Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

Με το ευρώ καλύτερα;

Δε χρειάζεται να είναι κανείς εμβριθής πολιτικός αναλυτής, για να καταλάβει πως ο λαφαζάνης και η πλατφόρμα του προορίζονται για να γίνουν ο βασικός κορμός του νέου αναχώματος για τη ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών-λαϊκών συνειδήσεων, είτε παραμένοντας στο σύριζα, είτε (το πιο πιθανό) εκτός αυτού. Με άλλα λόγια, αφού ο σύριζα μετεξελίχθηκε στο πασόκ της εποχής μας, κάποιος πρέπει να καλύψει την οργανική θέση, που έχει μείνει κενή. Αυτά είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα –χωρίς να καθίστανται πάντως κι αυτονόητα για τον κόσμο πέρα από το δικό μας στενό κύκλο, ακόμα και για τους πιο υποψιασμένους που μπορεί να παίξουν ρόλο κομπάρσου στο νέο εγχείρημα, όταν με το καλό…

Αλλά είναι ένα ζήτημα η επιλογή της κατάλληλης χρονικής στιγμής. Πριν ή μετά την ψήφιση της συμφωνίας (για να τη χρεωθεί η πλευρά του τσίπρα); Και με χρονικό ορίζοντα το έκτακτο συνέδριο του σύριζα. Που πέρα από την πολιτική του ουσία, μπορεί να εξελιχθεί σε μία ακόμα αποθέωση των δημοκρατικών διαδικασιών (χωρίς δηλαδή φραξιονισμούς, παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και λοιπές παθογένειες), στις οποίες έχει μια ελαφρά δυστοκία εσχάτως η πρώτη-φορά-αριστερά, σε όλα τα επίπεδα. Αν όμως οι λαφαζανικοί περιμένουν να πάρουν το κόμμα και τελικά το χάσουν; Δε θα είναι απελπιστικά μικρό το χρονικό διάστημα ως τις εκλογές, για να στηθεί και να σταθεί με αξιώσεις το νέο ανάχωμα, στις κάλπες του φθινοπώρου; Και μήπως χρειάζεται ένα πιο δυνατό όνομα μαρκίζας από το λαφάζα, που ως ομιλητής δεν μπορεί να συγκινήσει ούτε τις κάμπιες και τις πεταλούδες από το λογοτεχνικό παράδειγμα του πι-πι, για να ανοίξουν φτερά και να πετάξουν; Τι ρόλους μπορούν να παίξουν σε αυτές τις διεργασίες πολιτικοί (διάττοντες) αστέρες του συρμού, σαν το βαρουφακη και τη ζωή, που παραμένουν κάτι σα στρατηγοί εν αποστρατεία περιμένοντας να βρουν τον προσωπικό τους στρατό; Ποιος πιστεύει ότι ο πι-πι πήγε χτες απλά σαν τσόντα, με τη δημοσιογραφική του ιδιότητα, χωρίς να πρεσβεύει τίποτα άλλο –από πολιτική άποψη; Ποιος απλός ριζοσπάστης-αριστερός άκουσε τις χτεσινές ομιλίες στην εκδήλωση της ίσκρα κι ένιωσε να αναριγά κάτι μέσα του, να φουσκώνουν τα στήθη του από αγωνιστική αισιοδοξία και τα μυαλά του από μια τολμηρή, ριζοσπαστική προοπτική; Και τέλος πάντων, πόσο αστείο μπορεί να είναι ένα πολιτικό σύστημα, που περιμένει να ακούσει με αγωνία τι θα πει ο λαφαζάνης; Και πώς αλλιώς μπορούμε να δούμε την καπηλεία του ονόματος της ίσκρα, παρά σαν την ιστορία που επαναλαμβάνεται σα φάρσα (γιατί την τραγωδία τη ζούμε εδώ και καιρό τώρα);

Αλλά αυτά είναι απλώς το περιτύλιγμα. Η ουσία δεν περιορίζεται απλώς στις πολιτικές φιλοδοξίες του υπό εκκόλαψη νέου σύριζα και την επικείμενη συγκρότησή του, αλλά στα πολιτικά χαρακτηριστικά που θα έχει ως βάση. Και είναι φανερό πως το επόμενο ανάχωμα, με όποια τυχόν μορφή και σύνθεση, θα στηθεί με βασικό πολιτικό άξονά του την έξοδο από την ευρωζώνη, για την παραγωγική ανασυγκρότηση, κτλ. Όμορφες έννοιες, πλαδαρές, αταξικά πλασμένες…

