ΔημοΨηφιακές Σημειώσεις

Η δευτέρα ήταν μια μεγάλη μέρα με δηλώσεις μεγάλων ανδρών, όπως του γιούνγκερ και του αλέξη. Ο μεν πρώτος τέθηκε επικεφαλής του στρατοπέδου των προθύμων του «ναι» και της άθλιας τραπεζο-τρομοκρατίας αλλά είναι ζήτημα ποιους πείθει κι αν τελικά οι εμφανίσεις του γυρίζουν μπούμερανγκ, γιατί ο κόσμος θυμάται πόσο έχει σιχαθεί αυτόν και τους ομοίους του και τάσσεται αυτομάτως με τους άλλους (αλλά εμείς δεν είμαστε οι άλλοι). Έκλεισε όμως σε στιλ μαρίας αλιφέρη, λέγοντας πόσο βαθιά αγαπά τους έλληνες, χωρίς να σκεφτεί τους συνειρμούς που γεννά αυτό το επίρρημα (όχι τους πονηρούς που σκέφτηκες, σφε αναγνώστη).

Ω ελλάδα μου γλυκιά, πόσο σε αγαπώ βαθιά

Ω ελλάδα μου γλυκιά, δημοκρατία λαϊκιά

»           »           »  σφυρί δρεπάνι και γροθιά

Και νάτο μπροστά μου αυτό που φοβόμουνα. Τι άλλες αποδείξεις χρειαζόμαστε άραγε; Φως φανάρι πως ταυτίζεται με τους κομμουνιστές και μας ξεπληρώνει γραμμάτια για τη στήριξη. Εμπρός λοιπόν καλά μου συριζοτρόλ, λίγη φαντασία θέλει, μην τα περιμένετε όλα μασημένη τροφή.

Το βράδυ της ίδας μέρας, ο πρωθυπουργός είπε στην ερτ πως το δημοψήφισμα αποτελεί συνέχεια της διαπραγμάτευσης με άλλα μέσα. Να τελικά που του έμεινε και κάτι από τα νιάτα του στην κνε. Ο βλαδίμηρος πέρασε και δεν ακούμπησε από τη σκέψη του αλέξη, αλλά θυμάται ακόμα τα ρητά του κλαούζεβιτς, έστω και παραφρασμένα.

Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση είχε μια πολύ πιο ισχυρή εντολή από αυτήν που ζητάει τώρα, γιατί τάχα ξεφεύγει από το πλαίσιο των εκλογών: να σκίσει τα μνημόνια (ου μην και τη γάτα) και να εφαρμόσει το περιβόητο πρόγραμμα της θεσσαλονίκης, που μένει στις καλένδες. Αλλά οι πιο θρασείς από τους εκπροσώπους της κυβέρνησης, με πρώτο τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ισχυρίζονται πως η εφαρμογή του ξεκίνησε, καταργώντας πχ το πεντάευρω στα νοσοκομεία και επανασυστήνοντας την ερτ, απλώς κολλάει λίγο στο αφορολόγητο κι άλλα ζητήματα, γιατί η χώρα είναι με τη θηλιά στο λαιμό. Τι λες βρε παιδί μου, ποιος να το ‘λεγε. Και τι κάνει για αυτό η κυβέρνηση; Διαπραγματεύεται με αυτούς που κρατάν τη θηλιά να μην είναι πολύ σφιχτή και μας αφήσει έντονα σημάδια. Αριστερό μνημόνιο και τα μυαλά στα κάγκελα…

Ο αλέξης μας έδωσε εμμέσως και την είδηση πως αν επικρατήσει το «ναι», θα παραιτηθεί, γιατί δεν είναι πρωθυπουργός παντός καιρού –αλλά εμείς είμαστε κόμμα παντός καιρού και καλούμαστε να το αποδείξουμε σε άλλη μια φουρτούνα, με κόντρα άνεμο. Και αναρωτιέμαι γιατί η ανταρσυα, που είχε κάνει φετίχ αυτό το σύνθημα, δε βάζει για ζύμωση το στόχο «να πέσει η κυβέρνηση του μνημονίου».

