Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016

Το άλλο μισό του ουρανού

Αν και η γυναίκα συνήθως ταυτίζεται με την καρπερή γη, στην οποία εισχωρεί ο ουρανός, για να τη γονιμοποιήσει και να δώσει ζωή.

Μερικές σκόρπιες σημειώσεις λοιπόν για τη χτεσινή ημέρα. Που αν την ξεχνούσε κανείς στη σοβιετία, κέρδιζε την κοινωνική κατακραυγή των υπολοίπων. Και που δεν είναι μία τυπική γιορτή, σαν το πανηγυράκι του αγίου Βαλεντίνου, κι ας προσπαθούν να το κάνουν τέτοιο, όπως λέει μια φίλη. Για να συμπληρώσω λοιπόν ένα χτεσινό τιτίβισμα:
Η μέρα της γυναίκας δεν είναι ladies night, ούτε πανηγυράκι σαν τη μέρα των ερωτευμένων, η Πρωτομαγιά δεν είναι για λουλούδια, στεφάνια, κτλ, και η 9η Μάη δεν είναι προφανώς η μέρα της Ενωμένης Ευρώπης.

Κατά τα άλλα:

Η ελευθερία είναι για εμάς μια ωραία γυναίκα. Ενώ για τα αστικά χοντρογούρουνα (που είναι χοντρόψυχα, ακόμα κι αν έχουν λεπτό, γυμνασμένο σώμα), μια ωραία γυναίκα δεν μπορεί να είναι ελεύθερη, αν θέλει να είναι ωραία. Είναι υποταγμένη στο σατράπη της, τη "θηλυκότητά της" και τα υπαγορευμένα πρότυπα ομορφιάς. Και πάντως δεν είναι ελεύθερη να φάει ό,τι θέλει, αν δε θέλει να την κοιτάζουν λες και είναι καμιά γουρούνα -ενώ ελάχιστοι τολμάνε να κοιτάξουν σαν γουρούνια τα αστικά χοντρογούρουνα, από τον παραπάνω στίχο, που μας στερούν την πραγματική ελευθερία.

Η γυναίκα έχει έναν προκαθορισμένο ρόλο να παίξει και την ελευθερία να τον ερμηνεύσει όπως θέλει, όσο παραμένει αυστηρά σε αυτά τα πλαίσια. Στήριγμα και συμπλήρωμα ενός μεγάλου άνδρα, το μυστικό που κρύβεται πίσω από τη δική του επιτυχία. Ενός άνδρα που την κατακτά, για να την έχει στο πλευρό του, από το οποίο δημιουργήθηκε εξάλλου -για να μην ξεχνάμε το προπατορικό, σεξιστικό αμάρτημα του θεού, με τους πρωτόπλαστους.
Αν θέλει να ξεφύγει από αυτή τη θέση και να πρωτοστατήσει, πρέπει να υιοθετήσει τις ίδιες ακριβώς αξίες-προδιαγραφές, που δεν είναι αντρικές και γενικώς έμφυλες, αλλά ταξικές και καταπιεστικές.

Το αστικό πρότυπο θέλει τον άντρα μάτσο και ματσωμένο, για να μπορεί να ρίξει θηλυκά στην απόχη του. Νοιάζεται μόνο για το αποτέλεσμα κι όχι για ρομαντικούς αναχρονισμούς, περιορίζοντας το θαυμασμό προς το ωραίο σε περίτεχνες φράσεις του τύπου "μουνάρα".
Φροντίζει όμως για όλα. Πχ για την πλήρη ισότητα, καταργώντας την προστασία της μητρότητας και τα "προνόμια" των γυναικών, που σήμερα συνταξιοδοτούνται μια πενταετία πριν από τους άντρες.

