Γιατί Κουκουέ

Έφτασε λοιπόν αυτή η στιγμή, που όλα όσα γράφαμε και συζητούσαμε, καταλήγουν στο δια ταύτα, στο «γιατί κουκουέ»; Και μπορεί να μην υπάρχει ιδιαίτερη πρωτοτυπία στον τίτλο αυτών των αναρτήσεων, αλλά κάθε άνθρωπος είναι από μόνος του ένας πρωτότυπος συνδυασμός σκέψεων, ιδεών και παραστάσεων, που τον οδηγούν από διάφορα μονοπάτια στον ίδιο δρόμο, που είναι μονόδρομος για να αλλάξουμε τον κόσμο.

Κουκουέ λοιπόν, γιατί είναι ντροπή στον εργάτη, στο σκλάβο ντροπή, να υποκύψει στη λαίλαπα του πασόκ, των γενόσημών του και των νεότερων κακέκτυπών του, στην άλωση των συνειδήσεων και την ανάθεση σε άνωθεν σωτήρες. Για να μπορείς να λες σφε αναγνώστη μια μέρα στα εγγόνια σου, με το κεφάλι ψηλά: εγώ μια φορά πασόκ δεν ψήφισα ποτέ στη ζωή μου και έχω καθαρό το κούτελό μου.

Γιατί το κουκουέ είναι μονόδρομος για όποιον νιώθει γενικά αριστερός, χωρίς να το αναλύει περισσότερο, αλλά δεν μπορεί να βλέπει τα κόκκινα λάβαρα και τα σύμβολα του εαμ να μπαίνουν στη βιτρίνα σα ξεσκονόπανα, για να καλύψουν τη σοσιαλδημοκρατική σκουριά, το βούρκο του νατο και του ευρωμονόδρομου, τη βρωμιά του κόσμου της εκμετάλλευσης.

Γιατί είναι η πιο τίμια επιλογή ακόμα και για όποιον αισθάνεται δεξιός και βλέπει τα κόμματα και τις κυβερνήσεις που ψήφισε να τον έχουν φέρει στο όριο της επιβίωσης, να του παίρνουν το σπίτι και να κάνουν πράξη όλες εκείνες τις απειλές, που έλεγαν πως θα συμβούν, αν έρχονταν ποτέ στα πράγματα οι κομμουνιστές.

Γιατί πάνω απ’ όλα nous sommes προλετάριοι. Εργάτες, αγρότες, φοιτητές. Άνεργοι κι εβέ. Κομμάτι μιας λαϊκής συμμαχίας, με κοινωνική βάση, για την οποία μόνο οι κομμουνιστές κάνουν λόγο, χωρίς να την κρύβουν πίσω από θολά παναριστερά κι αντιμνημονιακά μέτωπα, που στενεύουν την απεύθυνσή της.

Γιατί ακόμα κι αν το κριτήριο μπροστά στην κάλπη φτάνει μέχρι το δίπολο «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», δεν υπάρχει πιο συνεπής αντιμνημονιακή ψήφος από τη στήριξη του κκε, που είχε καταθέσει άλλωστε και σχετική πρόταση νόμου για την οριστική κατάργηση του μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων του, με ένα άρθρο. Κι όχι για το σκίσιμο, που έγινε πολιτική καταγγελία, μετά σταδιακή αναίρεση, δηλ εξάμηνη παράταση, ήτοι πρόγραμμα ντράγκι, που σημαίνει δηλ μνημόνιο διαρκείας. Να δεις τι σου ‘χω για μετά…

Γιατί αυτή η προεκλογική περίοδος είχε την πιο κούφια αντιπαράθεση, κυρίως μεταξύ των κομμάτων εξουσίας, πιο ανούσια κι από το δίπολο «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» των περασμένων εθνικών εκλογών. Και τα πιο ανόητα τηλεοπτικά σποτάκια, σε έναν άτυπο διαγωνισμό κακογουστιάς και το θεατή στη μέση, με το πατατάκι στο στόμα, να βλέπει να υποτιμούν συστηματικά τη νοημοσύνη του σαν εθνικό νόμισμα. Εμπόριο φόβου και τρομολαγνεία vs εμπόριο ελπίδας και γλυκερές αυταπάτες. Η συνέχεια στην οθόνη μας, εκτός κι αν κάνουμε την έκπληξη και βγούμε στους δρόμους.