Κι επειδή το ενδεχόμενο μιας τέτοιας εξόδου, κάθε άλλο παρά έχει βγει από το κάδρο, και ο λαός που εκβιάστηκε με το δίπολο γκρέξιτ ή μνημόνιο, θα υποστεί τελικά τις συνέπειες και των δύο, είναι δυο φορές εγκληματικό να προβάλει κανείς μεσοβέζικα μέτρα ως πανάκεια και ως υποκατάστατα της πραγματικής, ουσιαστικής ρήξης που πρέπει να γίνει –κι είτε θα είναι επαναστατική, είτε απλώς δε θα υπάρξει- προκαλώντας ασυγχώρητες συγχύσεις σχετικά με το γκρέξιτ και την πιθανότητα να φέρει κάτι καλό για τα λαϊκά στρώματα και να τα ανακουφίσει. Γιατί με αυτόν τον τρόπο προσφέρουν τις χειρότερες υπηρεσίες στην υπόθεση της αφύπνισης και χειραφέτησης των λαϊκού κινήματος, όπως έκαναν άλλωστε όλα τα τελευταία χρόνια με τον υποτιθέμενο κρίκο μιας αριστερής, εργατικής, κοκ, κυβέρνησης, που θα καταργούσε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους (σε ένα άρθρο), ή –σε μια παραπλήσια εκδοχή- θα ήταν πιο επιρρεπής στην πίεση και τον μαζικό εκβιασμό των από κάτω, για να εφαρμόσει μια σειρά πτυχές ενός μεταβατικού προγράμματος –που δε θα το πίστευε, αλλά θα το εφάρμοζε, όπως περίπου κάνει θεωρητικά και με το μνημόνιο, τώρα που έπιασε ο άλλος εκβιασμός. Η αυταπάτη πως θα μπορούσαν χωρίς επαναστατική ρήξη να επιβάλουν στην κυβέρνηση κάποια φιλολαϊκά μέτρα –ή πιο πρόσφατα, την ερμηνεία του «όχι» στο δημοψήφισμα- βρίσκει το αντίστοιχό της στον επικίνδυνο βαυκαλισμό πως ένα γκρέξιτ σχετικά και χρονικά αυτονομημένο από το στρατηγικό στόχο μπορεί τάχα να ανοίξει το δρόμο για αυτόν, ότι είναι ένα ανοιχτό πεδίο, όπου μπορεί να επικρατήσουν και να επιβληθούν οι δικοί μας όροι.
Και το χειρότερο που υπάρχει ως κοινή συνισταμένη στα δύο παραδείγματα είναι σε τελική ανάλυση η δυσφήμηση του πραγματικού εναλλακτικού δρόμου («είδαμε και την αριστερά τι έκανε»), η απαξίωσή του που θα στρώσει το έδαφος σε ακόμα πιο αντιδραστικά σενάρια, ανοιχτά φασιστικών «διεξόδων».

Από αυτή την άποψη είναι τελείως αναμενόμενη η χυδαία, οξυμένη και συντονισμένη επίθεση στο κόμμα, η χοντροκομμένη (σαν το σκαρί και τη σκέψη του καζάκη) διαστρέβλωση των θέσεών του (που είχε ξεκινήσει από μια παλιά δήλωση της αλέκας που έγινε ανάρπαστη), τόσο από το λαφαζανέικο, όσο και από άλλες δυνάμεις, όπως το επαμ του φυρερίσκου. Η απόλυτη τραγική ειρωνεία να μιλάει για μπαμπουίνους και διανοητικό επίπεδο ο καζακοπίθηκας και η αγέλη του, με το συνολικό IQ τρία, που κάνει μπαμ από μακριά και στις συγκεντρώσεις τους: ό-χι, ό-χι…