Προπαντός φροντίζει για την ίδια την (ψευτο)άρνησή του, με τη "ριζοσπαστική" άποψη πως τα φύλα δεν είναι αυθύπαρκτα, αλλά σύμβαση, κοινωνική κατασκευή και προσωπική επιλογή του καθενός. Όπως ακριβώς κι οι συντάξεις εξάλλου. Αν θες, μπορείς να δίνεις εισφορές και να καθορίσεις εσύ το ύψος της μελλοντικής σύνταξής σου. Κι υπάρχει πάντα κι η ιδιωτική ασφάλιση, που παρέχει μεγάλες ευκαιρίες (για κέρδος στην επιχείρηση).
Πληθώρα κι ελευθερία επιλογών.
Ακόμα και για να αυτοδιαθέσεις -sic- το σώμα σου και να γίνεις πχ ιερόδουλη. Δεν έχεις να ζήσεις, δεν έχεις να βιοποριστείς; Είσαι λεύτερη...

Ελευθερία-ισότητα-αδελφότητα.
Η ελευθερία για αυτούς είναι... είναι...
Μα δεν είναι πολύ σεξιστικό να λέμε ότι η ελευθερία είναι γυναίκα; Τη ρωτήσαμε να μας πει πώς αυτοπροσδιορίζεται;

Στις ιστορίες αστικής, καθημερινής τρέλας και παρακμής, μπορεί να δει κανείς να υπερασπίζονται πχ τη Σαράποβα (τενίστρια που βγήκε ντοπέ) γιατί είναι όμορφη κι ελκυστική, και να προσθέτουν πως αποκλείεται να μην ντοπάρεται και η Σερένα Ουίλιαμς, που έχει το μειονέκτημα να είναι μαύρη και εύσωμη. Και αυτό ανεξάρτητα από το αν ντοπάρεται ή όχι, που είναι σχεδόν απίθανο να μην... στο υψηλό, επαγγελματικό επίπεδο. Όσο απίθανο είναι να μη χέζουν οι αρκούδες στο δάσος.

Επίσης, είναι εκπληκτικό πόσες σεξιστικές εξυπνάδες και αήττητα επιχειρήματα μπορεί να διαβάσει κανείς για την υπόθεση της αθλητικογράφου που μαγνητοσκοπήθηκε (και διαπομπεύτηκε) γυμνή εν αγνοία της. Κι αυτό δεν αναιρείται από οποιοδήποτε δικό της φάλτσο-ατόπημα, κατά το χειρισμό της υπόθεσης (αν υποθέσουμε δηλ πως είναι φιλοχρήματη και αξιοποιεί το γεγονός, για να βγάλει πολλά λεφτά).

Ο καπιταλισμός απελευθερώνει υποτίθεται την ανθρώπινη προσωπικότητα και το άτομο, για να το εγκλωβίσει σε πανομοιότυπα, ομαδοποιημένα γούστα κι υπαγορευμένες μόδες, που θεωωρητικά ο καθένας μας διαμορφώνει κι επιλέγει αυθόρμητα.

Και πώς να πάει κανείς ή μάλλον καμιά ενάντια στη δικτατορία των προτύπων; Πρέπει να ξυρίσει τα πάντα, για να μην την πουν Κνίτισσα των 70'ς, με ταγάρι, άρβυλα κι αξύριστες μασχάλες. Να πάρει σέξι εσώρουχα κι άβολα κορδόνια, για να μην της πουν πως φοράει τη βράκα της γιαγιάς της. Και να βάψει απαραιτήτως τα νύχια της, για να μην είναι σαν πιτόγυρο χωρίς μουστάρδα (ή χωρίς τζατζίκι, δεν είναι αυτό το θέμα μας).

Κι αν το θέλει, έχει καλώς. Αν όχι όμως, πρέπει να το κάνει, γιατί το θέλουν οι άντρες. Που δεν είναι έτσι ακριβώς -όχι για όλους δηλ. Αλλά είναι αλήθεια ότι συνηθίζεις σε ό,τι βλέπεις πολλές φορές και το ψάχνεις ασυνείδητα.
Το χειρότερο μάλιστα είναι όταν πρέπει να λειτουργείς και να ντύνεσαι ψυχαναγκαστικά, ακόμα και ως εναλλακτικιά, που σνομπάρει υποτίθεται τα πρότυπα, τους κανόνες κι όλα τα παραπάνω, αλλά τα αντικαθιστά με "δικά μας, κινηματικά" φετίχ (μαύρα ρούχα, πίρσινγκ, σαλβάρια, αναλόγως το χώρο).

