Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Ο χαρακτήρας του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου

Παρουσιάζεται σήμερα ένα υποκεφάλαιο της εισαγωγής της νέας έκδοσης του τμήματος ιστορίας της κε του κκε "ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ ʼ44. Κρίσιμη ταξική σύγκρουση (Άρθρα και ντοκουμέντα)"


Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν το αποτέλεσμα των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για το ξαναμοίρασμα των σφαιρών επιρροής των αγορών και πηγών πρώτων υλών. Η μεγάλη οικονομική κρίση του καπιταλισμού (1929-1933) επιτάχυνε τις ανακατατάξεις στο συσχετισμό δυνάμεων, ενώ νέα κρίση εκδηλώθηκε το 1938. Ο καπιταλιστικός  ανταγωνισμός, σε συνδυασμό με το νόμο της ανισόμετρης ανάπτυξης –άρα και της ανισόμετρης πολιτικής και στρατιωτικής δύναμης των καπιταλιστικών κρατών- οδήγησε στην εκ νέου αναβάθμιση κρατών στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, κυρίως της Γερμανίας και της Ιαπωνίας.

Η ισχυροποίηση του γερμανικού ιμπεριαλισμού εδραίωσε τις βλέψεις του να πάρει τη ρεβάνς από τις Γαλλία-Βρετανία μετά τη σε βάρος του Συνθήκη των Βερσαλιών, με την οποία σφραγίστηκε το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου. Από την άλλη η Ιαπωνία, επιδιώκοντας την κυριαρχία στην Ανατολική Ασία, είχε εντείνει τις πολεμικές προετοιμασίες της, για να υπερισχύσει των ΗΠΑ, του κύριου αντίπαλού της και ανταγωνιστή στον Ειηνικό Ωκεανό. Και εννέα μήνες ύστερα από την έναρξη του πολέμου, η Ιταλία εγκατέλειψε τη «στάση αναμονής», για να συμμαχήσει με τον Χίτλερ, αναζητώντας και αυτή «ζωτικό χώρο». Για αυτούς τους λόγους ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν προκλήθηκε μόνο από το φασιστικό Άξονα (Γερμανία – Ιαπωνία – Ιταλία), αλλά και από τους βασικότερους νικητές του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, τις «δημοκρατίες» των ΗΠΑ – Γαλλίας – Βρετανίας.

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε ως ιμπεριαλιστικός και τέτοιος παρέμεινε σε όλη τη διάρκειά του. Η ύπαρξη των μεταξύ τους αντιθέσεων δεν εξάλειφε βεβαίως τον κοινό στόχο τους να ανατρέψουν την εργατική εξουσία και τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ. Αυτή η στρατηγική των ΗΠΑ – Μ. Βρετανίας – Γαλλίας δεν άλλαξε ακόμα και τότε που συμμάχησαν με την ΕΣΣΔ, όταν εκείνη είχε ήδη δεχτεί την επίθεση του γερμανικού ιμπεριαλισμού και αναγκαστικά είχε εμπλακεί στον πόλεμο.

Γι’ αυτό και αρχικά οι «δημοκρατικές» κυβερνήσεις των ΗΠΑ – Μ. Βρετανίας – Γαλλίας δεν είδαν με αρνητικό μάτι την άνοδο στην εξουσία των Χίτλερ – Μουσολίνι. Με το δόλιο πρόσχημα του «κατευνασμού» της Γερμανίας παρέδωσαν σε αυτή χώρες της Ευρώπης (3), όπως την Αυστρία και τη μισή Τσεχοσλοβακία (Σύμφωνο του Μονάχου). Ενίσχυσαν τον Φράνκο στην Ισπανία (πολιτική της μη… επέμβασης) (4) και άφησαν ανενόχλητες την Ιταλία και την Ιαπωνία να εισβάλουν η πρώτη στην Αβησσυνία (Αιθιοπία) και η δεύτερη στην Κίνα. Και αυτά, πριν αρχίσει ο δεύτερος πόλεμος. Επιχειρούσαν να στρέψουν τη Γερμανία και την Ιαπωνία εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, με σκοπό να εξασθενίσουν και τις δυο αντιμαχόμενες πλευρές και μετά οι ΗΠΑ – Βρετανία – Γαλλία να μπουν στη μέση ως κυρίαρχες και να επιβάλουν τους όρους τους. Ταυτόχρονα υπήρχαν και οι αντιθέσεις ΗΠΑ – Βρετανίας – Γαλλίας, με την πρώτη να αποβλέπει στην επέκταση και εδραίωση της ηγετικής παρουσίας της και στην Ευρώπη. Απ’ αυτή την άποψη τη βόλευε και η εξασθένιση σε ένα βαθμό της Βρετανίας και της Γαλλίας στη διαμάχη τους με τη Γερμανία.

