Σάββατο 4 Ιουλίου 2015

Οι δύο κόσμοι

Ποιοι είναι οι δύο κόσμοι που συγκρούονται στο δημοψήφισμα της κυριακής; Ας τους δούμε ανά κατηγορίες, στον απόηχο των δύο χτεσινών συγκεντρώσεων του «ναι» και του «όχι».

Πολιτικός κόσμος: στον έναν πόλο συναθροίζεται η (πρώτη φορά) κυβερνώσα αριστερά, με τον ακροδεξιό, κυβερνητικό της εταίρο (που αναδιπλώνεται στις μεγάλες πιέσεις που δέχεται) και την επίσης ακροδεξιά χρυσή αυγή (που έχει γίνει… «σοβαρή» ή τέλος πάντων σοβαροφανής εωσότου αποφυλακιστούν τα ηγετικά της στελέχη κι απαλλαχθούν από τις κατηγορίες με τις οποίες βαραίνονται). Τα «όχι» αυτά δεν μπορούν να μπουν μεν στο ίδιο πολιτικό τσουβάλι, αλλά το θέμα είναι πως συγκλίνουν στο βασικό σκεπτικό και την καλλιέργεια αυταπατών για μια φιλολαϊκή λύση εντός του ευρωμονόδρομου.
Η ανταρσυα λέει κάτι σαν «όχι χωρίς αυταπάτες», αν και δεν μπορώ να πω πως αυτό ισχύει για όλο το δυναμικό της, όσο και αν φροντίζουν να τις διαλύουν τα χημικά του πανούση. Τουλάχιστον δεν αφορούν το ρούση, που (μας) εξέπληξε ευχάριστα, για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό, με το «όχι στο μη χείρον βέλτιστον».
Εν κατακλείδι: η ανταρσυα σηκώνει σχεδόν μόνη της, τον τίμιο (…) σταυρό του «όχι», αλλά βρίσκεται χειροκροτητής του καμμένου στο σύνταγμα, με το σύριζα να καρπώνεται νομοτελειακά όλα τα κουκιά, πραγματοποιώντας χτες ουσιαστικά τη μεγαλύτερη προεκλογική συγκέντρωση της ιστορίας του (δεν ξέρω πώς αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί).

Στον άλλο πόλο στοιχίζεται, με επικεφαλής το γιούνκερ και τους πολιτικούς επικεφαλής των δανειστών, το μαύρο φιλο-εε μέτωπο νδ-πασόκ-ποτάμι. Δηλ τα δύο κόμματα που έχει σιχαθεί ο λαός, γιατί οι κυβερνήσεις τους τον έφεραν σε αυτό το σημείο, και το άφθαρτο ποτάμι, που επιχειρεί να ξεπλύνει την πολιτική τους, να τη λανσάρει με νέο, ιλουστρασιόν περιτύλιγμα και να πλασάρει τη γλοιώδη τηλεπερσόνα του θεοδωράκη, ως ηγέτη ενός υπό εκκόλαψη, ακραιφνώς φιλο-εε και πλήρως ευθυγραμμιζόμενου με τους δανειστές πολιτικού κόμματος.
Στο ίδιο μαύρο μέτωπο περιλαμβάνεται η πλειοψηφία της εργατοπατερικής γσεε (από το εργατικό κίνημα) αλλά και της κεδε, που έβγαλε μια απόφαση υπέρ του «ναι» κι επιχείρησε να φανεί συνολικά ως ο εκφραστής όλων των φορέων της αυτοδιοίκησης και της γενικής τους θέλησης.

Όπως παρατήρησε κι ο άναυδος σε ένα παλιότερο σχόλιό του, το εκλογικό άθροισμα των κομμάτων που υποστηρίζουν το «όχι», με βάση τα αποτελέσματα του γενάρη, είναι σαφώς μεγαλύτερο από το αντίστοιχο άθροισμα στον πόλο του «ναι». Συνεπώς ένα τυχόν αρνητικό, γι’ αυτά, αποτέλεσμα, θα οφείλεται πρώτα και κύρια στις δικές διαρροές, στο ότι δεν κατάφεραν δηλ να πείσουν τους δικούς τους ψηφοφόρους, και όχι στη στάση του κκε, στην οποία ψάχνουν να βρουν βολικό άλλοθι.

Διεθνής παράγοντας: το μαύρο μέτωπο έχει επίσης μαζί του σύσσωμο το πολιτικό, υπαλληλικό προσωπικό της ευρώπης και τους ηγέτες των χωρών μελών της εε, που πιέζουν με τον τρόπο τους υπέρ του «ναι» (λέγοντας ψευδώς ότι το «όχι» οδηγεί τη διαπραγμάτευση σε αδιέξοδο), αλλά κάποιοι φροντίζουν με κρίσιμες διαφοροποιήσεις (πχ για τα δίκια της ελληνικής πλευράς και την υπέρμετρη σκληρότητα των συνταγών που εφάρμοσε) να στρώνουν το έδαφος για τη συμφωνία που θα κλείσει την επαύριο του δημοψηφίσματος, ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα. Ο σύριζα περιμένει τις εκλογές του φθινοπώρου στην ισπανία με τους ποδέμος, αλλά κι εξελίξεις ντόμινο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, που θα φέρουν στα πράγματα νέες, σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, ενώ παράλληλα έχει τη διακριτική στήριξη των ηπα στο ζήτημα του δημοψηφίσματος.
Μια λεπτομερής ανάλυση του παιχνιδιού που έχει στηθεί και των ανταγωνισμών που εμπλέκονται σε αυτό, ξεφεύγει από τους στόχους του κειμένου, αλλά, εν πολλοίς, και από τις δικές μου δυνατότητες. Φαίνεται καθαρά όμως πόσο θολές και μη ουσιαστικές είναι οι διαχωριστικές γραμμές των δύο κόσμων που περιγράφουμε και των μεταξύ τους αντιθέσεων.

Επιχειρηματικός κόσμος: η συντριπτική πλειοψηφία της αστικής τάξης τάσσεται αναφανδόν υπέρ του «ναι» και της σταθερής πρόσδεσης στο (γερμανικό) άρμα του κοινού, ευρωπαϊκού νομίσματος. Εάν λοιπόν οι περισσότεροι καπιταλιστές υποστηρίζουν ανοιχτά το «ναι» στη συμφωνία και ασκούν αφόρητη πίεση για την υπερψήφισή του, ποια ακριβώς συμφέροντα αποτελούν το περιβόητο «λόμπι της δραχμής» και στηρίζουν την ελληνική κυβέρνηση; Αν ακόμα και η γαδ (η γιάννα αγγελοπούλου δασκαλάκη), που είχε φανεί θετικά διακείμενη προς την κυβέρνηση της αριστεράς το γενάρη, παίρνει θέση δημόσια υπέρ του «ναι», πώς εκφράζονται τελικά οι ενδοαστικές αντιθέσεις; Και μήπως τελικά δε νομιμοποιούμαστε να «αδιαφορούμε» για το τελικό αποτέλεσμα, εφόσον δεν το κάνει ο ταξικός μας αντίπαλος;

Ωστόσο, τα ερωτήματα αντιστρέφονται, μόλις αναλύσουμε την πραγματική πραγματικότητα.
Ο σύριζα έχει την ανοιχτή στήριξη (και στο ΟΧΙ) του τράκη γιαννακόπουλου της βιανέξ (ο οποίος εκφράζει πιθανότατα το σύνολο της φαρμακοβιομηχανίας), ενώ φαίνεται να έχει ισχυρά ερείσματα στους εφοπλιστές (πλην αλαφούζου) που πλήττονται από την πρόταση των δανειστών, και πιθανότατα στο τουριστικό κεφάλαιο. Έχει επίσης σχετικά ευνοϊκή μεταχείριση σε αρκετά κανάλια (τον άλφα, το έψιλον του μαρινάκη, και δευτερευόντως το σταρ), χώρια που η υστερική προπαγάνδα (τύπου αντ-1) δε ζημιώνει απαραίτητα την κυβέρνησή του και την εκλογική της απήχηση –κάθε άλλο.

Υπάρχουν όμως ενδοαστικές συγκρούσεις και αντιθέσεις; Σαφώς· τόσο σε εθνικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο, που εκφράζονται σε διάφορα επίπεδα. Γενικά πάντως, τα τμήματα της ελληνικής αστικής τάξης, όπως ορίζει κι ένας βασικός νόμος της διαλεκτικής, παραμένουν ενιαία μες στις διαφορές τους και καθορίζουν από κοινού τη γενική στρατηγική τους γραμμή (γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, άλλωστε, υπάρχει και το αστικό κράτος).
Η σφοδρή στάση των δανειστών ή κάποιων εγχώριων καναλιών αποτυπώνει αυτές ακριβώς τις αντιθέσεις. Και δεν αντανακλά κάποια θανάσιμη αγωνία των καπιταλιστών για το δημοψήφισμα και τις πιθανές συνέπειες ενός «όχι», αλλά την αγωνία των μονοπωλίων να μην υπάρχει η παραμικρή διαφοροποίηση στο βασικό στρατηγικό τους σχέδιο, και να πιεστούν (μέσα στα πλαίσια και με τους κανόνες του αστικού παιχνιδιού) όσοι επιχειρούν να παρεκκλίνουν σε επιμέρους σημεία από αυτό.

Πνευματικός κόσμος: Και ο σάκης ρουβάς (γνωστός ερμηνευτής του «άξιον εστί»); Και η μιμή ντενίση (γνωστή ερμηνεύτρια του άννα καρένινα); Και η αντίφα δέσποινα βανδή (πηγή έμπνευσης του φοίβου και του ντεμοτεχνείου); Και ο θοδωρής αθερίδης (που είχε δηλώσει, σε στιγμές σπάνιας ειλικρίνειας πως η επιλογή του κόσμου είναι «κκε ή αλλιώς καθόμαστε να τον πιούμε» και προφανώς έκανε τις επιλογές του); Η αφρόκρεμα του πνευματικού κόσμου παίρνει θέση υπέρ του «ναι», δείχνοντας το δρόμο για την πολιτισμένη ευρώπη –δηλ την εε, που δεν είναι ούτε πολιτισμένη ούτε η ευρώπη.
Αυτό που δε θα περίμενε ίσως να δει κανείς, είναι το όνομα της άλκης ζέη στην παραπάνω λίστα. Η οποία διάλεξε να βάλει ένα μάλλον ατιμωτικό υστερόγραφο στη διαδρομή της, τελείως αναντίστοιχο με τα πρώτα της βήματα, που εδώ και καιρό δεν τιμώνται από τα στερνά. Αν και η περίπτωσή της είναι ενδεικτική, κατά μία έννοια, των αδιεξόδων και της πολιτικής κατάληξης του ρεύματος του ευρωκομμουνισμού, που πέταξε πολύ γρήγορα τα βαρίδια του δεύτερου συνθετικού (κομμουνισμός) και κράτησε μόνο τη λατρεία για το ευρώ.

Στον αντίποδα, προσπερνάμε κάποια ονόματα, όπως του κλέωνα γρηγοριάδη, της υρώς-ούς μανέ (από το «ποταμίσιο», ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο στους ηθοποιούς) και τις γραφικές εκδηλώσεις (κρίμα) της βιτάλη στη χτεσινή συναυλία του συντάγματος (αγαπώ τον αλέξη τσίπρα) ή τις τουιτεριές της άντζυς σαμίου (!) (που δυστυχώς δεν κλήθηκε στη χτεσινή μεγάλη συναυλία)… δε γίνεται όμως να μη σκοντάψουμε στο ανάστημα του τιτάνα κώστα γκουσγκούνη, που το υψώνει για να δώσει ώθηση στο «όχι» (βαστάτε τοίχο θα σπρώξει) και είπε πως ποτέ του δεν του άρεσαν οι εύκολες, που έλεγαν μόνο ναι.

Ο κόσμος της δουλειάς: η εργατική τάξη είναι μάλλον χωρισμένη στα δύο, ανάμεσα στο «ναι» και το «όχι», έχοντας καταπιεί στην πλειοψηφία της, δυστυχώς σχεδόν αμάσητα τα κάλπικα διλήμματα του δημοψηφίσματος –ενίοτε μάλιστα και των δύο πόλων. Τρέμει δηλαδη μη τυχόν βγούμε από το ευρώ (λόγω εξαρτημένων τηλεοπτικών αντανακλαστικών) αλλά απορρίπτει και μια συμφωνία με τους απεχθείς όρους που περιγράφονται. Οι μισοί φοβούνται μη τυχόν πέσει μια κυβέρνηση που «ξέρει να λέει πού και πού κανένα όχι», κι οι άλλοι μισοί φοβούνται ότι μας πάει στα βράχια, αναζητώντας την επιστροφή στην ασφάλεια της φυλακής της εε (από την οποία ούτως ή άλλως, ουδέποτε σχεδιάζαμε να αποδράσουμε). Με άλλα λόγια μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης παραμένουν εγκλωβισμένα κι εξακολουθούν να στοιχίζονται κάτω από ξένες σημαίες.

Συμπερασματικά: αν το μέτωπο του «ναι» συσπειρώνει ό,τι πιο μαύρο κι αντιδραστικό, αυτό δεν καθιστά αυτομάτως προοδευτικό τον άλλο πόλο (που συγκεντρώνει κι αυτός ουκ ολίγα κατακάθια). Αν τα δημοψηφίσματα μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο, θα ήταν παράνομα. Και αν η άρχουσα τάξη κινδύνευε σοβαρά από ένα πιθανό «όχι» στο δημοψήφισμα, θα φρόντιζε να το ακυρώσει με κάθε πιθανό μέσο (ακόμα κι ένοπλο) που έχει στη διάθεσή της.
Η λογική του μικρότερου κακού δε βοήθησε ποτέ το λαό να πάει μπροστά. Και οι συνέπειες του «όχι» δε θα είναι απαραίτητα λιγότερο καταστροφικές από αυτές του «ναι», που δένει ολοφάνερα –και με τη δική μας θέληση- την αλυσίδα στο λαιμό μας.

Αλλά τις προοπτικές της επόμενης μέρας θα τις αναλύσουμε στο αυριανό κείμενο.

60 σχόλια:

Αναυδος είπε...

Η παρακατω ανακοινωση περιπου περιγραφει τις μεριδες της αστικης και μικροαστικης ταξης υπερ του ΟΧΙ

http://kartesios.com/?p=191875#more-191875

(…) πρώτη φορά λοιπόν σε αυτή την μαύρη διαδρομή των 5 ετών παρατηρούμε με λύπη ότι μας επιβάλλουν μέτρα που δεν είναι απλώς εισπρακτικά αλλά στοχεύουν κατευθείαν πυλώνες της οικονομίας μας. τον τουρισμό, την αγροτική παραγωγή, τις φαρμακοβιομηχανίες μας. και φωτογραφίζουν πλέον, ξεκάθαρα συμφέροντα

Ανώνυμος είπε...

Το Ότο ληστεία εργατική τάξη είναι σχεδόν χωρισμένη στα δυο δεν προκύπτει απο πουθενά.Κι αυτό γιατί 1ον δεν είναι εργατική τάξη τα μικροαστικά στρώματα.2ον η τάξη είναι συνδεδεμένη με τη συνείδηση του εαυτού της.Παρολο λοιπόν που στην περίπτωση του όχι αυτή η συνείδηση είναι στρεβλή κ κουτσουρεμένη κανεις δεν μπορεί να αρνηθεί ότι υπάρχει ταξική δυσαρέσκεια και οργή που εκφράζεται μέσω του όχι.στην περίπτωση του ναι παλι είναι τόσο φανερή η πρόσδεση στην αστική ιδεολογία που οποιαδήποτε σύγκριση στάσεων ως προς τις ταξικές αφετηρίες να είναι έως κ αστεία.Αυτη ακριβώς τη στρεβλή πλην όμως ταξική συνείδηση χνάρι σε το ΚΚΕ κ όχι μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζοντας ιδεοληπτικά μια προφανή ευκαιρία για διεύρυνση των περιεχομένων της ταξικής δυσαρέσκειας.Αν νομίζει κανεις ότι οι εργάτες θα ξνησουν μια μέρα φωνάζοντας όχι στην ε.ε. Ναι στα Σοβιέτ δεν αγνοέι απλώς την ιστορία ,αλλα κοιμάται όρθιος.