Η θέση του κουκουέ για το ζήτημα του νομίσματος είναι κρυστάλλινη και χωρίς περιθώρια παρερμηνειών. Ενώ οι δυνάμεις αυτές είναι (στην καλύτερη περίπτωση κι εφόσον δεν εξυπηρετούν άλλου είδους συμφέροντα) τόσο αφελείς, που φαντασιώνονται πως δρουν σε συνθήκες εργαστηρίου, μες σε δοκιμαστικό σωλήνα, που μένει καθαρός και ανεπηρέαστος από τις πιέσεις του εξωτερικού περιβάλλοντος. Κάνουν λοιπόν αφαίρεση από αυτές τις ενοχλητικές λεπτομέρειες, για να εξετάσουν αυστηρά και μόνο το επίπεδο συνείδησης του μέσου νοικοκυραίου, που πρέπει να προχωρήσει βήμα-βήμα, στράτα-στρατούλα, για να μην τρομάξει και κλειστεί στο καβούκι του. Το πρόβλημα δεν έγκειται μόνο στην υποκατάσταση του αναγκαίου επαναστατικού άλματος με μια σειρά ελαφρά πηδηματάκια (που είναι πάντα προς τα πίσω αν όχι στο κενό) αλλά στο ότι τηρουμένων των αναλογιών, είναι σα να θέλουμε να περάσουμε στην άλλη πλευρά ενός φαραγγιού που είναι σε απόσταση βολής, να προκρίνουμε αντί για το άλμα ένα σχοινί ισορροπίας (που είναι ούτως ή άλλως πιο δύσκολο αν όχι ουτοπικό σχέδιο), και απέναντι να μας περιμένει ο κακός της υπόθεσης, που θα τηρήσει όμως το ευ αγωνίζεσθαι και δε θα κουνήσει το σχοινί, όσο είμαστε πάνω του.


Κι ενώ η τυπική λογική θερίζει κόκαλα, κάθε φορά που «φίλοι» κι εχθροί θέτουν το ερώτημα γιατί το κουκουέ δεν είναι υπέρ της εξόδου από την ευρωζώνη, αφού θέλει την αποδέσμευση από την εε –ή βγάζουν το αήττητο συμπέρασμα πως οι κομμουνιστές είναι υπέρ της παραμονής στο ευρώ, αν τους πεις πως δεν είναι αυτό το βασικό ζήτημα- οφείλει να αναλογιστεί ο καθένας, χωρίς προκαταλήψεις, αν με αυτά τα δεδομένα και στην παρούσα κατάσταση, με το γκρέξιτ να βρίσκεται πάνω στο τραπέζι και να εξετάζεται σαν ενδεχόμενο, η τοποθέτηση του ζητήματος με βάση το δίπολο «ευρώ ή δραχμή» βοηθάει τη μέση συνείδηση να πιαστεί από κάτι, για να ξεδιαλύνει την κατάσταση και να προχωρήσει παρακάτω ή συσκοτίζει εντελώς την ουσία.

12 σχόλια:

Cos είπε...