Τις προθέσεις και τους στόχους τους οι σύμμαχοι της Σοβιετικής Ένωσης [τους] έδειξαν σε όλη τη διάρκεια του πολέμου, με πιο χαρακτηριστικό το γεγονός ότι πραγματοποίησαν την απόβαση στη Νορμανδία μόλις τον Ιούνη του 1944, όταν πια ο Κόκκινος Στρατός ετοιμαζόταν να απελευθερώσει τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, για να βαδίσει προς το Βερολίνο.

Η Σοβιετική Ένωση πήρε μέρος στον πόλεμο για την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας, για τα συμφέροντα των λαών. Τέτοιο αγώνα έκαναν και τα ΚΚ όπου Γης, τα εθνικοαπελευθερωτικά και αντιφασιστικά κινήματα, στην Ελλάδα το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ και η ΕΠΟΝ. Οι αστικές αντιστασιακές οργανώσεις στήριξαν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο από τη σκοπιά του ενός πόλου ενάντια στον άλλο, το φασιστικό.

Μόλις τέλειωσε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και άρχισε η περίοδος του λεγόμενου Ψυχρού Πολέμου, δηλαδή της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και της ανοιχτής διαπάλης του σοσιαλισμού με τον καπιταλισμό, αναδιατάχθηκαν διεθνώς οι συμμαχίες. Η Ιαπωνία, που ήταν τμήμα του Άξονα, έγινε αμέσως σύμμαχος των ΗΠΑ, παρότι δέχτηκε από αυτές δύο ατομικές βόμβες (Χιροσίμα, Ναγκασάκι). Σύμμαχός τους έγινε και η Γερμανία.

Οι διεθνείς ενδοαστικές αντιθέσεις, τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια του πολέμου, διαπέρασαν και το εσωτερικό των χωρών. Η αστική τάξη στα ευρωπαϊκά καπιταλιστικά κράτη χωρίστηκε σε «γερμανόφιλη» και σε «αγγλόφιλη», λόγω οικονομικών συμφερόντων, καθώς και γιατί η κάθε πλευρά θεώρησε ότι το εγγλέζικο ή το γερμανικό κράτος (ανάλογα ποιο επέλεξε αυτή) ήταν πιο ικανό να προστατέψει τα συνολικά αστικά συμφέροντα. Έτσι, ως παραδείγματα, μέρος της γαλλικής αστικής τάξης συνεργάστηκε με τη Γερμανία (κυβέρνηση του Βισί). Το άλλο την πολέμησε. Η κυβέρνηση της Πολωνίας ήταν πρόθυμη να συμμαχήσει με τη Γερμανία 5. Τελικά συμμάχησε με τους Αγγλογάλλους. Και όταν οι Γερμανοί μπήκαν στην Πολωνία, η κυβέρνησή της έφυγε και πήγε στο Λονδίνο. Η σουηδική σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση μετέτρεψε τη Σουηδία 6 σε βάση της Γερμανίας μέχρι το 1943.

Η διαίρεση στην Ελλάδα ήταν ολόπλευρη: Οι τεταρτοαυγουστιανοί συγκρούστηκαν με τους δωσίλογους, παρότι οι τελευταίοι ήταν επίσης τεταρτοαυγουστιανοί, βασικά στηρίγματα και αυτοί της δικτατορίας των Μεταξά-Γκλίκσμπουρκ (1936-1941). Οι φιλοβασιλικοί συνέχιζαν να συγκρούονται με τους αντιβασιλικούς, μια διαμάχη για το πολιτειακό που διαρκούσε δεκαετίες, ενώ και από τις δυο πτέρυγες υπήρχαν συνεργάτες των κατακτητών. Οι απόντες (με έδρα το Κάιρο) ξιφουλκούσαν με τους κυβερνώντες δωσίλογους, από τους οποίους άλλοι ήταν αγγλόφιλοι και άλλοι γερμανόφιλοι. Όμως ενιαίος στόχος όλων ήταν η υπεράσπιση της αστικής εξουσίας.

