Εδώ ο κόσμος καίγεται

Μια καμένη κυβέρνηση, με καμμένο δεκανίκι, που είδε να χάνονται τα δύο τρίτα από το δασικό πνεύμονα του καρέα, αλλά κράτησε τα τρία τέταρτα του κυβερνητικού λόχου, για να της μείνει η δεδηλωμένη και να περάσει το τρίτο μνημόνιο. Η οποία κρύβει τη μνημονιακή μπόχα της πολιτικής της πίσω από τη μυρωδιά του καμένου που σκέπασε την αθήνα, ενώ οι... πυκνοί καπνοί της χρησιμεύουν ως παραπέτασμα, για να φύγει προσωρινά από το κάδρο της επικαιρότητας και να ξεχαστεί λιγάκι ο χαροκαμένος κοσμάκης.

Κανείς μαύρος καπνός όμως (μετά από το λευκό καπνό που βγήκε στο κλείσιμο της συμφωνίας) δεν μπορεί να κρύψει τις διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων για τα ανύπαρκτα μέτρα πυροπροστασίας, τα μεγάλα κενά στην πυροσβεστική, τους νόμους που μετατρέπουν τη γη σε εμπόρευμα, στρώνοντας το δρόμο στους εμπρηστές και τους επιτήδειους που βάζουν στο μάτι καταπράσινα φιλέτα και προχωρούν ανεμπόδιστα στο έργο τους. Κενά και «παραλείψεις» που δεν αφορούν μόνο τα χρόνια της κρίσης, αλλά κι όλη την προηγούμενη περίοδο της υποτιθέμενης ευημερίας και ανάπτυξης. Κι έτσι μένουμε να τα βάζουμε κάθε φορά με το στρατηγό άνεμο, τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, τα ξερά χόρτα, τα στοιχεία της φύσης και το κακό το ριζικό μας.

Πέραν αυτού όμως, είναι αδύνατο να μην υποκύψει κανείς στον πειρασμό της «συνωμοσιολογίας» και να μην πονηρευτεί για τη συγκυρία και τη σκοπιμότητα που υπηρετούν αυτοί οι εμπρησμοί κι οι μηχανισμοί που κρύβονται πίσω τους. Κι είναι σχεδόν αναπόφευκτοι οι παραλληλισμοί κι οι συγκρίσεις με το 07’ και τις (πολύ μεγαλύτερης έκτασης) καταστροφικές πυρκαγιές σε ηλεία, μεσσηνία κι αττική.

Τότε που το επιτελείο του καραμανλή αξιοποίησε τα συντονισμένα χτυπήματα, για να εμφανίσει τον τότε πρωθυπουργό ως το υποψήφιο θύμα ενός οργανωμένου μυστικού σχεδίου πολιτικής αποσταθεροποίησης της χώρας από τα ξένα κέντρα (παραδοσιακά, από τα χρόνα της αλλαγής, ο όρος «ξένα κέντρα» υπονοεί τους αμερικάνους) που αντιδρούσαν στην υπογραφία συμφωνίας με τους ρώσους για τον αγωγό του φυσικού αερίου. This is a coup, που θα έλεγαν οι σημερινοί τουιτεράδες –αν υπήρχαν από τότε τα τιτιβίσματα.

Τότε που η κυβέρνηση της νδ αξιοποίησε την ευκαιρία, όχι φυσικά για να καλύψει τα κενά των πυροσβεστικών μονάδων και για να εξασφαλίσει πως «όπου ήταν δάσος θα ξαναγίνει δάσος» (το οποίο σημαίνει βασικά ένα σόου του σκάι και μετά αυθαίρετα), αλλά για να αντιστρέψει το εις βάρος της κλίμα με τα ρουσφετολογικού χαρακτήρα τριχίλιαρα και την έκτακτη, προεκλογική βοήθεια στους πυρόπληκτους αυτών των νομών, με τη μαζική εξαγορά ψήφων και συνειδήσεων –ποσά που σήμερα καμία κυβέρνηση δε θα μπορούσε να διαθέσει τόσο απλόχερα.

Τότε που είχε γίνει και το πρώτο (και τόσο «αθώο» σε σχέση με όσα ακολούθησαν) διαδικτυακό κάλεσμα από τους περίφημους μπλόγκερς (γιατί τότε δεν ήταν ακόμα της μόδας το φέισμπουκ), για πορεία διαμαρτυρίας με μαύρες σημαίες. Και τότε που είχαν ακουστεί οι πρώτες περίεργες κριτικές ενάντια στην ηγεσία του κκε, που δε συμμετείχε «σε αυτή την αυθόρμητη συγκέντρωση» και παρείχε, λέει, έμμεση κάλυψη στην κυβέρνηση καραμανλή (!;).

Τότε που το κουκουέ και η κνε διέθεσαν, όπως και τώρα, όλες σχεδόν τις οργανωμένες δυνάμεις τους στα μέτωπα της πυρκαγιάς για την αντιμετώπισή της, και μπορούσες να δεις άοπλους σφους, με σαγιονάρες και βερμούδες να περιφρουρούν δασικές εκτάσεις και να βοηθάνε με κάθε πιθανό τρόπο. Ενώ τα έσοδα από το φεστιβάλ της κνε (που λόγω εκλογών ανέβαλε την κορύφωσή του) στην αθήνα και τη θεσσαλονίκη διατέθηκαν στους πυροπαθείς αυτών των νομών. Κατά τα άλλα όμως το κουκουέ αδράνησε...

Για να επιστρέψουμε στο παρόν, η πιο ελπιδοφόρος εικόνα μες στη μαυρίλα και την καταχνιά, ήταν η αυθόρμητη αντίδραση του κόσμου, που ξεφώνισε τόσο το ρεπόρτερ του σιχαμερού σκάι, όσο και το λαφαζάνη, που έσπευσε για να κάνει δηλώσεις στις κάμερες, την τελευταία μέρα του στο κυβερνητικό σχήμα, ως υπουργός. Γιατί εδώ ο κόσμος καίγεται, πλατφόρμες αρμενίζουν. Κι η μόνη αληθινή ελπίδα (που δεν έχει έρθει ακόμα) δεν είναι φυσικά ο ανασχηματισμός, ούτε μια βάρκα στο άγνωστο αλλά να καούν και να γίνουν στάχτη μια και καλή οι αυταπάτες για τους ροζ κυβερνητικούς σωτήρες, το σύστημα που υπηρετούν και κάθε επίδοξους διαδόχους τους.

Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή