Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Στην ουρά

Αναδημοσίευση από το Ατέχνως


Από μια άποψη πάντως καλύτερα, από το να γινόσουν ουρά του κινήματος ή ακόμα χειρότερα του Σύριζα στο δημοψήφισμα, που του ρίχνουν κλωτσιές στα πισινά, κάτω από την ουρίτσα και αυτός διαπραγματεύεται περήφανα μαζί τους, ενώ μπορεί να έχουν βάλει κι οι Αμερικάνοι την ουρά τους, ενάντια στο (άλλο) μαύρο μέτωπο της ΕΕ με ΝΔ και Ποτάμι (το ΠΑΣΟΚ έχει πεθάνει κι απλώσει την τέφρα του σε άλλους πολιτικούς χώρους) και με τη γελοία προπαγάνδα πως ήμασταν ένα βήμα πριν να βγούμε από το τούνελ κι αρχίσει η ανάπτυξη, αλλά πάνω που είχαμε φάει το γάιδαρο κι είχε μείνει η ουρά, στράβωσε το κλίμα, το ‘φαγε κι ο (φαγωμένος) γάιδαρος και τώρα μπορεί να χάσουμε τις καταθέσεις που δεν έχουμε –σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου, δηλ. Κι όταν μιλάει το μαύρο μέτωπο για τις οικονομίες και τον ιδρώτα του λαού, που μπαίνουν σε κίνδυνο (αντί να μπουν σε ένα πρόγραμμα και να σωθούν για πολλοστή φορά μειούμενα), είναι να γελάει κανείς, σα να λέει δηλ ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα, άλλο αν κι οι δυο τους είναι γάιδαροι, που μάλωναν σε ξένο αχυρώνα, ποιος θα γίνει ο σωτήρας του λαού.

Και με αυτές τις μπερδεμένες σκέψεις, βρέθηκα στην ουρά του ΑΤΜ, πριν γίνουν ΑΤΜός τα λεφτά και μπει όριο στις αναλήψεις. Που σε κάνει να αναρωτιέσαι αφενός πότε θα μπει επιτέλους ανώτατο όριο και σε αυτά που έχεις να πληρώνεις κι αφετέρου για ποιο λόγο τα λέμε έι-τι-εμ, αφού είναι και ελληνικό αρκτικόλεξο, αυτόματα ταμειακά μηχανήματα, ή κάτι παρόμοιο. Και πώς να τα λέμε δηλ, ΆΤιΜη κενωνία; Ας τα λέγαμε απλώς αυτόματα μηχανήματα, όπως γινόμαστε κι εμείς καμιά φορά, όταν περιμένουμε στην ουρά για να αναλάβουμε (δυνάμεις; μήπως ευθύνες; μπα όχι) χρήματα και να συνεχίσουμε τις ίδιες επαναλαμβανόμενες κινήσεις στην καθημερινότητα, σαν αυτόματα που νιώθουν ανασφάλεια αν τους βγάλει κάτι από τη μίζερη ρουτίνα τους και δεν αισθάνονται ποτέ αλληλεγγύη ή ανάγκη για συλλογικότητα κι άλλες τέτοιες ανθρώπινες αδυναμίες. Κι η ζωή συνεχίζεται, δε σταματά, το θέμα όμως είναι (πώς) να αλλάξει. Και σα να μην έφτανε το απόστημα της αιώνιας ανάθεσης, που πρέπει να σπάσει, τώρα είμαστε αντιμέτωποι και με το βραχνά της ανάληψης.

Και γενικά απέφευγες, όπως ο διάολος το λιβάνι, να συμμετέχεις σε ουρές, «νομιμοποιώντας» αυτήν την καλλιεργούμενη υστερία, αλλά, διάολε (πάλι αυτός), κάπως πρέπει να βγάλεις τη βδομάδα κι εσύ. Και δε φταίνε σε τίποτα απολύτως οι άνθρωποι που αγωνιούν για τους κόπους μιας ζωής, αλλά αυτοί που σπέρνουν εξ επαγγέλματος κι εξ άμβωνος τηλεοπτικού το πανικό. Δε θα ‘ρθει και από εδώ όμως κάνα τηλεοπτικό συνεργείο να τραβήξει πλάνα; Θα αρπάξεις το μικρόφωνο σαν αγανακτισμένος πολίτης να τα πεις έξω από τα δόντια. Θα γίνει το ELA να δεις…