Στις αναλύσεις του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και του ΚΚ της Σοβιετικής Ένωσης, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος χαρακτηριζόταν αρχικά ως ιμπεριαλιστικός –βλέπε πχ το 18ο Συνέδριο του ΠΚΚ (μπ) το1939- και στη συνέχεια ως αντιφασιστικός - εθνικοαπελευθερωτικός – πατριωτικός. Σε αυτή τη βάση συγκροτήθηκαν και οι αντιφασιστικές συμμαχίες.

Οι αντιφάσεις για το χαρακτήρα του πολέμου είχαν αντανάκλαση και στα γράμματα του Ν. Ζαχαριάδη, όπου στο α’ ανοικτό γράμμα (31 Οκτώβρη 1940) ο ελληνοϊταλικός πόλεμος χαρακτηριζόταν ως εθνικοαπελευθερωτικός από την ελληνική πλευρά, ενώ στα δύο άλλα που ακολούθησαν (26 Νοέμβρη 1940 και 15 Γενάρη 1941), ο ελληνοϊταλικός πόλεμος χαρακτηριζόταν ως ιμπεριαλιστικός.

Σημειώσεις

3. Η Συμφωνία του Μονάχου υπογράφτηκε στις 30 Σεπτέμβρη 1938 μεταξύ της ναζιστικής Γερμανίας, της φασιστικής Ιταλίας, της Γαλλίας και της Βρετανίας. Η Συμφωνία προέβλεπε το διαμελισμό και τελικά την παράδοση της Τσεχοσλοβακίας στον Χίτλερ. Η ΕΣΣΔ προθυμοποιήθηκε να συνδράμει στην Τσεχοσλοβακία. Η τσεχοσλοβακική κυβέρνηση ωστόσο επέλεξε να μην αξιοποιήσει το σχετικό Σύμφωνο που προϋπήρχε μεταξύ των δύο χωρών και προέβλεπε τη σοβιετική στρατιωτική βοήθεια σε περίπτωση γερμανικής επίθεσης. Η Συμφωνία του Μονάχου χαιρετίστηκε από τις αστικές τάξεις όλου του κόσμου ως «η ειρήνη της εποχής μας» (διατύπωση του Βρετανού πρωθυπουργού Ν. Τσάμπερλεν), ενώ έγινε δεκτή με ενθουσιασμό και τυμπανοκρουσίες από τη διεθνή σοσιαλδημοκρατία. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του ηγέτη της γαλλικής σοσιαλδημοκρατίας και πρωθυπουργού του Λαϊκού Μετώπου Λ. Μπλουμ την επαύριο της υπογραφής της Συμφωνίας πως «τώρα μπορούμε να κοιμηθούμε πάλι ήσυχοι». (Ουίλιαμ Φόστεδρ, Ιστορία των Τριών Διεθνών, σελ 533, εκδ. Γνώσεις, Αθήνα, χ.χ).