Κι εμείς σφοι, τι κάνουμε; Ό,τι μπορούμε γενικώς. Αλλά φτάνει αυτό;
Οι κομμουνιστές πρωτοστάτησαν στην καθιέρωση της παγκόσμιας μέρας της γυναίκας. Ανέδειξαν από τις γραμμές τους μεγάλες επαναστατικές μορφές, σαν τη Ρόζα Λούξεμπουργκ -που έχει γενέθλια την ίδια μέρα με την επέτειο θανάτου του Στάλιν. Έδωσαν πρώτοι δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες κι όπλο στο χέρι (αλλά και παντελόνι να φορέσουν, γιατί με το φουστάνι δεν μπορείς να περάσεις πολύ εύκολα ένα ποτάμι) Σφυρί-δρεπάνι και όπλο στο φουστάνι. Και το ΚΚΕ ανέδειξε την πρώτη γυναίκα πολιτική αρχηγό, την Αλέκα, που δίνει κάθε τόσο φοβερά στιγμιότυπα στους φωτογράφους. (Κι άσε τους άλλους να ασχολούνται με τη Ζωή και να ψαρώνουν με το υφάκι της).

Να είναι άραγε δικό της; Ή να της βγαίνει να το κάνει με όλα;
Και βασικά έχει γράψει ίσως το πιο ολοκληρωμένο έργο στην ελληνική βιβλιογραφία για το γυναικείο ζήτημα.
Δεν είναι τυχαίο εξάλλου πως ο Αριστοφάνης συνέδεσε στην εποχή του τις γυναίκες με το αντιπολεμικό, φιλειρηνικό κίνημα (Λυσιστράτη) και μια μορφή κομμουνισμού (Εκκλησιάζουσες), η οποία θα μπορούσε να είναι και ένα αποτύπωμα της ανάμνησης της μητριαρχικής κοινότητας και του πρωτόγονου κομμουνισμού.

Από την άλλη όμως, κανείς δε ζει σε γυάλα, για να είναι τελείως απαλλαγμένος από κατάλοιπα και αστικές προλήψεις. Ας αναρωτηθεί ο κάθε σφος πχ για τα ποσοστά παρουσίας γυναικείων στελεχών στα ανώτερα όργανα και αν έχει υποτιμήσει ασυνείδητα κάποια σφισσα που ανέλαβε να μιλήσει πχ σε ένα γεμάτο κι άγριο αμφιθέατρο (όπου δεν αρκούν τα επιχειρήματα, για να επιβληθείς) ή σε μια σύσκεψη για ένα θέμα, που απαιτεί καλή συγκρότηση και θεωρητική κατάρτιση. Αν και προφανώς, δεν μπορούμε από κανέναν να έχουμε μεγάλες προσδοκίες, να έχει διαβάσει πχ το Κεφάλαιο, από τα 15 του, όπως έκανε η Παπαγγελή (κι είναι εκπληκτικό πώς σε αυτή την περίπτωση διάφοροι σεξιστές ανακάλυψαν σεξιστικά, ειρωνικά σχόλια, και όχι πολιτική σάτιρα ενάντια στις προκλητικές δηλώσεις της.

Σε κάθε περίπτωση, οι γυναίκες είναι το άλλο μισό του ουρανού. Και χωρίς αυτές είναι ουτοπικό και αστείο να νομίζει κανείς πως μπορεί να πετύχει η επουράνια έφοδος...

21 σχόλια:

faros είπε...

Ένα μικρούλι σχολιάκι: - Αν δεν υπήρχαν οι γυναίκες, ΔΕΝ θα υπήρχε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ άντρας!

Απλή ... φυσική !

Ανώνυμος είπε...

Χωρις να θελω να υποβαθμισω την διπλη εκμεταλευση που υφισταται η γυναικα εργατρια, αλλα δεν ισχυει και το αντιστροφο;

Ο.Χ.Ε.Π.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Μπορεί. Αλλά ποιο είναι το αντίστροφο;

Ανώνυμος είπε...