Νομίζω ότι έχει γίνει πια ξεκάθαρο: δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τους καπιταλιστές από το grexit. Δεν είναι θέμα επιλογής, η έξοδος θα είναι υποχρεωτική, θα έρθει σύντομα και οι λόγοι που θα μας οδηγήσουν εκτός ευρωζώνης έχουν να κάνουν με τους αριθμούς που, δυστυχώς για τους αστούς, "δεν βγαίνουν".
Θεωρώ ότι είναι πλέον αναγκαία η δική μας προετοιμασία πάνω σε αυτό το- ενδεχόμενο μέχρι χθες, σχεδόν βέβαιο σήμερα- σενάριο.
Εκτιμήσεις όπως αυτή στον σημερινό "Ρ" ("Ας το επαναλάβουμε: Το κρίσιμο δεν είναι αν τα νέα μέτρα θα γίνουν ξεχωριστός νόμος από σήμερα έως τις 18 του Αυγούστου, ή θα περιέχονται μια και καλή στο 3ο μνημόνιο, το κρίσιμο είναι ότι η κυβέρνηση έχει αποδεχτεί ως προαπαιτούμενο για την καπιταλιστική ανάκαμψη το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, τη χρεοκοπία του λαού, όπως σημείωσε και στη χτεσινή ανακοίνωσή του το ΚΚΕ."), νομίζω δεν βοηθάνε. Δεν βοηθάνε γιατί στηρίζονται στην παραδοχή ότι μπορεί να έρθει "καπιταλιστική ανάκαμψη", κάτι αδύνατον στο άμεσο και ορατό μέλλον. Σημαίνει δηλαδή ότι "διαβάζουμε" λανθασμένα την σημερινή κατάσταση.
Το ότι δεν θα υπάρξει "καπιταλιστική ανάκαμψη" οι αστοί το ξέρουν, όπως ξέρουν και το αναπόφευκτο του grexit και προετοιμάζονται με πολλούς και ποικίλους τρόπους για να το αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά, σε πολιτικό επίπεδο.
Έχω αναφέρει και άλλη φορά, και θέλω να το ξαναγράψω, ότι μόνο αν καταφέρουμε να χαλάσουμε τα πολιτικά τους σχέδια μπορεί να βρεθούν σε πραγματική αδυναμία. Όσο μπορούν να σχεδιάζουν και να εκτελούν τις πολιτικές αποφάσεις τους ερήμην του λαού, όσο βαθιά και αν είναι η κρίση τους, θα συνεχίσουν να έχουν τον απόλυτο έλεγχο της πολιτικής κατάστασης.
Για να γίνω πιο σαφής: όταν λέω να "χαλάσουμε τα πολιτικά τους σχέδια", νομίζω ότι έχουμε ευκαιρίες να κάνουμε κάτι τέτοιο και θα έχουμε και άλλες σε συντομότατο χρόνο. Εννοώ, για να φέρω ένα παράδειγμα, να μην μπορέσουν να ψηφίσουν το νέο μνημόνιο. Δεν ξέρω αν έχουμε την δυνατότητα να το κάνουμε, πιθανότατα όχι, αλλά σε αυτή την φάση εκεί θα έπρεπε να εστιάζαμε όλες μας τις δυνάμεις. Με συνεχή και με κάθε πρόσφορο τρόπο, καλέσματα προς τον λαό. Αν δεν το καταφέρουμε την πρώτη φορά, θα έχουμε κτίσει καλύτερες προϋποθέσεις για την επόμενη ευκαιρία, που θα είναι πάρα πολύ σύντομα.
Έχω δηλαδή την άποψη ότι σήμερα δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια συνηθισμένη καπιταλιστικής κρίση, που αφού κλείσει τον κύκλο της θα έρθει η καπιταλιστική ανάκαμψη κλπ. Στην σημερινή κρίση δεν υπάρχει διέξοδος για τους καπιταλιστές. Αν βέβαια στραφούν στα κανόνια ή αν ο λαός αποδεχθεί την εξαθλίωση του σαν άλλος Ιώβ, τότε....

Ανώνυμος είπε...

Δεν υπάρχουν αυτά που λες...

Αν ήταν έτσι δε θα` βγαιναν ΟΛΑ τα κόμματα του Κεφαλαίου και τα ΜΜΕ να ανογορεύουν κάθε ιδέα προετοιμασίας εξόδου από την Ευροζώνη ως εσχάτη προδοσία....

Μια χαρά βοηθά το νέο μνημόνιο την καπιταλιστική ανάκαμψη των ντόπιων μονοπωλίων, μέσω της περαιτέρω απομύζησης υπεραξίας από τους εργαζόμενους και μέσω της συγκεντρωποίησης και ιδιοποίησης του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου και των υποδομών (σε αγαστή συνεργασία πάντα με το ξένο κεφάλαιο με το οποίο είχαν και έχουν κοινα και αλληλοδιαπλεκόμενα συμφέροντα)...


Μάνος

Giannis Pit. είπε...

Παρ' όλα αυτά η πρόταση του ΚΚΕ ως εναλλακτική πρόταση απέναντι στο δίλημμα ΕΥΡΩ ή ΔΡΧ με καπιταλιστικό τρόπο οργάνωσης, εξακολουθεί να μην είναι προσιτή ή αν θέλετε αντιληπτή από τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα.
Δεν μπορώ να ξέρω τι φταίει πάνω σε αυτό, αν είναι θέμα τακτικής αν είναι θέμα επιχειρημάτων. Οφείλουμε να δώσουμε ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση στο λαό απέναντι στο ζήτημα που εξηγεί ο Cos.

Cos είπε...

"Αν ήταν έτσι δε θα` βγαίναν ΟΛΑ τα κόμματα του Κεφαλαίου και τα ΜΜΕ να αναγορεύουν κάθε ιδέα προετοιμασίας εξόδου από την Ευροζώνη ως εσχάτη προδοσία...."

Μα δεν θέλουν να βγουν! Δεν λέω ότι θέλουν, λέω ότι θα βγουν υποχρεωτικά. Προς το παρόν κάνουν ότι μπορούν για να μείνουν και ελπίζουν σε ένα θαύμα: "ο λαός να αποδεχθεί την εξαθλίωση του σαν άλλος Ιώβ".