Αλλά και να ερχόταν, τι να πεις που να χωράει μέσα σε ένα «ναι» ή ένα «όχι», που θέλουν αυτοί να ακούσουν. Πώς να χωρέσεις έναν ποταμό σκέψεις και μια ανάλυση σε μια ατάκα το πολύ, που θα κρατήσουν αυτοί στο μοντάζ; Κάποτε ένας νυν κυβερνητικός βουλευτής έλεγε πως είχε φτάσει στο σημείο να κωδικοποιήσει τις θέσεις του για το περιβάλλον, που δεν πουλούσε ως θέμα, σε τριάντα δεύτερα, πριν προλάβουν να τον κόψουν και περάσουν στον επόμενο. Σήμερα έχει εκπαιδευτεί και μπορεί να χωρέσει τρολιές ολάκερες στους 140 (παλιο)χαρακτήρες του τουίτερ.

Ή μπορεί να γίνει το άλλο, όπως σε μια ταινία με το βέγγο, που έκανε δηλώσεις ως απλός πολίτης σε μια κάμερα κατά της κυβέρνησης, αλλά το βράδυ έπαιξε μόνο η εικόνα του ενώ το σπικάζ σκέπαζε τον ήχο κι έλεγε τελείως διαφορετικά πράγματα, απ’ ό,τι είχε πει αυτός. Κάτι σαν το δημοψήφισμα της Κυριακής δηλ, που μπορεί κάποιος να ψηφίσει «όχι» και να του βγει αριστερό μνημόνιο.

Ο κόσμος στην ουρά ανοίγει αμέσως κουβέντα, ψάχνει να βρει τι παίζεται. Κρατάει γενικά την ψυχραιμία του και ψυχανεμίζεται σε γενικές γραμμές πως το δίλημμα τύπου «κορώνα ή γράμματα» στο δημοψήφισμα, δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος –κι ας τον τρομοκρατούν με το ενδεχόμενο να αλλάξει και να γυρίσουμε στη δραχμή, που κι αυτός το τρέμει γιατί έχει ξεχάσει την ισοτιμία: πόσο μας κάνουν 0 ευρώ σε δραχμές; Λες να χάσουν την αξία τους αν υποτιμηθούν;

Κι αυτό σου δείχνει πού ακριβώς υστερούν τα δικά μας επιχειρήματα. Όχι στο ότι δεν έχουν βάση ή δεν έχουν εξειδικευτεί και δεν πείθουν τον άλλο. Αλλά ότι δε θα γίνουν ποτέ απλοϊκές, συνθηματικές φράσεις, που θα τις επαναλαμβάνουν από το πρωί ως το βράδυ τα ΜΜΕ, καθιστώντας τες εύληπτες σαν κοινή λογική, για να γίνουν κτήμα του καθενός και θα τις νομίζει στο τέλος για δικές του απόψεις.

Φτάνει η σειρά του μπροστινού, που γωνιά μη στεγνώσει μπροστά του το άτιμο το έι-τι-εμ, και τρέχει και δε βρίσκει, όπως με τον πανικό για τη βενζίνη (!), λες κι έρχεται πόλεμος –που μπορεί και να έρχεται δηλ, αλλά όχι λόγω του δημοψηφίσματος. Μετά από ένα σύντομο ντους στον κρύο του ιδρώτα, το μηχάνημα του βγάζει το ποσό που πληκτρολόγησε, αλλά αυτός βιάζεται να πάρει και να κρατήσει τα χαρτονομίσματα, πριν του τα πάρουν, κι αυτά μαγκώνουν προς στιγμήν στην εισδοχή, λες και τα τραβάει από μέσα η αόρατη χείρα της αγοράς του Άνταμ Σμιθ και του υπενθυμίζει τα δεινά που θα έρθουν, αν δεν κλείσουμε συμφωνία.