Αναυδος είπε...

Παντως ο συριζα διολισθενει ανοικτα στον σοσιαλφασισμο
Ο δηθεν εναλλακτικος και αντιεθνικιστης κοστ0πουλος δικαιολογει τον καμμενο και τις δηλωσεις του περι στρατου και εσωτερικης ασφαλειας

http://www.efsyn.gr/arthro/o-stratos-ehei-analavei-apo-2001

Ανώνυμος είπε...

Οι εφοπλιστές στηρίζουν ΝΑΙ μέσω Μόραλη. Αν η πραγματικότητα αντιφασκει με την ανάλυση μας, τόσο χειροτερα για την πραγματικότητα, ε;

Όπως τον καιρό που ήθελε να κάνει ο Τζέφρι δημοψήφισμα κι έλεγαν οι ΚΚουεδες στα κανάλια ότι "το δικό μας όχι δεν είναι το ίδιο με το όχι της ΝΔ." Νόμιζαν κι φωστηρες του μαρξισμου ότι η ΝΔ θα πήγαινε κόντρα στη στρατηγική επιλογή της μεγαλοαστικης τάξης. Πλήρης ιδεολογική και πνευματική χρεοκοπια.

Γελωντας με το ντροπαλο ΝΑΙ των κόκκινων euro-rangers, Κριτίας

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Εγώ γράφω βέβαια ότι ο σύριζα έχει ισχυρό έρεισμα μέσα στουσ εφοπλιστές. Αν δεν καταλαβαίνουμε τι διαβάζουμε τόσο το χειρότερο για αυτούσ που θα δουν μετά την απάντηση μασ και θα έχουν πονοκέφαλο

modesto είπε...

εγω ξερω οτι ο τσυριζα αρνιεται πεισματικα να φορολογησει τους εφοπλιστες. ξερω οτι το "ε" κανει αγωνα για το οχι, ξερω επισης οτι ο μαρινακης εφαγε πριβε το ψαρακι του με την "διοριζω τον γκομενο μου στην ευδαπ- δουρου, η οποια παρεπιπτοντως δεν εχει πει κουβεντα στη μητερα των μαχων του τσυριζα.
ξερω οτι η βιανεξ ειπε στηριζω οχι -και εκει ειχαμε την γελοια καταγγελια της πλειοψηφιας του σμτ, που καταγγειλε τη βιανεξ οτι εκβιαζει τους εργαζομενους της να ψηφισουν ναι- και ξερω οτι ενας απο τους μεγαλυτερους ομιλους στο χωρο των ξενοδοχειων με καταβολες απο την κρητη δεν εχει αρει την εμπιστοσυνη του στον τσιπρα, το αντιθετο.
αντε γερμανοτσολια μου , ψηφισε αυριο το 29 δις μνημονιο και τα συζηταμε οταν θα περνεις το ελικοπτερο της κοε για τα ξενα

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω πως ότι είχε να ειπωθεί σχετικά με την σωστότερη επιλογή σε ένα δημοψήφισμα που το ερώτημα δεν θα μπορούσε ποτέ να το θέσει το ΚΚΕ, γιατί οι συσχετισμοί είναι αυτοί πως να γίνει, έχει ειπωθεί. Βέβαια μπορεί ο καθένας να συνεχίσει να ειρωνεύεται και να δημιουργεί καρικατούρες της άλλης άποψης αν αυτό βοηθά να πιστέψει κάπως την επιλογή του.
Ωστόσο η πραγματικότητα είναι αυτό που συμβαίνει όταν χαζολογάμε ή σχεδιάζουμε τον οδικό χάρτη της παγκόσμιας επανάστασης (που θα πραγματοποιηθεί από συνειδήσεις που ξύπνησαν αποφασισμένοι ένα πρωινό και άλλαξαν μετά από δεκαετίες συζήτησης και εξυπνάδων).
Ένα τελευταίο σχόλιο...πόσο μάνατζερ πρέπει να είσαι για να αθροίσεις τα ποσοστά των τελευταίων εκλογών και να θεωρείς πως είναι αυτονόητο ότι πρέπει εις το διηνεκές να ξαναψηφίζουν τα ίδια; Πάντως πολλοί ψηφοφόροι του ΚΚΕ δεν θα ρίξουμε άκυρο, τα μέλη αφού έτσι αποφασίσατε να το κάνετε. Από Δευτέρα και πάλι μαζί θα είμαστε και θα δούμε ποιός είχε δίκιο. Άλλωστε σε κάθε περίπτωση τα δύσκολα είναι μπροστά.

Λέων

Ανώνυμος είπε...

Ο φίλος του Κριτία ο Κουρής τι στηρίζει; Γιατί εδώ μου φαίνεται ότι είναι υπέρμετρα ειρωνικοί και επιθετικοί τα τσιράκια του.
https://www.youtube.com/watch?v=FnAGRvRmdqA



Αμόραλης

Μπρεζίνσκι είπε...

Φιλτατε Λεων

1. Απο Δευτέρα το ποιος εχει μακρύτερο δίκιο πως θα το δεις...? Μετα από πόσους πόντους ξεχειλώματος του ΟΧΙ και διολήσθησής του σε ένα αξιοπρεπέστατο αγκαθωτό ΝΑΙ, θα καθορίσουμε την νίκη ή την ήττα της προσωπικής μας ή συλλογικής μας θέσης...?
Το κόμμα καλώς ή κακώς εκτιμά ότι το ξεχείλωμα θα είναι τέτοιο και τόσο, που δεν θα μπορεί να σωθεί...Αρα θεωρεί πως η ψήφος του ΟΧΙ όση προσωπικη κολοκοτρωνεικη περηφανια κι αν περιέχει θα είναι ναι στο πεσυμφωνημένο μνημόνιο,(που μάλλον μια κυβερνηση εθνικής ενότητας - το λένε όλοι οι κυβερνητικοί υπεύθυνοι- θα ντυσει με εφαρμοστικούς)...Εσυ μπορείς να καθορίσεις που θα έχει άδικο το ΟΧΙ σου...Τοσα γραφουν οι της μπαντας μας(;) υποστηρικτές του ΟΧΙ αλλα τα όρια του λάθους τους δεν τα εκθέτουν και θα εκτεθούν...(Θα έχουν παντα δίκιο όμως ότι και να επιλέξουν...είμαι απαισιόδοξος για τα mea culpa. Δεν ακούσαμε πολλά τετοια για όσο μας σουρθηκαν το 2012)

2. Το ειρωνικό σου υφος περι σχεδιασμού παγκόσμιας επανάστασης και μελών που θα ψηφίσουν ακυρο και οπαδών που θα ψηφίσουν ΟΧΙ, γιατι δεν καλύπτονται από τη γραμμή (διπολα παλαια και δοκιμασμένα Ηγεσία -Βαση, Μελη - Οπαδοί) σε οδηγεί στα όρια της εκθεσης...στον παλιό καλό 9ακτινο ήλιο της καιροσκοπίας

3. Ο απολιθωμένος (χαιρε φιλτατε) με τα ποσοστα κανει προφανές το εξης σχήμα...Αν το Ναι κερδίσει κατα 2 - 2,5% θα αναζητήσουν(-ήσετε) τον προσθετέο που λείπει στο ακυρο του ΚΚΕ ή όχι? Ήδη κανεις προφανές ότι δεν θα το ψαξουνε(-ετε) στα εκλογικά ποσοστα (αντιδιαλεκτικο γαρ), αλλα στα μέλη της γραμμής......?

4. Πραγματι τα δύσκολα έρχονται...Το βλέπετε Κύριε υποθέτω... Είτε πανηγυρίστε για μια μεγαλη νίκη είτε σιχτιρίστε για μια μεγάλη ηττα, αυτά είναι επίμονα...Τουλάχιστον στην πρώτη περίπτωση θα έχετε μετέχει σε μια εθνική (ψευδο)ταξική ονείρωξη, για να έχετε κουράγιο μετα....

ΠΑΜΜΕΓΓΙΣΤΟΣ ΕΡΜΗΣ, ΝΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΟΛΑ...ΚΥΡΙΟΙ

Γιώργος Σαρρής είπε...

Ο καθένας ας κάνει ό,τι θέλει.
Φυσικά αυτός που επιτίθεται στο ΚΚΕ ξέρει ότι ψηφίζει μνημονιο.
Απλά υποχωρεί γιατι δεν αντέχει να πάει κόντρα σε μια λεηλατημένη κοινή γνώμη και συνείδηση.
Εμείς όμως, που την άποψή μας την πέταξαν στα βράχια για να μην ενοχλήσει τη δική τους, θα επιμείνουμε, ότι κι αν λένε οι πολλοί, και φυσικά ό,τι κι αν λένε οι συμβιβασμένοι που ψάχνουν πλαίσιο για να θεωρητικοποιήσουν την υποχώρηση.
Θα κάνουμε αυτό που λέγαμε πάντα και που το εννοούσαμε σε αντΊθεση με αυτούς.

Τίποτα διαφορετικό από το αυτονόητο.
ΟΧΙ στα μνημόνια.
ΟΧΙ στην ΕΕ.
Να μην πληρώσει κι άλλα ο λαός.
Να σταματήσει η λεηλασία.

Όποιος θεωρεί το ΟΧΙ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ εκτός τόπου και χρόνου να σηκώσει το χέρι.
Να έχει τα κότσια να το πει ανοιχτά.
Αλλιώς να μην παριστάνει το λιοντάρι.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ βλέπω όσο περνάνε οι μέρες κι από αύριο σίγουρα περισσότερο, να εκτοξεύονται ανοιχτά απειλές κατά των κομμουνιστών που δε θα ψηφίσουν όχι και κατά του ίδιου του κόμματος. Ελπίζω όσοι θα το ψηφίσετε να μας συμπαρασταθείτε και να μην ψάχνετε το "δίκιο" σας, διαχωρίζοντας τη θέση σας από τον ανηλεή πόλεμο που έχει ήδη ξεκινήσει. Γιατί αν νομίζετε ότι αυτοί οι τύποι θα ανεχτούν οτιδήποτε άλλο από την πλήρη συμπόρευση μαζί τους και θα δείξουν ανοχή στις δικές σας ερμηνείες του όχι, μάλλον πρέπει να ξαναδιαβάσετε την ιστορία της σοσιαλδημοκρατίας από τον Α' παγκόσμιο και μετά.

Amor omnia vincit

Ανώνυμος είπε...

δε σχολιάζω το υπόλοιπο με το οποίο διαφωνώ. το λόμπι της δραχμής πάντως υπάρχει και ψιλοδιαγράφεται (και) μέσα από το δημοψήφισμα : φάρμακο, μεσαίο - ξενοδόχοι, μεσαιο -εκδότες (τύπου χατζηνικολάου), μεγαλο - παραγωγοί (φραουλάδες κτλ). είναι όμως προφανές ότι δεν δίνουν αυτοί τον τόνο, όποιος εφευρίσκει μεγαλοαστούς που δήθεν προμοτάρουν το όχι, το κάνει κατά την ταπεινή μου γνώμη για να υπερασπίσει τη λάθος γραμμή του

g

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Φάση στη σημερινή Λαϊκή της Καλλιδρομίου πριν από λίγο: Φορτωμένος τις τσάντες πέφτω σε τρείς "ΟΧΙ-άδες", μάλλον του τΣύριζα, που μου προτείνουν φυλλάδιο με το ΟΧΙ και κάτι σαν ψηφοδέλτιο. Τον κοιτάω στα μάτια με μάλλον άγριο βλέμμα και του απαντάω δυνατά, για ν' ακουστεί:
"Κανένα μπούστη από τους δύο!"
"Μαζί σου(!!)" ψελλίζει αυτός (κλασσικός σουπιατζής συριζάνος)
"Ετσι δε γίνεται τίποτε...." αντιτείνει ο δεύτερος, στο πιο μαχητικό.
Κατά διαβολική σύμπτωση είναι ένα μέτρο παραπέρα ο παληός σφος Κ. Π. και συμπληρώνει κι αυτός στο καπάκι "αυτή είναι η σωστή απάντηση!". Περιττό να πω ότι δεν έκανα πέντε μέτρα και τουλάχιστον τρείς άλλοι μου ένευσαν επιδοκιμαστικά, ο ένας λέγοντας "μας δουλεύουνε".
Αργότερα την έπεσα σε μια μεσήλικα κυρία, λαϊκό look, (του τύπου, που αποκαλούμε "γυναικούλα") που μόλις της είχαν πασάρει το φυλλάδιο οι οχιές. "Μην τους ακούτε κυρία μου, απατεώνες είναι..."), για να πάρω ακαριαία και την δική της επιδοκιμασία!
Εχω την εντύπωση κι από άλλες τέτοιες εμπειρίες (γιατί το κάνω κατά σύστημα όταν τους συναντάω - τους κράζω) ο,τι ο κόσμος είναι ψυλλιασμένος, αγανακτισμένος και θέλει μια σπίθα για ν' ανάψει.
Μην σας ψαρώνουν οι 30 - 50 χιλ πορωμένοι αντικομμουνιστές των πλατειών.
Ο κόσμος είναι αλλού!
Ψήνονται τα λαϊκά δικαστήρια.....

zoot horn rollo είπε...

Καλό μνημόνιο τη Κυριακή παιδιά!!!(ειδικά για Κριτία)

Ανώνυμος είπε...

Είναι σαφες ότι ενδοαστικες αντιθεσεις υπάρχουν και δεν ανιχνέυονται μόνο από τις δηλώσεις των φυσικών τους φορέων ασφαλώς και από αυτές αλλά και από τις αντανακλασεις στο πολιτικό επίπεδο.
Δηλαδλη ο Καμμενος και η Χρυση Αυγή τι είναι που υποστηριζουν το ΟΧΙ? Τι εκφράζουν, ρε παιδια, τους μικροαστους συμμαχους, τι ακριβως? Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όοσο και οι ΑΝΕΛ-ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ εκφραζουν καθαροαιμες αστικες δυναμεις.
Το ερωτημα ωστοσο σφυροδρεπανε είναι το εξης : Αφου η ενδοαστικη αντιπαράθεση έχει φτάσει σε τέτοια ένταση, αφου είναι τέτοια που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε εξοδο της χώρας από την ΟΝΕ είτε με πρωτοβουλια της Ελλάδας, είτε με πρωτοβουλια της Γερμανιας είτε εκ των πραγματων καθώς κανενας δεν θα υποχωρεί, δεν θα έπρεπε το ΚΚΕ να έχει εκτιμήσει την ύπαρξη κρίσης κορυφων που συνεπάγεται την δυνατότητα του εργατικου κινηματος και του λαου να εμφανιστεί στο προσκήνιο. Σωστη η θεση για το ακυρο και την αποχη αλλα όταν δεν συνδιάζεται με αναλογο σχέδιο στο κίνημα με οξυμένες μορφες πάλης και σύνθημα ο "οργανωμενος λαός είναι ο μόνος που μπορεί να σώσει τον εαυτό του από την ΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ" τότε εκ των πραγματων μένει μετέωρη. Τωρα έπρεπε να ξεδιπλωθει το σχεδιο σωτηριας του λαού από την πείνα, τώρα έπρεπε να καλέσουμε τον λαό σε ξεσηκωμο αξιοποιώντας ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΙΟ ΟΞΥΜΕΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΠΑΛΗΣ εναντια στον καπιταλισμό και τις κυβερνησεις του, αντι να κοιταμε ως θεατες τις εξελιξεις και να παρεμβαίνουμε μέσα από τα καναλια.