4. Η Ισπανία του Μεσοπολέμου χαρακτηριζόταν από έντονες ενδοαστικές αντιθέσεις (ειδικά μετά την πτώση της δικτατορίας του Πρίμο ντε Ριβέρα το 1930 και την έναρξη της «Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας», που οξύνθηκαν ακόμα περισσότερο με την έκρηξη της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης το 1929. Στις 15 Γενάρη 1936 συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚ Ισπανίας το Λαϊκό Μέτωπο (ΚΚΙ, Σοσιαλιστικό Κόμμα, Δημοκρατική Αριστερά, κ. ά.), το οποίο στις εκλογές του ίδιου έτους κέρδισε οριακή πλειοψηφία έναντι του Εθνικού Μετώπου που είχαν σχηματίσει μια σειρά αστικά κόμματα. Αμέσως ενεργοποιήθηκαν ζυμώσεις μεταξύ των τμημάτων εκείνων της ισπανικής αστικής τάξης που προσανατολίζονταν πλέον στην επιβολή ανοιχτής φασιστικής δικτατορίας. Η στρατιωτική φασιστική κίνηση εκδηλώθηκε στις 17-18 Ιούλη 1936, με επικεφαλής το στρατηγό Φ. Φράνκο. Έτσι ξεκίνησε ο Ισπανικός Εμφύλιος. Η ισπανική σοσιαλδημοκρατία έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην υπονόμευση της μαχητικότητας του λαού, με τάσεις συμβιβασμού με τους φασίστες. Από την άλλη και η διεθνής σοσιαλδημοκρατία έπαιξε υπονομευτικό ρόλο, με το «αδελφό» Λαϊκό Μέτωπο της Γαλλίας να πρωτοστατεί στη διεθνή απομόνωση της Δημοκρατικής Ισπανίας που πραγματοποιήθηκε μέσα από την πολιτική της δήθεν «μη επέμβασης». Η Γερμανία και η Ιταλία συνέδραμαν ποικιλοτρόπως τις στρατιές του Φράνκο, ενώ το μόνο κράτος που στάθηκε στο πλευρό του αγωνιζόμενου ισπανικού λαού ήταν η ΕΣΣΔ. Η διεθνιστική αλληλεγγύη του παγκόσμιου εργατικού κινήματος υπήρξε επίσης τεράστια κι εκφράστηκε ιδιαίτερα μέσα από τη συγκρότηση των «Διεθνών Ταξιαρχιών» (μεταξύ των οποίων και ο λόχος «Νίκος Ζαχαριάδης» των Ελλήνων κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών). Στις 4-5 Μάρτη 1939 εκδηλώθηκε πραξικόπημα με επικεφαλή το ηγετικό στέλεχος των Σοσιαλιστών Χ. Μπεστέιρο και το συνταγματάρχη Σ. Κασάντο, οι οποίοι, με το σύνθημα «κυβέρνηση χωρίς τους κομμουνιστές» σχημάτισαν μια «Εθνική Χούντα Άμυνας» και υπό το πρόσχημα της «έντιμης ειρήνης» άνοιξαν τις πύλες της ισπανικής πρωτεύουσας στα φασιστικά στρατεύματα. Η Μαδρίτη έπεσε στος 28 Μάρτη 1939.

5. Η συμφωνία ναυάγησε επειδή η Γερμανία ζητούσε να προσαρτήσει το Γκντανσκ και να εξασφαλίσει «διάδρομο» στην Πομερανία προς την Αν. Πρωσία. Η κυβέρνηση της Πολωνίας δε δέχτηκε και για προστατευτεί από τη Γερμανία προσχώρησε σε συμμαχία με τη Μ. Βρετανία και τη Γαλλία. Ωστόσο, όταν η Γερμανία επιτέθηκε στην Πολωνία (1 Σεπτέμβρη 1939), η Μ. Βρετανία και η Γαλλία κήρυξαν τον πόλεμο κατά του Χίτλερ, αλλά μόνο στα λόγια. Ήταν ο πόλεμος που έμεινε στην ιστορία ως ένας «παράξενος πόλεμος».


6. Στη Σουηδία η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Π. Α. Χάνσον, μετά την κατάληψη της Δανίας και της Νορβηγίας από τα γερμανικά στρατεύματα, έδωσε το πράσινο φως στη ναζιστική Γερμανία να χρησιμοποιεί τα λιμάνια και τους σιδηροδρόμους της χώρας για τη μεταφορά έμψυχου δυναμικού και άψυχου πολεμικού υλικού. Έτσι, «μέσα από τη Σουηδία άρχισε να διαμετακομίζεται γερμανικό πολεμικό υλικό με προορισμό τη Φινλανδία. Γερμανικά μεταφορικά σκάφη μετέφεραν εκεί στρατεύματα χρησιμοποιώντας για κρησφύγετο τα χωρικά ύδατα της Σουηδίας και μάλιστα ως το χειμώνα του 1942/43, συνοδεύονταν από μονάδες του σουηδικού πολεμικού ναυτικού… Η πιο ποικίλη βοήθεια –από τα πυρομαχικά ως τα δέματα τροφίμων- έφτανε από τη Σουηδία στη Φιλανδία». Ταυτόχρονα η Σουηδία έγινε ο κύριος προμηθευτής της Γερμανίας στο απαραίτητο για την πολεμική της βιομηχανία σιδηρομετάλλευμα, το οποίο μετέφερε ανενόχλητα με δικά της πλοία, μιας και η ίδια ήταν δήθεν «ουδέτερη» χώρα. (Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ, Παγκόσμια Ιστορία, τομ. Ι, σελ 393-4, εκδ. Μέλισσα, Αθήνα). Η «σχέση» αυτή διακόπηκε από τη σουηδική πλευρά (σοφά… σκεπτόμενη) μόνο μετά τις εποποιίες του Κόκκινου Στρατού στις μάχες του Στάλινγκραντ και του Κουρσκ το 1943.