Κι εγώ σου λέω πως το «βρώμικο» (σαν το 89’ με την κάθαρση) όχι είναι κι αυτή μια στάση που νιώθεται (μπορεί να υποστηριχθεί πολιτικά, που λέει ο σκουρλέτης). Τι νόημα έχει όμως η πολιτική αναβίωση των αγανακτισμένων στο σύνταγμα; Ή πολύ περισσότερο η εκτίμηση ότι το δημοψήφισμα το επέβαλε ο λαός με την πίεσή του; Όλο από νίκη σε νίκη και από κορυφή σε κορυφή πετάει αυτό το λαϊκό κίνημα κι όλο χάνει και μένει στον πάτο, με κάποιο μαγικό τρόπο.

Μα κει που πάει να σβήσει, νάτο πετιέται, νάτο, νάτο πετιέται, σαν ελληνοσούπερμαν με την μπέρτα, πλάι σε μαυροκόκκινες σημαίες. Για να έρθει στο καπάκι η χτεσινή συγκέντρωση να τη συναγωνιστεί, πρωτίστως σε γραφικότητα (με τα πολύχρωμα –σαν τις παρδαλές αντεπαναστάσεις- αυτοκολλητάκια του ναι) και σε δεύτερο πλάνο και σε μαζικότητα.

Την ίδια στιγμή, βγαίνουν στη φόρα ολοένα και περισσότερα στοιχεία που συντείνουν προς το ίδιο συμπέρασμα, ότι δηλ πρόκειται για χοντρό παιχνίδι συμφερόντων και δη σε διεθνή κλίμακα. Μπορεί να μην έχουμε πλήρη εικόνα για τις ζυμώσεις και τους ελιγμούς στο παρασκήνιο, αλλά τα κομμάτια που διαθέτουμε το δείχνουν καθαρά: οι παρεμβάσεις αμερικανών αξιωματούχων και οι τοποθετήσεις οικονομολόγων υπέρ του «όχι» δίνουν ένα σαφές γενικό περίγραμμα των αντιθέσεων και των πλευρών που συγκρούονται. Κι ας μην ξεχνάμε το ζήλο και την έγνοια των ανελ (και όχι μόνο) να μη χτυπηθεί από τα μέτρα η ευγενής τάξη των εφοπλιστών, που ο θεός (του χρήματος) να μας κόβει ένσημα και να τους τα δίνει κέρδη, για να συνεχίσουν να ευεργετούν τον τόπο μας.

Τώρα που είπαμε για εφοπλιστές, θυμήθηκα και την απαλλαγή λαγού, κασιδιάρη και μιχαλολιάκου από την κατηγορία της καθοδήγησης εγκληματικής οργάνωσης, που περνά βέβαια στο ντούκου λόγω της τρέχουσας επικαιρότητας, αναρωτιέμαι όμως πόσο τυχαία ήταν η χρονική συγκυρία κι αν τελικά δε συνδέεται με τις εξελίξεις και τις διάφορες συμμαχίες που διαμορφώνονται.

Και μέσα σε όλα, η κυβέρνηση παίρνει έκτακτες, εσπευσμένες πρωτοβουλίες για να κλείσει συμφωνία στο παραπέντε, που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα, ακόμα κι ως προς το δημοψήφισμα. Το κείμενο γράφεται αποβραδίς και δεν παίρνει υπόψη τι μπορεί να μας ξημερώσει, αλλά όπως λέει και το λαϊκό στρώμα, από χτες το βράδυ η χώρα δεν έχει μνημονιακό πρόγραμμα. Τη σκίσαμε τη γάτα σφοι. Ας αναγνωρίσουμε τα θετικά βήματα προς τους στόχους της θεσσαλονίκης, χωρίς να είμαστε αχάριστοι.

Υγ: ακολουθεί ένα ερασιτεχνικό βιντέακι για την πρόταση του κόμματος στο δημοψήφισμα, που μου έστειλε ένας σφος αναγνώστης (και τον ευχαριστώ και δημόσια για αυτό).