Καμιλο Μπερνερι

zoot horn rollo είπε...

Μα να ψηφίσω ντε και σώνει μνημόνιο; Δε θέλω ρε παιδιά,τι να κάνω...

Ανώνυμος είπε...

Μερικές σκόρπιες επισημάνσεις, χωρίς κεντρικό νήμα σκέψης (το βασικό μου σκεπτικό το έχω γράψει σε προηγούμενο thread):

Η ανακοίνωση των μαγαζατόρων εστίασης δεν αφορά τα μονοπώλια του κλάδου της εστίασης, αλλά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις του κλάδου και, από την άποψη αυτή, είναι απολύτως δικαιολογημένη στις μικροαστικές της αυταπάτες. Αλλά να μη μπερδεύουμε τα "καταστήματα" (κοινώς, την ταβέρνα και την συνοικιακή πιτσαρία) με τα μονοπώλια.

Για να μην παρεξηγηθώ, θεωρώ ότι τα μεγάλα τουριστικά μονοπώλια είναι ο "αδύνατος κρίκος" στο κατά τα άλλα αρραγές μέτωπο της μεγαλοαστικής τάξης υπέρ του ΝΑΙ, μιας και η αύξηση του ΦΠΑ στα ξενοδοχεία πλήττει ευθέως την ανταγωνιστικότητά τους, ενώ μια πιθανή έξοδος από το ευρώ προς ένα αγρίως υποτιμημένο νόμισμα θα αντέστρεφε το κλίμα (και θα "ξεκαθάριζε" το τοπία με ένταση της συγκέντρωσης και της συγκεντροποίησης κεφαλαίου). Από την άλλη, ακόμα και τα μονοπώλια του κλάδου αυτού πιέζονται από το γεγονός ότι τα δάνειά τους είναι σε ευρώ και το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το φόβο ότι ο αμερικάνικος παράγοντας ετοιμάζεται για κλιμάκωση της επέμβασης στην ευρύτερη περιοχή (που σημαίνει αποσταθεροποίηση και άρα μείωση του τουριστικού ρεύματος), τους οδηγεί σε πιο συγκρατημένη, τελικά, στάση. Εξ ου και οι εκπρόσωποι των ξενοδόχων της Αθήνας, σε δημόσιες δηλώσεις τους, πήραν τελικά θέση υπέρ του ΝΑΙ.

Έχει γίνει πολύς λόγος για το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Βεβαίως, δεν υποτιμώ το ζήτημα της φορολογίας. Όμως, εδώ η πραγματικότητα παρουσιάζεται αντεστραμμένη. Το εφοπλιστικό κεφάλαιο δε στριμώχνεται, στην πράξη, από μια αύξηση της φορολογίας του. Πολύ απλά, στην περίπτωση αυτή, αλλάζει σημαία στα καράβια του και πάπαλα. Ούτως ή άλλως, οι ναυτιλιακές εταιρείες είναι γραμμένες στα χρηματιστήρια του Λονδίνου και της Ν. Υόρκης, οι δοσοληψίες τους είναι σε δολάρια κι όχι σε ευρώ κλπ. Δεν πολυενδιαφέρονται για το θέμα, πλην του εξής, σημαντικού ζητήματος: λόγω του ότι είναι ο βασικός θαλάσσιος μεταφορέας των ΗΠΑ, τους νοιάζει να αποτραπεί τυχόν διείσδυση Ρωσίας-Κίνας στα δίκτυα μεταφορών της χώρας (π.χ. στα λιμάνια). Στο ζήτημα αυτό, όμως, τόσο η πρώην κυβέρνηση, όσο και η νυν μάλλον κρατούν απολύτως ενιαία στάση. Δε βλέπω, λοιπόν, οι εφοπλιστές να σκίζονται υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς (πλην Αλαφούζου, ο οποίος όμως δεν είναι το μεγαλύτερο και πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα του κλάδου).

Στην πράξη, η ελληνική μεγαλοαστική τάξη κρατά από χαλαρά ουδέτερη ως σκληρά λυσσασμένη υπέρ του ΝΑΙ. Αυτή είναι η δική μου εκτίμηση, αλλά δέχομαι ευχαρίστως επιχειρήματα υπέρ της αντίθετης άποψης, να τα συζητήσω.

RFB

Ανώνυμος είπε...

http://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/70859/kentriki-epitropi-organosis-tis-allileggyis-sygkrotoyn-pame-paseve-pasy

Προσπαθει το κομμα αδερφε. Πρεπει ολοι να μπουμε στη μαχη. Δεν το λεω σε σενα το λεω ο ι σε μενα πρωτα απ'ολα.
Εχουμε μαχες σκληρες μπροστα μας.

ratm

Αναυδος είπε...

οι πιο αδυναμες μεριδες της αστικης ταξης στον αγωνα τους εναντια στις ισχυροτερες παντα φορουν το μανδυα των συμφεροντων των εργαζομενων,
Η κριση πριν απο ολα απαιτει καταστροφη του κεφαλαιου και αυτό στρεφει τον έναν καπιταλιστη εναντια στον άλλο. Το προβλημα είναι οτι μεγαλες μεριδες των εργαζομενων στοιχιζονται κατω από τις διαφορετικες αστικες σημαιες του ΝΑΙ και του ΟΧΙ.

Ακομη χειροτερα αρκετοι αυτοαποκαλουμενοι αριστεροι αντι-καπιταλιστες κλπ τρωνε αμασητο το παραμυθι του μνημονιου του ΟΧΙ και επιπλεον στηριζουν αντικειμενικα το συριζα. Το πιο εγκληματικο τους όμως λαθος είναι ότι επιτιθονται στο ΚΚΕ που πασχιζει ώστε η εργατικη ταξη να γινει μια ταξη για τον εαυτο της

Οι κριτιες, καλαματιανοπετροπουλοι, ανταρσιοι, τροτσκιστες και λοιπα τσιρακια του σιριζα απλως εγκληματουν με τη σταση τους τοσο σημερα οσο και χθες. Σερνιουν ριζοσπαστικα κομματια να υποταχθουν στους καυγαδες των αστων

Η προσωπικη μου πειρα είναι ότι με οσους υπερσπιστες του όχι κι αν συζητησα κανεις δεν περιμενει κατι από τον Τσιπρα κι ευκολα πειθονται ότι το ακυρο είναι πιο τιμια και ορθη πολιτικα επιλογη (γνωστοι και αγνωστοι, συριζεοι και μη). Στην ερωτηση μα τι επρεπε να κανει η απαντηση ότι από τις 26/1 επρεπε να μην πληρωσει μια, να εθνικοποιησει τραπεζες και μονοπωλια γιατι μονο αυτή είναι η προυποθεση για ρηξη τους βρισκει συμφωνους

Τελος οι επαναστατικες συνθηκες είναι αντικειμενικες δεν τις δημιουργουμε εμεις. Ο συριζα και οι κολαουζοι του με το κλεισιμο των τραπεζων θα προσθεσουν άλλους 500-800χιλ ανεργους στους ηδη 1,5 εκ. Και αυτό είναι δικο τους εργο και όχι των δανειστων που απλως τους εβλεπαν να κανουν το ένα λαθος επειτα από το άλλο. Και αυτό το εγκλημα θα το πληρωσουμε ολοι

Ανώνυμος είπε...

ratm

Τα έχω δει αυτά καλή και η κινητοποιηση στον ΣΕΒ και των συνταξιουχων στο υπουργειο οικονομικών. Αλλα δεν φτάνουν ούτε κυρίως χαρακτηριζονται από προοπτική. Αυτό γιατί το κόμμα δεν έχει εκτίμηση ότι μπάινουμε σε πολιτική κρίηση, ή ότι υπάρχουν σημαδία κρίσης κορυφων. Άρα δεν είναι προετοιμασμενο για να κλιμακωσει ή ακομα χειροτερα θα θεωρησει άκαιιρη την οποια κλιμακωση. Η εκτίμησ για την περιοδο είναι busness as usual. ΤΩΡΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΝ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΗ ΤΟΥ ΑΚΥΡΟ-ΑΠΟΧΗ ΤΑ ΕΞΗΣ.
Καταλήψεις σε νοσοκομεία από το ΠΑΜΕ και να βάλει μέσα τον κόσμο δωρεάν.
Καταλήψεις δημόσιων κτιρίων του ΣΕΒ, της ΕΕ.
Πορείες με δυναμικες συγκρουσεις με τις δυναμεις καταστολης
ΝΤΟΥ ΣΕ ΣOYΠΕΡ -ΜΑΡΚΕΤ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΝ ΤΡΟΦΙΜΑ ΣΕ ΚΟΣΜΟ
ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΜΕ ΔΥΝΑΜΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΠΑΛΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΘΟΥΝ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΑ ΟΣΑ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΑΝ ΚΑΙ ΕΚΛΕΨΑΝ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΟΑΕΔ Ο ΟΠΟιοΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΕ ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
και πολλά άλλα τα ΟΠΟΙΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΟΥ ΜΠΑΝΟΥΜΕ.
Το αργεντινάτσο της αθηνας αν έχει καταλληλα συνθηματα και πολιτικη γραμμη αντιστοιχη με την στρατηγικη του ΚΚΕ δεν θα ενσωματωθει απο την σοσιαλδημοκρατια όπως έγινε στην Αργεντινη με τον Κιρχνερ
Το ερωτημα ειναι αν το ΚΚΕ θα μπορεσει να περπατησει την στρατηγικη του στην πράξη ή θα την αφήσει στο συρτάρι
Ποτε κόμμα που άφησε μια επαναστατικη κατασταση να περναει από μπροστα του κοιτώντας την, δεν εκφυλιστηκε ακόμα και σε επίπεδο θέσεων υστερα από λιγο καιρο

Καμίλο Μπερνέρι

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω τι σημαίνει ότι ο α ή β καπιταλιστής "δίνει τον τόνο", αν παίρνουμε υπ'όψιν μόνο ό,τι ακούγεται στα κανάλια τότε να βγάλουμε συμπέρασμα κι ότι παγκοσμίως υπάρχει μόνο ο μέρντοχ. Πάντως και προεκλογικώς, ουκ ολίγες τσιρίδες ακούσαμε για τον τρισκατάρατο συριζα από το ίδιο μπλοκ του "ναι", και να'μαστε πάλι εδώ...

Στο ίδιο θέμα, η χθεσινή πορεία του παμε στον σεβ δεν προβλήθηκε σχεδόν καθόλου. Προφανώς αυτές οι διαδηλώσεις όντως δεν δίνουν τον τόνο. Όπως και το εργοδοτικό σφαγείο των ημερών δεν προβάλλεται πουθενά άλλου πέραν των μέσων του κόμματος. Αλλά τι ζητάω τώρα, από το μεγκα και το σκαϊ τέτοια θέματα, ή από την αυγή που ακόμη μιλάει για ατύχημα στα ελπε, ή από το πριν ξέρω γω της σεισμολογικής συνιστώσας;

Κλείνοντας, να μείνω και γω στο ότι βλέπουμε κόσμο να κατεβαίνει στον δρόμο είτε για να υπερασπιστεί ό,τι πιο μαύρο υπάρχει (οι "ναι, μένουμε ευρώπη"), είτε το ελάχιστα καλύτερό του (οι "όχι, μένουμε ευρώπη"). Κι αν οι πρώτοι είναι αυτοί που είναι, ανατωτιέσαι τι γίνεται με όσους από τους δεύτερους σου λέγαν πάλι για ευκαιρία ρήξης, ανατροπής κτλ και κατέληξαν να χειροκροτούν (έστω και αμήχανα) στις πλατείες τον καμμένο.

Όπως και να'χει τα χειρότερα έρχονται (σημαντική η προβολή της ανακοίνωσης που δίνει ο ratm), καλό κουράγιο σε όλους.

Ijon Tichy

Ανώνυμος είπε...

Αν κάποιος διαλέγει να κοιτάζει, τις διαπραγματεύσεις που έγιναν η δεν έγιναν, μεταξυ Τσίπρα και θεσμών, με όρους corporate strategy, δηλ. Πως μια εταιρεία, θα εξαγοράσει μια άλλη η θα εξαγοραστεί σε υψηλή τιμή, (και ετσι άλλωστε ειναι για το ΣΥΡΙΖΑ και το λεει με όλους τους τρόπους και τους τόνους.. Άλλωστε γι αυτο δεν προτείνεται κανένα σχέδιο αντιμετώπισης ρήξης) τοτε φυςικα μπορει να κρίνει τις κατα τοπους τακτικές κινήσεις και τους ελιγμούς και να αξιολογήσει το ναι και το οχι του δημοψηφίσματος και να αποφασίσει αναμεςα στα δυο. Το τραγικό ειναι, οτι φτάσαμε να βλέπουμε να κρίνονται οι τύχες των λαών με τέτοιες διαδικαςιες και αυτο να ειναι αυτονόητο, τοσο ωςτε να συζητάμε με τα καλα μας, τι τυχόν μικρό ωφέλεια μπορει να εχει ενα κομμουνιστικο κόμμα με το να ψηφίσει οχι. Αλλα ένας κομμουνιστής ποτε δεν μπορει να κοιτάει την μοίρα των λαών με ενα τέτοιο βλέμμα. Γι αυτο και δεν μπορει ψηφίσει Ναι . Γι αυτο και δεν μπορει να ψηφίσει Οχι.

raven

Ανώνυμος είπε...

αναυδε

Οι επαναστατικες συνθηκες είναι αντικειμενικες δεν τις προκαλουμε εμείς. Πολυ σωστα και μαρξιστικα.
Αλλα
πρώτον
το βασικο στοιχειο των επαναστατικων συνθηκων είναι η κριση κορυφων και τετοια έχουμε τωρα ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ. Η αστικη ταξη ειναι διχασμενη γυρω από διλλημα μεσα ή εξω από το ευρω και για αυτο το δηλλιμα του δημοψηφισματος είναι ψευτοδιλλημα για το λαο.
δευτερον
η μετατροπη μιας επαναστατικης κατάστασης που ειναι αντικειεμνικη σε εξεγερση είναι ζητημα του υποκειμενικου παραγοντα και πανω από όλα του κομματος της εργατικης τάξης. Ειναι δυνατον μια επαναστατικη κατάσταση να μην οδηγησει πουθενα στην κυριολοεξια πουθενα αν η πρωτοπορια δεν δράσει αποφασιστικα. Αυτο ειναι έγκλημα.
Λοιπον φτάσαμε σε σημειο που όλες οι οργανωσεις της επαναστατικης αριστερα κρινονται. Το ΚΚΕ κρίνεται σοβαρα τις μέρες αυτές.
Οψομεθα

Καμιλο μπερνερι

Αναυδος είπε...

Ο James Galbraith υπερ του ΟΧΙ (και υπερ του ευρω)
http://prospect.org/article/greece-only-no-can-save-euro

αλλα και υπερ της δραχμης
http://demandsideblog.blogspot.gr/2013/03/transcript-james-k-galbraith-in-greece.html

ο Jeffrey Sachs υπερ του ΟΧΙ
http://www.project-syndicate.org/commentary/greece-debt-crisis-eurozone-by-jeffrey-d-sachs-2015-07

Krugman & Stiglitz υπερ του ΟΧΙ και της δραχμης
http://money.cnn.com/2015/07/03/news/economy/greece-crisis-stiglitz-krugman/

Αν νομιζει καποιος ότι η στοιχιση των αμερικανων αυτων οικονομολογων υπερ του ΟΧΙ και υπερ (αν και με ενδοιασμους) της δραχμης είναι αποτελεσμα θεωρητικων και μονο αναζητησεων και δεν συνδεεται με αστικα συμφεροντα είναι γελασμενος. Αν μαλιστα συνδεσει την παρουσια Βαρουφακη, Κοτζια, Παναριτης Αντωνοπουλου κλπ στη κυβερνηση συριζα θα δει ότι υπαρχει λομπυ της δραχμης που τωρα απλως δεν αποκαλυπτει το στοχο του.