Κι η ζωή συνεχίζεται, αλλά το θέμα είναι να αλλάξει…

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δε συνηθίζω να κάνω εκλογικές προβλέψεις, αλλά το κλίμα είναι αρκετά περίεργο, ίσως δούμε απροσδόκητα πράγματα στην κάλπη. Βλέπω βαρουφίτσες βαμμένες ξαφνικά να έχουν πανικοβληθεί διότι η επαγγελματική τους ζωή διαταράχτηκε σοβαρά με την αναγγελία του δημοψηφίσματος, απολιτίκ οπαδούς του φενγκ-σούι να έχουν γίνει ταλιμπάν του όχι, αρκετό κόσμο του ΚΚΕ (δυστυχώς) επίσης να τα δίνει όλα για "όχι με αποχρώσεις", από την άλλη κόσμο διαφόρων πεποιθήσεων να αναγνωρίζει ότι μόνο το κόμμα έχει σωστή στάση αλλά διστάζουν γιατί δύσκολα σε πέντε μέρες αποβάλλονται οι προκαταλήψεις απέναντι του, άλλοι έχουν αλαλιάσει εντελώς και δε ξέρουν τι να κάνουν, κι επίσης άνθρωποι που ευρωλιγούρηδες δεν τους λες, από την αηδία τους για το νεο-αγανακτισμένο μπλοκ σοσιαλδημοκρατών-ψεκασμού-ναζήδων να σκέφτονται σοβαρά το ναι.Βραχυπρόθεσμα μάλλον θα έχουμε win-win για τους άθλιους κυβερνώντες, (είτε "ηρωικός πεσόντες" από τη διαπλοκή και το κακό ΚΚΕ, είτε διαγαλαξιακοί μάγκες που κάνανε τα μούτρα της Μέρκελ κρέας) αλλά τα πραγματικά κρίσιμα (και για μας) είναι μπροστά μας.

Amor omnia vincit

Cos είπε...

Ενδιαφέρον: ο Ρούσης διαφωνεί με την Ανταρσύα για το δημοψήφισμα:
http://www.imerodromos.gr/rousis/

Ανώνυμος είπε...

@Αmor omnia vincit
Το ΚΚΕ δεν πιστεύει στην θαυματουργή αλλαγή των συσχετισμών και της συνείδησης...
Η επιλογή της στάσης του, έγινε ξέροντας ότι τώρα θα είναι γενικά δύσκολα τα πράγματα, αλλά η βάση της είναι στο ότι δεν μπορεί και αυτό να σπείρει αυταπάτες στον λαό, ενώ είναι υποχρεωμένο να κάνει το αντίθετο, και να δείξει την διέξοδο, εκμεταλλευόμενο μια πολύ συγκεκριμένη κατάσταση που φέρνει τον κόσμο μαζικά προ των ευθυνών του.
Τα κρίσιμα όντως είναι μπροστά μας, αλλά για αυτά είμαστε, και όχι για τα εύκολα.
Μια ζωή το ΚΚΕ για τα δύσκολα ήταν, και όταν οι άλλοι λουφάζαν αυτό απλά συνέχιζε.

Κώστας

serreos είπε...

Νομιζω οτι με τη νεα γραμμη για ακυρο λευκο αποχη κερδαμε ανετα το βραδυ της κυριακης

Ανώνυμος είπε...

@ Κώστας
Η επιλογή του κόμματος είναι αντίστοιχης ιστορικής βαρύτητας με εκείνη του '12, για να μην πάω πιο πίσω και μακρηγορώ. Προσωπικά συμφωνώ παρά το κόστος, ήδη ορισμένοι συριζοκαμμένοι διαδικτυακά φτιάχνουν κλίμα διωγμού κανονικού σε βάρος του κόμματος με απειλές ποινικοποίησης. Αλλά σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει.

Amor omnia vincit

Ανώνυμος είπε...

Μπαίνουμε ως λαός σε μια ακόμα πιο ενδιαφέρουσα περίοδο. Θα έχουμε να λέμε ιστορίες στα εγγόνια μας. Ως αναγνώστης σε ευχαριστώ σφυροδρέπανε για τις αναρτήσεις σου των τελευταίων ημερών. Ήταν πραγματική ανάσα μαζί με τα σχόλια και την καθαρή ματιά πολλών συναναγνωστών.

Ζήτω το ΚΚΕ.

Καλή δύναμη σε όλους.

ρα