στη ΔΗΜΑΡ, γιατί του αρέσουν τα δύσκολα. Και, Νίκο. Εξελέγη. Για 5^η φορά το 2012. Οι εκλογές του 2015, δεν έχουν γίνει ακόμα, αλλά ρε Νίκο Μπίστη, ο Βασίλης Οικονόμου έχει εκλεγεί πριν καν ξεκινήσουν, το πιστεύεις; Ναι ρε, πήγε στη ΝΔ. Και ξέρεις γιατί; Απλά για να αποδείξει το οξύμωρο της συγκυρίας. Η ΝΔ να έχει βουλευτή που δεν έχει ψηφίσει κανένα μνημόνιο και ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει την Τζάκρη που έχει ψηφίσει και τα τρία. {Ναι, Νίκο. Το ξέρω ότι ούτε εσύ ψήφισες κανένα. Με μια διαφορά. ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ.} Κάτι τελευταίο. Ο Βασίλης Οικονόμου περιμένει να του κατοχυρωθεί το ρεκόρ των περισσότερων κομμάτων ανά χρόνο. Αν βγάλει τη χρονιά στη ΝΔ, τότε θα έχει μ.ο. για τα τελευταία 5 χρόνια 1 κόμμα/χρόνο.  

Όσοι δεν κατάφεραν να μπουν στη λίστα

Η πίεση του χρόνου, η αγωνία του αρχισυντάκτη και η συγκυρία μας αναγκάζουν να μην κλείσουμε καν δεκάδα. Παρά να μείνουμε στους 7, που ήταν όμως υπέροχοι. Στη λίστα μας, δεν κατάφεραν να μπουν και θα τους τιμήσουμε με σύντομη αναφορά οι: Βασίλης Παϊτέρης. Υποψήφιος με την Πολιτική Άνοιξη του Αντώνη Σαμαρά το 1993. Τον συνεπήρε η ίδρυση του ΔΗΚΚΙ και ήταν υποψήφιος με αυτό. Το 2004 όμως, όντας υποψήφιος με τη ΝΔ αυτή τη φορά δίνει σόου έξω από τη Ρηγίλλης όταν η νίκη του Κώστα Καραμανλή, ανακοινώνεται πλέον επίσημα. Το βίντεο στο οποίο ο Βασίλης Παϊτέρης πανηγυρίζει τη νίκη της ΝΔ τραγουδώντας «τα λόγια τα κλειδωμένα» έκανε το γύρο του διαδικτύου. Δυστυχώς το εν λόγω βίντεο, που δεν κατάφερα να εντοπίσω, έφτασε το 2012 στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ και παρά τα χαλαρά κριτήρια για τους υποψηφίους, αποφάσισαν να κόψουν τον αγαπημένο μας Παϊτέρη, που τον λες και «τσιγγάνο Μπίστη».

Ακόμα αφήνουμε απ’ έξω, τον εκδότη και ευρωβουλευτή πλέον Γιώργο Κύρτσο, που έχει κάνει την διαδρομή ΚΚΕ (χωρίς όμως ποτέ να είναι υποψήφιος) –ΝΔ-ΛΑΟΣ και έπειτα πάλι ΝΔ, γιατί δεν έχει κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Την ιστορία του Σπύρου Λυκούδη, που παρατήρησα λέγοντάς τη σε γνωστούς πως είναι ενδεδειγμένο φάρμακο για τις αϋπνίες… Της ανιψιάς του Μητσοτάκη, Αντιγόνης Λυμπεράκη, που για να καταλήξει φέτος στο Ποτάμι, έχει κάνει τη διαδρομή ΚΚΕ-Συνασπισμός-Δράση. Της Χρυσούλας Γιαταγάνα, που έχει περάσει ως συνεργαζόμενη στα αυτοδιοικητικά από το ΚΚΕ, ήταν βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων και πριν κλείσουν τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, έκανε τσάρκες προς την Κουμουνδούρου, μήπως και συμπεριληφθεί σε αυτά. Της Ραχήλ Μακρή, που πέρα από τη γνωστή της πορεία από τους ΑΝΕΛ στον ΣΥΡΙΖΑ, έχει δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο, πως ήταν στο «ΠΑΜΕ Δικηγόρων της Κοζάνης». Του Στέφανου Μάνου, βουλευτή και βιομήχανου, που πέρασε κατά σειρά από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ. Έφτιαξε κόμμα, τους Φιλελεύθερους και έπειτα τη Δράση, για να καταλήξει στο Ποτάμι, ενώ έχει ξεκινήσει την καριέρα του σχεδόν χρεοκοπώντας ως διευθυντής την Αλλατίνη. Του Στάθη Παναγούλη, γνωστού και ως «Βασίλη Οικονόμου» του προοδευτικού τόξου της δεκαετίας με τις βάτες. Πέρασε από Ένωση Κέντρου, έφτιαξε την ΕΣΠΕ, την πήγε στο ΚΚΕ, με το οποίο και εξελέγη, ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ, πέρασε για ένα φεγγάρι από το ΚΟΔΗΣΟ φτάνοντας τέλος στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου κυνηγάει όσους υποψήφιους περιλαμβάνονται στα ψηφοδέλτια και έχουν ψηφίσει μνημόνια, για να τους στείλει σε ειδικά δικαστήρια. Αλλά και τους λιγότερο γνωστούς Στάθη Γιώτα με καριέρα στην Ένωση Κέντρου, ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, μετά στον Συνασπισμό και έπειτα το 1993, στην Πολιτική Άνοιξη, για να καταλήξει και πάλι στο ΠΑΣΟΚ. Και τέλος την ιστορία του Γιώργου Αλεξάτου, που πέρασε και αυτός σαράντα κύματα, αν και το think tank που συγκρότησα για το συγκεκριμένο κείμενο, θεωρεί ότι κάτι ξεχνάμε. Ξεκίνησε από το ΚΚΕ, έφυγε με το ΝΑΡ, πήγε στην ΑΡΑΝ, συμπαρατάχθηκε με την «πρωτοβουλία των 1000» που τελικώς κατέληξε στο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Πλατεία Μπελογιάννη» που αν το έχεις διαβάσει, καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για εραστή της ιδέας της «Παναριστεράς».

Σας ευχαριστούμε όλους για τις αναμνήσεις!

Ρένα Μπουεναβεντούρα Δουρου-τι

Υστερόγραφο Ρένας

και για να μην ξεχνιόμαστε... Βάρκιζα τέλος!

Τα λέει και ο Μάκης, μετά το 5.25 στο παραπάνω βίντεο

Γιατί κι οι μπολσεβίκοι αριστερή κυβέρνηση ανέτρεψαν -για να μην ξεχνιόμαστε..