Ανώνυμος είπε...

Ένα σχόλιο προς τον άναυδο.

Ανέφερες κορυφαία ονόματα αμερικανών (υπάρχουν και αρκετοί βρετανοί) οικονομολόγων. Σωστά έπραξες. Αλλά αυτό δεν αναιρεί αυτό που έγραψα εγώ. Η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης έχει συσπειρωθεί στο ΝΑΙ, εκλιπαρώντας να μείνει η χώρα στο ευρώ. Το τι θα γίνει, όμως, πολύ λίγο θα εξαρτηθεί από τη στάση αυτή (ή την αντίθετή της), όσο ο λαϊκός παράγοντας παραμένει, ουσιαστικά, θεατής. Το τι θα γίνει, προς το παρόν, εξαρτάται αποκλειστικά από την έκβαση των αντιπαραθέσεων ανάμεσα στα αντιτιθέμενα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Η ελληνική αστική τάξη είναι ο κομπάρσος αυτού του παιχνιδιού. Το ότι ο ρόλος της αυτός είναι "με το αζημίωτο", δεν αναιρεί ότι είναι ρόλος κομπάρσου...

Στην πραγματικότητα, αν κάτι αποδεικνύουν οι εξελίξεις, είναι το μέγεθος της εξάρτησης του ελληνικού καπιταλισμού. Αυτό, βέβαια, είναι μια μεγάλη συζήτηση που κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα της...

RFB

Αναυδος είπε...

Rfb
Δεν ισχυριζομαι ότι το ΟΧΙ είναι πλειοψηφικο στην ελληνικη αστικη ταξη. Αν ηταν θα ειχαμε βγει από την ευρωζωνη 3-4 χρονια πριν. Το ευρω παραμενει στρατηγικη επιλογη που όμως εκ των πραγματων αμφισβητειτε από μεριδα του κεφαλαιου. Το θεμα είναι ότι ειτε με ΝΑΙ ειτε με ΟΧΙ ειτε στο ευρω ειτε στη δραχμη η αστικη ταξη θα επιβιωσει ενώ αυτοι που θα συντριβουν είναι οι εργαζομενοι, οι ανεργοι και οι συνταξιουχοι
Είναι ο καπιταλισμος το προβλημα και όχι το νομισμα, το χρεος η μια η η άλλη συμφωνια. Και για το λογο αυτό πρεπει να οργανωσουμε την αυτονομη παλη της εργατικης ταξης για ανατροπη της αστικης εξουσιας και όχι να σερνομαστε με ατερμονες αναλυσεις πισω από τα ψευτοδιλληματα που μας θετουν οι αστοι και τα τσιρακια τους

Όπως γραφει και η ανταποκριση καποιοι χειροκροτησαν και καποιοι αποδοκιμασαν.
(…) Υπέρ του «όχι» στο δημοψήφισμα της Κυριακής τάχθηκε το απόγευμα της Τετάρτης ο κ. Δημήτρης Γιαννακόπουλος αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Βιανέξ από το βήμα την εκδήλωση της Stat Bank Diamonds of the Greek Economy.
Οπως είπε μπροστά μας έχουμε ένα πολύ σημαντικό δημοψήφισμα, που πρέπει να γίνει ευκαιρία, για να εκφράσουμε την καταδίκη μας στα μνημόνια διαρκείας των δανειστών. Τα σχέδιά τους αποκαλύφθηκαν, άλλωστε, πλήρως αυτές τις μέρες. Προκάλεσαν το κλείσιμο των τραπεζών, για να εκβιάσουν έναν ολόκληρο λαό, που τόλμησε να πει όχι στη σκληρή λιτότητα και ζήτησε να αποφασίζει κυρίαρχα για τα δημοσιονομικά, για την Υγεία, την Παιδεία, την Ασφάλιση.
Από τη σκοπιά της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, είμαστε ίσως ο κλάδος που έχουμε υποστεί τη σφοδρότερη επίθεση από τους δανειστές και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν. Μετά από την παταγώδη αποτυχία, να ελέγξουν τη φαρμακευτική δαπάνη με πολιτικές οριζόντιων μειώσεων στις τιμές των φαρμάκων, ζητούν τώρα και νέες μειώσεις, σε εξευτελιστικά πλέον επίπεδα. Ζητούν τιμές χαμηλότερες από αυτές της Βουλγαρίας.
Ο κ. Δ. Γιαννακόπουλος χειροκροτήθηκε από μικρή μερίδα των παρευρισκομένων επιχειρηματιών ενώ υπήρξαν αρκετοί που τον αποδοκίμασαν και κάποιοι οι οποίοι αποχώρησαν.(…)

http://www.euro2day.gr/news/economy/article/1345545/giannakopoylos-vianex-kalese-toys-epiheirhmatie.html


Ανώνυμος είπε...

Ψηφίζω Όχι στο δημοψήφισμα , Ναι στο ΚΚΕ
Οι φίλοι του κόμματος δεν συμφωνούμε πάντα και στα πάντα με το ΚΚΕ

CCCP 1917

zoot horn rollo είπε...

Μα με το ζορι μνημονιο; Κι αν δε θελω μνημονιο τι γινεται;
CCCP 1917 ειμαι σιγουρος πως ψηφιζεις ΚΚΕ, πειθεις ρε παιδι μου.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

RFB,
πιο άτυχη στιγμή για απόδειξη της ευστοχίας του όρου "εξάρτηση", που κόντεψε να διαλύσει το Κόμμα, δεν θα μπορούσες να βρείς!!!
Μόνο σου το λές, ότι η ελληνική αστική τάξη (η, έστω, μεγάλο τμήμα της) είναι βαθύτατα "εξαρτημένη" και το επιδιώκει αυτό με πάθος (="Ναι").
Προφανώς κονομάει από την "εξάρτησή" της τρελλά. Και η "ανεξαρτησία" της θα της ήταν τόσο αντιοικονομική, που δε θέλει ούτε ν' ακούει γι αυτήν!
Μπορούσες να φανταστείς πιο μπουμπουνιστή γελοιοποίηση του όρου "εξάρτηση" από αυτή; Εκτός αν νομίζετε ρε παιδιά, πως οι αστοί δεν ξέρουν το συμφέρον τους, και περιμένουν από σας ...να τους φωτίσετε!
Χωμένοι με τα μπούνια στην ιμπεριαλιστική ολοκλήρωση είναι οι άνθρωποι, στην "πυραμίδα", που λέμε, μια και δεν υπάρχει ....ιμπεριαλιστική ισότητα! Πολύ ορθότερος ο όρος "αλληλεξάρτηση", που, τουλάχιστον αφαιρεί από τους "εξαρτημένους" τον ψευτο-φωτοστέφανο του ..μάρτυρα-τραβάτε-με-κι-ας-κλαίω!
Αμάν, όχι άλλο κάρβουνο!
-----------------------

Διαβάστε όλοι σήμερα στον "Ρ", τουλάχιστον δύο δημοσιεύματα για τις διεθνείς και εσωτερικές ενδοαστικές κόντρες, που εκφράζονται με την ελληνική κρίση και το αποκορύφωμά της, το "δημοψήφισμα".
Δυστυχώς, έπρεπε να είχε γίνει αυτή η δουλειά τουλάχιστον 15 μέρες νωρίτερα, να μην πω μήνες. Θα βόηθαγε πολύ στον απεγκλωβισμό των φίλων κι εχθρών από τα διλήμματα "Ναι" - "Οχι".
-------------------------

Οι φίλοι του κόμματος, CCCP 1917, στα δύσκολα φαίνονται.
Εκτός αν είναι οι γνωστοί μας "Φίλοι του Λαού".

Ανώνυμος είπε...

Προς Σεχτάρ

Σεβαστή η άποψή σου ότι η "εξάρτηση κόντεψε να διαλύσει το κόμμα". Δεν την έχω δει σε κάποιο ντοκουμέντο να λέγεται, βέβαια, αλλά έχεις κάθε δικαίωμα να το πιστεύεις αυτό. Προσωπικά, όχι μόνο διαφωνώ, αλλά πιστεύω ότι μόνο όταν το ΚΚΕ -με τη βοήθεια της ΚΔ- ξεπέρασε τα αριστερίστικα και λικβινταριστικά σφάλματα της περιόδου Πουλιόπουλου και με την ολομέλεια του '34 μπήκε στο δρόμο της μπολσεβικοποίησής του, άνοιξε ο δρόμος για να γίνει αληθινά επαναστατικό μαζικό κόμμα της εργατικής τάξης, πράγμα που επιβεβαίωσε πολύ σύντομα.

Επειδή, όμως, το θέμα μας δεν είναι μια ιστορική αποτίμηση της θεωρίας της εξάρτησης (που κατά την άποψή μου είναι στο σκληρό πυρήνα της λενινιστικής αντίληψης για τον ιμπεριαλισμό), αλλά κάποια συμπεράσματα από τις πρόσφατες εξελίξεις, θα σε παρακαλούσα να μη διαστρεβλώνεις στρεψόδικα απόψεις που δε σε βολεύουν. Να απαντάς ότι θέλεις, αλλά πάνω σε αυτό που σου λένε, εντάξει;

Λοιπόν, επαναλαμβάνω: για το ελληνικό ζήτημα οι αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς να παίζει κανέναν ουσιαστικό ρόλο το τι θέλει η αστική μας τάξη. Αυτό ισχυρίστηκα και η ζωή θα δείξει ότι έτσι είναι. Η αυριανή θέση της ελλάδας θα κριθεί από το αν στους γερμανούς πάρει οριστικά το πάνω χέρι μια "αυτοκρατορική" μερίδα του κεφαλαίου τους που προκρίνει μια γραμμή αναστύλωσης του 4ου Ράιχ, ξεκινώντας από ένα "σκληρό ευρώ" και κόβοντας τις ευρωατλαντικές γέφυρες, αν θα επικρατήσουν στο αγγλοσαξωνικό στρατόπεδο οι απόψεις της βρετανικής πλευράς (έξω από το ευρώ και δραχμή) ή των κυρίαρχων αμερικάνικων κύκλων (ευρωατλαντική ένωση). Αυτό είναι η ουσία της εξάρτησης. Η βολική καρικατούρα της θεωρίας αυτής που μιλάει για εθελόδουλους κλπ. μπορεί να χρησιμεύει σε ορισμένους για να πουλήσουν τις αντιλενινιστικές θεωρίες της ρόζας λούξεμπουργκ και του μπουχάριν για "τελευταία λέξη του μαρξισμού", αλλά απέχει πολύ από την αλήθεια. Αν διαβάσεις παραπάνω, είπα ότι η στάση αυτή της δικής μας αστικής τάξης (του κομπάρσου, δηλαδή) κάθε άλλο παρά με το "αζημίωτο" είναι, αλλά αυτό δεν αναιρεί την ίδια την ουσία του ρόλου. Αυτό το είδες ή επειδή δε βολεύει το αντιλενινιστικό σου σχήμα, το προσπέρασες στα μουγκά; Κοντολογίς, η αστική μας τάξη είναι με το ευρώ γιατί κερδίζει από αυτό. Αλλά η παραμονή της (και οι όροι αυτής της παραμονής) δεν εξαρτώνται από την ίδια. Αν βολεύει το συσχετισμό των ιμπεριαλιστών, θα πάρει και η ελληνική αστική τάξη το κατιτίς της παραπάνω. Αν δε βολεύει, θα δεχτεί τις συνέπειες από την υποβάθμιση της θέσης της. Αυτό ακριβώς παίζει να γίνει και τώρα. Ούτε καν τη ρωτάνε, να στο πω κι έτσι, για το τι θα γίνει με την ελλάδα και δεν είναι στο χέρι της να το αποτρέψει. Τι δεν καταλαβαίνεις;

Ο Στάλιν έλεγε ότι τη σημαία της εθνικής κυριαρχίας η αστική τάξη την έχει πετάξει πια και μόνο το λαϊκό, επαναστατικό κίνημα μπορεί να τη σηκώσει και να τη χρησιμοποιήσει για το σκοπό της επανάστασης. Αν και ο Στάλιν είχε άδικο, δεν ξέρω, αλλά να το πεις ανοιχτά.

RFB

Ανώνυμος είπε...

CCCP1917
Αγαπητέ , μπορει να ειςαι η να μην ειςαι φίλος του ΚΚΕ. Δεν εχω λόγο να αμφισβητήσω τη δήλωση σου. Αλλα σίγουρα δεν ειςαι εκπρόσωπος των φίλων του ΚΚΕ, όποτε μην μιλάς δήθεν εκ μέρους τους. Μιλά μονο για τον εαυτό σου. Για μένα παντως που είμαι φίλος του ΚΚΕ, μην μιλάς. Σ ευχαριστω.

raven

Αναυδος είπε...

Ρφμπ

Τα ιδια εγραφε ένα περίπου μηνα πριν ο ουλιανοβιτς για τον Σταλιν

Το πληρες αποσπασμα από το λογο του στο 19ο συνεδριο του ΚΚΣΕ είναι:
(….)Earlier, the bourgeoisie presented themselves as liberal, they were for bourgeois democratic freedom and in that way gained popularity with the people. Now there is not one remaining trace of liberalism. There is no such thing as "freedom of personality" any more, - personal rights are now only acknowledged by them, the owners of capital, - all the other citizens are regarded as raw materials, that are only for exploitation. The principle of equal rights for people and nations is trodden in the dust and it is replaced by the principle of Full rights for the exploiting minority and the lack of rights of the exploited majority of the citizens. The banner of bourgeois democratic freedom has been flung overboard. I think that you, the representatives of communist and democratic parties must pick up this banner and carry it forward if you want to gain the majority of the people. There is nobody else to raise it. (…)
Ελληνικη μεταφραση τ.16 σελ. 409 εκδοσεις ΣΕ 2010
Δεν μιλά ο Στάλιν για εθνικη ανεξαρτησια αλλα για την αστικοδημοκρατικη ελευθερια και τα ατομικά δικαιωματα.
Μην τον διαστρεβλωνεις για να επιχειρηματολογησεις δεν μιλας σε ηλιθιους (εκτος κι αν δεν γνωριζεις αγγλικά)

Neophyte_commie είπε...

Επιτρέψτε μου να προτείνω την εξής κατηγοριοποίηση των εργαζομένων με τους οποίους μιλάμε.

1) Αυτοί που είναι τίγκα στις αυταπάτες, με γαϊδουρινό πείσμα, και θα ψηφίσουν «όχι» για να σκιστούν τα μνημόνια. Αυτούς τους κερδίζουμε με μικρά βηματάκια. Όπως ο τερματικά ασθενής γίνεται σχεδόν καλά και σηκώνεται από το κρεβάτι δυο μέρες πριν πεθάνει, έτσι κι αυτοί κρατιούνται από τις αυταπάτες με νύχια και με δόντια, ακριβώς γιατί είναι ένα κλικ πριν διαρραγούν ολοκληρωτικά. Η δουλειά μας εδώ και χρόνια είναι να κάνουμε μικρές-μικρές τρυπούλες στο συνειδησιακό τους τζάμι. Αργά ή γρήγορα θα σπάσει με κρότο, και είμαστε εδώ πανέτοιμοι (σε αντίθεση με ό,τι νομίζουν μερικοί) για όταν γίνει.