Οτι χωρις αντρες δεν θα υπηρχε ουτε μια γυναικα.

Ο.Χ.Ε.Π.

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

"Οι σύγχρονες μορφές της γυναικείας ανισοτιμίας επενδύονται με το μανδύα του προοδευτισμού, διαμορφώνοντας στρεβλές αντιλήψεις για τις αιτίες της ανισότιμης θέσης της γυναίκας.
Παρουσιάζουν ως αιτία την αντίθεση των δύο φύλων, την «πατριαρχική» κοινωνία και εξουσία. Το γεγονός ότι οι λαθεμένες αντιλήψεις για τη θέση της γυναίκας στο σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο αναπαράγονται όχι μόνο μέσω της στάσης των εργοδοτών στους χώρους εργασίας, αλλά και μέσω της στάσης, της συμπεριφοράς ανδρών σε όργανα του αστικού κράτους, μέσω των ΜΜΕ, της Εκπαίδευσης, μέσα από τα θρησκευτικά δόγματα, δεν αναιρεί ότι η πηγή της γυναικείας ανισοτιμίας είναι η διαίρεση της κοινωνίας σε εκμεταλλευτές και σε όσους υφίστανται την εκμετάλλευση. Επικεντρώνοντας σε ζητήματα νοοτροπίας, συμπεριφοράς των ανδρών προς τις γυναίκες, αθωώνουν την ανισότιμη, ταξική κοινωνία και καλούν τις γυναίκες να στοιχηθούν πίσω από στόχους που υπηρετούν ξένα προς το λαό συμφέροντα. Η συζήτηση για τη συμμετοχή των γυναικών στα λεγόμενα «Κέντρα Λήψης Αποφάσεων» (δηλαδή, στα Διοικητικά Συμβούλια των επιχειρήσεων, στα όργανα της αστικής εξουσίας) εντάσσεται στην προσπάθεια της αστικής τάξης να διαμορφώσει μία γυναικεία πρωτοπορία, η οποία θα περνάει τις αστικές αξίες και ιδέες στις γυναίκες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων."

απο το προσφατο μνμ της ΚΕ

Ανώνυμος είπε...

Θα συμφωνήσω και σήμερα με την τοποθέτησή σου,θα πω όμως κάτι η γυναίκα σε πολλά καθορίζεται από το ρόλο της ως μάνα.Δείτε τι επικρατεί στην Ειδομένη,σε τι κατάσταση βρίσκονται και πόσο ευάλωτες είναι σήμερα χιλιάδες γυναίκες με τα παιδιά τους...είναι δύσκολος ο κόσμος του καπιταλισμού για τις γυναίκες...έχουν υποστεί μετάλλαξη ,έχουν αλλοιωθεί με συστηματικό τρόπο για να αποτελούν την εύκολη λεία σε οτιδήποτε και οποιονδήποτε...προχθές είδα αυτή την ταινία
"La Voz Dormida" έκλαιγα όλο το βράδυ...σήμερα υπάρχουν γυναίκες (ή και άντρες) να πεθάνουν για τις ιδέες τους ...εγώ λέω πως υπάρχουν ...πού είναι όμως;
Σίγουρα γράφω με άλλο στυλ και αν ενοχλώ δε θα ξαναγράψω ...ευχαριστώ
mt

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Ο,τι και να λές, Κάπταιν,
τέτοια φωτογραφία, μόνο γυναίκα μπορούσε να βγάλει!
Και ο υπότιτλος, εδώ, στου Στρατάρχη, φοβερός:
"Την ρώτησαν:
- Και σκότωσες 309 άντρες;;;
Κι η μεγαλειώδης ατάκα ως απάντηση:
- Κανέναν άντρα. Σκότωσα 309 φασίστες..."

Με τα σέβη μου στο πραγματικά ισχυρό φύλο και "άλλο μισό του ουρανού".
Η Επανάσταση θα γίνει, μόνο όταν αυτές το αποφασίσουν.
Εμείς, το ατελές φύλο, όσο (και αν) μας κόβει, πρέπει να τις ενθαρρύνουμε.

Ανώνυμος είπε...