Ανώνυμος είπε...

@Giannis Pit
Δεν έχει υπάρξει ούτε μια φορά (και ούτε θα υπάρξει), που θα θεωρηθεί "προσιτή ή αν θέλετε αντιληπτή από τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα", κάποια πρόταση του ΚΚΕ ή όποιου ΚΚ με στόχο τον σοσιαλισμό, όσο η αστική τάξη κάθετε καλά στην εξουσία, και ελέγχει τους μηχανισμούς της προπαγάνδας και της χειραγώγησης!
Δεν είναι θέμα τακτικής, καθώς η τακτική είναι στην ουσία η ξεκάθαρη και σταθερή στάση, την οποία αναγνωρίζουν όλοι, ακόμα και οι εχθροί.
Αυτό μπορούμε να κάνουμε προς το παρών, και αυτό πρέπει να κάνουμε. Να λέμε την αλήθεια, και ας μας λένε κολλημένους ή ότι άλλο.
Μόνο και μόνο άμα δει κάποιος την επίθεση που δεχόμαστε, αυτό πάει να πει ότι κάτι κάνουμε έστω καλά.
Είναι θέμα αντικειμενικών συνθηκών της οποίες δεν μπορούμε να αλλάξουμε, αλλά πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να ανοίξουμε τον δρόμο!
Όπως λένε και πολλοί σ/φοι στα κανάλια, οι συσχετισμοί δεν αλλάζουν με ψέματα - παραμύθια και με "νανούρισμα" του λαού!

Κώστας

Giannis Pit. είπε...

Αγαπητέ Ανώνυμε αυτό το καταλαβαίνω. Αλλά έτσι ο δρόμος δεν ανοίγει. Το να λες την αλήθεια σε αφυδατώνει από τον πολιτικό σου ρόλο. Θαρρώ δεν είναι το Κόμμα ιερατική λέσχη για να περιοριστεί στη "διδασκαλία της αλήθειας". Η Εναλλακτική πρόταση πρέπει να γίνει κτήμα του λαού. Να γίνει προσιτή, αντιληπτή στην καθημερινή ζωή τι ακριβώς σημαίνει. Άυριο-μεθαύριο-τον άλλο μήνα. Σε διαφορετική περίπτωση σίγουρα θα έχουμε τη συμπάθεια της λαϊκής γνώμης αλλά όχι την αποδοχή.

Ανώνυμος είπε...

@Giannis Pit
Σωστό, ξέχασα να αναφέρω το γεγονός ότι όλα αυτά κρίνονται στην πράξη, και ότι έτσι δίνετε παράδειγμα!
Με το παράδειγμα μας μόνο μπορούμε να πείσουμε πραγματικά!
Το ξέρουμε όλοι εδώ, ότι επαναστατική θεωρία χωρίς επαναστατική δράση και αντίστροφα, δεν γίνεται!

Το γεγονός είναι όμως, ότι ακόμα ο κόσμος δεν είναι διατεθειμένος να μας ακολουθήσει.
Μπορεί να μας ακούει και να μας αναγνωρίζει, αλλά δεν θέλει ακόμα να προσπαθήσει, και κυριαρχεί η λογική της ανάθεσης.
Μόλις δει ότι έτσι δεν λύνονται τα προβλήματα, θα αλλάξει το πράγμα ριζικά!

Αυτό εννοούσα, και εννοείτε όχι το ότι πρέπει απλά να περιμένουμε και να προπαγανδίζουμε, μέχρι που θα σηκωθεί ο λαός από τον καναπέ ώστε να δράσουμε!

Κώστας

gioustinianis είπε...

" ...και ο λαός που εκβιάστηκε με το δίπολο γκρέξιτ ή μνημόνιο, θα υποστεί τελικά τις συνέπειες και των δύο ..."

Νομίζω ότι θα πρέπει να στεκόμαστε σε αυτό. Πείτε μία περίπτωση σε ότι εχει συμβεί από το 2010 και μετά που δεν υπήρχε ένα τέτοιο δίλημμα, βαλμένο με τέτοιο τρόπο που μπλοκάριζε και μπλοκάρει το μυαλό των ανθρώπων.
Σήμερα κουβέντιαζα με μια κυρία, καθαρίστρια, η οποία πίστευε ότι αν βγούμε από το ευρώ θα βγούμε και απο το μνημόνιο.
Θα πρέπει να κάνουμε τις θέσεις μας κέρματα, επικαλούμενοι πια και την (βασανιστική) εμπειρία του κόσμου ότι πράγματι σε όλα τα διλήμματα που του τέθηκαν, εντέλει συνέβησαν ΚΑΙ οι δύο πλευρές του διλήμματος.

kosmonautis είπε...