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ενα μεγαλο μπραβο στον σφυροδρεπανο και σε ολους σας και επισης ενα μεγαλο μπραβο στην Ι.Ε του κομματος για την τοσο διαφωτιστικη εκδοση ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

dionperd είπε...

Μια άσχετη ερώτηση: υπάρχει ηλεκτρονική έκδοση των θέσεων για το συνέδριο της ΚΝΕ;

Ανώνυμος είπε...

Καλώς τηνα την πέρδικα που περπατεί λεβέντικα! Τι έγινε, τσιγκουνευεσαι τα 2 ευρώ?

ΡΓ

ΥΓ. Το ξέρω ότι γαμάω τη συζήτηση και εκλιπαρώ προκαταβολικά τη συγγνώμη σας... Απλά ήθελα να μπω μια φορά στο πετσί ενός τρόλ...

dionperd είπε...

Όχι ρε ΡΓ. Απλά είμαι στο εξωτερικό... Θα προσπαθήσω να βρω από εδώ αλλά δεν είναι τόσο απλό... Επίσης, η ηλεκτρονική έκδοση διευκολύνει την επεξεργασία (αντιγραφή, επικόληση κοκ) σε περίπτωση που θέλεις να κρατήσεις σημειώσεις, να σχολιάσεις κτλ..

ΥΓ. Τα καταφέρνεις καλά ως τρολ... Μην ανησυχείς...

Ανώνυμος είπε...

Και αυτη η εκδοση πρεπει να μελετη θει απο ολους τους συντροφους και φιλους και να γινει κτημα μας. τα στοιχεια για ολες τις περιπτωσεις ειναι καταπελτης για τα εγκληματα του οπορτουνισμου εναντια στην εργατικη ταξη και στο ΚΚ. Θα μεινω στην ισπανια. ΛΑ ΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ λοιπον και δωθηκε η δυνατοτητα στην αστικη ταξη με επικεφαλης τον φρανκο να προετοιμαστουνε 6 μηνες και να χτυπησουνε τον λαο. απο την αλλη μερια οι κομμουνιστες που λεγανε να μοιρασουνε οπλα στον λαο απειλες για στρατοδικεια. Η κυβε ρνηση ΛΑ ΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ στην γαλλια ουδετερη λεει και κλεισιμο στα συνορα για να περνανε φορτια με οπλα και μονο η ΕΣΣΔ βοηθησε και οι ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ πολεμησανε στην ισπανια. Και ερχονται 80 χρο νια μετα η οπορτουνιστες και μας λενε τα ιδια παραμυθια την στιγμη που τα χερια τους ειναι λερωμενα με το αιμα τον συντροφων μας. οτι χραχτηρισμο και να δωσω απο αυτους που μου ερχονται στο μυαλο με το δικιο του θα με κοψει το απολιθωμα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Καλά κελάηδα αγαπητό μου famous grouse... Αναμένω με αγωνία τις βαθυστόχαστες και σημαντικότατες για το παγκόσμιο Κίνημα αναλύσεις σου για το πόσο "σεχταριστική" και "αριστερίστικη" έχει γίνει η ΚΝΕ. Και σαν πρώην στελεχάρα στο Πανεπίστημιο, αράδιασε και την άποψη σου για την "απομόνωση" του ΜΑΣ σε ΑΕΙ - ΤΕΙ. Άντε ντε, τι σε καθυστερεί;

ΡΓ

ΥΓ. Τουλάχιστον εγώ παραδέχομαι ότι τρολάρω, και όπως λες κάτι καταφέρνω... Εσύ και οι υπόλοιποι νυν και πρώην ΜΑυδες γιατί κρύβετε το τρολάρισμα σας πίσω από βαρύγδουπες βερμπάλες;

ΥΓ. Δεύτερο και τελευταίο σχόλιο αναφορικά με τον Περδίκη, με καβαλημένες στελεχάρες δεν ασχολούμαι άλλο. Η ανάρτηση είναι ενδιαφέρουσα και το βιβλίο εκπληκτικό. Κι επειδή φέτος συμπληρώνονται 70 χρόνια από το Δεκέμβρη (ένας είναι ο Δεκέμβρης) και όλοι, από τους φασίστες μέχρι τα συνασπιστήρια, θα βγουν στο μεϊντάνι (που ως όνομα πλατείας άλλωστε τους ενώνει), απαραίτητη η μελέτη και η ανάδειξη των συμπερασμάτων που προκύπτουν.

dionperd είπε...

