Μένουμε μνημόνιο

Απλή καταγραφή εντυπώσεων και γεγονότων, που τρέχουμε ξωπίσω τους να τα προλάβουμε.

-Τα καλά, χαρμόσυνα νέα (για ρήξη με τον κρίνο) από το πρωί φαίνονται. Για την ακρίβεια, είχαν διαφανεί πολύ νωρίτερα από τη χαρά του σαύρου (χωρίς ταυ) θεοδωράκη, μετά από τα ραντεβού του με τσίπρα και γιούνκερ αντίστοιχα, που σήμαινε πως η δουλειά προχωράει καλά. Αλλά είχε έρθει δεύτερος, μετά την πρώτη από τις δύο χαρές (και μια τρομάρα όλη δική μας) του τσίπρα από την πορεία των διαπραγματεύσεων στις βρυξέλες.

-Στέλεχος του αριστερού ρεύματος είπε πως δε γίνεται να κοιμάσαι με το «όχι» και να ξυπνάς με το «ναι». Εντάξει αυτός ήταν στο κκε εσωτερικού (κουβελάκης), νομίζω, αλλά μπορούσε να ρωτήσει τους συντρόφους του από το ρεύμα, που το 91’ κοιμήθηκαν κομμουνιστές, για να ξυπνήσουν σοσιαλδημοκράτες.

-Ο νάσος αθανασίου μίλησε για κατάσταση πολιορκίας της χώρας, όπως στο ηρωκό μεσολόγγι. Και δε μου λες νάσο, την ηρωική έξοδο (από την εε) πότε ακριβώς την προγραμματίζετε; Πότε ακριβώς μιλήσατε για αυτήν;

-Την ίδια στιγμή οι σφοι της κνε φεύγουν για το (προγραμματισμένο κι αναβληθέν) διήμερο στο ναύπλιο, με κεντρική εκδήλωση στην τροπολιτσά, που πάμε να πατήσουμε με το γγ, του οποίου η σκούφια κρατάει από μέρη κοντά στη λεβαδειά.

-Ο τσίπρας είπε δακρυσμένος και (πράγματι, βαθύτατα...) συγκινημένος στην κοινοβουλευτική ομάδα του, πως δε θα γίνει παπαδήμος. Θα περιοριστεί στο ρόλο του κλαίοντος χριστόφια του ακελ. Σπαράζω μέσα μου...

-Όσο περνάν οι μέρες, βγαίνουν στη φόρα αρκετά ενδιαφέροντα παρασκήνια. Ο παπαδημούλης πχ είπε πως η κυβέρνηση απευθύνθηκε για δάνειο στους ρώσους και της απάντησαν πως θέλουν την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη (αυτό για όσους τυχόν περιμένουν τη σωτηρία από το ξανθό γένος και τα νέα ορλωφικά).  Ενώ κάποιες διαρροές από το χτεσινό κυβερνητικό συμβούλιο, λένε πως σύμφωνα με την εισήγηση, τα μέτρα ήταν σκληρά, αλλά δεν ήμασταν επαρκώς προετοιμασμένοι για επιστροφή στη δραχμή. Αυτό δηλ σημαίνει πως θα αρχίσουμε τώρα την προετοιμασία, για να τους αφαιρέσουμε τη βάση του εκβιασμού τους, στην επόμενη αντίστοιχη συγκυρία; Όχι. Αλλά μην αφήνεις ποτέ μια ασήμαντη λεπτομέρεια να σου χαλάσει ένα ωραίο επιχείρημα-δικαιολογία.

Που λέει και ο μιχελογιαννάκης «εγώ ο μαλάκας φταίω, που δεν ετοιμάστηκα δυο χρόνια τώρα για τη δραχμή». Για αυτό και θα ψηφίσει «ναι». Πασοκάρα αθάνατη...

Εκτός από τον τιτάνα μιχελογιαννάκη, η κυβέρνηση έχει τη στήριξη μιας άλλης μεγάλης διανοήτριας, της άντζελας δημητρίου, που προτιμάει το ελληνικό από το εγχώριο, ό,τι και αν μπορεί να σημαίνει αυτή η δημιουργική ασάφεια. Αναμένεται να έχει διαρροές όμως από τον κυβερνητικό λόχο. Και δεν εννοώ απαραίτητα το αριστερό ρεύμα, που ονειρεύεται ρήξη με τους δανειστές, ενώ δεν τολμά να την κάνει στο κόμμα του και μπορεί να κρυφτεί πίσω από ένα ντροπαλό «παρών» -αν το πει κι αυτό. Ούτε για τους ανελ, που έχουν διαρροές ακόμα και στις «διαρροές» τους. Αλλά για βουλευτές που μπορεί να πουν όχι, κρατώντας τουλάχιστον κάποια προσχήματα κι αφαιρώντας εμμέσως την περιβόητη δεδηλωμένη από την κυβέρνηση. Ούτως ή άλλως βέβαια, το μνημόνιο θα ψηφιστεί με «εθνική συναίνεση» και ψήφους της αντιπολίτευσης. Αλλά η χώρα μπορεί να οδεύει ολοταχώς προς εκλογές, ίσως και μες στο δεκαπενταύγουστο.

Σήμερα έχουμε την πρόβα τζενεράλε, με την εξουσιοδότηση στην κυβέρνηση, που κανείς δεν καταλαβαίνει πολύ καλά τι σημαίνει, γιατί τη ζητάνε, γιατί δεν έχει ξεκινήσει ως διαδικασία και γιατί πρέπει να εμπιστευτεί, ακόμα και από αστική σκοπιά, κανείς μια κυβέρνηση που ξεπέφτει στο ρόλο του κοινού απατεώνα, όταν πχ μεταφέρει στα ελληνικά στρογγυλεμένο το κείμενο που έστειλε στους δανειστές, χωρίς τις δυσάρεστες ιδιωτικοποιήσεις, τις μειώσεις συντάξεων, κτλ. Η βουλή ξεκινάει καλά μεσάνυχτα, λίγο πριν – λίγο μετά, και απευθύνεται μόνο στους μερακλήδες ξενύχτηδες. Οπότε ες αύριον τα σπουδαία, με αρκετό ζουμί, χάρη στην ονομαστική ψηφοφορία που ζήτησε και επέβαλε το κόμμα.

Ρε ζωούλα, τι λες τώρα, που θα παίζεις ως τις τέσσερις η ώρα...

Κατά τα άλλα, η σημερινή συγκέντρωση του παμε μάζεψε αρκετό κόσμο, που μπορεί να είναι κάτω από το ύψος των απαιτήσεων, αλλά πρέπει να συνυπολογίσουμε αφενός το λιγοστό χρόνο (πολιτικά συμπυκνωμένο, όπως είναι της μόδας να λέγεται) που υπήρχε για την προετοιμασία της κι αφετέρου τις γλυκερές αυταπάτες, που νανουρίζουν ακόμα μεγάλη μερίδα του κόσμου.

Από τις πληροφορίες των κεραίων της κε του μπλοκ, ξεχωρίζω.

Το σφο με το τατουάζ για την κομμούνα του παρισίου, το 1871.

Τη σχετικά άμαζη και αμήχανη παρουσία της ανταρσυα, που δεν απέφυγε ωστόσο τις φυσούνες των δημοκρατικών ματ του πανούση.

Και δύο πανό γραφικών συριζαίων, στο ρόλο της φωνής της συνείδησης της παράταξης, με συνθήματα που δεν έχουν καμία απολύτως σημασία, αλλά θα μπορούσαν να είναι: κλαψ ή λυγμ.