το πρόσφατο δημοψήφισμα και όσα ακολούθησαν αποτελούν ακόμα ένα κεφάλαιο που πρέπει να μελετήσουμε αναφορικά με την αμβλυνση της οποιας ριζοσπαστικης διάθεσης των εργατικών λαϊκων στρωμάτων που αδυνατουν να ξεκόψουν με τον καπιταλισμό και συνεχίζουν να αναθέτουν τη διέξοδο από την κρίση στους επίδοξους διαχειριστές του.
δυστυχώς, ήταν η τρίτη συνεχόμενη εκλογική διαδικασία από το 2012 (παραβλέπω οτι μεγαλο ποσοστό ψηφοφόρων της υποψηφιότητας Παφίλη στις νομαρχιακές ψήφισαν την β κυριακή δούρου) που σε συνθήκες οικονομικής κρίσης η κυρίαρχη ιδεολογία κατάφερε να αποπροσανατολίσει την εργατική τάξη από τον ταξικό της αντίπαλο και εξ αντικειμένου να αποσπάσει την συναίνεσή της προκειμένου να συνεχιστεί η φτωχοποίησης του ελληνικου λαου!
το 2012 ο τσίπρας θυμήθηκε το ααδμ του 15ου το 96 για να προ(σ)καλέσει το κομμουνιστικό κόμμα -απο το οποίο η μίση περίπου σημερινή πολιτική του γραμματεία έφυγε το 91. ακόμα πρότεινε για πρωθυπουργό την αλέκα, έσκιζε τα μνημόνια και διέγραφε το χρεός!
το 2015 στις 25/1 θα ψηφίζαμε “πρώτη φορά αριστερά”, και η ελπίδα θα... έρχονταν μαζί με αφορολογητο 12000 ευρω και αυξηση κατωτατου μισθου ενω στις 26 θα... έφευγαν μαζί με τον ενφια οι 3+1 που ξανάρχονται σήμερα 28/7
με το δημοψήφισμα το πανηγύρακι ξαναστήθηκε. καθένας και καθεμια με ένα δικό του/της σκεπτικό προσήλθαν στην κάλπη να βάλουν σταυρό στο ναι ή το όχι κάτω από το logo της ελληνικής δημοκρατίας (ουτε αυτό το logo δεν πρόσεξαν μέσα στη βιασύνη τους να στηρίξουν το ΟΧΙ οι διάφοροι “αντισυστημικοί” επικριτές του “ευρωσυστημικού” κομμουνιστικου κόμματος;;)
θα μπορουσε εδω να γίνει μια εκτενεστερη αναφορά σε διαφορα γραφικα για τριπλά έγκυρα οχι ή άλλα φαιδρά απο διάφορους εκτός κόμματος με μόνιμα προγράμματα- γέφυρες εντός του αλλά δεν είναι αυτό το ουσιαστικότερο.
όποιος, όμως, το επιθυμεί ας ρίξει ενδεικτικά μια ματία σε γνωστό “βαθυκόκκινο” site ή στην εμπνευσμένη παραβολή του οχι του δημοψηφίσματος με το οχι του ν. ζαχαριάδη το 40 ή το "οχι ενος πρωην μελους του κσ της κνε ο οποίος μάλιστα ξαναθυμήθηκε να μας ενημερώσει για την πολιτική του άποψη τον ιανουαριο του 2015 “με αφορή τις επικειμενες εκλογές”. ήταν η... πρωτη φορά μετά το 2013, όταν και ζητούσε- προέτρεπε να μην πραγματοποιηθεί το 19 συνέδριο του κομματος από το οποίο είχε αποχωρήσει τον 9ο του 2010!!!!!!!!!
τί να κάνει, λοιπόν, και η... φουκαριάρα η αστική τάξη;
πήρε και το ναί και το οχι σε ένα πακέτο μέτρων 9(;) δις και "με την επιφύλαξη της συνολικής διαφωνίας του γγ της κε του κομμουνιστικου κόμματος” το μετέτρεψε σε ενα πακέτο μέτρων, απροσδιόριστου για την ώρα αριθμού δις, προκειμένου να δανειστεί ακόμα 85 δις, περαν των 240 που έχει ήδη πάρει!
και καπου εκεί, παράλληλα με το δημοψηφισμά ξεκινά και η ρητορεία του μή κυβερνητικου πολιτικού συνασπισμού της αστικής ταξης, συνεπικουρουμενη και από το εξωτερικό, οτι το όχι στο δημοψήφισμα είναι όχι στο ευρω. μπήκαμε στη συζήτηση για το εθνικό νόμισμα.

kosmonautis είπε...