Οσο αφορα το αν υπαρχουν ανθρωποι (γυναικες και αντρες) ετοιμοι να πεθανουν για τις ιδεες τους ριξε μια ματια στα μελη του κομματος. Μην ρωτησεις ποιο κομμα , ενα ειναι το κομμα .
Η επανασταση δεν ειναι τουρνουά σκακιου

Γιαννης

Ανώνυμος είπε...

@mt
Εγώ θέλω να σε διαβάζω πιο συχνά.

Αποτέτοιος

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

mt, δεν ενοχλείς. Και δε κόβω όποιον διαφωνεί, αλλά όποιον κρίνω πως εμποδίζει ή μονοπωλεί τη συζήτηση.

Ανώνυμος είπε...

https://en.wikipedia.org/wiki/Night_Witches
https://en.wikipedia.org/wiki/Nadezhda_Popova
http://tro-mpa-xtiko.blogspot.com/2014/01/blog-post_683.html

σαπόρ τουτούρκι

Ανώνυμος είπε...

Η προσμονή είναι μεγάλο πράγμα...αν το προσδοκώμενο δεν έρθει ...έρχεται κάτι άλλο ...η μαύρη απελπισία και τότε δύο δρόμοι υπάρχουν...ή τα παρατάς και τελειώνει η ιστορία ή θυμώνεις ,αγριεύεις και εξεγείρεσαι να διεκδικήσεις όσα πιστεύεις πως σου ανήκουν...κοινώς μόλις πιάσουμε τέρμα πάτο θα αποφασίσουμε τι πρέπει να κάνουμε ως κοινωνία,ως μεμονωμένα άτομα,κτλ....ως τότε λευτεριά στα όνειρα και ειδικά αυτών που κοιμούνται στη λασπωμένη γη απάνω ...ευχαριστώ που δε με κόβεις ��
mt

Ανώνυμος είπε...

ΔΕΝ υπάρχει ιμπεριαλιστικός τέρμα ή πάτος.ΔΕν υπάρχει Κοινή Απόφαση.
ΔΕΝ υπάρχουν εξαγριωμένοι και αγανακτισμένοι.
Υπάρχουν μόνο αποφασισμένοι να κινήσουν την Ιστορία και να καταργήσουν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Αποτέτοιος
(ύποπτα τα αποσιωπητικά)

Neophyte_commie είπε...

«Προπαντός φροντίζει για την ίδια την (ψευτο)άρνησή του, με τη "ριζοσπαστική" άποψη πως τα φύλα δεν είναι αυθύπαρκτα, αλλά σύμβαση, κοινωνική κατασκευή και προσωπική επιλογή του καθενός.»

Τώρα δεν θέλω να το ανοίξω, βασικά γιατί δεν προλαβαίνω να το στηρίξω (έχουμε ξεπατωθεί στην εξόρμηση). Θα πω μόνο πως, όταν οι λοαδ μιλάμε για κοινωνικό φύλο (δεν μπορώ να μιλήσω για κανέναν άλλον), δεν εννοούμε καθόλου αυτό που αναφέρεις. Εννοούμε ότι οι άνθρωποι δέχονται έναν κοινωνικό καταναγκασμό, έναν κοινωνικό επιμερισμό σε ό,τι αφορά τη ζωή, τις ιδιότητές τους και τις συμπεριφορές τους, επιμερισμό που τον ορίζει όχι η βιολογία αλλά η κοινωνία. «Η γυναίκα μαγειρεύει, ο άντρας κυνηγά» είναι κοινωνικό, όχι βιολογικό. Βέβαια ένα μίνιμουμ το ορίζει και η βιολογία («Η γυναίκα γεννά, ο άντρας όχι» ή πιο ουσιαστικά «η γυναίκα δεν πρέπει να κάνει νυχτερινή εργασία αλλά πρέπει να συνταξιοδοτείται νωρίτερα») και αυτό το μίνιμουμ συνήθως το δέχεται και η κοινωνία, γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Αλλά ότι ο άνθρωπος (και δη ο μεμονωμένος) επιλέγει το φύλο του, αυτό δεν το έχουμε πει. Με το φύλο γεννιέσαι, όμως φύλο δεν είναι μόνο τα γεννητικά και σεξουαλικά όργανα (και όχι, δεν είναι το ίδιο) και τα βιολογικά χαρακτηριστικά γενικώς, φύλο είναι και η ψυχολογία σου, είναι ο τρόπος που βλέπεις τον εαυτό σου, είναι και η ετικέτα στην οποίαν βρίσκεις τον εαυτό σου μέσα στην κοινωνία. Έτσι, ερμηνεύεται ο λόγος για τον οποίον ένα άτομο, που έχει γεννηθεί με ορισμένα βιολογικά χαρακτηριστικά φύλου (και φυλής, αλλά δεν είναι της παρούσης), βρίσκει τον εαυτό του στον κοινωνικό ρόλο του άλλου φύλου, και επιλέγει να ζήσει με αυτόν τον ρόλο, και σε ορισμένες περιπτώσεις να αναπροσαρμόσει (διορθώσει) και όσα βιολογικά χαρακτηριστικά του είναι αναπροσαρμόσιμα (διορθώσιμα), ώστε να συμβαδίσουν με τον πραγματικό του εαυτό. Αυτό είναι, πάρα πολύ συνοπτικά (γιατί, επαναλαμβάνω, δεν προλαβαίνω), το κοινωνικό φύλο, τουλάχιστον κατά τη λόαδ αντίληψη.