2) Αυτοί που μας πιστεύουν ότι δεν υπάρχει «ναι» και «όχι» στο δημοψήφισμα αλλά «ναι1» και «ναι2», οπότε, χωρίς ενοχές και φόβους ότι «θα βγούμε από το ευρώ», πάνε να ψηφίσουν «ναι», γιατί έτσι έχουν μάθει να σκέπτονται, ότι «αν χρεωκοπήσουμε, θα πάψει να υπάρχει χώρα» (!), όπως άκουσα σε εξόρμηση (κυρίως γιαγιάδες, αλλά και της ηλικίας μας). Σ' αυτούς πρέπει να αποδείξουμε ότι το «όχι» (το πραγματικό, το δικό μας), μπορούμε να υποστηρίξουμε. Με άλλα λόγια, ότι υπάρχει κόσμος χωρίς καπιταλισμό, ότι το σοσιαλιστικό σύστημα δεν «απέτυχε», ότι εν πάση περιπτώσει έχουμε μάθει από τα σοβιετικά λάθη και δεν θα τα επαναλάβουμε. Αυτό είναι πιο δύσκολο, γιατί πρόκειται για περί αντικειμενοποιημένου παράγοντα. Εδώ χρειάζεται δουλειά τύπου «Αλήθειες και ψέματα για τον σοσιαλισμό» σε μαζική κλίμακα, καλύτερη ανάλυση της απόφασης του 18ου, εκδηλώσεις πάνω στο θέμα, πολλές και πλούσιες, χρειάζεται να ξεπεράσουμε την όποια ντροπή και δισταγμό υπάρχει, χρειάζεται επιμονή. Υπάρχει πρόοδος όμως.

Τώρα, γελοιότητες του τύπου «το ΚΚΕ αφήνει να περνά η επαναστατική κατάσταση» ή «έπρεπε να ψηφίσουμε όχι», εντάξει…

Ανώνυμος είπε...

zoot horn rollo

είμαι τόσο σίγουρος πως δέν ψηφίζεις ΚΚΕ...

Λέων

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι που ξαναδιαβάζω σχόλιό σου Neophyte_commie. Να 'σαι καλά. (παρεμπιτόντως ελπίζω να είναι γερός και δυνατός ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ γιατί έχω κι αυτουνού καιρό να διαβάσω σχόλιο)

Η ελληνική αστική τάξη έχει ήδη διαπραγματευτεί ίσως το μεγαλύτερο ιστορικά κούρεμα χρέους και το μεγαλύτερο "πακέτο σωτηρίας". Και το έκανε μέχρι σήμερα εξαιρετικά καλά για τα συμφέροντά της δεδομένης της κατάστασης. Το να λέει κάποιος ότι η ελληνική αστική τάξη είναι χωρίς τη παραμικρή δυνατότητα διαπραγμάτευσης είναι τουλάχιστον εγκληματική αφέλεια.

Το λόμπυ της δραχμής είναι υπαρκτό αλλά ακόμα σαφώς μειοψηφικό. Δεν έχει όμως ιδιαίτερη ανάγκη να βγαίνει συγκροτημένα προς τα έξω διότι α)ακριβώς λόγω του ότι είναι ακόμα μειοψηφικό β) δραχμή με καπιταλισμό στη παρούσα οικονομική συγκυρία σημαίνει τρομακτικό βάρος για το λαό. Γιατί να το φορτωθεί κάποιος όταν υπάρχουν οι χρήσιμοι ηλίθιοι που de facto αναγορεύουν το Σπύρο Μαρκεζίνη μαρξιστή-λενινιστή και στη θέση του εξηλεκτρισμού βάζουν σήμερα την υποτίμηση; και γ) διότι οι "σύμμαχοί" του Αμερικάνοι δεν έχουν τέτοιο σκοπό ακόμα.

Θεωρώ ότι παίζονται μεγάλα παιχνίδια στο επίπεδο των σχέσεων ΗΠΑ-ΕΕ, κάποια εγχώρια πιόνια είμαι πεπεισμένος ότι έχουν εξαιρετικά βρώμικο ρόλο και η κατάσταση είναι πάρα πολύ ρευστή.

Καλή δύναμη. Θα τη χρειαστούμε σίγουρα.

ρα

zoot horn rollo είπε...

Βουλωμένο γράμμα διαβάζετε κάποιοι, το έχω ξαναγράψει, δε παίζεστε.
Χίλια στραβά έχω, μνημόνιο δε ψηφίζω όμως.

Ανώνυμος είπε...

Απαπα, "εξάρτηση";;; Αυτά τα λένε οι αντικομμουνιστες!

Κριτίας

Ανώνυμος είπε...

Άναυδε

ένας στοιχειωδώς μορφωμένος μαρξιστής ξέρει (οφείλει να ξέρει) ότι η εθνική ανεξαρτησία είναι στον πυρήνα των λεγόμενων αστικοδημοκρατικών ελευθεριών και το εθνικό ζήτημα είναι ένας εκ των βασικών πυλώνων του αστικοδημοκρατικού προβλήματος σε κάθε χώρα. Όταν ο Στάλιν, γενικεύοντας, μιλάει για το όλον, προφανώς αυτό περιλαμβάνει και κάθε επιμέρους στοιχείο του. Elementary, my dear Watson!

Με απογοητεύεις, μπορείς και καλύτερα...

RFB

Neophyte_commie είπε...

Να 'σαι καλά, Ρα. Πολύ τρέξιμο, γι' αυτό. Θα τα πούμε άλλη στιγμή.

ΥΓ. Οι Συνασπισμένοι είναι μεγάλοι, μεγάλοι αλήτες.

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Αρτει αφιχθης απο ε.κ. στην Δυτικη Αθηνα και την σχετικη εξορμηση μας εξω απο αυτο : Το ψηφοδελτιο του κομματος εγινε ΑΝΑΡΠΑΣΤΟ ! Απιθανος κοσμος - αλλου γι αλλου κομματικα ως τωρα - μας το ζηταγε ή το επαιρνε συνοδευοντας την κινηση και απο δηλωσεις : πχ "¨αντε με τους π.... μας δουλευουν κι οι δυο" ή "σιγα μην διαλεξω μνημονιο ,για βλακες μας παιρνουν?" .Επισης 40 φιλοι μου και συγγενεις συριζαιοι εχουν προμηθευτει τις προηγουμενες μερες με φανατισμο το ψηφοδελτιο του ΚΚΕ και το διακινουν κι ολας ! 12 ανταρσυοι στην δουλεια αυτομολησαν στο ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ ....(κακη στιγμη διαλεξατε να την κανετε ορισμενοι "φιλοκομματικοι" )
Αντε και απο Δευτερα μην φοβαστε ! Ανοιγουν τα "Σουπερ Μαρκετ του Λαου" (ΠΑΜΕ θα τα λεμε ) Σιγα μην αφηναν οι κομμουνιστες τον λαο να πεινασει !

Ανώνυμος είπε...

Προς ρα

Η ελληνική αστική τάξη δε διαπραγματεύτηκε τίποτε. Οι αμερικάνοι πίεσαν αποτελεσματικά τους γερμανούς, οι οποίοι στη φάση εκείνη έκαναν πίσω και ανέλαβαν το βάρος της μεταφοράς ενός πολύ μεγάλους μέρους του ελληνικού χρέους από τον ιδιωτικό τομέα στις δικές τους κρατικές πλάτες (και των άλλων της ευρωζώνης). Το να θεωρείς ότι η εξέλιξη αυτή προέκυψε από την διαπραγματευτική ισχύ της ελληνικής αστικής τάξης είναι, απλά, ασυγχώρητη ανοησία.

RFB

zoot horn rollo είπε...

Ό,τι και να λέτε κάποιοι, μνημόνιο ψηφίσατε.

Ανώνυμος είπε...

Προς RFB

Και κάνοντάς τα αυτά αποτελεσματικά οι αμερικάνοι θα αρκούσε πιθανόν το 2010 και σίγουρα το 2012 να έρθει εδώ ένας γερμανός ανθυποκλητήρας και να τοιχοκολλήσσει μια εντολή εκκαθάρισης όλων ανεξαιρέτως των ελληνικών τραπεζών. Δεν έγινε όμως αυτό. Αυτό που έγινε ήταν να πέσουν χοντρά κεφάλαια στον πίθο των Δαναίδων των ελληνικών τραπεζών, οι ελληνικές τράπεζες να διατηρήσουν το μεγαλύτερο μέρος της εκτός συνόρων παρουσίας τους (που σε όλη αυτή τη περίοδο έδινε και δίνει υπεραξίες και άρα μια χαρά θα έπεφτε σε όποιον έπαιρνε αυτό το κομμάτι κοψοχρονιά), οι εγχώριοι μεγαλοκαταθέτες να εξασφαλίσουν τα χρήματά τους, οι εγχώριοι μεγαλοδανειολήπτες να εξασφαλίσουν μια σχετικά καλή-δεδομένης της κατάστασης-γραμμή ρευστότητας (ακόμα και εξωφρενικά σκανδαλωδώς, πχ όμιλοι ΜΜΕ) και ταυτόχρονα η διοίκηση των τραπεζών να παραμείνει σε "ελληνικά"-και χωρίς ουσιαστικές αλλαγές-χέρια. Δε μπήκε δηλαδή και κανάς Άκερμαν πρόεδρος σε κάποια τράπεζα όπως έγινε αλλού. Καθόλου άσχημα. Το γιατί ας πούμε έγινε αυτό και όχι κάτι πολύ βαρύτερο για την εγχώρια αστική τάξη, έχει πολύ απλή εξήγηση (μιας και η εγχώρια αστική τάξη υποτίθεται στερείται της παραμικρότερης δυνατότητας διαπραγμάτευσης). Η γερμανική και αμερικανική αστική τάξη είναι απλά πολύ καλοί άνθρωποι που διακρίνονται από φιλελληνισμό και αγνή και άδολη αγάπη για την ελληνική αστική τάξη και τα μέλη της. Κάπως έτσι αποκλείεται το ενδεχόμενο της εγκληματικής αφέλειας και πάμε για άλλα ενδεχόμενα που δε βασίζονται στην αφέλεια.

ρα

YΓ. Πραγματικά απαρηγόρητος καθότι το χάραμα επεφύλαξε άτιμη και ύπουλη ανωτέρα βία που ματαίωσε τη μετάβαση από τον τόπο διαμονής στον τόπο ψηφοφορίας επιβάλλοντας καθήκοντα όχι αγωνιστικά μεν, απαραίτητα δε. Και έτσι ούτε καν εικόνα από καφενείο δε θα έχω από αυτό το δημοψήφισμα.

Neophyte_commie είπε...

Εγώ ήμουν σε αντιδραστικότατη περιοχή. Αρκετοί άνθρωποι ήρθαν και ζήτησαν μόνοι το ψηφοδέλτιο. Και οι υπόλοιποι όμως, παρά τον φόβο και τις αυταπάτες υπέρ ναι και όχι αντιστοίχως (και της ταξικής θέσης υπέρ του ναι, βεβαίως) καταλάβαιναν τί τους λέμε. Μέχρι και ΕΑΑΚόπουλα, που πήγαν να πουν τις παπαριές τους, πήραν τη μελετημένη απάντηση και δεν βρήκαν λάθος. Και αυτό παρά τις ακραιφνείς προσπάθειες των Συριζαίων και των Πράσινων Ναι (=πασοκτσήδων) να μας διώξουν, που δεν τους βγήκε, χάρη στη σωστή καθοδήγηση και στην επιμονή μας και να μείνουμε και να μην χάσουμε τον στόχο μας.

Ακόμη με την «εξάρτηση» και την «ξενόδουλη αστική τάξη» ασχολούνται ορισμένοι;

Αναυδος είπε...

Ρφμπ
Βλεπω ότι παροτι σου επισημαινω ότι διαστρεβλωνεις τα λεγομενα του Σταλιν εσύ συνεχιζεις. Αρα δεν προκειται για αγνοια της αγγλικης αλλα προσπαθεια να διαστρεβλωσεις τον Σταλιν για να επιχειρηματολογησεις περι εξαρτησης και εθνικης ανεξαρτησιας

Ο Σταλιν μιλα για τις αστικοδημοκρατικες ελευθερίες πραγμα που δεν είναι το ιδιο με την εθνικη ανεξαρτησια για τον απλουστατο λογο ότι αυτές οι ελευθεριες καταπατουνται και σε ιμπεριαλιστικες χωρες

Από ότι φαινεται εκτος από τα τσιτατα του Σ. Χολμς εχεις αντιγραψει και καποιες εξεις του που θολωνουν το μυαλο ( η καλη βερσιον)

Ανώνυμος είπε...

Άναυδε...

The principle of equal rights for people and nations is trodden in the dust and it is replaced by the principle of Full rights for the exploiting minority and the lack of rights of the exploited majority of the citizens.

Μια χαρά είναι τα αγγλικά μου. Το ζήτημα της εθνικής καταπίεσης μπαίνει ξεκάθαρα από το Στάλιν στο πλαίσιο του γενικότερου προβληματισμού για τα αστικοδημοκρατικά προβλήματα.

Και πάλι, αδιάβαστος...

RFB

Ανώνυμος είπε...

Προς ρα

Μα ακριβώς σε αυτό συνίσταται, αγαπητέ, το αποτελεσματικόν της παρέμβασης των αμερικάνων. Στο ότι υποχρέωσε το βάρος του "πίθου των Δαναίδων" των ελληνικών τραπεζών, να το αναλάβει η γερμανική αστική τάξη κατά μείζονα λόγο, μη αξιώνοντας τον ακόμα πιο ασφυκτικό έλεγχο των ελληνικών τραπεζών (γιατί έλεγχο ασκεί η γερμανία, ούτως ή άλλως μέσω της ΕΚΤ, όπως φάνηκε περίτρανα στις πρόσφατες εξελίξεις). Με αμερικάνικο τσαμπουκά, περιορίστηκε ο γερμανικός τσαμπουκάς στο αμερικάνικο (βασικά) "χωράφι" που λέγεται ελλάδα. Τόσο απλά. Τι δεν καταλαβαίνεις;

RFB

orthodox είπε...

@ Neophyte_commie:
Ακόμη με την «εξάρτηση» και την «ξενόδουλη αστική τάξη» ασχολούνται ορισμένοι;

Ναι.
Πρώτον γιατί ο κόσμος δεν αρχίζει και δεν τελειώνει με ένα δημοψήφισμα και το αποτέλεσμά του.
Και δεύτερον γιατί είναι ένα θέμα ακόμα ανοιχτό, αν δεν ήταν δεν θα ασχολιόσασταν καν να απαντήσετε, και βέβαια δεν αρκεί ένα κομματικό συνέδριο (ή ακόμα και ένα συνέδριο μιας Κομμουνιστικής Διεθνούς) για να κλείσει ένα τέτοιο θέμα.

Επιχειρήματα μέχρι τώρα:

RFB: Ο Στάλιν έλεγε ότι τη σημαία της εθνικής κυριαρχίας η αστική τάξη την έχει πετάξει πια και μόνο το λαϊκό, επαναστατικό κίνημα μπορεί να τη σηκώσει και να τη χρησιμοποιήσει για το σκοπό της επανάστασης. Αν και ο Στάλιν είχε άδικο, δεν ξέρω, αλλά να το πεις ανοιχτά.

αναυδος: Δεν μιλά ο Στάλιν για εθνικη ανεξαρτησια αλλα για την αστικοδημοκρατικη ελευθερια και τα ατομικά δικαιωματα.

RFB: ένας στοιχειωδώς μορφωμένος μαρξιστής ξέρει (οφείλει να ξέρει) ότι η εθνική ανεξαρτησία είναι στον πυρήνα των λεγόμενων αστικοδημοκρατικών ελευθεριών και το εθνικό ζήτημα είναι ένας εκ των βασικών πυλώνων του αστικοδημοκρατικού προβλήματος σε κάθε χώρα. Όταν ο Στάλιν, γενικεύοντας, μιλάει για το όλον, προφανώς αυτό περιλαμβάνει και κάθε επιμέρους στοιχείο του.