Πολύ μπλα μπλα αλλά μια απλή απάντηση σε μια απλή ερώτηση δεν υπάρχει;

Ανώνυμος είπε...

Απλή απάντηση σε απλή ερώτηση: www.kne.gr

Ακόμα δεν έχουν βγει ηλεκτρονικά, αλλά λογικά θα γίνει άμεσα. Παρακολούθησε το και δεν θα χάσεις...

Καλό φεστιβάλ σε όλους μας, αν και η βροχερή παράδοση προς το παρόν φαίνεται ότι καλά κρατεί!

ΡΓ

dionperd είπε...

Ευχαριστώ ΡΓ. Εκεί κοιτάω κι εγώ αλλά όχι ακόμα.

Όσο για το συγκεκριμένο κείμενο της ανάρτησης, το διάβασα λίγο βιαστικά, αλλά νομίζω ότι ο χαρακτήρας ενός πολέμου έχει να κάνει με τις κοινωνικές δυνάμεις που συμμετέχουν και τους σκοπούς που επιδιώκουν και μπορεί να αλλάζει χρονικά. Άρα, ο πόλεμος αυτός ήταν ιμπεριαλιστικός από την πλευρά των μεγαλοαστών ΟΛΩΝ των ιμπεριαλιστικών χωρών, αλλά και πατριωτικός και αντιφασιστικός για τους λαούς και την εργατική τάξη, λόγω της υπεράσπισης της ΣΕ αλλά και ενάντια στο φασισμό σε κάθε χώρα που αυτός εμφανίστηκε. Στην πορεία, μετατράπηκε και σε επαναστική πάλη για το σοσιαλισμό σε μια σειρά χώρες, αλλού επιτυχώς και αλλού ανεπιτυχώς. Νομίζω ότι να τον αποκαλούμε μόνο ιμπεριαλιστικό σημαίνει να τον χαρακτηρίζουμε μονοσήμαντα από τη σκοπιά των ιμπεριαλιστών, υποβιβάζοντας το ρόλο και τους σκοπούς και τους αγώνες επομένως των λαών, και μάλιστα, υπερτονίζοντας μια πλευρά μόνον των επιδιώξεων των ιμπεριαλιστών, τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς. Υπήρχε και η πολύ σημαντική πλευρά του αντισοσιαλιστικού, αντιΣΕ χαρακτήρα του πολέμου. Η πραγματικότητα είναι πολυπαραγοντική και πολύπλοκη...

Valmy είπε...

"Νομίζω ότι να τον αποκαλούμε μόνο ιμπεριαλιστικό σημαίνει να τον χαρακτηρίζουμε μονοσήμαντα από τη σκοπιά των ιμπεριαλιστών, υποβιβάζοντας το ρόλο και τους σκοπούς και τους αγώνες επομένως των λαών, και μάλιστα, υπερτονίζοντας μια πλευρά μόνον των επιδιώξεων των ιμπεριαλιστών, τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς."

Τον Β'ΠΠ τον προκάλεσε η εθνοαπελευθερωτική ή επαναστατική πάλη των λαών;

dionperd είπε...

Ο χαρακτήρας του πολέμου αλλάζει χρονικά. Μπορεί να ξεκινήσει με έναν τρόπο και να εξελιχθεί διαφορετικά. Οπότε το ποιός τον προκάλεσε είναι ένας από τους παράγοντες μόνο. Επίσης, δε θα έλεγες ότι τον προκάλεσε ΚΑΙ η ύπαρξη της ΣΕ;..

Ανώνυμος είπε...