Κουκουέ γιατί δε θέλει να κυβερνήσει. Ναι, αυτό ακριβώς που άλλοι το εκλαμβάνουν ως αρνητικό επιχείρημα, είναι η ειδοποιός διαφορά του κόμματος. Οι κομμουνιστές δεν ενδιαφέρονται για ζεστές θεσούλες και οφίτσια, ούτε κοροϊδεύουν το λαό πως μπορεί να αλλάξει κάτι με μια απλή κυβερνητική αλλαγή στις σημερινές συνθήκες. Το κουκουέ είναι το μόνο κόμμα που δε ζητάει την ψήφο του λαού, για να κυβερνήσει, αλλά τον ξεσηκωμό του, για να αλλάξει τάξη στην εξουσία και να.. «κυβερνήσει» ο ίδιος ο λαός.

Γιατί είναι ο χειρότερος εφιάλτης του ποικιλόχρωμου οπορτουνισμού, με την απαλή κι εξ αριστερών κριτική στο σύριζα, για να είναι πιο… συνεπής –λες και είναι ζήτημα ασυνέπειας η πολιτική του. Και γιατί σε μια εποχή που ο μαρξ «γίνεται ξανά επίκαιρος» κι «επιστρέφει στη μόδ», για να στρεβλώσουν τη σκέψη του… σε μια εποχή που η κρίση και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού είναι οξύτερα και πιο φανερά από ποτέ, καθιστώντας μονόδρομο την εναλλακτική πρόταση που τα υπερβαίνει… μόνο το κουκουέ επιμένει να μιλάει ανοιχτά για το σοσιαλισμό και ζυμώνει την αναγκαιότητά του, ψάχνεται, μελετά τα σχετικά ζητήματα και προχωράει στις αντίστοιχες προγραμματικές επεξεργασίες.

Γιατί την κυριακή, μπορεί να μην κρίνεται αν θα έχουμε ή όχι σοσιαλισμό στην ελλάδα (κι αλίμονο αν αυτό κρινόταν με εκλογές), αλλά υπάρχει συγκεκριμένη εμπειρία μετά τις εκλογές του 12’, αν το άσχημο αποτέλεσμα του κουκουέ ωφέλησε ή όχι το λαϊκό κίνημα και την ανάπτυξη αγώνων –και πώς συνέβαλε αντίστοιχα η εκλογική εκτίναξη άλλων δυνάμεων. Κι είναι μια πείρα πολύτιμη κι ακριβοπληρωμένη, για να μην τη λάβει κανείς υπόψη και να την ξεπεράσει με ελαφριά καρδιά.

Γιατί εφόσον άντεξε και ξεπέρασε τη.. συντέλεια του 89-91’, και βγήκε πιο δυνατό από κάθε άλλο κκ από την παγκόσμια κρίση του κομμουνιστικού κινήματος, μπορεί να υπερβεί τα πάντα.

Γιατί κάνει τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στο δρόμο, ενώ τα κόμματα εξουσίας κλείνονται σε μικρά σπίτια και φιλικές γυάλες, χωρίς να μπορούν να συγκινήσουν ή να κινητοποιήσουν ευρύτερες μάζες.

Γιατί αν δεν ξεπεράσεις τους φόβους σου και τα εκβιαστικά ψευδοδιλήμματα στην ιδιωτική μοναξιά που σου προσφέρει το παραβάν, αν δεν κάνεις έστω αυτό το μικρό βήμα, πώς θα κάνεις αργότερα το μεγαλύτερο, όταν χρειαστεί, σε μια πιο κρίσιμη μάχη;

Κουκουέ, γιατί… τι άλλο; Το αίμα νερό δε γίνεται.

Και κουκουέ να μην είχα, πάλι κουκουέ θα έπαιρνα.

Γιατί, όπως λέει ο πάνος ζάχαρης

Η Ακρόπολη είναι ομορφότερη, όταν διαολοστέλνει τους φονιάδες

και θέλω να ψηφίζω το ίδιο κόμμα με τον Σιφωνιό και όχι με τη Γιάννα.

Και γιατί, όπως λέει η τιτίκα σαριγκούλη –που τόλμησαν να ειρωνευτούν κάποιοι αδαείς ναρίτες…

Εάν δε βγει ενισχυμένο το ΚΚΕ, την έχουμε βάψει…

Υγ: στο πάνω δεξί μέρος του μπλοκ, μπορείτε να δείτε και να ψηφίσετε στην καινούρια ψηφοφορία της κε, με θέμα την επόμενη μέρα και το πρόσωπο-παράγοντα εκείνο, που θα γίνει η φωνή της συνείδησης της νέας κυβέρνησης σύριζα και θα βάλει τις απαραίτητες κόκκινες γραμμές. Καλό βόλι..