Αναυδος: Ο Σταλιν μιλα για τις αστικοδημοκρατικες ελευθερίες πραγμα που δεν είναι το ιδιο με την εθνικη ανεξαρτησια για τον απλουστατο λογο ότι αυτές οι ελευθεριες καταπατουνται και σε ιμπεριαλιστικες χωρες


Εντελώς άκυρη η τελευταία απάντηση.
Ναι οι αστικοδημοκρατικές ελευθερίες καταπατούνται και σε ιμπεριαλιστικές χώρες και βεβαίως η εθνική ανεξαρτησία ως κομμάτι αυτών περιορίζεται επίσης.
Η ίδια η θεωρία περί αλληλεξάρτησης το υποστηρίζει.
Αν η ιμπεριαλιστική υπερδύναμη έχει σχέση ανισότιμης αλληλεξάρτησης με μια μικρότερη ιμπεριαλιστική χώρα, αυτό σημαίνει ότι και η απώλεια εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας της πρώτης υφίσταται, όμως σε μικρότερο βαθμό (δηλαδή ανισότιμα) με τη δεύτερη.

Αστικοδημοκρατικές ελευθερίες δεν μπορούν να υφίστανται χωρίς εθνική ανεξαρτησία. Αλλιώς δεν θα είχαν γίνει αστικές επαναστάσεις, αλλά μια σταδιακή μετάβαση από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό με απλές μεταρυθμίσεις.

Διαφορά μεταξύ εξάρτησης και αλληλεξάρτησης:
Η αμερικάνικη και η γερμανική αστική τάξη έχουν τη δυνατότητα συνειδητά και σχεδιασμένα να βουλιάξουν την ελληνική οικονομία, χωρίς να καταστραφούν οι ίδιες, και χωρίς η ελληνική αστική τάξη να μπορεί να αμυνθεί. Αυτό λέγεται εξάρτηση.
Αν η ελληνική τάξη αποφασίσει να έρθει σε ρήξη με τον αμερικάνικο ή τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό και να ζητήσει να ενσωματωθεί στο άρμα του ρώσικου ή του κινέζικου, θα προκαλέσει σοβαρές ζημιές και προβλήματα στους δυτικούς. Αυτό λέγεται αλληλεξάρτηση.
Αν βουλιάξει η ελληνική οικονομία, η αμερικάνικη και η γερμανική θα υποστούν σοβαρές ζημιές, πιθανά και ανεπανόρθωτες, αλλά δεν θα βουλιάξουν ολοκληρωτικά. Αυτό δείχνει τον ανισότιμο χαρακτήρα της αλληλεξάρτησης, γιατί η ολοκληρωτική καταστροφή της μίας πλευράς δημιουργεί σοβαρό αλλά όχι εξίσου σοβαρό πρόβλημα στην άλλη.
Εξάρτηση και αλληλεξάρτηση δεν είναι αντιθετικές έννοιες, φωτίζουν διαφορετικές πλευρές και διαφορετικά χαρακτηριστικά και σχέσεις του ενός, ενιαίου και ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού που λέγεται ιμπεριαλισμός.

Αν το ΚΚΕ επειδή είναι καμένο στο χυλό αποφασίζει να φυσάει και το γιαούρτι, και χαρίζει στους οπορτουνιστές και στους αστούς έννοιες όπως εξάρτηση και συνθήματα όπως εθνική ανεξαρτησία, δεν σημαίνει ότι ήρθε κάποια κοσμοσυνταρκτική ανατροπή στη μαρξιστική-λενινιστική θεωρία.

Στα χρόνια του ιμπεριαλισμού, το σύνθημα της εθνικής ανεξαρτησίας είναι άμεσα συνδεδεμένο με το σύνθημα της λαϊκής εξουσίας και της λαϊκής οικονομίας, δεν μπορεί να υπάρξει αυτονομημένο, και δεν μπορεί να εγκαταληφθεί στο βαθμό που η ύπαρξη κρατικής οντότητας όσο ο κομμουνισμός οικοδομείται είναι αναπόφευκτη και θα πρέπει να προσδιορίσει τη θέση του σε ένα παγκόσμιο πλέγμα διεθνών σχέσεων.

Ανώνυμος είπε...

RFB

Βέβαια οι τραπεζίτες είναι διαχρονικά ίσως το πιο λυσσασμένα φιλοευρωπαϊκό κομμάτι του κεφαλαίου αλλά εντάξει αυτοί πιθανόν είναι ηλίθιοι και αχάριστοι προς τους αμερικάνους ευεργέτες τους. Και στο κάτω κάτω όταν η πραγματικότητα δε συμφωνεί μαζί σου RFB, γιατί να τη λαμβάνουμε υπόψη;

ρα

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Ορθόδοξε, (5 Ιουλίου 2015 - 10:36 μ.μ.)εγώ φταίω, που τσίμπησα στον rfb με την "εξάρτηση", αλλά θα παρατηρήσω κάποια πράγματα σε σένα, που φαίνεσαι πιο "στρωτός" σε σχέση με τις δικές μου αντιλήψεις, και το κόβω για πιο κατάλληλο θρέντ.

Αρχινώντας από το τέλος, δε διαφωνώ στο θέμα της αλληλεξάρτησης, όπως το θέτεις και θα προσέθετα πως εμφανίζεται όχι μόνο στις ενδοιμπεριαλιστικές ρήξεις αλλά και στις συνεργασίες: Αξονας στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ-ΗΠΑ π.χ.. Χωρίς την εθελοντική συνεισφορά των α.τ. των τριών ιμπεριαλιστικών χωρών, ό,τι διαθέτει καθεμιά, το ζητούμενο θα ήταν, πχ. για τον ισχυρότερο της παρέας, πολύ πιο δαπανηρό.
Για το τί είναι εξάρτηση, δε συμφωνώ ότι, όπως το έθεσες, ορίζεις κάτι. Κάθε κεφαλαιοκράτης διαγκωνίζεται με τους ομολόγους του και μέσα και έξω από τον ίδιο κοινωνικοοικονομικόσχηματισμό. Και ο κάθε ένας, που μπορεί να είναι και το σύνολο μιας ομάδας κεφαλαιοκρατών με τα τυπικά "εθνικά" χαρακτηριστικά (γλώσσα-θρησκεία-ιστορία), δηλαδή "εθνική αστική τάξη", προφανώς και αμύνεται, όσο μπορεί. Δε νομίζω ότι η σχετική αδυναμία ορίζει την "εξάρτηση" της.
Θεωρώ την "εξάρτηση" ιστορικά καθορισμένη έννοια, που αναφέρεται σε ορισμένο στάδιο ανάπτυξης του καπιταλισμού, και συγκεκριμένα σε υποανάπτυκτο η σε μέσο επίπεδο, ενός σχετικά αυτοτελούς κοιν/κού σχηματισμού. Σχετίζεται με την κίνηση αυτού του σχηματισμού, στο πως δηλαδή θα ολοκληρώσει την ανάπτυξή του μέχρι να φτάσει στο ιμπεριαλιστικό στάδιο.
Μιλάμε δηλαδή: 1. Για διακρίσιμο-σχετικά αυτοτελές κεφαλαιοκρατικό σύστημα, και
2. Μη ανεπτυγμένο ιμπεριαλιστικά.
"Εξαρτημένο" κατ' εμένα είναι όταν του επιβάλλονται με έξωθεν καταναγκασμούς, δηλαδή πολιτικές, στρατιωτικές, οικονομικές πιέσεις, να ακολουθήσει δρόμους ανάπτυξης αλλά και γενικώτερα κρατικής πολιτικής, που δεν εξυπηρετούν τα άμεσα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης του, αυτοτελώς ιδωμένα.
Θα σε παρέπεμπα στην γνωστή διαμάχη Ζολώτα-Βαρβαρέσσου για την Βαρειά Βιομηχανία το '45. Ο Ζολώτας υποστήριζε π.χ. την επικερδέστατη καθετοποιημένη ανάπτυξη του Νικελίου, δηλ. εξόρυξη ΚΑΙ παραγωγή ανοξειδώτου χάλυβα σε ανταγωνισμό με τους δυτικοευρωπαίους, σε αντίθεση με τον Βαρβαρέσσο, που πρότεινε τον επιζήμιο περιορισμό στην εξόρυξη-εξαγωγή ημικατεργασμένου νικελίου .
Ποιός είχε δίκηο;
Από την δική μας ταξική πλευρά (δεν υπάρχει υπερταξικό δίκηο) ο Ζολώτας, γιατί ανέπτυσσε την βιομηχανία και η Επανάσταση θα απαλλοτρίωνε εργοστάσια και όχι κοιτάσματα. Η πρόταση του Ζαχαριάδη για "ανεξάρτητη Ελλάδα", (ο περίφημος "ελληνικός άξονας"), που μετά το '49 εγκαταλείφθηκε και ορθά, ήταν μια πρόταση συμμαχίας με την εθνική αστική τάξη, στα πλαίσια των προπολεμικών επεξεργασιών της Γ Διεθνούς.
Από την πλευρά των αστών, νομίζω πως το δίκηο το είχε ο Βαρβαρέσσος, γιατί έβλεπε μακρύτερα από το στενό και βραχυπρόθεσμο οικονομικό συμφέρον της τάξης του.
Τελικά, στις συνθήκες της ήττας του ΔΣΕ, εύκολα επεκράτησε η άποψη Βαρβαρέσσου, αποδείχνοντας ότι οι αστοί ξέρουν καλά τι τους συμφέρει, και δε θα σου πουλήσουν εύκολα το σκοινί της κρεμάλας τους. Τότε ήταν (για μας) "εξαρτημένοι", αλλά αυτό ήταν το συμφέρον τους.
Μη μακρηγορώ, σήμερα έχω καταλήξει οτι η έννοια "εξάρτηση" είναι πια εκτός εποχής για την Ελλάδα τουλάχιστον, γι αυτό και το ειρωνικό μου σχόλιο, που πυροδότησε μιαν ακόμη εκτός θρεντ αντιπαράθεση.
Για περισσότερες λεπτομέρειες σε κατάλληλο θρεντ, θεωρώντας οτι έχεις προφανώς διαφωνίες με τα επιτροχάδην παραπάνω .
--------------------
Για τις α/δ ελευθερίες πάλι με μπερδεύεις. Οι α. επαναστάσεις δεν έγιναν για την εθνογένεση. Αντίθετα η εθνογένεση έγινε για τις α. επαναστάσεις. Η α. επανάσταση έγινε για να απελευθερώσει τις νέες δυνάμεις παραγωγής από τις ασφυκτικές φεουδαλικές σχέσεις, για την ανάπτυξη του Καπιταλισμού. Η εθνογένεση ήταν η μορφή, η ουσία ήταν η επανάσταση. Και βέβαια μπορεί να υπάρχει εθνική ανεξαρτησία ΚΑΙ α. επανάσταση χωρίς α/δ ελευθερίες, όρα Κίνα.... Αλλά κι αυτό το κόβω εδώ γιατί έχουμε άλλα πιο επείγοντα τώρα.

Ανώνυμος είπε...

Το να παραπέμπουμε σ’ ό,τι ακριβώς έγραψαν επιφανείς μαρξιστές-λενινιστές δεν είναι αρνητικό παρ’ ό,τι συχνά νομίζεται· υπό τρεις προϋποθέσεις κατά την γνώμη μου: α΄) να υπάρχει το παράθεμα στο πρωτότυπο, β΄) να υπάρχει το συγκεκριμένο παράθεμα σε έγκριτη νεοελληνική μετάφραση και —το σπουδαιότερο απ’ όλα— γ΄) να δίνεται το σωστό παράθεμα στην σωστή περίπτωση. Διαφορετικά διολισθαίνουμε «άνετα» στην «τσιτατολογία». Φοβάμαι πως στο παρόν νήμα δεν εκπληρώθηκε σ’ ό,τι αφορά την παραπομπή στον Ι. Β. Στάλιν καμιά από τις τρεις παραπάνω προϋποθέσεις. Θα προσπαθήσω να επανορθώσω στην συνέχεια.

Раньше буржуазия считалась главой нации, она отстаивала права и независимость нации, ставя их «превыше всего». Теперь не осталось и следа от «национального принципа». Теперь буржуазия продает права и независимость нации за доллары. Знамя национальной независимости и национального суверенитета выброшено за борт. Нет сомнения, что это знамя придётся поднять вам, представителям коммунистических и демократических партий, и понести его вперёд, если хотите быть патриотами своей страны, если хотите стать руководящей силой нации. Его некому больше поднять. (Бурные аплодисменты). (И. В. Сталин Речь на XIX съезде партии 14 октября 1952 г., [Ленинград:] Государственное издательство политической литературы, 1953, стр. 7–8)

Παλιότερα η αστική τάξη θεωρούνταν επικεφαλής του έθνους, υπεράσπιζε τα δικαιώματα και την ανεξαρτησία του έθνους, βάζοντάς τα «υπεράνω όλων». Τώρα δεν απόμεινε ούτε ίχνος από την «εθνική αρχή». Τώρα η αστική τάξη πουλάει τα δικαιώματα και την ανεξαρτησία του έθνους για δολάρια. Το λάβαρο της εθνικής ανεξαρτησίας και της εθνικής κυριαρχίας πετάχτηκε. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό το λάβαρο θα χρειαστεί να το σηκώσετε εσείς, οι εκπρόσωποι των κομμουνιστικών και δημοκρατικών κομμάτων και να το πάτε μπροστά, αν θέλετε να είστε πατριώτες της χώρας σας, αν θέλετε να γίνετε ηγετική δύναμη του έθνους. Δεν υπάρχει πια κανένας άλλος να το σηκώσει. (Θυελλώδη χειροκροτήματα). (Ι. Β. Στάλιν, Λόγος στο 19ο Συνέδριο του Κόμματος 14 Οκτώβρη 1952, «Άπαντα», Τόμος 16: Φλεβάρης 1946–Μάρτης 1953, «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2010, σελ. 410).

Παρατηρητικός

Αναυδος είπε...

παρατηρητικος

εχεις δίκιο παρεθεσα την αμεσως προηγουμενη παραγραφο ενω δεν προσεξα την επομενη

Ανώνυμος είπε...

Ο σύντροφος παρατηρητικός έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και τον ευχαριστώ. Μάλλον και ο Στάλιν θα "έμπαζε" μπροστά στο "θεωρητικό μεγαλείο" των αναλύσεων μερικών φίλων και συντρόφων...