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν το αποτέλεσμα των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων σε τέτοιο βαθμό που ένα μέρος των ιμπεριαλιστών αναγκάστηκε να συμμαχήσει με την ΕΣΣΔ και ταυτόχρονα αντικομμουνιστικός τόσο από την προετοιμασία (αντικομιντερν σύμφωνο) πόσω μάλλον από την επίθεση στη ΣΕ. Επίσης λόγω και του τελευταίου αλλά όχι μόνο είχε και χαρακτήρα αντιφασιστικό - εθνικοαπελευθερωτικό.
Η τακτική να αποφύγεις/ καθυστερήσεις τον πόλεμο το 39 και να πετύχεις τη μεγαλύτερη δυνατή συμμαχία αλλά και τη μέγιστη συμμετοχή του λαού σου (βλ. πατριωτικός πόλεμος) όταν σου επιτίθενται είναι αντίφαση και παλινωδία;
Ο Ζαχαριάδης άλλαξε γνώμη και μετάνοιωσε για το πρώτο γράμμα ή άλλαξαν οι συνθήκες;
Στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο δεν είναι όλες οι περιπτώσεις το ίδιο. (Ακολουθεί τσιτάτο:) ο Λένιν είπε οτι δεν έχει σημασια ποιος επιτίθεται αλλά δεν είπε οτι όλοι ο πόλεμοι ειναι άδικοι με παράδειγμα οτι αν η ινδία επιτεθεί (τότε) στην Αμερική «δίκιο» θα έχει η Ινδία.

Πρες Παπιε

Ανώνυμος είπε...

Σαν σημερα το 1923 ξεσπα εξεγερση στην βουλγαρια εναντιον του δικτα κτορικου καθεστωτος με επικεφαλης το ΚΚ η μαχες κρατησανε 10 μερες και πνιγηκε στο αιμα. το ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ δεν στηριξε την εξεγε ρση. σε ανταλαγμα το καθεστως το εκανε νομιμο κομμα και μελη του μπη κανε στην κυβερνηση ΑΛΗΤΕΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

3.08 οι δυτικοι καπιταλιστες αναγκαστηκανε να ανοιξουνε δευτερο μετωπο οταν ο σοβιετικος στρατος το καλοκαιρι του 1944 ειχε απελευθερωσει την ΕΣΣΔ και προχωρουσε για το βερολινο. ο πολεμος ητανε ιμπεριαλιστικος απο την αρχη μεχρι το τελος. Τα ΛΑ ΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ αποδειχθηκανε καταστροφικα για τους λαους. Γιατι απο ελιγμος που ητανε ο οπορτουνισμος που ειναι καπιταλισμος μεταμφιεσμενος θεωριτικοποιησε τα μετωπα και πουθενα δεν πηρανε την εξουσια εφαρμοζοντας τις θεσεις του ΑΠΡΙΛΗ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ. ο μονος πολεμος που αναγνωριζει ο ΛΕΝΙΝ για δικαιο ειναι ο ΤΑΞΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Valmy είπε...

Χωρίς πλάκα αυτή είναι απάντηση; Η ύπαρξη της ΕΣΣΔ προκάλεσε τον πόλεμο; Μιλάς σοβαρά ;

Ανώνυμος είπε...

Καμία αυταπάτη αστικοκοινοβουλευτική αλλά μήπως θα πρέπει οι κομμουνιστές να συμμετέχουν στις τυχόν δομές εργατικής εξουσία που αρχικά ίσως έχουν οπορτουνιστική ηγεσία? με την αυτοτέλειά τους πάντα και τη σωστή γράμμη.

Ανώνυμος είπε...

3.58 ειναι αδυνατον για το ΚΚ να διατηρησει την αυτοτελεια του μεσα σε οπορτουνιστικες δομες. Μετα δεν υπαρχει τροπος αμυνας υπερισχυουνε η αυταπατες και αρχιζει η διαβρωση των συνηδεισεων με καταστρεπτικα αποτελεσματα για δεκαετιες οπως τα εχουμε ζησει και πληρωνουμε μεχρι σημερα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

3.58 Ο ΛΕΝΙΝ και η ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ στην αριστερη κυβερνηση ΚΕΡΕΝΣΚΙ δεν συμ μετειχαν το καλοκαιρι του 1917 φυγανε απο τα ΣΟΒΙΕΤ και τον ανατρε ψανε συμφωνα με τις θεσεις του ΑΠΡΙ ΛΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