Τώρα, πώς χρησιμοποιείται η ορθότατη αντίληψη περί κοινωνικού φύλου ως όπλο για το ξήλωμα των ορθότατων κατακτήσεων των γυναικών, εκεί το Κόμμα έχει απόλυτο δίκιο (ταυτίζομαι πλήρως με το άρθρο της Μπέλλου στην ΚΟΜΕΠ πάνω σ' αυτό), όμως άλλο το ένα και άλλο το άλλο και πρέπει να μάθουμε να τα διακρίνουμε.

Γενικώς, πρέπει να μαθουμε να διακρίνουμε ανάμεσα στο πώς χρησιμοποιούνται τα μειονοτικά ζητήματα από τον ιμπεριαλισμό (αφ' ενός νατοικές κλπ επεμβάσεις, αφ' ετέρου επεμβάσεις σε εργασιακά κλπ) και στο ποιά είναι η πραγματική τους έννοια (κοινωνικές ομάδες υφιστάμενες διακρίσεις και χρήζουσες νομικής και κρατικής υποστηρίξεως). Σε θέματα γλώσσας, θρησκείας, εθνότητας και τα συναφή, το έχουμε καρφώσει άψογα (δεν αναγνωρίζουμε τον κοινωνικό συλλογικό προσδιορισμό και αυτοπροσδιορισμό μεν, αναγνωρίζουμε όμως όλα ανεξαιρέτως τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτόν, και, προσθέτω εγώ, κρατάμε την πισινή να αναγνωρίζουμε και τον (αυτο)προσδιορισμό μετά, όταν παύσει να υπάρχει κίνδυνος). Ε, αυτό πρέπει να το κάνουμε και στα υπόλοιπα.

Και εδώ τελειώνει η πεντάλεπτη παρέμβασή μου πάνω στο θέμα. Με τα υπόλοιπα συμφωνώ.