2/2
και μετά: ως δια μαγείας, αυτοί που πρίν το δημοψήφισμα έλεγαν οτι το όχι στο δημοψήφισμα είναι όχι το ευρώ μετά τις 4/7 το ξέχασαν. στον σύριζα, αντίθετα, ενω πριν το δημοψήφισμα “ορκίζονταν” οτι το οχι δεν αφορά το νόμισμα, μετά τις 4/7 ορισμένοι “αναθεώρησαν” και υποστηρίζουν τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα ως φαρμακο για καθε νόσο και...
τελικά, πότε έλεγαν την αλήθεια; πρίν ή μετά το δημοψήφισμα;
και επειδή η παραπανω ερωτηση ήταν ρητορική, το παιχνίδι στημένο και απο πριν ξεπουλημενο ενω καποιοι πνίγονται σε διχρωμα κασκόλ παμε σιγά σιγά στο προκείμενο...
αλήθεια, τι περιμένει το κίνημα της δραχμής και της αποδεσμευσης από την εε για να σώσει τον ελληνικό λαό από τον τσίπρα και τα μνημόνια; να υπογράψει το 3ο που θα μας καταστρέψει;
γιατί δεν αποχωρούν από την κο του συριζα ωστε να δημιουργήσουν πολιτικό ζήτημα στην κυβέρνηση και καλώντας και οργανώνοντας το λαό στο δρόμο και στις επιχειρήσεις που λένε οτι θα εθνικοποιηθουν, να επιβάλλουν την μη υπογραφή της νεας συμφωνίας;
τί περιμένουν για να μπουν μπροστα οι βουλευτες του συριζα για τη δημιουργια του απελευθερωτικου μετώπου πουμε τις συγγενεις δυναμεις θα λυτρώσει τη χώρα από την ξενική κατοχή;
τι λοιπόν περιμένουν για να οδηγήσουν de facto, με το όποιο plan B διαθέτουν(;), τη χώρα στη... γη της επαγγελίας που ευαγγελίζονται, δηλαδή εκτος ευρώ και εε; γιατί δεν στέλνουν επιστολή στην πτβ με τις ανεξαρτητοποιήσεις τους;
περιμενουν να κανει εκλογές ο τσίπρας; για ποιό λόγο;
για να τις κερδίσουν; το 62% του Οχι είναι όλο δικό τους; ή ξεχνούν οτι υπερ της αποδεσμευσης από την εε (των ψηφοφόρων του κκε συμπεριλαμβανομένων) είναι μόλις το 25-με 30%;
για να (συγ)κυβερνήσουν; με ποιόν με τη χρυσή αυγή που λέει τα ίδια για νόμισμα και εθνική παραγωγή;
ή μήπως σκέπτονται να πάρουν την εξουσία χωρίς εκλογές; αλλά αν ισχύει αυτό -λέμε τώρα, γιατί πάλι δεν ανεξαρτητοποιούνται σήμερα;
η απάντηση είναι απλή! είναι πολιτικοί απατεωνες οι άνθρωποι! τόσο απλά! θέατρο παίζουν με θεατή τον ελληνικό λαό για τον οποίο υποτίθεται οτι τόσο πολύ κόπτονται που τρια χρόνια τον εχουν φλομώσει στην κοροιδία.
και την ίδια στιγμή, από την αγωνία τους να κρύψουν οτι είναι περισσότερο ευρωλάγνοι και από τον πρωθυπουργό τους που “προστατεύουν" προκειμένου να φτάσει στις 20/8 και να υπογραψει την τριτη και... "αριστερή" δανειακή σύμβαση, ασκούν κριτική στο κομμουνιστικό κόμμα οτι είναι υπερ του ευρώ συνοδεύοντάς την με κορώνες για "αυτιστικές ηγεσίες” και "ιερατεία του περισσού”. άλλα λόγια να αγαπιόμαστε δηλαδή.
μοίρασαν, λοιπόν, με τον πρωθυπουργό- συντροφο τους ρόλους και όλοι ευχαριστημενοι. και κυβέρνηση και αντιπολίτευση! ή αλλιώς και σχέδιο λαφαζάνη για τα όποια αποθεματικά της ΤτΕ και σχεδιο πανουση- ευπ για τις όποιες ταραχες
φιλοι ριζοσπάστες, κομμουνιστες και αγωνιστες... να τελειώνουμε με όλους αυτούς!
κανείς δε λέει οτι σήμερα, ή αυριο ή σε μια εβδομάδα ή στις επόμενες εκλογες ή πριν από αυτές θα κριθεί ο σοσιαλισμός! ποίος από εμάς δεν θα το ήθελε; κρίνεται όμως η προσπάθειά μας να απορρίπτουμε τα διλλήματα που η αστική τάξη μεταφέρει μέσω της κυρίαρχης ιδεολογίας στην εργατική. η αλεκα πρόσφατα σε μια ομιλία για την ηλέκτρα αποστόλου είπε κάτι που μου έκανε εντύπωση και το μεταφέρω:
"Επιτρέψτε μου να υποστηρίξω ότι υπάρχουν διαφορές, και μάλιστα καθόλου ασήμαντες, ανάμεσα στις έννοιες «δεν υποχωρώ», «δεν κάνω δήλωση» και στην έννοια «δεν παραδίνομαι» και συνέχισε λίγο μετα "πρέπει να παίρνουμε σοβαρά υπόψη τις εμπειρίες του αγώνα. Αλλιώς θα είμαστε ανεπαρκώς προετοιμασμένοι σε κάποιες κρίσιμες ή δύσκολες και σύνθετες στιγμές που αναπόφευκτα θα ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας”
το υπόλοιπο εδω: http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8497141
καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