Όσο για τον φίλο ρα που δεν εννοεί να καταλάβει τι εννοώ, του αφιερώνω το παρακάτω κείμενο του σοσιαλδημοκράτη, πρώην ρεβιζιονιστή Ντ'Αλέμα:

http://news.in.gr/world/article/?aid=1500010524

Και για όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να το ανοίξουν:

«Όταν η φτωχή χώρα δεν μπορεί πλέον να πληρώσει τα χρέη έρχονται οι ευρωπαϊκές βοήθειες. Έχουμε δώσει στην Ελλάδα 250 δισ. ευρώ, αλλά όχι για τις συντάξεις των Ελλήνων, αλλά για να πληρωθούν οι τόκοι στις γερμανικές, γαλλικές και σε μικρό ποσοστό στις ιταλικές. Διακόσια είκοσι δισ. ευρώ από τα 250 δισ. ευρώ βοήθειας πήγαν απευθείας στις γερμανικές, γαλλικές και ιταλικές τράπεζες»

«Στην πραγματικότητα, όταν λέγεται ότι εμείς πληρώνουμε τις συντάξεις των Ελλήνων -όχι, εμείς πληρώνουμε τις γερμανικές τράπεζες. Αυτή είναι αλήθεια. Είναι χρήματα κάνουν έναν κύκλο, αλλά οι Έλληνες δεν οσφραίνονται ούτε την μυρωδιά του»

«Από μία φτωχή χώρα όπως η Ελλάδα, τεράστια ποσά μεταφέρονται σε μία πλούσια χώρα όπως η Γερμανία μέσω της διαφοράς των επιτοκίων. Η φτωχή χώρα γίνεται όλο και φτωχώτερη, η πλούσια χώρα πλουσιότερη»

Αυτά τα παραπάνω είναι (μερικές μόνο) εκφράσεις του τι σημαίνει εξάρτηση. Επίσης, στο θέμα της συζήτησης με τον ρα, φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο συμβιβασμός ΗΠΑ-γερμανών στην πλάτη της ελλάδας και του λαού της στους μεν πρώτους προσφέρει απαλλαγή από τη συμμετοχή στο χρέος των δικών τους χρηματοπιστωτικών οίκών, δεύτερον, φόρτωμα του χρέους στο γερμανικό κράτος, άρα και του ρίσκου του και τρίτον, διατήρηση της ελλάδας στην ευρωζώνη ως μιας διαρκούς αποσταθεροποιητικής βόμβας που απειλεί ανά πάσα στιγμή το ευρώ με συντριβή. Στους δε γερμανούς, ο συμβιβασμός αποφέρει τη δυνατότητα συνέχισης του ξεζουμίσματος του πλούτου που παράγεται στην ελλάδα και τη δυνατότητα παραπέρα ελέγχου κρίσιμων τομέων (π.χ. τηλεπικοινωνιών, ενέργειας κλπ. μέσω των ιδιωτικοποιήσεων). Ο συμβιβασμός είναι προφανώς ετεροβαρής σε βάρος των γερμανών στρατηγικά, αλλά αυτό είναι "ανισότιμη αλληλεξάρτηση", όπως σωστά έγραψε ο orthodox και καμία σχέση δεν έχει με την εξάρτηση της ελλάδας από το διεθνές μονοπωλιακό κεφάλαιο.

Όσο για τις κατ'όνομα "ελληνικές" τράπεζες, μια ματιά στο μετοχικό τους κεφάλαιο θα σε πείσει για το πόσο "ελληνικές" είναι:

Μετοχική σύνθεση της Εθνικής τράπεζας (30/09/2014):
Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (δηλ. τα κεφάλαια των "δανειστών"): 57,2%
Επενδυτές Εξωτερικού: 35,3%
Ιδιώτες Επενδυτές εσωτερικού: 4,9%
Εγχώριες ιδιωτικές και δημόσιες επιχειρήσεις: 0,4%
Εγχώρια ασφαλιστικά ταμεία: 0,7%
Θεσμικοί επενδυτές εσωτερικού: 1,1%
Λοιποί μέτοχοι: 0,3%


ΠΗΓΗ: https://www.nbg.gr/el/the-group/corporate-governance/shareholder-structure

Για να δούμε και την αντίστοιχη της EFG-Eurobank στις 14/4/2015:
ΤΧΣ: 35,41%
Fairfax Financial Holding LTD (όμιλος Watcha): 20,03%
The Capital Group Companies: 8,65%
MacKenzie Financial Corporation: 5,84%


ΠΗΓΗ: http://www.euro2day.gr/news/market/article/1323680/allages-sth-metohikh-synthesh-dyo-etaireion-sto-ha.html

Σημειωτέον, ένα μικρό παράδειγμα του πως εκδηλώθηκε μέσω του PSI η απαξίωση και καταστροφή μέρους του ελληνικού μεγάλου κεφάλαιου, είναι το τι συνέβη με την εκπαραθύρωση του ομίλου Λάτση από την EFG, για την οποία μπορεί να διαβάσει κανείς τι δήλωσε ο ίδιος ο Όμιλος Λάτση εδώ: http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=578591

Επειδή κάνω διαρκώς διαλείμματα για να γράφω εδώ, διακόπτοντας ανειλημμένες επαγγελματικές υποχρεώσεις, σταματώ εδώ. Αν χρειαστεί, θα επανέλθω.

RFB

Neophyte_commie είπε...

Τώρα, καλά να πάθω κι εγώ που απαντάω, αλλά…

RFB, μάς απέδειξες ότι στις φλέβες των βασικών μετόχων της Εθνικής και της Eurobank δεν τρέχει ιχώρ. Συγχαρητήρια, το έχει αποδείξει η βιολογία αιώνες τώρα (ούτε στις δικές μας τρέχει, να ξέρεις). Επίσης να ξέρεις ότι τα εθνίκια ακόμη λένε ότι το ΚΚΕ είναι εβραϊκό επειδή στην ιδρυτική ομάδα ήταν ο Μπεναρόγιας και ρωσικό, γιατί… (η ΟΑΚΚΕ ξέρει).

Επί της ουσίας. Η έννοια του έθνους (άρα και της εθνικής ανεξαρτησίας) κατασκευάστηκε (δεν υπήρχε ποτέ πριν) στην εποχή των αστικών επαναστάσεων. Έκτοτε έπαψε να έχει νόημα, γιατί ήταν μια μεταβατική έννοια ακριβώς από την φεουδαρχία στον καπιταλισμό. Όταν το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα έπιανε αυτό το νήμα, το έκανε στα πλαίσια της τότε πολιτικής συνεργασίας με την αστική τάξη ή μέρη της, που πιστευόταν ότι μπορούσε να προσφέρει τακτικά στους κομμουνιστές. Η ιστορία έδειξε ότι αυτή η τακτική δεν προσέφερε τίποτε απολύτως σε καμιά χώρα (χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Κύπρου, όπου η μισή χώρα είναι κατεκτημένη, δεν υπάρχει καν κυπριακό έθνος, και το κομμουνιστικό κόμμα έχει από δεκαετίες διαχυθεί με το εθνικό πρόσχημα στο σοσιαλδημοκρατικό, που έφερε μνημόνιο!), πλην Κούβας (όπου εκεί, κατ' εξαίρεση, απλά έπιασε η προπαγάνδα). Και πάλι, αυτή η τακτική εφαρμόζετο μόνο στις καπιταλιστικές χώρες: Στην ΕΣΣΔ ένας σκασμός λαοί δεν είχαν εθνική ανεξαρτησία, γιατί στα πλαίσια του σοσιαλισμού δεν την χρειάζονταν! Αν ο εθνικά Γεωργιανός Στάλιν το έβλεπε όπως το θέλεις εσύ, θα επέμενε στην έξοδο της Γεωργίας από την ΕΣΣΔ. Άτοπο.

Στα δικά μας. Η γερμανική οικονομία έχει κίνδυνο από μια πιθανή αποχώρηση της Ελλάδας από ΕΕ/ευρώ, αν μη τι άλλο για τους λόγους που παρέθεσες (χάσιμο κερδών). Επομένως υπάρχει ανισότιμη αλληλεξάρτηση μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας και όχι εξάρτηση.

Η ουσία όμως είναι αλλού: Η συζήτηση περί εθνικής ανεξαρτησίας ποιόν βοηθά αντικειμενικά; Την εργατική τάξη; Όχι. Το κομμάτι εκείνο της εθνικής τάξης, το πολιτικό προσωπικό της οποίας (ΧΑ, ΑΝΕΛ, κατά μεγάλο βαθμό ΣΥΡΙΖΑ) βγήκε από τις πλατείες. Γιατί; για να προωθήσει το αίτημα που προωθεί ο Τσίπρας σήμερα (είτε του βγει, είτε όχι), που βασικά λέει «δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, ναι, αλλά αντίστοιχη αύξηση της δικής μας κερδοφορίας», όπου το «δική μας» δεν μπαίνει εθνικά, αλλά κλαδικά.

Η εθνική ανεξαρτησία σήμερα είναι τόσο χρήσιμη σήμερα για την εργατική τάξη, όσο ένα βαζάκι μαρμελάδα βύσσινο από την εποχή του Ροβεσπιέρου: είναι σάπιο. Έχει χρησιμότητα μόνο για εκείνο το τμήμα της αστικής τάξης που μπορεί να την χρησιμοποιεί ως βιτρίνα για δικές της επιδιώξεις. Κάθε κομμουνιστής ξέρει ότι αντίπαλός του είναι οι αστικές τάξεις όλων των χωρών (και πρωτίστως της δικής του, γιατί αυτήν πρέπει να ανατρέψει) και φίλοι του είναι οι εργάτες όλων των χωρών.

Σ' ευχαριστώ για την περίληψη, πάντως. Δεν υπήρχε περίπτωση να καθίσω να τα διαβάσω όλα.

Ανώνυμος είπε...

Πρώτα-πρώτα, δεν μ’ αρέσει να με αποκαλούν «σύντροφο» άτομα που δεν γνωρίζω και μάλιστα να γίνεται αυτό μέσω διαδικτύου· κι επειδή και εγώ γράφω στο διαδίκτυο με ψευδώνυμο, αποφεύγω και ο ίδιος να το κάνω. Ένα το κρατούμενο, κ. ερ-εφ-μπέ.

Μετά δεν μου αρέσει επίσης και εξίσου να «παρεξηγούμαι» «σκοπίμως» και «έξυπνα». Η παρέμβασή μου, όπως σαφώς εξήγησα προηγουμένως, σκοπό είχε να αποκαταστήσει στο σύνολό του ένα παράθεμα από την σύντομη ομιλία του Ι. Β. Στάλιν στο τελευταίο συνέδριο του μπολσεβίκικου κόμματος στο οποίο μπόρεσε να παραστεί· τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο κι οπωσδήποτε καμιά υποστήριξη των μάλλον συγκεχυμένων (επιεικής χαρακτηρισμός!) απόψεων του κ. ερ-εφ-μπέ και κυρίως της όχι τυχαίας επιμονής του να μην μπαίνει στον κόπο να «βάζει» ο ίδιος «τα πράγματα στην θέση τους», αλλά να το «παίζει» ετερόφωτος όπου τον συμφέρει. Δύο τα κρατούμενα, κ. ερ-εφ-μπέ.

Ύστερα δεν μου αρέσει να γίνεται τέτοια επίκληση του Ι. Β. Στάλιν που να αφήνει κάθε λογής «παραθυράκια» στην «μαρξιστική» υποστήριξη θέσεων περί «εθνικής αστικής τάξης» και δεν συμμαζεύεται· οι θέσεις αυτές ταλάνισαν επί δεκαετίες όχι μόνο το ελληνικό αλλά και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα προξενώντας του ασύλληπτες ήττες: ο εκφυλιστική ουσία του μαοϊσμού και η αντίστοιχη πορεία της Κίνας μετά την επικράτηση —πριν και μετά το 1949 αλλά κι ως τις μέρες μας— στην ηγεσία του ΚΚ Κίνας της ομάδας του Μάο Τσετούνγκ ή και των αντικομμουνιστικών στον πυρήνα τους θεωρητικών του απόψεων πολλά θα είχαν να διδάξουν για το ότι ο Ι. Β. Στάλιν και οι συγκεκριμένες θέσεις έχουν τόση σχέση μεταξύ τους όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Τρία τα κρατούμενα, κ. ερ-εφ-μπέ.

Δεν θέλω να επεκταθώ για λόγους χώρου και χρόνου στις λενινιστικές αντιλήψεις για τον ιμπεριαλισμό και το εθνικό ζήτημα, κατάφωρη διαστρέβλωση των οποίων συνιστά το «θεωρητικό μεγαλείο» των ποικίλων «θεωριών» περί «εξάρτησης» που σερβίρουν «άσπονδοι φίλοι» του ΚΚΕ προσπαθώντας να το «νουθετήσουν» και να το «φέρουν στον ίσιο δρόμο» (βλέπε για παράδειγμα το ιδεολογικό λαθρεμπόριο του ΕΑ αλλά και άλλων «λουλουδιών» αυτού του τύπου). Και σ’ αυτήν πάντως την περίπτωση δεν πρωτοτυπούν, αφού προσπαθούν να «βγάλουν από την μέση» τον Ι. Β. Στάλιν «δυνάμει» «τσιτατολογίας» του ίδιου του Ι. Β. Στάλιν, καθώς ακριβώς πράττει και διαπράττει ο κ. ερ-εφ-μπέ.

Αυτά προς το παρόν, κ. ερ-εφ-μπέ, και προσοχή του λοιπού με μένα γιατί δεν μου αρέσεις και ελπίζω κι εύχομαι να μη σου αρέσω κι εγώ…

Παρατηρητικός

Ανώνυμος είπε...

Νεόφυτε,

Με αποστόμωσες. Παρακαλώ, εφόσον οι υπόλοιποι συνδαιτημόνες της κουβέντας συμφωνούν, να αναπαράγω το συγκεκριμένο κείμενο με τίτλο: "Να τι έχουν καταλάβει μερικοί φίλοι και οπαδοί του ΚΚΕ ως θέσεις του Κόμματος και ως μαρξιστική-λενινιστική ανάλυση". Λέω να στο στείλω στο Ιδεολογικό Τμήμα του Κόμματος, να το πάρει υπόψη στις εκδόσεις και στις αναλύσεις του.

Συμφωνείτε;

RFB

orthodox είπε...

@Neophyte_commie

Κανονικά θα έπρεπε να σταματήσω να διαβάζω την απάντησή σου μετά από αυτό

Η έννοια του έθνους (άρα και της εθνικής ανεξαρτησίας) κατασκευάστηκε (δεν υπήρχε ποτέ πριν) στην εποχή των αστικών επαναστάσεων. Έκτοτε έπαψε να έχει νόημα, γιατί ήταν μια μεταβατική έννοια ακριβώς από την φεουδαρχία στον καπιταλισμό.

αλλά έχεις τόσα πολλά μαργαριτάρια που δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητα.

Πρώτα στο παραπάνω: Άρα να συμπεράνουμε πως ούτε η έννοια του κράτους έχει νόημα, αφού κατασκευάστηκε κατά τη μετάβαση από την προτόγονη αταξική κοινωνία στις ταξικές κοινωνίες, και πια δεν έχει νόημα αφού στόχος μας είναι στη σύγχρονη κομμουνιστική αταξική κοινωνία να το καταστρέψουμε. Επομένως η εργατική τάξη δεν πρέπει να βάζει σαν πρόταγμα τη δημιουργία του δικού της κράτους;

Όταν το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα έπιανε αυτό το νήμα, το έκανε στα πλαίσια της τότε πολιτικής συνεργασίας με την αστική τάξη ή μέρη της, που πιστευόταν ότι μπορούσε να προσφέρει τακτικά στους κομμουνιστές. Η ιστορία έδειξε ότι αυτή η τακτική δεν προσέφερε τίποτε απολύτως σε καμιά χώρα

Καταρχήν οφείλω να σε ευχαριστήσω που παραδέχεσαι ότι πρόκειται για τακτική και όχι για στρατηγική, όπως τόσες και τόσες φορές έχουμε αντιπαρατεθεί σε παλιότερες συζητήσεις με άλλους συνομιλητές.

πλην Κούβας (όπου εκεί, κατ' εξαίρεση, απλά έπιασε η προπαγάνδα)

Αν υπάρχει έστω και ένα παράδειγμα όπου μια τακτική έπιασε, αρκεί για να αποδείξει ότι η τακτική δεν είναι γενικά κι αόριστα λάθος σε κάθε περίπτωση, αλλά εξαρτάται από τις συνθήκες. Πράγμα απόλυτα αναμενόμενο αφού πρόκειται για τακτική.

Στην ΕΣΣΔ ένας σκασμός λαοί δεν είχαν εθνική ανεξαρτησία, γιατί στα πλαίσια του σοσιαλισμού δεν την χρειάζονταν!