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικά ο ιμπεριαλισμός δεν έχει τέρμα,τουλάχιστον όχι όσο υπάρχει ακόμα πλούτος που μπορεί να αλλωθεί...όσο υπάρχουν ακόμα λαοί που κοιμούνται και φοβούνται, που δεν αντιλαμβάνονται το "σήμερα Εσύ αύριο Εγώ" ...λαοί όπως ήταν οι Σύριοι όπως είμαστε και μεις.Το "τέρμα πάτος" εκεί πάει ... Και γι αυτό λέω πως αν δε νιώσει ο καθένας την αγανάκτηση (τη γνήσια) ,αν δεν εξαγριωθεί τότε πώς θα κινήσει την ιστορία; Λίγοι γεννιούνται με συνείδηση της κατάστασης στην οποία διαβιούν, λίγοι με προσπάθεια προσωπική τους αντιλαμβάνονται πως είναι πρόβατα και αντιδρούν κι ακόμα λιγότεροι τελικά επαναστατούν!
Μέχρι λοιπόν να γίνει κατανοητό απ'όλους ή τουλάχιστον από σημαντικό μέρος του λαού του ποια είναι η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, απαιτείται αφύπνιση με κάθε τρόπο...ποιος θα αναλάβει να την κάνει δεν ξέρω...το διαδίκτυο έχει ρόλο και οι παραδοσιακές μέθοδοι επίσης,προσωπικά αυτό κάνω...αλλιώς γιατί να διαβάζω το σφυροδρέπανο;
Σίγουρα οι συνθήκες μας έχουν ξεπεράσει, ο χρόνος τρέχει με ταχύτητα φωτός, (αυτό ας το σκεφτούν και όσοι είναι οργανωμένοι στο ΚΚΕ) ,οι συνθήκες είναι πιο ώριμες από ποτέ,χρειάζεται καθοδήγηση ο κόσμος...ειλικρινά πιστεύω πως ο λαός έχει αφεθεί στη μοίρα του,δε λέω πως κι ο ίδιος δεν έχει ευθύνες με τις επιλογές του...έχει, όμως τώρα είναι η στιγμή που κανείς μπορεί κάτι να αντιληφθεί, έχει μπροστά του το ζωντανό παράδειγμα, τους χιλιάδες κατατρεγμένους πρόσφυγες...μια εικόνα από το μέλλον μας...
mt
( τα αποσιωπητικά είναι απλώς σημεία στίξης, δεν υποδηλώνουν κάτι άλλο)

Ανώνυμος είπε...

Που λες mt, μια φορά ήτανε ένας giannis...
Πλούτος παράγεται, που καταλήγει είναι το θέμα.
"Ο πλούτος που μπορεί να αλωθεί",τα πέντε φραγκάκια που κρατάς ακόμα στην τράπεζα και το μαγαζάκι του πατέρα σου όπως εννοείς τον πλούτο, είναι αυτό που ενδιαφέρεσαι εσύ να σώσεις. Το κεφάλαιο το ενδιαφέρει να αναπαράγεται γρήγορα, με το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος και τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια.Την εργατιά την ενδιαφέρει να χειραφετηθεί, να γίνει κάτοχος του πλούτου που παράγει.Δύο τάξεις σε πόλεμο μεταξύ τους και στη μέση η μουρταδέλα ο μικροαστός.
Στο σεντούκι του παππού τα σκουληκιασμένα χαρτονομίσματα ΔΕΝ είναι κεφάλαιο είναι λεφτουδάκια, ακόμα κι αν είναι 1 μύριο. Οταν ο Πανάξιος Κληρονόμος τα βγάλει απο το σεντούκι και στήσει μια βιομηχανία με πρόσφυγες για να φτιάχνει "κονκάρδες συμπαράστασης στους μετανάστες" ή μπλουζάκια με τον Τσε τότε γίνονται κεφάλαιο, αφού το κεφάλαιο δεν είναι πράγμα,πόσο μάλλον άνθρωπας, αλλά σχέσεις παραγωγής. Ο -υποτιθέμενος-Πανάξιος Κληρονόμος προκειμένου να πετύχει την αναπαραγωγή του κεφαλαίου(γρήγορα,με κέρδος και με ασφάλεια) πρέπει να είναι ανταγωνιστικός,θηρίο ασυγκράτητο και αποφασιστικό μέσα στη ζούγκλα με τα άλλα θηρία του είδους του. Έτσι εκτός από το απλήρωτο μέρος της αξίας που παράγουν οι εργάτες που παρακρατεί, και τα μεροκάματα(μισθός,ασφάλιση κτλ) θα παλεύει πάντα να είναι τόσο χαμηλά που να πλησιάζουν τον "πάτο" την ίσα-ίσα εξασφάλιση πως ο εργάτης θα μπορεί να φάει ένα ξεροκόμματο για να πάει στη δουλειά του την άλλη μέρα και να βγάλει την παραγωγή, τη νόρμα,και να αμολύσει και κανα κουτσούβελο που θα επιβιώσει ως η νέα βάρδια της εργατικής τάξης. Σημείωσε επίσης καλέ μου giannis-συγνώμη-mt ήθελα να πω πως όχι μόνο τα μεροκάματα που δίνει αυτός ο Πανάξιος θα φροντίσει να είναι χαμηλά αλλά μπαίνει πρωτοπόρος της τάξης του και συνδικαλίζεται φτιάχνοντας ενώσεις εργοδοτικές ΣΕΒ,ΓΣΕΕ κλ.(Μόνο οι "γνήσια αγανακτισμένοι" μπόυφοι στις πλατείες φώναζαν έξω τα συνδικάτα.)
Όταν το κεφάλαιο κολώσει στην ανηφόρα, μπουκωμένο και λιμνάζει σε ένα βούρκο στασιμότητας όπου γεννιούνται βλαβερά κουνούπια και μολυσματικοί αριστεροί οικονομολόγοι, παθαίνει μια κρίση υπερσυσώρευσης τις ζημιές της οποίας σαν προνοητικό που είναι αφού έχει μασκαρέψει τη δικτατορία του σε αστική δημοκρατία και υπερταξικό κράτος φροντίζει να τις περάσει στην Εργατιά. Αν δεν περάσει το καρότο της δημοκρατίας υπάρχει το μαστίγιο του φασισμού.
Τα υπόλοιπα για τον ιμπεριαλισμό κτλ, μια άλλη φορά που δεν θα έχει υγρασία.
Με αγανάκτηση αυγά δεν βάφονται, μόνο το άντερο ξαλαφρώνει. Με οργάνωση και στόχο γίνονται όλα.