Ο τσίπρας πριν από λίγο στο κόκκινο εκθείασε την "ψυχραιμία και καρτρικότητα" του ελληνικού λαού, ουσιαστικά διαφημίζοντας την ικανότητα της σοσιαλδημοκρατίας (αν και επέμεινε ότι ο σύριζα παραμένει ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα) να περνάει αντιλαϊκά μέτρα χωρίς αντιδράσεις. Παρουσίασε τη συμφωνία ως μόνη θετική διέξοδο για να ανασάνει η οικονομία (των αστών), ενώ τόλμησε να βάλει συνένοχό του ακόμα και τον Λένιν κάνοντας αναφορά σε τακτικούς ελιγμούς! Οπότε δεν νομίζω ότι έχει προδιαγραφεί το γκρεξιτ αν και δεν είναι απίθανο σενάριο. Η στρατηγικη επιλογη της α.τ. στην ελλαδα αυτή τη στιγμή παραμένει ο ευρωμονόδρομος ακόμη και αν τμήματά της (φαρμακευτικές, εξαγωγικές, τουριστικό κεφάλαιο)γλυκοκοιτάζουν το γκρέξιτ. Αποκούμπι μας η θέση του κόμματος και εγώ έχω δει ότι ο κόσμος την καταλαβαίνει, ακόμα και αν δεν τη δέχεται. Οι συλλογικές μας επεξεργασίες για το σοσιαλισμό (18ο συνέδριο, νέο πρόγραμμα, δοκίμιο ιστορίας) ΠΡΕΠΕΙ τωρα να γίνουν κτήμα κάθε αγωνιστή!

φάνης

Poe είπε...

Δεν ξερω αν εχει ειπωθει γιατι δεν διαβασα τα σχολια
αλλα ενας λογος που βολευει, απο τους πολλους, η διαμαχη ευρω η δραχμη, ειναι οτι εξυπηρετει τη δημιουργια μια ακρως αποπροσανατολιστικης πολωσης πανω στο ζητημα της κρισης και της αντιμετωπισης της.
Ειναι μονο ενας απο τους λογους και υπαρχουν και πραγματικα συμφεροντα καπιταλιστικα που θα τα βολευε το γκρεξιτ τα οποια αντανακλουνται στην προπαγανδα αυτη, ενω ισως σε δευτερο χρονο να αποτελει μια κοινως(η περιπου κοινως) αποδεχτη λυση για το κεφαλαιο σε σχεση με το "ελληνικο ζητημα".