Στην ΕΣΣΔ ένας σκασμός λαοί απολάμβαναν την εθνική τους ανεξαρτησία στα πλαίσια των ενωμένων σοβιετικών σοσιαλιστικών δημοκρατιών, απελευθερωμένη από τους περιορισμούς του ιμπεριαλισμού, τους καπιταλιστικούς εθνικιστικούς ανταγωνισμούς. Στην ΕΣΣΔ η έννοια του έθνους κατάφερε να απαλλαγεί από τα ιστορικά βαρίδια του καπιταλισμού και να πραγματώσει την πραγματική ουσία του, ως γλωσσικοπολιτισμική πλέον έννοια και ως ιστορική ταυτότητα. Οι λαοί της ΕΣΣΔ, σε μια πορεία κατάκτησης της ελευθερίας τους, που όμως λοξοδρόμησε και ανακόπηκε, μπόρεσαν να καλλιεργήσουν και να αναδείξουν τα πιο καλά εθνικά στοιχεία από το βάθος του πολιτισμού τους, σε συνεργασία και στα πλαίσια της μεταξύ τους ταξικής αλληλεγγύης.

συνεχίζεται

orthodox είπε...

2ο μέρος

Η γερμανική οικονομία έχει κίνδυνο από μια πιθανή αποχώρηση της Ελλάδας από ΕΕ/ευρώ, αν μη τι άλλο για τους λόγους που παρέθεσες (χάσιμο κερδών). Επομένως υπάρχει ανισότιμη αλληλεξάρτηση μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας και όχι εξάρτηση.

Η πρώτη πρόταση ολόσωστη, και αναδεικνύει την ανισότιμη αλληλεξάρτηση, δηλαδή το πρώτο μέρος της δεύτερης πρότασης. Αλλά το δεύτερο μέρος της δεύτερης πρότασης είναι εντελώς αυθαίρετο και δεν συνάγεται από το πρώτο. Συνάγεται μόνο αν θεωρήσεις τις έννοιες εξάρτηση και αλληλεξάρτηση αντιθετικές μεταξύ τους. Αλλά οι δύο έννοιες φωτίζουν απλά διαφορετικές πτυχές των σύνθετων ιμπεριαλιστικών σχέσεων.

Για να ολοκληρωθεί η περιγραφή:
Αν η Γερμανία αποφασίσει σήμερα κιόλας να καταστρέψει παντελώς την ελληνική οικονομία, να βουλιάξει το ελληνικό κράτος και να βυθίσει την Ελλάδα στην πείνα προκαλώντας σκληρότατη ανθρωπιστική κρίση, έχει την τεχνική ικανότητα να το κάνει.
Η Ελλάδα δεν έχει την τεχνική ικανότητα να κάνει το ίδιο στη Γερμανία. Το μόνο που μπορεί να της προκαλέσει είναι μικρές ζημιές (κι αυτές με πολύ μεγαλύτερο κόστος για την ίδια)
Ακριβώς επειδή υπάρχει εξάρτηση της Ελλάδας από τη Γερμανία, ενώ δεν υπάρχει εξάρτηση της Γερμανίας από την Ελλάδα.

Η ουσία όμως είναι αλλού: Η συζήτηση περί εθνικής ανεξαρτησίας ποιόν βοηθά αντικειμενικά; Την εργατική τάξη; Όχι. Το κομμάτι εκείνο της εθνικής τάξης, το πολιτικό προσωπικό της οποίας (ΧΑ, ΑΝΕΛ, κατά μεγάλο βαθμό ΣΥΡΙΖΑ) βγήκε από τις πλατείες.

Την εργατική τάξη την βοηθάει αντικειμενικά κάθε ανάδειξη των επιμέρους λειτουργιών και φαινομένων του καπιταλισμού, κάθε ανάδειξη και μελέτη επιμέρους πτυχής των σχέσεων στα πλαίσια του ιμπεριαλισμού.
Αν ένα τμήμα της αστικής τάξης έχει συμφέρον να αναδείξει ζήτημα εθνικής ανεξαρτησίας, αυτό δεν σημαίνει ότι η εργατική τάξη θα παραιτηθεί από το πρόταγμα.
Αντιθέτως. Είναι χρέος της πρωτοπορίας της να προσδώσει στο σύνθημα της εθνικής ανεξαρτησίας την σωστή ταξική του βάση, και να μην αφήσει την αστική τάξη να το χρωματίσει και να το χρησιμοποιήσει όπως γουστάρει για τα δικά της κλαδικά συμφέροντα.

Κατά τα άλλα η συλλογιστική σου είναι ότι να'ναι.
Είναι σαν να λες ότι η στάση του ΚΚΕ στο δημοψήφισμα "αντικειμενικά βοήθησε" το τμήμα εκείνο της αστικής τάξης που ήθελε να περάσει το "ναι", επειδή στέρησε ψήφους από το "όχι". Ή και αντίστροφα.

Δεν μπορεί να υπάρξει "ταξικά καθαρή" τακτική. Ταξικά καθαρή μπορεί και πρέπει να είναι μόνο η στρατηγική. Κάθε επιμέρους τακτική βοηθάει προσωρινά και στα επιμέρους ένα κομμάτι του αντιπάλου. Όπως αντίστοιχα μια τακτική επιλογή ενός κομματιού της αστικής τάξης μπορεί να βοηθήσει την εργατική τάξη - θα αρνηθούμε στα πλαίσια μιας θεωρητικής "καθαρότητας"; Έπρεπε να αρνηθεί ο Λένιν τη βοήθεια της Γερμανίας για να επιστρέψει στη Ρωσία; Έπρεπε να απορρίψει η ΕΣΣΔ την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο;

Ανώνυμος είπε...

Προς RFB

Δε φανταζόμουνα ότι θα ξεκίναγα τη μέρα μου διαβάζοντας τον ογκόλιθο της σκέψης Ντ'Αλέμα.

Ποιά η ανάγκη να υπάρξει βοήθεια σε γερμανικές, γαλλικές ή ιταλικές τράπεζες;
Το ότι κατείχαν κι αυτές (όπως και ασφαλιστικά ταμεία κτλ) ελληνικά ομόλογα τα οποία έχαναν την αξία τους και μάλιστα κινδύνευαν να τη χάσουν τελείως αν η Ελλάδα κήρυττε χρεοκοπία. Αυτό αποτελούσε κίνδυνο τόσο για το τραπεζικό τους σύστημα όσο και για το σύνολο της οικονομίας τους σε σχέση με χώρες λιγότερο εκτεθειμένες. Αν υπήρχε εξάρτηση με την έννοια που εσύ και οι όμοιων αντιλήψεων ισχυρίζεστε, τότε η εξέλιξη της "ελληνικής κρίσης" δε θα μπορούσε να επιφέρει στις χώρες της ΕΕ και τις τράπεζές τους τη παραμικρότερη ζημιά. Θα πέταγαν άμεσα και χωρίς δεύτερη σκέψη την Ελλάδα εκτός ευρώ και ΕΕ, όπως ακριβώς οδηγεί ο βοσκός στη σφαγή την άρρωστη αγελάδα που δε θα μπορεί να κατεβάσει πια γάλα ή το μη γόνιμο κριάρι. Ούτε η αγελάδα, ούτε το κριάρι έχουν τη παραμικρή δυνατότητα διαπραγμάτευσης της θέσης τους, έχουν με το βοσκό σχέση εξάρτησης (με το νόημα που εσύ δίνεις στην εξάρτηση). Στη περίπτωση όμως της Ελλάδας δεν είχαμε αυτό το πράγμα αλλά είχαμε αντιθέτως ένα μεγάλο "πρόγραμμα σωτηρίας". Γιατί το είχαμε αυτό; Όχι γιατί ασφαλώς είναι καλοί και ανιδιοτελείς άνθρωποι, ούτε γιατί έτσι απλά διέταξαν οι Αμερικάνοι (οπότε και θα περιγράφαμε ολόκληρη την ΕΕ ως εξαρτωμενη από τις ΗΠΑ). Το είχαμε γιατί οι κεφαλαιοκράτες της ΕΕ είχαν αντικειμενικό συμφέρον να παρέμβουν όχι γιατί απλά θα έχαναν το αίμα που ρουφάνε από την Ελλάδα αλλά γιατί η εξέλιξη της κρίσης στην Ελλάδα έχει αντίκτυπο στις οικονομίες τους και είναι δυνατό να τους επιφέρει ζημιές που σε απόλυτο νούμερο ίσως να είναι μεγαλύτερες από το σύνολο του ελληνικού χρέους. Αυτό συνιστά ένα διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της ελληνικής αστικής τάξης. Βέβαια οι συνέπειες μιας χρεοκοπίας θα ήταν μεγαλύτερες και για την εληνική αστική τάξη (και πολύ βαρύτερες για τον ελληνικό λαό) οπότε αυτό το διαπραγματευτικό χαρτί της ελληνικής αστικής τάξης είναι αρκετά περιορισμένης αξίας. Άλλο όμως αυτό και άλλο ότι η ελληνική αστική τάξη δεν έχει τη παραμικρότερη δυνατότητα διαπραγμάτευσης (που έστω και σε εντελώς θεωρητικό επίπεδο πάντα μπορεί να παίξει το χαρτί της ένταξης σε διαφορετική ιμπεριαλιστική συμμαχία).

Στο ότι υπήρξε και υπάρχει εμπλοκή των ΗΠΑ είναι κάτι που συμφωνώ. Η εμπλοκή των αμερικάνων έγινε και γίνεται για δυο λόγους: α)Γιατί στο ιμπεριαλιστικό σύστημα δεν υπάρχει χώρα εντός αυτού που να είναι εντελώς προστατευμένη από το τι συμβαίνει σε μια άλλη, ακόμα και σχετικά μικρή να είναι αυτή η άλλη β) γιατί θέλει να φορτώσει όσο το δυνατό περισσότερο βάρος στους ευρωπαίους ώστε αυτή να είναι σε όσο το δυνατό καλύτερη συγκριτικά θέση. Οι ενδο-ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί δεν είναι δυνατό να καταργηθούν.

Η ελληνική αστική τάξη συνολικά, αντέδρασε δεδομένων των συνθηκών εξαιρετικά επιτυχώς ως σήμερα για τα συμφέροντά της (ωστόσο διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις για το από δω και πέρα γιατί έχω την αίσθηση ότι το παιχνίδι μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ έχει αρχίσει να χοντραίνει-και κατά τη γνώμη στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται από τις ΗΠΑ κάποια βρώμικα πιόνια και αυτό δε μπορεί να περάσει απαρατήρητο-να δούμε αν θα είναι και χωρίς συνέπειες-από τους ευρωπαίους).

Η ΕΕ φορτώθηκε βάρος, φορτώθηκε περισσότερο από ότι θα επιθυμούσε λόγω της εμπλοκής των ΗΠΑ αλλά παράλληλα άφησε κρίσιμο χώρο στους έλληνες κεφαλαιοκράτες που καμιά υποχρέωση δεν είχε να τους αφήσει παρά μόνο το ότι οι έλληνες κεφαλαιοκράτες είχαν κάποια δυνατότητα διαπραγμάτευσης την οποία και εκμεταλλεύτηκαν.

(συνεχίζεται)

Ανώνυμος είπε...

(συνέχεια)

Ένα παράδειγμα του κρίσιμου χώρου στο ανέφερα και πριν (και μάλιστα σου τόνισα "ανεξάρτητα από τη μετοχική σύνθεση") οι τράπεζες για τις οποίες επιμένεις και γράφεις ανακρίβειες. Το ΤΧΣ δεν έχει κεφάλαια μόνο των δανειστών, έχει κεφάλαια και του ελληνικού κράτους ενώ οι μετοχές που διαθέτει έχουν περιορισμένο δικαίωμα ψήφου αφού κατά την ίδρυσή του εκδόθηκαν κατά κύριο λόγω προνομιούχες μετοχές και όχι κοινές. Και από τα λίγα που ξέρω από χρηματιστήριο οι κοινές μετοχές είναι αυτές που σου δίνουν πλήρες δικαίωμα ψήφου ως μέτοχο, οι προνομιούχες αντίθετα σου δίνουν προτεραιότητα στο ενδεχόμενο εκκαθάρισης της εταιρείας. Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι διοικήσεις των ελληνικών τραπεζών παρέμειναν ουσιαστικά οι ίδιες παρόλη τη δραματική αλλαγή στη μετοχική τους σύνθεση λόγω του ΤΧΣ. Ο Σάλλας στη Πειραιώς, ο Κωστόπουλος στην Alpha. Για τον κακομοίρη Λάτση βέβαια λες και πάλι ανακρίβειες και μισές αλήθειες. Ο Λάτσης δεν εκπαραθυρώθηκε από καμιά Eurobank, ο Λάτσης έγινε εκ των βασικών ιδιωτών μετόχων της ΕΤΕ μέσω της συγχώνευσης ΕΤΕ και ΕUROBANK που ήταν να γίνει αλλά που τελικά δεν έγινε αλλα που για το Λάτση πρόλαβα να γίνει. Και η μεταπήδησή του από τη Eurobank στην ΕΤΕ ήταν με συμφέροντες για το Λάτση όρους (σχέσεις ανταλλαγής, ποιότητα τράπεζας κτλ). Η ζημιά του Λάτση δεν έγινε επειδή εκπαραθυρώθηκε από τη Eurobank, o Λάτσης ζημιώθηκε επειδή ήταν στη Eurobank όπως ζημιώθηκαν οι μέτοχοι των τραπεζών λόγω της κρίσης αλλά του επετράπη να μεταπηδήσει στην ΕΤΕ για να περιορίσει τις ζημιές του και να έχει μεγαλύτερες ελπίδες με όταν μελλοντικά ξαναξεκινήσει η "ανάπτυξη" να βγάλει διπλά και τρίδιπλα όσα έχασε. Αλήθεια είναι επίσης ότι οι κρατικές τράπεζες (Αγροτική, ΤΤ) δόθηκαν πεσκέσι για να διασωθούν οι ιδιωτικές ενώ από την ελληνική αγορά εξαφανίσθηκαν όχι οι ελληνικές ιδιωτικές αλλά ... οι δυο γαλλικές (η Credit Agricole που είχε την Εμπορική και η Societe Generale που είχε τη Γενική). Στη περίπτωση δηλαδή που ξαναξεκινούσε η "ανάπτυξη" ο ελληνικός τραπεζικός θα ήταν-με τη σύμφωνη γνώμη των ευρωπαίων- συγκεντρωμένος σε λιγότερα και μάλιστα σε πιο "ελληνικά" χέρια. Σε σχέση με το τι θα μπορούσαν να πάθουν μια χαρά τα πήγαν ως σήμερα οι έλληνες κεφαλαιοκράτες. Μια χαρά εκμεταλλεύτηκαν τη μικρή έστω διαπραγματευτική τους δύναμη. Για να πω όμως την αλήθεια νομίζω ότι αυτό το έτος είναι δύσκολο γι' αυτούς γιατί πρέπει να κλείνει η πενταετία και αν δεν κάνουν αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου (που ούτως ή άλλως είναι απαραίτητες για την κεφαλαιακή τους επάρκεια) μπορεί μεγάλο μέρος των προνομιούχων μετοχών να μετατραπεί σε κοινές με ότι αυτό συνεπάγεται για τη διατήρηση του ελέγχου της διοίκησης. Γι' αυτό και είναι ολοκληρωτικά στο άρμα της ΕΕ θέλοντας "πάση θυσία" συμφωνία και ίσως είναι και ένας άλλος λόγος που πχ το εφοπλιστικό κεφάλαιο θα ήθελε να υπάρξει μια πιο μεγάλη κόντρα Ελλάδος-ΕΕ.

ρα