"Αλλιώς γιατί να διαβάζω το σφυροδρέπανο;" Κυκλοφορεί ένας αστικός μύθος για ένα κοτόπουλο που έζησε 18 μήνες χωρίς κεφάλι.Μήπως έχει καμία σχέση;Ένας ψυχίατρος θα μπορούσε να δώσει απάντηση;
Ποιες συνθήκες έχουν ξεπεράσει ποιον;
Και στην τελική, τι θέλεις από το ΚΚΕ; Να σου ξαναρυθμίσει τον καπιταλισμό για να ζεις όπως πριν;
ε....giannis;

Αποτέτοιος

skatopsyxos είπε...

Δηλαδή ρε Νεόφυτε ένας ετεροφυλόφιλος άνδρας που ασχολείται με τα οικιακά γιατί αποφάσισε από κοινού με την γυναίκα του να αναλάβει αυτός αυτόν τον ρόλο ώστε η γυναίκα του να ασχοληθεί με το επάγγελμα της(που μπορεί να αποφέρει περισσότερα από ότι αν δούλευαν και οι 2,αλλά λιγότερες ώρες η γυναίκα ώστε να έχει το μερίδιο που θα της αναλογούσε σε αυτήν την περίπτωση)τι είναι;Τρανς κατά βάθος;Και τι πάει να πει και φυλής;Τι μας λες τώρα πως ο Μιχαλάκης ο Τζάκσον ήταν νορμάλ που πήγε και βουτήχτηκε σε χλωρίνη;

martso είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή
Που να έβλεπες πως τρυπουσα το κουκλακι σου. Κι εγώ αποδέχομαι την ανωτερότητα μου κατανοώντας πως αυτά που λέγονται ΔΕΝ αφορούν εμένα προσωπικά αλλά είναι κριτική απόψεων.
Το αυτό ισχύει και για τον πλούτο των εθνών.
Αυτό τον πολιτισμένο διάλογο κάτω από τι μπαλντα του χασαπαρου τον βρισκω τουλάχιστον εμμετικο.

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
skatopsyxos είπε...

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων όταν λέω "λιγότερες ώρες η γυναίκα" εννοώ λιγότερες από ότι στην περίπτωση που έχει την ευχέρεια να ασχολείται ελάχιστα-έως καθόλου-με τα του σπιτιού,όχι λιγότερες από τον άνδρα.